Berichtdoor MoesTuin » 16 sep 2021 20:57
“Zend Uw licht en Uw trouw,
zij zullen mij leiden,
meevoeren naar de heilige berg,
naar de tent waar U woont.
Dan ga ik op naar het altaar van God,
van God, mijn enige blijdschap.
Van dankbaarheid zal ik zingen voor U.
God, mijn God, bij citerspel”
(Psalm 43:3-4 uit de Willibrordvertaling 2012).
MIJN ENIGE BLIJDSCHAP.
Wie dít leest, verbaast zich.
‘God stuur mij licht en trouw, die nemen mij mee naar de woning van God, waar het altaar van God staat.
En dáár ga ik van blijdschap zingen, omdat God mijn enige blijdschap is’.
God is voor velen geen Bron van Vreugde.
In vele kerken, waar toch een kaars brandt, wordt men niet blij. De liturgie is monotoon, zo vaak hetzelfde.
Naar de kerk gaan kan deprimerend zijn.
Velen gaan niet meer.
Blijdschap ‘halen’ in de kerk?
Het kruis ontbreekt.
Er is sprake van een altaar. Dat altaar getuigt van het brengen van offers.
Offers voor onze onopzettelijke zonden.
De Bijbel vertelt in het tweede deel dat Gods Zoon, Jezus Christus, in de wereld gekomen als kind in de kribbe, opgegroeid tot rabbi, leraar in Israël, het volmaakte offerlam werd. Hij bracht zijn leven als het volmaakte offer voor de zonden van alle mensen die in Hem geloven. Dat is wat er op Goede Vrijdag gebeurde.
Door dat offer van Jezus kunnen wij vergeving ontvangen, eeuwig leven.
Je kunt niet in God geloven zonder Zijn Zoon te aanvaarden.
Persoonlijk heb ik een zwaar jaar achter de rug.
Op 18 februari ging ik naar de HAP en kwam door een doorverwijzing op de Spoedeisende Hulp met een grote teen die voor een deel zwart geworden was.
Mijn teen was aan het afsterven. Vandaag ben ik uitgezwaaid uit het Hospice. Ik ben nooit meer thuis gekomen.
Sinds 19 februari ben ik opgenomen in 3 ziekenhuizen en 2 x in hetzelfde verpleeghuis.
Ik verloor door amputate de aangetaste tenen en later in de maand mei mijn onderbenen.
Mijn rechterstomp genas, mijn linkerstomp accepteerde het transplantaat huid niet.
Het stierf af, werd helemaal zwart. De optie die in het ziekenhuis werd gegeven om nog een amputatie te doen heb ik geweigerd.
De enige optie was een hospice. Ik zou sterven.
Maar ik werd uitmuntend verzorgd. Elke zonnige dag werd ik met bed en al naar buiten in de tuin gereden.
God is mijn blijdschap omdat Hij mij de kracht heeft gegeven om te overleven.
De huisarts legde zich niet neer bij wat het ziekenhuis had verklaard.
Hij nam een kweek af, kreeg de uitslag. Ik gebruikte een verkeerd antibioticum en de wond werd verkeerd gereinigd. Dat moest niet met NaCl maar met Betadine. En dat sloeg aan en de wond is genezen en zelfs gesloten en nu heb ik een nieuwe woning. Vandaag vond de verhuizing plaats.
Ik woon nu in een woonzorgcentrum.
P Gerrets (emeritus predikant)
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende
De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"