Ik ben niet zo goed in het kopieren
Maar jouw laatste reactie waar je schrijft over alles te bidden wat los en vast zit, en dat we het liefst bidden over hoe we het willen hebben, dat dit een vorm van twijfel is. Tenminste heb ik t dan goed begrepen?
Daarom heb ik die teksten genoemd waar de Heere het Zelf vraagt van ons.
Als we ziek zijn, pijn hebben, het moeilijk hebben, dan zouden we het liefst willen dat we beter worden, geen pijn meer hebben, dat een operatie slaagt etc. Dan mogen we daar toch om vragen?
Of bedoelde je dat niet?
Als ik het verkeerd begrepen heb dan excuus.
Weet je ik worstel hier zelf ook erg mee. Om achter de Heere aan te lopen, Zijn weg te gaan die Hij met ons voor heeft. Maar als ik dan bid, is dat dan naar me toe bidden? Hij is, oneerbiedig gezegd, geen sinterklaas. Wanneer weet je dat het inderdaad Zijn weg is en niet onze eigen weg? Ik bedoel, als ik bid, bv je solliciteert, je bid om Zijn leiding. Je zou die baan zeer graag willen hebben. Als het niet duidelijk is, maar je wordt wel aangenomen, mag je dat dan als Gods weg zien? Maar misschien wil de Heere wel dat je blijft waar je bent. Hoe weet je dat dan? Ga je je eigen weg als je die baan aanvaard? Of heb je naar jezelf toegebeden?
Heb je een leuke vacature gezien, brief geschreven, toch ook gevraagd of de Heere hier in mee wil komen?
Het is gewoon niet altijd duidelijk wat Zijn weg is.
Of wat gezondheid aan gaat: mag je de Heere vragen om verbetering als dit al heel lang niet meer aan de orde is? Moet ik om acceptatie bidden? Je mag best weten dat dit voor mij een worsteling is. Toen zag ik jouw opmerking. Ik ging ijverig teksten opzoeken waaruit het anders blijkt. Maar is dit zo? Moest ik niet heel hard mezelf bewijzen? Heb jij misschien gewoon toch gelijk?
Ik weet het, een totaal warrig verhaal. Maar het voert denk ik te ver om tot in detail te beschrijven waar het over gaat. Ik hoop dat je er een beetje uitkomt, anders hoor ik het graag. Ik kan ook via pb evt verder reageren.
