Hodia schreef:Ik heb deze discussie de afgelopen dagen eens belezen en wil daartoe nog graag het volgende aan toevoegen.
De mening van ieder individu stel ik op prijs en respecteer ik.
Mijn aanvulling is als volgt.
Psalm 86 vs 11: Leer mij, Heer, Uw weg; ik zal in Uw waarheid wandelen; verenig mijn hart tot de vreze Uws Naams.
De kanttekening zegt hiervan,
Uw weg = hoe ik leven en wandelen zal
Tot de vreze Uws Naams = Hebr. Tot het vrezen van Uw Naam; doe dat mijn hart zich verknocht en verenigd mag houden aan de godzaligheid zonder enige afwijking of scheuring en zonder herwaarts of derwaarts gedreven te worden.
Een christen wil m.i. toch wandelen in de vreze des Heeren? Ik ga ervan uit dat een christen geen lust heeft in de zonde. Is het van nature niet zo dat wij angst hebben als wij iets doen/gedaan hebben dat niet mag?! Zo is het dan toch ook als men gezondigd heeft? Indien een christen dat niet gevoeld is zijn “christen zijn” dan wel oprecht? Is het geloof niet krachteloos, het gebed dan vruchteloos? Maar als men een oprecht geloof heeft, dan is daar toch de schaamte en angst over hetgeen men heeft gezondigd? Dan buigt een christen toch zijn knieën in alle eerbied voor God en smeekt om vergeving?
Job 31 vs 23 waarin Job waarachtig en oprecht is in het bekennen van zijn gebreken: ” Want het bederf Gods was bij mij een schrik”.
Als men God vreest dan smoort men toch de zonde in de kiem, dan gaat men zich toch bezinnen? U kent het spreekwoord toch ook wel; ”bezint eer u begint”’.
Hoe levendiger de vreze Gods is, hoe minder kracht de zonden hebben.
Nogmaals, vele voorbeelden van de vreze voor God staan opgetekend in de Bijbel.
Zal er nog maar eens enkelen plaatsen.
Spr. 9 vs 10 . De vreze des Heeren is het begin der wijsheid.
Spr. 15 vs 33 De vreze des Heeren is de tucht der wijsheid.
Spr. 19 vs 10 De vreze des Heeren is rein.
Spr. 19 vs 23 De vreze des Heeren is ten leven.
2 Cor. 7 vs 1 ….. voleindigende de heiligmaking in de vreze Gods.
[u][u]Men hoeft geen doodsangsten uit te staan voor God als men een christen is, zijne vijanden vreesden God.[/u][/u]
Maar een christen die God lief heeft is de Heere een welbehagen. Dat dat een grote begeerte mag zijn voor een christen.
In de vreze Gods heeft God een welbehagen, want daarmee erkent men en verheerlijkt men de volmaaktheden van God.
Lees Psalm 147 vs 11.: De Heere heeft een welgevallen aan hen die Hem vrezen.
In de Bijbel staan vele voorbeelden van de weldaden beloofd aan hen die God vrezen.
En dat kan op diverse gebieden betrekking hebben, zoals daar zijn
Heil. Ps. 85 vs 10
Verhoring der gebeden. Ps. 149 vs 19
Tevredenheid. Spr. 15 vs 16
En zo kan ik nog wel even verder gaan, maar laat ik het aan u om (indien u wilt) dit zelf verder te onderzoeken.
Dient de Heere door Hem lief te hebben maar ook door Hem te vrezen.
Paulus vermaand de Efeziërs EF.5 vs 21 en m.i. geldt die vermaning ook nog heden ten dage. Paulus zegt: ”Elkander onderdanig zijnde in de vreze Gods”.
God te vrezen is van alle tijden tot het der wereld.
Tenslotte nog een laatst gedeelte uit de Bijbel en wel uit het laatste Bijbelboek, Openbaringen.
Vreest God en geeft Hem de heerlijkheid.
De teksten die je noemt gaan doorgaand over het vrezen van God in de zin van ontzag voor Hem hebben... niet over angst. Er zit verwantschap tussen die twee maar ze zijn toch ook weer verschillend. Spijt en berouw hebben als je gezondigd hebt is goed. Maar angst hebben voor God niet. Want als je door Jezus Christus Zijn kind bent weet je dat er genade is, dat Hij je zonden heeft betaald en weg doet. Je hebt spijt en vraagt vergeving maar mag tegelijkertijd ook weten dat je die ontvangt. Als er angst is, is die kennis er dan wel? Geloof je dan wel echt in de volledigheid van het offer van Christus? Of denk je dan toch dat je zelf wat moet verdienen?
Laten we dus zonder schroom naderen tot de troon van de Genadige, waar we telkens als we hulp nodig hebben barmhartigheid en genade vinden.Ook als we gezondigd hebben, als we zwak zijn. Johannes is daar heel stellig in en koppelt er zelfs een waarschuwing aan:
Zo is de liefde bij ons werkelijkheid geworden, en daardoor kunnen we op de dag van het oordeel vol vertrouwen zijn, want hoewel wij nog in deze wereld zijn, zijn we als Jezus. De liefde laat geen ruimte voor angst; volmaakte liefde sluit angst uit, want angst veronderstelt straf. In iemand die angst kent, is de liefde geen werkelijkheid geworden.De liefde laat geen ruimte voor angst. In iemand die angst kent is de liefde geen werkelijkheid geworden. Het is wel goed om ernstig na te denken over de betekenis daarvan. Want dat heeft te maken met het kennen van het offer van Jezus Christus en de essentie daarvan. En met wat dat doet in de verhouding tussen jou en God. Wie dat kent vreest Hem, maar zonder angst. En dan is de vreze des Heren het begin van de wijsheid.