MoesTuin schreef:eigenlijk is bekering gewoon geloof
Geloof is Bekering.
Waarom onnodig het zo moeilijk maken?
hoe helder, zo eenvoudig!
(in aanvulling op wat ik eerder al schreef in dit topic voordat er weer van alles gemist wordt..
., de Heer is op de hoogte van al mijn slechtheid en tekortkomingen en is onbeschrijfelijk goed voor mij geweest en nog altijd....altijd mag ik weer terug komen bij Hem)
Ik ben het met je eens dat het geloof in de kern van de zaak eenvoudig is. Niet voor niets neemt Jezus een kind als voorbeeld.
Maar toch is het goed om de verschillende aspecten in het leven van een gelovige ook apart te blijven benoemen. Anders loopt alles door elkaar.
Misschien ben je het er niet mee eens, maar volgens mij kunnen we toch de volgende (klassieke) begrippen onderscheiden, ook nog eens in een klassieke volgorde (al wordt die volgorde soms betwist):
roeping
een uiterlijk, maar ook een innerlijk waarneembare veelbelovende oproep die duidelijk van God afkomstig is.
wedergeboorte
het aan het licht komen van een pril nieuw geestelijk leven, vanuit een nieuw levensbeginsel (een nieuw hart) dat aan God te danken is.
geloof
het uitoefenen van een actieve houding van vertrouwen en overtuiging.
rechtvaardigmaking
het schuldenvrij gemaakt worden voor God oftewel de verzoening met God op grond van het offer van Jezus Christus.
bekering
Het daadwerkelijk afkeren van het kwade om ten goede te veranderen.
heiligmaking
het verbeterde leven van een gelovige vanwege de dankbaarheid voor en het verlangen naar al het bovenstaande.
Merk op dat er in de klassieke heilsorde niet zoiets is als een voorafgaande kennis of houding inzake zonde en schuld.
Dat zit namelijk allemaal vervat in het begrip "roeping".
Zodra God een mens roept, ziet hij opeens hoe arm, ellendig, blind en naakt hij wel niet is. Hij steekt donker af bij het grote licht dat wordt ontstoken. Onze schuld en zonde wordt dus alleen een issue in het licht van het gepredikte Evangelie, de kracht Gods tot zaligheid.
Bij de roeping dus. Je kunt ook zeggen (tot troost): als je je verloren en schuldig voelt vanwege je zonden, dan is God je al aan het roepen!
Dat is niet van elkaar te scheiden.
Het komt dus zeker voor, die ellende-kennis, die schrik die je om je hart slaat als je werkelijk hoort en ziet wie je bent, maar het maakt geen deel uit van de heilsorde.
Die ellende, die schuld en die zonde, waaraan je op een gegeven moment "ontdekt" wordt ...daar moet je nu juist vanaf!
En dat gaan we dus niet in termen van "heil" benoemen.
We zeggen niet "zondebesef is een noodzakelijk onderdeel van het heil, zonder dat gaat het niet".
Nee, het punt is nu juist dat het zonder "roeping" niet gaat.
Romeinen 10:
"En hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen, zonder die hun predikt? En hoe zullen zij prediken, indien zij niet gezonden worden?"gravo