DeLange schreef:Doet me aan mijn dochter van 2 denken. Mijn vrouw zat op de bank, op de plek waar zij wilde zitten. Ze bleef maar door dreinen en duwen tegen haar, tot ze het zat is en zelfs boos op onze Naomi. Ze loopt naar de slaapkamer om gewoon een Time Out te nemen. En daar zit Naomi dan, op haar plek. Waar een kind van 2 toe in staat is. Ik kijk haar aan en spreek haar er op aan: " wat heb je nu? Nu is mama boos op jou! Ga naar mama toe om het goed te maken!' Nou, daar gaat ze naar de slaapkamer. Hangt wat tegen ma lief aan, die op bed ligt. "Wat zeg je dan?" Vraag ik haar. Ze denkt even duidelijk bedenkelijk na en zegt dan: "sorry mama!" Kijk, daar geniet je als ouders nou van. Zo lief
Zo zal God ook wel van ons genieten, wanneer we het met Hem echt in orde willen maken.
Het is nog veel dieper God vergeeft onvoorwaardelijk ook al heeft Hij voorwaarde gesteld.