Omgaan met boosheid

[Gtn]

Omgaan met boosheid. Hoe doen jullie dat?

Ik ben me er van bewust dat God heeft gezegd dat we de zon niet mogen laten ondergaan over onze boosheid (Efeze 4)

Toch lukt mij dat niet. Laatst heb ik het geprobeerd maar dan wordt het zo geforceerd.

Ik leg het wel bij God neer. Maar voor de oplossing hier op aarde, op dit moment helpt dat niet. Ik wordt wel weer rustiger maar vervolgens zwijg ik er maar over. Terwijl dat ook geen oplossing is.

[Teus]

Boos worden mag, boos blijven is een zonde.
Het is een bepaalde manier om je grens aan te geven.
Wanneer we boos worden zou het niet om de persoon in kwestie moeten gaan want we hebben niet te strijden tegen vlees en bloed maar tegen de boze geesten in de hemelse gewesten.
Dat je de zon niet over je boosheid moet laten gaan betekend dat je het bespreekbaar moet maken en niet laat "doodbloeden." Als de persoon waarmee de onenigheid is dat niet wil kun je daar niets aan doen en is het zijn of haar verantwoording en kun je het alleen bij God brengen.

In de eerste instantie is het belangrijk of je je schuldig voelt tegenover God of tegenover de persoon of heb je er persoonlijk last van.
Als je je schuldig tegenover God voelt en het dan Bij Hem brengt en ook van die ander, terwijl je er niet uitkomt met de persoon, dan zal God het vergeven. Dat zal je dan ook zeker ervaren.
Als je ook bidt voor die ander mag je er geheel vrij van zijn en zal je er zelfs vreugde uit ervaren.

[elburger]

omgaan met boosheid.
Mooie topic Gtn.

Wie komt daar niet mee in aanraking.
Ieder mens.
Ook wordt wordt wel eens boos.
Het is iets menselijks, maar boos blijven dat is eigenlijk niet de bedoeling.
Mijn grootvader en grootmoeder hadden ook wel eens woorden, maar niemand kreeg er iets van mee.
Toen zei men: "niet de vuile was buiten hangen".
Mijn grootouders gingen nooit slapen met ruzie, en dat heeft hij mij ook op het hart gedrukt.
"Jongen, zei die:"je weet niet of de Heere je nog een volgende dag schenkt".
Dat onthoud ik. want boos gaan slapen, kan boos sterven zijn.

En als ik boos ben ventileer ik dat, naar ik hoop, op een goede manier.
Ik probeer mijn standpunt duidelijk te maken en het standpunt van een ander te begrijpen.
En ja, soms heb ik gelijk, soms de ander.
Zo ook op dit forum.
Ik maak van mijn hart geen moordkuil, maar als men "en public" mij aanvalt, dan ga ik in verweer.
Ik weet heel goed dat ik het lang niet altijd goed heb, c.q. goed verwoord, maar stuur dan even een pv bericht, want bijna altijd werkt dat zeer verhelderend.

Zo sta ik er dus ook in in het dagelijks leven.
Maak ik fouten, spreek mij erop aan, maar niet waar jan en alleman bijstaat.
Dan ben ik boos, en blijf ik even boos.
En ja, dan is dat zondigen, want Gods gebod zegt heel duidelijk: Heb uw naaste lief als u zelf. Marc.13: 30
En keer uw andere wang aan degene die u slaat. Luc 6; 19

[Gtn]

Dank voor deze woorden.

Het moeilijke aan mijn situatie is dat het een steeds terugkerend thema is in mijn huwelijk.

Mijn vrouw is nogal negatief ingesteld, en reageert dus primair negatief.

Persoonlijk ben ik dan weer iemand die absoluut niet tegen negativiteit kan, dus dat is al niet een heel handige combinatie.

Het komt door deze vicieuze cirkel ook voor dat ik dingen die zij zegt (te) negatief opvat. Dat ben ik mij bewust.

Deze hele situatie maakt voor mij mijn thuis niet 100% veilig in mijn gevoelsleven. Ik kan dan ook weinig van mijn gevoelens met haar delen. En áls ik dan een keer wat deel, dan wordt daar weer (meestal direkt) negatief mee omgegaan.

Op zich heb ik daar voor een gedeelte mee leren leven, al zou ik het graag wel een keer anders zien.

Maar mijn boosheid ontstaat vooral als weer eens mijn uitspraken verdraaid worden en (bewust of onbewust??) negatief worden geïnterpreteerd.

Voor een groot deel heb ik zelf ook aanleiding gegeven door fors onbetrouwbaar gedrag in het verleden.
Ik ben mij er ook van bewust dat ik niet de meest makkelijke persoon ben qua karakter. Mogelijk zelfs wat autistisch of iets dergelijks, dat wil ik graag nog een keer uit gaan zoeken.

Ik bid veel om hulp van God, en of Hij wederzijds begrip en liefde wil geven.

Het doet mij verdriet dat ik op deze manier niet tot eer van God leef.

[lekkerbek]

@Gtn wat ik van je lees zou een hele goede reden zijn voor huwelijkstherapie.
Ik ken verschillende stellen die dit hebben gevolgd.
Van te voren gingen ze erin met het gevoel: de ander zal hoop ik door krijgen wat zijn of haar gedrag met mij doet.
Maar t werd echt omgekeerd, wat doet mijn gedrag, wat doen mijn woorden met de ander. Niet dat de therapeut erop uit was om één zondebok aan te wijzen, maar die personen hebben wel leren inzien dat het een wisselwerking is.
Wat heb je te verliezen? Bespreek dit met je vrouw, zeg dat je van haar houdt en dat je daarom in therapie wil, hoe kun je weer op elkaars golflengte zitten. Ook voor je vrouw zal het verhelderend werken wat haar woorden net je doen.
De meeste mensen zitten in zo'n patroon dat je er zelf niet meer uit kunt komen. Maar met een beetje hulp van buitenaf wel.
Die personen waar ik het over heb (3 stellen die ik zeer goed ken) zijn heel blij dat ze dit gevolgd hebben.

[Bessensap]

Interessant onderwerp! Herkenbaar ook, dat het lastig is hier mee om te gaan . Dus praat tegelijkertijd ook tegen m'n zelf in deze post.

Boosheid is een hele gezond emotie en heeft ook een belangrijk doel. O.a. je eigen grenzen bewaken. Op het moment dat je boosheid wegduwt, inslikt of vindt dat het niet mag kunnen op termijn (heftige) problemen ontstaan. (depressie bijvoorbeeld)

Ik denk dat het goed is om onderscheid te maken tussen "boosheid" en een "conflict" of "ruzie" waarbij je de ander minacht, uitscheld etc.


Daarnaast denk ik dat het goed is te onderzoeken wat je boos maakt.
Ben je boos op je vrouw omdat zij naar jou idee te negatief is ingesteld?
Ben je boos op jezelf omdat je het gevoel hebt te kort te schieten, foute keuzes hebt gemaakt of het gedrag van je vrouw niet goed kunt handelen?

Ergens maakt het me ook nieuwsgierig wat de achterliggende oorzaak van je boosheid is. Stel dat je boos wordt omdat je vrouw zich negatief uitlaat, heb je eerdere ervaringen gehad waarbij dit ook zo is. Ben je mogelijk ten diepste bang om houvast te verliezen? Of bang om gekwetst te worden door de negativiteit?

Heb je wel eens met je vrouw gesproken over dit onderwerp? Herkent zij van zichzelf dat ze wat negatief is ingesteld?
Zou mooi zijn als je bij jezelf de opbouw in je boosheid gaat herkennen waardoor je het misschien eerder en rustig bespreekbaar kunt maken met je vrouw.

Ik sluit me aan bij Lekkerbek om met je vrouw in gesprek te gaan over wat jou gedrag/ communicatie met haar doet en andersom.

[Gtn]

Wij hebben samen therapie gehad, 6 jaar geleden. Ik heb therapie gehad, 12 jaar geleden toen is zij ook de laatste paar keer mee geweest. Bij beide therapieën moest de therapeut bij herhaling benoemen dat ik wel mijn best deed, maar zij ziet dat niet, mogelijk omdat we niet op dezelfde golflengte zitten.

Het in gesprek gaan mondt standaard uit in onenigheid. Ik probeer het soms maar meestal eindigt het er mee dat ik (soms letterlijk) het hoofd laat hangen.

Ik heb een tijdje terug al benoemd dat ik het nodig vind om weer therapie te nemen. De laatste keer is naar mijn idee niet goed afgerond.

Maar inmiddels heb ik sterk de behoefte om eerst zélf therapie te doen, om voor mezelf een en ander helder te krijgen. Dan hoop ik ook mezelf beter te kennen en bij mijn emoties te kunnen. Dit weet zij ook.

Alles staat natuurlijk wel in het perspectief van ons gezamenlijk verleden. Ik moet daar ook schuld in erkennen.

Overigens heb ik wel het gevoel dat ik bij God gewoon mag zijn wie ik ben, dat Hij mij kent. Hij heeft mij willen vergeven.

Alleen begrijp ik vaak niet waarom God mij deze weg geeft. Maar Hij weet wat goed is. Al vind ik het wel moeilijk!

[Teus]

Gtn, ik vind het mooi dat je God erbij betrekt, hier gebeurt het helaas niet.
Hem heb je voor alles nodig en is belangrijk dat je alles bij Hem brengt.
Ik ga er van uit dat jullie beiden God lief hebben en tot eer van Hem willen leven.
God vindt een goed huwelijk heel belangrijk en zal er alles aan doen om jullie te helpen, als je het beiden van Hem verwacht. Jullie kwetsbaar opstellen, samen (hardop) bidden en jullie problemen voor Hem leggen in de verwachting wat Hij te zeggen heeft, is de eerste prioriteit.

Alleen begrijp ik vaak niet waarom God mij deze weg geeft. Maar Hij weet wat goed is. Al vind ik het wel moeilijk!

Kom gerust prive als je er over wil praten.

[Gtn]

Om eerlijk te zijn, mijn vrouw gelooft historisch in God, maar kent Hem niet. Staat nogal op de "GerGem waarheid" zonder te onderzoeken of persoonlijk te worden. Ook mijn geloof kan ze niet plaatsen als "echt". Nu laat ik dat laatste aan God over en niet aan mensen. Hij is betrouwbaar.

Overigens geloof ik zelf nog maar een half jaar dat God mij persoonlijk heeft vergeven en dat ik Zijn kind mag zijn. Daarvoor was het voor mij ook vooral historisch geloof.

[Teus]

Beste Gtn,
Dat je vrouw Jezus niet kent als haar Heiland en Verlosser maakt de situatie zo moeilijk.
Dat is ook een grotere zorg dan dat het tussen jullie niet goed gaat. Ook voor God, Hij zegt het zelfs in Zijn Woord.
Als we God niet nodig hebben voor ons eigen heil wat kunnen we dan van Hem verwachten. Natuurlijk kan Hij altijd helpen maar Hij zegt niet voor niets "blijf in Mij dan blijf ik in u". Als wij niet in Hem leven en dan ook niet uitleven kan God zo weinig doen. Hij kan niet met verkeerde dingen omgaan. Gods grootste verlangen is dat Jezus geloofd en geprezen wordt, dat Hij alle eer krijgt omdat Hij het mogelijk gemaakt heeft, door Zijn bloed aan het kruis, dat mensen tot Vaders hart kunnen komen.
Gtn, God staat klaar om te helpen maar het moet wel om Hem gaan, mijn boeken zijn daar het bewijs van.
Je vraag is hoe wij omgaan met boosheid maar je vraag ligt veel dieper, hoe moet ik omgaan met een vrouw die niet geloofd.
Jij heb daar een grote verantwoordelijkheid in. Uitleven Wie Jezus is en wie jij mag zijn in Hem en Wie Hij wil zijn voor je vrouw. Je zou je vrouw voor kunnen stellen samen hardop te bidden. Als jullie je kwetsbaar tegenover elkaar en tegenover God opstellen, man.... dan gaan er wonderen gebeuren, echt hoor.
Ik zou graag eens met je vrouw praten.
Gtn. hier stop ik. Je vrouw is er niet bij anders wordt het onbetamelijk.
Ik wens je veel zegen, Gods nabijheid en wijsheid.
Ik bid voor jullie.

[Gtn]

Beste Teus, ik zie niet in waarom het onbetamelijk zou zijn om hier over mijn gevoelens te praten als mijn vrouw er niet bij is. Ok, het is verre van ideaal. Maar daarom heeft een mens het af en toe wel nodig om eens met anderen te "sparren"

Ik ben het met je eens dat er diepere problemen zijn dan mijn boosheid. Toch is het wel mijn eigen boosheid die mij verdriet doet.

Bedankt dat je voor ons bid.

[Teus]

Beste Teus, ik zie niet in waarom het onbetamelijk zou zijn om hier over mijn gevoelens te praten als mijn vrouw er niet bij is. Ok, het is verre van ideaal. Maar daarom heeft een mens het af en toe wel nodig om eens met anderen te "sparren"

Ik bedoel ook niet dat het jou schrijven betreft maar ik voelde het over hetgeen ik schreef. We kunnen daar verschillend in zijn.

Ik ben het met je eens dat er diepere problemen zijn dan mijn boosheid. Toch is het wel mijn eigen boosheid die mij verdriet doet.

Ik ben van mening dat jou boosheid, buiten het feit waarom, een zaak tussen jou en God is. Daarbij kan God mensen gebruiken en aanwijzen om jou te helpen.

[benefietdiner]

Beste Gtn,

ik denk dat de constatering over je vrouw juist is als je zegt dat zij negatief is ingesteld.

Jullie hebben beiden therapie gehad. Waarschijnlijk is daar ook geconstateerd dat je vrouw negatief is ingesteld. Het is dus niet alleen jou conclusie.

Blijkbaar hebben de therapieën weinig verandering gebracht, zo constateer ik, omdat je vrouw niet ziet dat jij je best doet om uit deze empathie te komen. Jou conclusie is dat jullie mogelijk niet op de zelfde golflengte zitten.

Mensen die negatieve zijn ingesteld kun je wel rekenen onder de categorie ‘persoonlijkheidsstoornis’.

Een persoonlijkheidsstoornis is een complexe aan psychische stoornissen. Mensen met een persoonlijkheidsstoornis hebben veelal problemen op het gebied van intieme relaties wat bij jou duidelijk is, vooral bij jou.

Het ergste voor jou is dat je vrouw dat niet ziet. Die negativiteit van haar is een karaktertrek die diep in haar DNA geworteld zit en eigenlijk in principe nooit veranderd.

Zij gelooft zelf niet dat ze negatief is (zal ze ook nooit zelf krijgen in te zien) en jij zal daar mee verder moeten in je huwelijk.

Hoe je dat moet doen staat heel veel op internet geschreven. Typ in de zoekmachine Googel maar in ‘negatief mens’ en je krijgt veel goede aanbevelingen om er mee om te gaan.

Je schreef ook over het historische geloof van je vrouw en dat het de grondslag heeft van de ‘Ger.Gem. waarheid’ waardoor jou geloof niet als echt bestempeld kan worden.

Ik kom zelf ook uit de Ger.Gem. en begrijp precies waar je het over hebt.

In de Ger.Gem. wordt veel gepreekt dat geloof en bekering noodzakelijk zijn maar….. als het gebeurd wordt je afgekeurd en zeker als het niet volgens het stramien van de Ger.Gem. plaats heeft gevonden. Ik denk dat ik jou niet hoeft uit te leggen hoe die ‘standen in het genade leven’ moeten plaats vinden waarvan één het aller belangrijkste is namelijk ‘zonden kennis’ die niet diep genoeg kunnen zijn. Als je boven die zonde kennis uitgroeit ga je volgens menig Ger.Gem.er te ver en wordt je als een evangelische bestempeld waar vervolgens dus niet van deugd.

Dit is eigenlijk het twee probleem waar jij in beland ben in je huwelijk boven op het eerst genoemde negatieve mensbeeld.

Nu je Jezus als persoonlijk Verlosser mag kennen raad ik je aan veel over Jezus de Christus te lezen en je verder te verdiepen want dat is heerlijk. Focust niet te veel aan een oplossing voor je vrouw zodat zij het negatieve mensbeeld zal kwijt raken want dat gebeurd niet.

Ik wens je veel sterkte in de strijd maar....... overwinnen kan alleen in Jezus.

[Gtn]

Bedankt allemaal voor de lieve reacties.

Ik betrek de stoornis ASS of wellicht ADD verhaal meer op mezelf. Grotendeels omdat ik een narcistische vader heb, en me in veel kenmerken van autisme (deels) herken. Bij onze dochter van 11 is ook ADD vastgesteld. Lijkt me genetische kwestie.

Maar, wellicht heeft mijn vrouw het ook. Daar heb ik eigenlijk nooit zo over nagedacht. (En zij misschien ook wel niet )

Jullie horen natuurlijk alleen mijn kant van het verhaal. Maar ja, dat zijn wel mijn gevoelens.

[benefietdiner]

Oké.
Ik moet mijn antwoord nu wel wijzigen of intrekken want die is nu niet juist meer met deze mededeling van jou Gtn.

Ik wil je niet veroordelen maar je moet natuurlijk wel 'man en paart' noemen. Ook met de topic die je geopend hebt over pornografie en seksverslaving e.d. veranderd veel in mijn antwoord.

Ik kan er nu wel een beetje inkomen dat je vrouw negatief is want dat is niet niks wat er allemaal plaats gevonden heeft in je huwelijk.