Hedendaagse meditaties

Om te kunnen posten in dit forum is lidmaatschap van een gebruikersgroep (leden Religie-fora) nodig.
Klik hier voor meer info en het aanvragen van postrecht

Moderators: henkie, elbert, Moderafo's

Gebruikersavatar
MoesTuin
Generaal
Generaal
Berichten: 4598
Lid geworden op: 02 feb 2014 16:00

Re: Hedendaagse meditaties

Berichtdoor MoesTuin » 05 sep 2020 21:16

"Daarom zal al wie op onwaardige wijze het brood eet of de beker des Heren drinkt, zich bezondigen aan het lichaam en het bloed van de Heer. Maar laat een mens zichzelf beproeven, en zó eten van het brood en drinken uit de beker; want wie eet en drinkt eet en drinkt zich een oordeel als hij het lichaam niet naar waarde oordeelt"
(1 Korintiërs 11:27-29 HNB 2014).



BEN IK WELKOM AAN TAFEL ?


Op vele plaatsen is het nu: Voorbereiding op het Heilig Avondmaal dat aanstaande zondag gevierd wordt.
Er is in de geschiedenis van het Protestantisme een ramp gebeurd ten aanzien van de Tafelviering.
Een totaal onbegrip ten aanzien van de betekenis ervan.
Toen Jezus met zijn leerlingen het pesachmaal gebruikte, ter herinnering aan de uittocht uit Egypte veranderde hij de betekenis van deze maaltijd.
Er was een maaltijd aan de gang.
Er werd ongezuurd brood gegeten, lamsvlees, bittere groenten, bekers wijn gingen rond.
Het brood had niet kunnen rijzen, het bloed van het lam was aan de deurposten gesmeerd, want alleen achter het bloed van het lam was men veilig geweest voor de verderfengel die door Egypte ging om alle eerstgeborenen van de Egyptenaren te doden. Veilig was men alléén achter het bloed van het lam. De bittere kruiden herinnerden aan de verschrikkingen die het volk Israël had moeten doorstaan.
Hierna zou Israël vrijgelaten worden.
En dan pakt Jezus ongezuurd brood (matzes), breekt het en geeft het door en zegt: 'Dit is Mijn lichaam dat voor jullie GEGEVEN wordt'.
Let op!!! Er staat GEGEVEN en niet: GEBROKEN.
Dit hoor ik zo vaak in kerkdiensten.
Er is geen bot van Jezus gebroken.
Wel van de twee misdadigers, niet van Jezus (Psalm 34:21).
En één van de bekers wijn wordt door Jezus 'de beker van de dankzegging' genoemd. Bij het aanreiken: 'Deze beker IS het nieuwe verbond in Mijn bloed dat voor jullie vergoten wordt'.
En steeds klinkt: DOET DIT TOT MIJN GEDACHTENIS!
Het Joodse gedenken is het zó in herinnering nemen alsof Jezus op het moment van deze maaltijd sterft.
Wij spreken volledig ten onrechte over HET LAATSTE AVONDMAAL.
Het was eigenlijk HET LAATSTE PESACHMAAL en HET EERSTE AVONDMAAL.
In de vroeg-christelijke gemeenten vierde men LIEFDEMAALTIJDEN.
Ieder gemeentelid bracht naar vermogen voedsel en drinken mee.
Rijken en armen. Zodat niemand tekort zou komen.
En TIJDENS zo'n LIEFDEMAAL was er een moment van gedenken.
Men riep in gedachtenis het lijden en sterven van Jezus de Christus.
Ongezuurd brood werd gebroken en rondgedeeld en een beker wijn ging rond. Want ons Paaslam (= Christus) is geslacht. Op Golgotha. Eens en voor altijd. En achter het bloed van Jezus zijn wij veilig en geborgen.
(Lucas 22:15-20; 1 Korintiërs 5:6-8 en 1 Korintiërs 10:16-21).
Wat gebeurde er in Korinte?
Tijdens het LIEFDEMAAL gingen sommigen zich te buiten aan de maaltijd. Er werd gebunkerd en gezopen (1 Korintiërs 11:20-22).
Paulus is verontwaardigd. Hij zegt: zó vieren jullie toch niet De Maaltijd van de Heer?
En dan benadrukt hij waar het in werkelijkheid om gaat.
1. Het is een maaltijd van broeders en zusters, het vieren van het feit dat wij het huisgezin van God zijn.
Voor God allen gelijk. Dan kaap je toch niet het brood en de wijn van de ander weg? De één lijdt honger, de ander is dronken!!
2. Wij zijn één lichaam en dat vieren wij, maar dan benadelen we elkaar toch niet? En als we het ongezuurde brood eten en uit de beker drinken roepen we toch in herinnering dat Jezus voor ons allen bereid was zijn lichaam te geven en zijn bloed te vergieten?
En wat is er in de loop der tijden gebeurd? De maaltijd is verdwenen.
En de broodbreking en het rondgaan van de beker is overgebleven.
Niemand kan dronken worden van een slokje wijn en niemand kan ten volle verzadigd zijn van dat kleine stukje brood.
Dus onwaardig eten en onwaardig drinken is uitgesloten.
Maar één ding blijft belangrijk!
Begrijp twee dingen:
1. Wij, wedergeboren kinderen van God, behoren tot één lichaam.
Eén huisgezin. Leef ik in harmonie met mijn broeders en zusters?
Of staat er iets tussen jou en een ander in? Maak het in orde.
2. Dat stukje ongezuurd brood en dat slokje wijn uit de beker is een heenwijzing naar Jezus Christus die zichzelf geofferd heeft om jou in vrijheid heen te zenden.
Belangrijk is: het lichaam van Christus naar waarde schatten!
Als wij onze broeders en zusters minachten en volkomen gedachteloos deelnemen kán het deelnemen schadelijk zijn.
In deze Voorbereidingsweek staan we stil bij onze onderlinge verhoudingen en onze verhouding tot God.
We beproeven onszelf.
En NIET de kerkenraad, niet de ambtsdragers. Zij mogen zich niet als politieagenten gedragen.
En die zelfbeproeving mag niet leiden tot Avondmaalsmijding, maar juist tot deelname.
Ben ik welkom aan de Tafel?
Als ik geloof in Jezus Christus die mij verlost heeft en mijn zonden heeft vergeven....
Als ik in harmonie leef met mijn medebroeders en -zusters...
JA.
Maar het mooist vind ik als de breking van het brood en de rondgang van de beker plaats vindt tijdens een maaltijd.
Ik heb dat in Enschede en in Den Haag in kringverband enkele malen zo gevierd.
De maaltijd van de Heer is een feest.
Geen begrafenismaaltijd.
De Tafel staat niet onder 220 Volt.
Ik hoop zó dat dit jou en u helpt om zondag met vreugde en diepe dankbaarheid deel te nemen.

P Gerrets (emeritus predikant)
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende

De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"

Gebruikersavatar
MoesTuin
Generaal
Generaal
Berichten: 4598
Lid geworden op: 02 feb 2014 16:00

Re: Hedendaagse meditaties

Berichtdoor MoesTuin » 09 sep 2020 07:26

Ter overdenking

“Toen Henoch 65 jaar was, verwekte hij Metuselach. Henoch leefde na de geboorte van Metuselach nog 300 jaar; hij richtte zijn schreden naar God, en hij kreeg zonen en dochters. De levensduur van Henoch bedroeg 365 jaar. Henoch richtte zijn schreden naar God; zo kwam het dat hij verdween, omdat God hem opnam”

(Genesis 5:21-24 uit de Willibrordvertaling 1995)
.

DE OPNAME (1).

Dit is een merkwaardig gebeuren.
In een hoofdstuk waarin Adam’s nakomelingen staan beschreven en het refrein is: en hij leefde en verwekte en hij stierf, komen we bij Henoch.
Hier is het ánders: en hij leefde en hij richtte zijn schreden naar God en hij verwekte en hij richtte zijn schreden naar God en hij verdween omdat God hem opnam.

Het is alsof we op de allereerste begraafplaats lopen en we stuiten op een grafsteen, waar geen stoffelijk overschot ligt.
God schiep Adam en Eva in Zijn beeld en in Zijn gelijkenis. Maar buiten het paradijs wordt Seth geboren, die op Adam leek, Adam’s evenbeeld.
Je mist iets. Stenen zonder teksten.
Behalve dan bij Henoch.
Hij richtte zijn schreden naar God.
Hij wandelde met God, hij liep gelijk op.
En zo kon het gebeuren....
Dr. Okke Jager, een preektijger uit mijn jeugd, gereformeerd predikant, die stampvolle kerken trok, dagsluiter bij de NCRV op de televisie, schreef er een gedicht over. Dat God graag met Henoch wandelde, dat ze hun levens samen deelden en op een avond zo lang gewandeld hadden dat ze dichterbij Gods huis waren dan bij Henoch’s huis.
Henoch schrikt, maar God zegt: ‘Ach Henoch, ga nu maar mee naar mijn huis’ en Henoch kwam niet thuis die avond, want God nam hem op in zijn huis.

Volgens Judas, de halfbroer van Jezus, is Henoch profeet geweest. Hij heeft de goddeloze generatie waaronder hij leefde gewaarschuwd voor het oordeel van God (Judas 1:14-16).

God heeft hem bij zich opgenomen om hem te bewaren voor het oordeel dat kwam in de vloed waarin God iedereen liet omkomen die niet zijn schreden naar God richtte.

Iedereen heeft zich afgevraagd: ‘Waarom is Henoch niet teruggekeerd van zijn wandeling met God?’
Hebben ze zijn lichaam gezocht?
Ze hebben niets gevonden.
Henoch was plotseling door God opgenomen.
Niet gestorven, niet begraven.
Laat Henoch’s getuigenis ons iets te zeggen hebben.
Laten we toch eens ophouden met het achterna lopen van al diegenen die geen enkele rekening houden met God.
Maar hun eigen gang gaan, hun eigen egoïstisch begeren, hun passies, hartstochten, lusten, geldelijk gewin, het toegeven aan dat wat ons lichaam dicteert.
Henoch profeteerde over de mensen van zijn tijd. Een loze waarschuwing was het niet!

P Gerrets (emeritus predikant)
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende

De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"

Gebruikersavatar
MoesTuin
Generaal
Generaal
Berichten: 4598
Lid geworden op: 02 feb 2014 16:00

Re: Hedendaagse meditaties

Berichtdoor MoesTuin » 23 sep 2020 09:45

“Kinderen, het is de laatste ure...”

Weer lezen we in dezelfde brief van de apostel Johannes, die al op hoge leeftijd is en zijn lezers aanspreekt met kinderen.
Kinderen, omdat hij hun ‘geestelijke vader’ is?
Kinderen, omdat zij behoren tot een jongere generatie?
Elders noemde hij ze ‘geliefden’.
Hij schrijft als een man die veel geleerd heeft in de omgang met Jezus zélf en met God en van de heilige Geest aan gelovigen om wie hij geeft, die hij liefheeft.

En wát schrijft hij tegen het einde van de eerste eeuw?
“Het is het laatste uur”.

Er zijn veel christenen die anno 2020 zeggen, schrijven: ‘Ik geloof dat we nu in de eindtijd leven’.
Ik denk dan: ‘onder welke steen heb je geslapen?’

Weet je wanneer die eindtijd is ingegaan?
Lees Hebreeën 1:1-3 “Vele malen en op vele wijzen voorheen heeft God gesproken tot de vaderen in de profeten;
op het laatst, in deze dagen, heeft hij gesproken tot ons in een zoon die hij heeft gesteld tot erfgenaam van alles, om wie hij ook de eeuwigheden heeft gemaakt. Hij is de afstraling van zijn glorie en afdruk van zijn bestaan; hij draagt alles door zijn krachtig woord;
reiniging van de zonden is zijn daad;
hij is gezeten ter rechterhand van de majesteit in den hoge....”.

Over wie heeft de schrijver het?
Over Gods laatste woord, door wie God spreekt in deze laatste dagen, over een zoon die uit de beschrijving blijkt dé Zoon van God te zijn, Jezus Messias.

Met de geboorte van Jezus in Bethlehem zijn de laatste dagen ingegaan en Johannes schrijft: nú is het het laatste uur.

“ge hebt gehoord dat de anti-gezalfde komt, en zo zijn er nu ook vele anti-gezalfden opgekomen en daaraan onderkennen we dat het de laatste ure is”.

Er komt een Anti-Christus, een Tegenstander, op het wereldtoneel.
Dé Anti-Christus.
Maar vóór hem uit, verschijnen er anti-christussen.
Ze waren er al in de tijd toen Johannes zijn brief schreef.
Een Tegen-Christus én tegen-christussen. Waar komen ze vandaan?

“...uit ons zijn ze voortgekomen maar ze waren niet ‘uit ons’”.

Dat is onheilspellend! Uit ons. Dat wil zeggen: uit de volgelingen van Jezus, uit de kring van gelovigen, uit de gemeente van Jezus Christus.
Johannes doet niet zomaar een uitspraak. Paulus waarschuwde voor hetzelfde. We lezen hoe Paulus afscheid neemt van de gemeente van Efeze en in zijn toespraak zegt hij o.a. “Ik weet dat na mijn heengaan (vertrek) grimmige wolven bij u zullen binnenkomen, die de kudde niet ontzien, en uit uzelf zullen mannen opstaan die verkeerde dingen zullen uitspreken om de leerlingen achter zich aan te trekken” (Handelingen 20:29-30).
Paulus had juist de opzieners, de oudsten/ouderlingen opgedragen
om toe te zien, te zorgen voor zichzelfen voor de kudde.

Grimmige wolven van buiten.
Mannen uit hun eigen midden die de gemeente beschadigen, verdelen, gemeenteleden meesleuren achter zich aan.

Jezus sprak tegen zijn leerlingen ook over tijden, waarin er dwaalleraren optreden (Matteüs 24:4), mensen die over zichzelf zeggen: Ik ben de Gezalfde (Matteüs 24:5), pseudoprofeten (Matteüs 24:11).

Jezus waarschuwt, Paulus waarschuwt, Johannes waarschuwt.
Gevaar van buiten.
Gevaar vanuit ons midden.

Mannen en vrouwen die wij beschouwden als ‘onze’ broeders-en-zusters. Medevolgelingen van Jezus Christus, maar het niet zijn.
Johannes heeft het meegemaakt hoe schokkend dit is.
In de kring van Jezus’ leerlingen bleek Judas Iskariot de verrader van Jezus te zijn, een anti-christus.

En anno 2020 is de waarschuwing van Johannes volledig op zijn plaats.
Waakzaamheid.

“...want als ze uit ons waren geweest dan waren ze wel met ons gebleven; maar het moest openbaar worden dat ze niet, die allen, ‘uit ons’ zijn”.

Johannes schrijft nu iets opmerkelijks.
Van tijd tot tijd moet openbaar worden, dat er kaf onder het koren zit.
Paulus formuleert het iets anders.
In I Korintiërs 11:18-19 schrijft hij: “Allereerst immers hoor ik dat er als ge in vergadering samenkomt scheuringen bij u zijn, en voor een deel geloof ik dat.
Want het is onvermijdelijk dat er bij u partijvormingen zijn, opdat de beproevingsbestendigen bij u aan het licht komen”.

En in Korinte waren er in de gemeente verschillende partijen.
Voor de één was Paulus de geestelijke leider, voor de ander Apollos, voor weer een ander Kefas (Petrus).
Paulus schrijft de Korintiërs daar al over in hoofdstuk 3.

De geschiedenis van Gods wereldwijde kerk is óók een geschiedenis van mensen, gelovige mensen, maar ook zondige mensen. De kerk is nooit zonder zonde geweest.
We zien oprechte dienaren, die de eeuwen door trouw bleven aan de Bijbel en hét enige ware evangelie.
Maar eerlijk gezegd niet alleen maar oprechte dienaren.
Onder de kerkvaders, pausen, bisschoppen, priesters, ja zelfs onder mensen die hervormingen bepleitten, reformatoren, theologen van alle tijden, predikanten, voorgangers tot op de dag van heden zijn er geweest die uit waren op hun macht, hun positie, die dwaalleringen propageren, verkondigen. En zij allen hebben hun navolgers.
Ja, scheuringen, verdeeldheid, onderlinge strijd.
Soms hereniging en dan toch weer splitsing.

Die scheuringen maken zichtbaar:
1. Wie niet uit ons zijn (Johannes);
2. Wie beproevingsbestendig zijn (Paulus).

Het gaat over wat de Bijbel onderwijst, het gaat ook over conflicten tussen theologen, predikanten en voorgangers.
Om karakters.

En zó is Gods kerk gescheurd, verdeeld, versplinterd.

Ik kan onmogelijk een ware ‘afdeling’ van de ‘ware kerk’ aanwijzen.
Ik heb in mijn leven ‘waarachtige wedergeboren kinderen van God’ ontmoet in het klooster, onder Rooms-Katholieke gelovigen, onder Oud-Katholieken, onder Protestantse gelovigen van welke soort ook.
Ook onder Reformatorische en Pinkstergelovigen.

En nee, ik zie in de Rooms-Katholieke Kerk niet de moederkerk.
En de gereformeerde leer zeker niet de enige, ware leer.

God kent en erkent op aarde, in een land, stad of dorp maar één kerk: hét lichaam van Christus, dat bestaat uit állen die belijden dat Jezus dé Messias/dé Christus is, van God gekomen in vlees-en-bloed.

(I Johannes 2:18-19 uit de Naardense Bijbel).

P Gerrets (emeritus predikant)
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende

De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"

Gebruikersavatar
MoesTuin
Generaal
Generaal
Berichten: 4598
Lid geworden op: 02 feb 2014 16:00

Re: Hedendaagse meditaties

Berichtdoor MoesTuin » 24 sep 2020 07:15

.......ds. Dennis Verboom leidde deze prachtige dienst.
We hebben in de Hebreeënbrief gelezen over Jezus, de hogepriester naar de ordening van Melchizedek.
Over dat wat de Thora nooit heeft kunnen tot stand brengen wat God wilde. De wet die niet kon volbrengen. En uit Lukas o.a. over de farizeeër en de tollenaar in de tempel.
Het is absoluut noodzakelijk dat wij éérst in de spiegel kijken.
Vóórdat we ook maar één woord spreken over en tegen een ander mens. Het Woord is spiegel. Het aangezicht van God is spiegel.
Jezus Christus is spiegel.
In de verkondiging wordt ons een spiegel voorgehouden.
We willen o zo graag aan die spiegel vragen: 'Wie is de mooiste in het land?'
Maar in die spiegel zien we allang niet meer de adam die God geschapen en bedoeld heeft. De mens bijna goddelijk gemaakt.
In die spiegel zien we onszelf zoals we geworden zijn.
Niet die koninklijke mens!
Maar een gebroken mens, een feilbaar mens, een zondig mens.
Uit alle macht proberen we op velerlei manieren onszelf te verbeteren, op te knappen. Trainingen, schoonheidsbehandelingen, sportschool, zakelijke successen.
We zijn op ons uiterlijk gefocust.
Je kunt religieuze trappen beklimmen, de weg van de ascese gaan, boetedoeningen, goede werken. Ook dat is een onbegaanbare weg.
We hebben een bemiddelaar nodig, een hogepriester die de kloof overbruggen kan tussen de hemel en de aarde. Niet uit de orde van de zondige, aardse priesterorde van Aäron, want deze priesters moesten eerst offers brengen voor hun eigen zonden. Dus kwam er een hogepriester uit een hemelse orde, de orde van Melchizedek.
De Thora gaf duidelijk aan hoe wij zouden kunnen voldoen aan Gods plan met ons, maar was niet in staat om ons hart te veranderen.
God in Jezus Christus was die enige hogepriester die het volmaakte offer zou kunnen brengen om God met ons, en ons met God te verzoenen.
De spiegel laat ons de farizeeër in ons zien. De altijd maar oordelende, beoordelende, veroordelende mens.
Alles wat zwak, kwetsbaar, anders is verdragen we niet.
De farizeeër somt voor Gods aangezicht op wat hij op religieus gebied allemaal gepresteerd heeft.
En dat hij gelukkig niet die ander is.
En de tollenaar ziet zijn faillissement.
Hij heeft niets anders aan te bieden dan zijn schuld.
Wees mij, zondaar, genadig.
De farizeeër gaat zonder vrijspraak heen. De tollenaar wordt vrijgesproken.
En ga nu alsjeblieft niet de tollenaar uithangen. Gelovigen die aan iedereen vertellen, dat ze zó zondig zijn dat het volbrachte werk van Jezus niet genoeg is om hen te vergeven.
Het volgende is schokkend. Ik heb het zelf uit de mond van de door mij geliefde ds. Daan Christiaan Overduin. In de gemeente was een vrouw die hem telkens aansprak: 'O dominee, ik ben een zondig mens. Echt een zondig mens'. En dit vertelde ze hem elke keer als ze hem zag en elke keer had hij haar aangesproken en verteld over het volbrachte werk van Christus.
Op een dag belde deze vrouw hem op en vertelde ze hem opnieuw dat ze een groot zondares was en ze vroeg hem: 'O dominee wat moet ik toch doen?' Zijn antwoord: 'Je bekeren en anders zak je maar in de stront'. Hij werd kotsmisselijk van dat vrome gejammer. [Hendrik Kramer: ik denk dat dit geen goede tip is voor jouw aanstaande huisbezoeken.
We leven toe naar Pasen.
Jezus, onze hogepriester, heeft eens en voor altijd zijn leven geofferd om het onze te redden. Een volmaakter offer is er niet. De brug is geslagen tussen God en ons en ons en God.
Aan alle eisen is voldaan door Christus. Zelfs de gevolgen van onze zonde zijn overwonnen, de dood.
Omwille van dat volbrachte offer van Christus kunnen we met volle vrijmoedigheid voor God verschijnen nu en straks.
Aan Jezus' lijden en sterven en opstanding kan door ons niets toegevoegd worden.
In de spiegel zie ik wie ik was.
In de spiegel zie ik wie ik geworden ben.
Mens naar Gods hart.
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende

De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"

Gtn
Sergeant
Sergeant
Berichten: 363
Lid geworden op: 23 dec 2019 07:25

Re: Hedendaagse meditaties

Berichtdoor Gtn » 24 sep 2020 09:08

Mooi. Het ís ook mooi als we mogen leven uit Zijn genade. En als ons dat soms niet lukt (door eigen toedoen!) dat we dan tóch op Hem mogen vertrouwen :!:

Gebruikersavatar
MoesTuin
Generaal
Generaal
Berichten: 4598
Lid geworden op: 02 feb 2014 16:00

Re: Hedendaagse meditaties

Berichtdoor MoesTuin » 26 dec 2020 12:40

Zomaar een Meisje, uitgekozen door God

Zo in de aanloop naar Kerst, komen we een bijzonder meisje, een jonge vrouw tegen, een meisje jonge vrouw die wel een heel belangrijke rol kreeg in Gods Heilsplan.
Maria, God koos haar uit.
En net als mensen vandaag aangeven, kan dat wel, mag dat wel, enz.... was het toendertijd net zo, "Kan er iets goeds uit Nazareth komen?
De Heere God schakelt mensen in Zijn plan in wie Hij kan gebruiken, Hij roept, hoort u / jij Zijn stem? Man of Vrouw, belangrijk of onbelangrijk, zomaar uit de grote stad of uit een onbelangrijk dorpje, een persoon met aanzien, of een huisvrouw aan het werk om haar huisje schoon te maken, voor God is niets onmogelijk.
Luisteren wij naar Zijn Roep?

Aankondiging van de geboorte van Jezus
26 In de zesde maand werd de engel Gabriël door God gezonden naar een stad in Galilea, waarvan de naam Nazareth was,
27 naar een maagd die ondertrouwd was met een man, van wie de naam Jozef was, uit het huis van David; en de naam van de maagd was Maria.
28 En toen de engel bij haar binnengekomen was, zei hij: Wees gegroet, begenadigde. De Heere is met u. U bent gezegend onder de vrouwen.
29 Toen zij hem zag, raakte zij in verwarring door zijn woorden, en zij vroeg zich af wat de betekenis van deze groet kon zijn.
30 En de engel zei tegen haar: Wees niet bevreesd, Maria, want u hebt genade gevonden bij God.
31 En zie, u zult zwanger worden en een Zoon baren en u zult Hem de naam Jezus geven.
32 Hij zal groot zijn en de Zoon van de Allerhoogste genoemd worden, en God, de Heere, zal Hem de troon van Zijn vader David geven,
33 en Hij zal over het huis van Jakob Koning zijn tot in eeuwigheid en aan Zijn Koninkrijk zal geen einde komen.
34 Maria zei tegen de engel: Hoe zal dat mogelijk zijn, aangezien ik geen gemeenschap heb met een man?
35 En de engel antwoordde en zei tegen haar: De Heilige Geest zal over u komen en de kracht van de Allerhoogste zal u overschaduwen. Daarom ook zal het Heilige Dat uit u geboren zal worden, Gods Zoon genoemd worden.
36 En zie, uw nicht Elizabet is eveneens zwanger van een zoon, in haar ouderdom. Dit is de zesde maand voor haar, die onvruchtbaar genoemd werd.
37 Want geen ding zal bij God onmogelijk zijn.
38 Maria zei: Zie, de dienares van de Heere, laat met mij geschieden overeenkomstig uw woord. En de engel ging van haar weg.


Maria, zomaar een jong meisje / vrouw, ongetrouwd, uitgehuwelijkt en wacht tot haar huwelijksfeest zal plaatsvinden.
En dan zomaar in haar huis verschijnt de Engel aan Maria en begroet haar. "Wees gegroet Maria, je bent begenadigd" wat zeggen wil, je bent bijzonder in de ogen van God.
De Engel is aan meerdere mensen verschenen en begon zijn komst dan altijd met "weest niet bevreesd" Maar bij Maria zegt de Engel als eerste, "Wees gegroet Maria" Wat een verschil! Maria wordt met respect behandeld.
Had Maria ooit gedacht dat ze zo'n belangrijke rol zou kunnen gaan spelen in Gods Plan?
Zomaar een dorp, zomaar een huisje , zomaar jonge gelovig vrouw / jong meisje waar de Engel binnengaat.
Maria was vanzichzelf niet bijzonder en niet anders dan de andere meisjes in het dorp, meisjes die hielpen in het huishouden.
Ze was geen uitblinkster, maar God kiest haar uit en daar schrikt ze van, niet omdat ze de Engel ziet, maar om de woorden, de boodschap dat God haar uitgekozen heeft, in het plan van God in haar leven dat ze daar ingeschakelt wordt en daar een rol in mag vervullen.
Maria luisterd allereerst
God kiest Maria uit om moeder te worden van Zijn Zoon.
Maria denkt na over de woorden die de Engel tot haar spreekt. Ze luisterd met haar verstand. Maria stelt een vraag (ze is nog maagd en ongetrouwd en ze zal zwanger worden?) en dat mag ook, je mag in het geloof ook vragen stellen , kritische vragen om te onderzoeken wat God bedoeld te zeggen en wat dit betekend in het leven en de Heilige Geest zal je inzicht geven en vandaaruit mogen we ook een beslissing nemen.
Maria antwoordt, "De Heere wil ik dienen, ik ben bereid de Heere te dienen. Laat met mij gebeuren wat U heeft gezegt." Maria neemt haar verantwoordelijkheid in een actieve rol (ze wacht niet passief af zo van, ik zie wel wat er gebeurd, Nee, Maria neemt een actieve rol)
Een gewoon meisje een voorbeeld voor gelovigen, ze stelde zich beschikbaar voor de Heere.
En daarbij neemt ze alle gevolgen die dit zal krijgen met het oog op negatieve reacties vanuit haar omgeving voor lief, ze laat zich leiden door God en zich inschakelen in Zijn plan!
Wie volgt?


https://www.youtube.com/watch?v=GMLbkMBqbiQ
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende

De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"

Gebruikersavatar
MoesTuin
Generaal
Generaal
Berichten: 4598
Lid geworden op: 02 feb 2014 16:00

Re: Hedendaagse meditaties

Berichtdoor MoesTuin » 02 jan 2021 21:37

Nieuwjaar


Psalm 130

“Uit het diepste diep roep ik U aan, HEER;
ach, Heer, hoor wat ik zeg,
luister toch naar mijn bidden en smeken.
Als U, HEER, de zonden in gedachte houdt
blijft niemand overeind, o Heer.
Maar bij U, bij U is vergeving,
daarom heeft men zo’n eerbied voor U.
Ik kijk uit naar de HEER,
met heel mijn hart kijk ik naar Hem uit;
ik wacht in vertrouwen op zijn woord.
Mijn hart kijkt uit naar de Heer,
méér dan wachters uitkijken naar de ochtend,
dan wachters naar de ochtend.
Israël, wacht in vertrouwen op de HEER;
bij Hem is liefde,
bij Hem is verlossing in overvloed.
Hij is het die Israël verlost
van al zijn zonden”.

(Willibrordvertaling 1995).

Is dít om middernacht úw, jouw, mijn situatie?
Als 31 december 2020 overgaat in 01-01-2021?
Bevind jij je in het diepste diep?

Je moet echt niet denken dat ieder mens juichend en proostend en feestend het nieuwe jaar ingaat.
Er zijn velen die alleen en eenzaam zijn.
Je zult maar in een concentratiekamp, een gevangenis zitten, in een vluchtelingenkamp, of een vervolgde christen zijn, een dakloze, of eenzaam en alleen.

Psalm 130 heeft het over jou en mij.
Keihard met jouw kop tegen de muur gelopen in 2020.
Tot het besef gekomen dat je zondaar, zondares bent.
Niet alleen van nature, maar metterdaad.
Stel dat God een boekhouding bijhoudt waarin elke onreine blik, gedachte of daad zou worden opgetekend. Onze onbewuste en onze bewuste zonden.
Dat God alles onthoudt.
Dan stort iedereen ter aarde.

De psalmdichter wéét dat God rijk is in vergeven.
Vergeven = iemand niet vastpinnen op zijn misdaden.
Vergeven = iemand loslaten uit de gevangenis van onze toorn, woede, boosheid, onze wraak.

Daar ziet de dichter naar uit.
Hij kijkt uit naar de Heer.
Zoals de nachtwakers uitzien naar de ochtend.
Hij verwacht de Heer.
Die overvloedig in de liefde is.
Die ons overvloedig verlossen kan.

Wié houden wij nog gevangen?
Wie zijn bij wijze van spreken onze schuldenaren die wij nooit in vrijheid hebben losgelaten?
Die óns nog steeds kwellen, pijn doen, boos maken, woedend?

Wij leven niet als de psalmist onder het oude verbond.
Jullie en ik leven onder het nieuwe verbond dat Jezus Christus met ons die in Hem geloven gesloten heeft of we nu Jood of heiden zijn.
Dat nieuwe verbond houdt twee dingen in:
1. God schrijft Zijn wil in ons hart, zodat wij van harte Gods wil doen;
2. God vergeeft onze zonden én vergeet ze. Hij is geen boekhouder van het kwade.

Dan mogen wij ook onszelf om Jezus’ wil vergeven en onszelf niet laten gijzelen door alle aanklachten.

In en door Christus Jezus is er verlossing van zonden en schulden voor iedereen in deze wereld die in Hem gelooft.

En zó gaan we dit nieuwe jaar in.
Vergeven, losgelaten, vrij.
En niemand rukt Gods kinderen uit Gods hand en ook niet uit Jezus’ hand.

Een vergeven, losgelaten, vrij nieuw jaar 2021 door de Vader en de Zoon vastgehouden in liefde.

P Gerrets (emeritus predikant)
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende

De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"

Gebruikersavatar
MoesTuin
Generaal
Generaal
Berichten: 4598
Lid geworden op: 02 feb 2014 16:00

Re: Hedendaagse meditaties

Berichtdoor MoesTuin » 20 jan 2021 09:28

GEBED n.a.v. Psalm 86 vers 6 berijming 1773
“Neig mijn hart en voeg het saâm tot de vrees van Uwe Naam”.

'Vader,
tot U nader ik uit naam van Uw Zoon Jezus Christus.
Er zijn zoveel stemmen.
Maar welke is Uw stem?
Ik luister naar verleidelijke stemmen,
aanlokkelijke stemmen.
Stemmen die mij de kortste weg wijzen naar vervulling van mijn verlangens.
Op de één of andere manier probeer ik elke belofte van vervulling, verzadiging van mijn diepste behoeften vast te houden.
Ik hou vast aan vriendschappen, relaties om de boot maar niet te missen.
Ik ben niet radicaal.
Ik ben slecht in het stoppen van contacten.
Uitermate slecht in het sluiten van deuren.

Vader,
ik ben té bang om liefde, erkenning, respect, vervulling te missen als ik radicaal banden met mensen verbreek.
Ik wil én de wereld én U dienen.

Ik wil genieten van wat de wereld mij biedt en wat U mij biedt.
En...en.
Maar U zegt: of....of.
Zó radicaal ben ik niet.

Dit is mijn zwakke punt.
Hier ligt mijn kwetsbaarheid.
Dit is mijn valkuil.

U zegt: jij kunt geen twee heren dienen.
Ik denk van wel.
Moet ik nu écht kiezen?
U houdt mij de dood en het leven voor.
Geef mij de genade om het leven te kiezen.
Zonde of gehoorzaamheid.
Geef mij de genade om gehoorzaam te zijn.
Licht of duisternis.
Geef mij genade om het Licht te kiezen.

Mijn hart is overspelig.
Altijd ben ik dubbel.
Help mij radicaal alleen voor U te kiezen.

Waarom kan ik zo moeilijk Uw beloften vertrouwen?
Waarom twijfel ik dagelijks?

Vader,
ik vertrouw gemakkelijker de stem van mijn gevoel, dan Uw beloften.

Makkelijker is het de passies van mijn hart te volgen, dan Uw stem.

Vader,
U koos radicaal voor mij.
U had er alles voor over om mij te redden.

En ik,
waarom kan ik U niet onverdeeld kennen?

Vergeef mij mijn zonden en tekortkomingen.
Omwille van Jezus Christus' onverdeelde toewijding aan U.

Vernieuw mijn binnenste.
Geef mij Uw standvastige Geest, die van harte Uw wil doet.

Pas dan kan ik in vrede met U zijn.

Vader,
in Uw handen beveel ik mijn lichaam, ziel en geest.

Amen'.

P Gerrets (emeritus predikant)
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende

De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"

Gebruikersavatar
MoesTuin
Generaal
Generaal
Berichten: 4598
Lid geworden op: 02 feb 2014 16:00

Re: Hedendaagse meditaties

Berichtdoor MoesTuin » 06 feb 2021 11:19

Jozua 1:3 NBG51
Elke plaats die uw voetzool betreden zal, geef Ik ulieden


Voor hen die zich hebben toevertrouwd aan het eens en voor altijd volbrachte werk van Jezus Christus:

Zodra je in gehoorzaamheid aan God stappen zet....
verwacht geen applaus van mensen die niet met God leven;
verwacht geen applaus van Gods tegenstander;
er zal tegenwerking zijn van buiten jou en in jouw binnenste.
Gods tegenstander houdt van gelovigen die geen stappen ondernemen, hij houdt van een passieve kerk.

Een PKN-predikant vertelde zijn catechesanten: ‘de duivel heeft in de 21e eeuw niets meer te doen’.
Dat is waar. Met een slapende kerk en met slapende gelovigen is hij werkloos.

Jozua kreeg déze opdracht bij het innemen van het beloofde land:

ELKE PLAATS WAAR JIJ JOUW VOETSTAP ZET, GEEF IK JULLIE.

Jaren geleden verklaarde een neuroloog, dat ik nooit meer uit mijn rolstoel zou komen.
Dit prikkelde me. Ik nam mijn rollator en schuifelde van mijn huis op de 2e verdieping naar het huis van mijn moeder op de 4e verdieping.
Elke dag een stap verder.
Na een half jaar liep ik zonder rollator en zonder de lift te gebruiken alle zeven verdiepingen over de galerijen van beneden naar boven en van boven naar beneden en in plaats van de lift gebruikte ik de trappen.

Inderdaad élke voetstap gaf God mij.
Voetje voor voetje.
Dié rolstoel heb ik nooit meer gebruikt.

Natuurlijk kostte dat elke dag veel energie.
Kijk, dít is mijn persoonlijke opdracht geweest en mijn persoonlijke ervaring.
Dat betekent niet, dat dit jouw opdracht is.
Maar het gaf mij enorme vreugde.

Als God een opdracht geeft, hoe klein die ook is, doé het. Er is tegenstand. Dat is normaal. Maar doé het, het betekent óók overwinning.

Weet je wat ons ook vaak tegenhoudt?
Mensen.
Wát zullen mijn ouders wel niet zeggen?
Mijn kinderen, mijn buren, de mensen van mijn kerk, of op mijn werk?
Dat is voor de meesten vaak belangrijker dan wat God zegt.

P Gerrets (emeritus predikant)
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende

De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"

Gebruikersavatar
MoesTuin
Generaal
Generaal
Berichten: 4598
Lid geworden op: 02 feb 2014 16:00

Re: Hedendaagse meditaties

Berichtdoor MoesTuin » 07 feb 2021 17:07

De tekst voor de overdenking is uit Johannes 3 vers 8

8 De wind waait waarheen hij wil en u hoort zijn geluid, maar u weet niet waar hij vandaan komt en waar hij heen gaat; zo is het met iedereen die uit de Geest geboren is.

Gemeente van onze Heere Jezus Christus, luisteraars, meelezer op Refoweb in het speciaal

Een overdenking verzorgd door Emeritus predikant P Gerrets


WAT ZIJN DE RICHTLIJNEN ?

In Johannes 3:8 zegt Jezus tegen de rechtzinnige Joodse theoloog Nicodemus:
"De wind waait waarheen hij wil.
Wij horen zijn geluid, maar wij weten niet vanwaar hij komt of waar hij heen gaat, zó is het met een ieder die uit de Geest geboren is".
Een wedergeboren mens is net zo onvoorspelbaar als de wind, de heilige Geest.
Heimwee heb ik naar gemeenten die ik heb mogen dienen in verkondiging in Franstalig België.
De Protestantse Kerk in Wavres/Waver.
Ik mag er voorgaan.
Een Avondmaalsdienst.
De preek gaat over Johannes 7:37-39.
Over de stromen van levend water die uit Christus stromen, waarvan wij mogen drinken om zelf een bron te worden.
Na de preek verzoek ik de ouderling van dienst het Avondmaal in te leiden.
Hij breekt in snikken uit en roept: 'Le Seigneur m'a touché.
Le Seigneur m'a touché'.
De Heer heeft me aangeraakt.
En vele gemeenteleden huilen, belijden hun zonden, ontvangen vreugde.
Maar dit stond niet in de liturgie.
Dan sta je daar als predikant en laat de heilige Geest zijn werk doen.
En daarna: nog nooit zó Avondmaal gevierd als daar.

Of die dienst die mijn medestudent Christian Piette, een Waal en goede vriend, en ik mochten leiden in Flémalle Grande (regio Luik).
Hij preekte, ik deed de liturgie.
Op de kansel werd ik overstroomd door de heilige Geest en nauwelijks kon ik een spontaan gebed in tongen bedwingen.
Een grote kerk, gebouwd aan het begin van de 20e eeuw toen de grote opwekkingen plaats vonden langs de Maas en in de Borinage, de mijnstreek.
Nu zaten er 45 mensen.
Christian preekte.
Ik sloot de dienst af, sprak de zegen uit én....allen bleven zitten.
Ze gingen met ons in gesprek.
Onder tranen vertelden ze ons dat ze al jaren het evangelie niet meer hadden gehoord.
Onze gemeente is kapot gegaan onder liberale predikanten.
We hebben vragen beantwoord en bij de uitgang hielden de mensen onze handen vast en smeekten ons de volgende zondag terug te komen.
Of in de jeugdkampen van de Franstalige Belgische Hervormde Kerken in Lustin, in de Ardennen.
Waar een tent stond waar iedereen die wilde kon bidden.
Waar ik kinderen hoorde bidden voor de bekering van oudere broers en zussen die ook aan dat vakantiekamp deelnamen.
Elke avond waren er jeugddiensten en velen kwamen 's avonds tot geloof.
Ik had een zaal met jongelui tussen 12 en 18 jaar. Voordat we gaan slapen vraag ik of iemand nog een slotgebed bidt.
En dan gaat iedereen bidden, en opnieuw, en opnieuw, en ze beginnen te huilen, zonden te belijden, God aan te roepen voor vergeving, en er komt blijdschap, aanbidding, dankgebeden, een amen.
En dan blijkt dat we van 00.00 - 03.00 uur gebeden hebben.
Ze willen naar buiten en in het licht van de maan geven we elkaar een hand en danken we voor wat God gedaan heeft.
Dit is geen schijnvertoning, dit is écht.
Ik zou méér van deze gebeurtenissen op kunnen noemen.

Waarom heb ik in de Nederlandse traditionele- en Pinksterkerken dit nooit meegemaakt?
Ik heb nooit predikant in Nederland willen worden. Mijn hart lag in België, vooral in Wallonië.
De mogelijkheden waren er.
Ik heb een gesprek gevoerd met de synodevoorzitter van de Franstalige Belgische Hervormde Kerk.
Er was een stageplaats, een pastorie, een gemeente. Ik mocht 2 jaar door studeren aan de Vrije Universiteit in Brussel.
Maar de heilige Geest leidde me, onder hevig protest mijnerzijds, naar Nederland.
En ik kwam terecht binnen de Pinkstergemeenten.
En in Nederland zijn we over het algemeen bang voor die heilige Geest.
Onze reformatorische- en evangelische kerken zijn wel doortimmerde huizen.
Ja, zelfs in Pinksterkerken zijn wetten en regels.
Ik heb er 36 jaar lang deel van uit mogen maken.
Als kritische predikant die dwaalleer bestreed.
Ik ben in de eerste plaats een leerling van Jezus en wijlen ds. Gerrit Toornvliet, de gepassioneerde radiopredikant van radio Bloemendaal en van dr. H.F. Kohlbrugge.
Mijn stelling is en blijft: Het christenleven is een avontuur.
Onvoorspelbaar.
Maar onze doctrines, dogma's, belijdenisgeschriften hebben alles onwrikbaar vastgelegd in woorden.
In de zogenaamde vrije kerken ook.
Stel je voor dat er iets ongeplands gebeurt?
Iemand wordt onwel in de kerk.
De predikant blijft op de kansel.
De koster geassisteerd door enkele gemeenteleden voeren die persoon af, je hoort naderende sirenes en de bewuste persoon wordt naar het ziekenhuis gebracht.
Waarom komt de predikant niet van de preekstoel af en bidt hij met die broeder of zuster, terwijl ondertussen 112 wordt gebeld?
In sommige kerken staan tot mijn vreugde na de kerkdienst een broeder en een zuster bij het doopvont waar u voorbede kunt vragen.
Waarom zijn er nog zoveel predikanten en gemeenten die nooit met chronisch zieke patiënten thuis het Avondmaal vieren?
Voor mij een raadsel.
Waarom mogen gemeenteleden niet vrij en hardop bidden?
Waarom mogen gemeenteleden geen getuigenis geven van dat wat zij persoonlijk met God ervaren hebben?
Soms zou ik dolgraag een kerkraam willen openzetten: 'Kom vogel Gods daal op ons neer'. Waarom geestelijk gesproken ramen en deuren op slot houden?
Alsof de heilige Geest een ordeverstoorder is.
Wij zijn zo ontzettend voorspelbaar.
Alles tot in de puntjes voorbereid.
Maar nooit op het onverwachte.
Ik verlang nog niet naar Huis.
Maar wel naar een gemeente die hongert naar Brood, die dorst naar het Levende Water.
Naar een gemeente die vrijelijk de tranen laat lopen onder het beslag van Gods Geest en Woord.
Naar verootmoediging, ook van geestelijke leiders. Naar daadwerkelijke kanselruil met predikanten uit andere denominaties die op hetzelfde fundament staan.
Naar Avondmaalsvieringen mét andere gemeenten samen.
Kijk: Een opwekking kun je niet faken.
Maar we kunnen ons hart wel afsluiten en de heilige Geest wel doven.
Natuurlijk verwacht ik dat de gemeente bidt voor de predikant.
En natuurlijk reken ik erop dat hij of zij zich biddend voorbereidt.
Maar gemeente-zijn zijn we met z'n allen.
En ik pleit voor ruimte in de eredienst voor wat Gods Geest aan gemeenteleden geeft om te delen met de gemeente.
Ja, smartelijk verlang ik naar de werking van Gods Geest in alle ambtsdragers, predikanten, kerkmusici en gemeenteleden.
Want Gods huis moet vol worden.
Met mensen van buiten.
Er is aan Gods passie niets veranderd.
Wij zijn erg veranderd.
Gewend aan onze zonden.
Gewend aan onze verslavingen.
Gewend aan de wereld.
Gewend aan de bijbel.
Gewend aan de genade.
Gewend aan de gang van zaken in de kerk.
Immers alles went.
Het allerergste wat een mens, een gelovige kan overkomen is:
....dat hij/zij zich nergens meer over verwondert!
Die liefde van God, dat offer van Jezus, zijn opstanding, die uitstorting van de Geest, Gods genade.....dat blijft toch een eeuwig wonder?
Voor mij al 48 jaar lang.
En de passie om Gods liefde te delen met mensen in woord en daad als predikant al 44 jaar. Met ongelovigen, oorspronkelijke Nederlanders en hen met een migratieverleden, met zieken, met gehandicapten, met doven en blinden, met homo's en hetero's, met wie dan ook.
Ik wil net als Christus een vleesgeworden Woord van God zijn. Eenvoudig.
Helder.
Mens onder mensen.
Tot aan het einde toe.
En mijn ervaring is: een handoplegging, een kus, een omhelzing, een hand vastpakken heeft vaak 1000 x méér invloed dan preken

Een Hervormde predikant volgde via de radio de Pinksterconferentie van de Stichting Opwekking in Biddinghuizen.
In totaal woonden 65.000 mensen de bijeenkomsten bij.

Via de radio miste de predikant:
- de nadruk op de zondigheid van de mens;
- de oproep tot bekering, want in de preken werd ervan uitgegaan dat iedereen bekeerd was;
- er was geen heilige eerbied voor God;
- de liederen waren te vrolijk en opgewekt en de muziekbegeleiding was te hedendaags;
- de trits: ellende - verlossing - dankbaarheid werd gemist.

Conclusie: koester het goud van de Schriftuurlijke verkondiging gegrond op de belijdenisgeschriften en laat het klatergoud van de Pinksterconferentie.

Nee, de dominee was niet helemaal negatief.
Het is veelkleurig en er valt te leren van anderen ook al ben je het niet met ze eens.

Wat is er toch gebeurd met de heilige Geest?
In het boek Handelingen ervaar je volop beweging, stroming, golven, interventies van de heilige Geest, die Geest opent harten, geeft radicale levensveranderingen, geeft leiding aan Gods geroepenen, een engel leidt Petrus uit de gevangeniscel, de Geest veroorzaakt aardbevingen, verleent buitengewone vrijmoedigheid, er gebeuren wonderen van genezing en bevrijding. Diaken Filippus wordt weggeroepen uit een opwekking die gaande was in Samaria om naar een verlaten weg te gaan rond het middaguur.
Dan is de logica toch zoek?
Is die ene minister van financiën van Ethiopië dan belangrijker dan wat er in Samaria gebeurde?
Hoe verliepen de bijeenkomsten van de vroeg-christelijke gemeenten? Hoe waren de massabijeenkomsten bij Jezus?
En hoe reageren wij heden ten dage op de stem van God? Als Hij roept? Mag de heilige Geest in onze kerkdiensten wel interveniëren?
Wie heeft de in onze traditionele kerken gebruikelijke liturgie bedacht?
Waarom zijn we er zó zeker van dat 'de gereformeerde leer' de ware leer is?
En wat is eigenlijk 'gereformeerd'?
Het gereformeerde van de OGGiN, de GGiN, de GG, de GKv, de NGK, de CGK,
de HHK, de PKN?
Bedoelen we met de Reformatie die van Luther, van Calvijn, van Zwingli?
Wie zijn de wettige nazaten van de Reformatoren?
Is de RKK een dwalende kerk, de Lutherse-, de Doopsgezinde-, de Oud-Katholieke-, de Baptisten-, de Pinksterkerken?
Soms heb ik de indruk dat we de heilige Geest hebben ingeblikt, of gevangen gezet in een kooi.
En staat op dat blik ons eigen merk?
Er is verstarring, verstening. We zijn vastgeroest.

In mijn jeugd hoorde ik zo vaak: 'U zit op mijn plaats'. Er werd naar het psalmbord gekeken: 'Gelukkig alleen maar psalmen' of 'Vandaag worden er wel heel veel gezangen gezongen'. 'Er wordt te snel gezongen' en dat was synoniem voor oneerbiedig.
Wie bepaalt de gang van zaken in de gemeente? Is het nog altijd de gemeente van Jezus Christus? Bepaalt Hij ons geloofsleven, ons samenkomen, onze kleding, onze liturgie, ons gebed?
Of de synode, de kerkenraad?
Nee, wij weten ons geen raad met de Pinkstergeest.
Écht het geloofsleven van velen is doodsaai, uitermate voorspelbaar.
Onze kerkdiensten ook, altijd hetzelfde lied.
Wij zijn doodsbang voor de heilige Geest.
Jezus vertelde 's nachts aan
Nicodemus: 'De wind zelf zie je niet.
Onzichtbaar. Toch is die windstroming ergens ontstaan en hij gaat ergens naar toe. Waar? Dat weten we niet. Maar wáár die wind waait gebeurt iets.
Onvoorspelbaar. Toch voelbaar, waarneembaar, je ziet beweging, de wind is hoorbaar, kan ons omverblazen'.
En zei Jezus: "Zó is het ook met een man of vrouw die de heilige Geest van boven ontvangen heeft" (Johannes 3:8).
Een wedergeboren christen is even onvoorspelbaar als de wind van de Geest.
Ik zeg wat Hij zegt. Ik doe wat Hij zegt me te doen. Ik ga waar Hij zendt.
Jezus deed de dingen net wat anders.
Het christenleven kan onmogelijk saai zijn, het is avontuurlijk. Elke dag kan anders zijn dan gisteren. Een kerkdienst kan verrassend zijn. Je voelt aan: er is iemand die zijn of haar leven aan Christus wil geven. Iemand heeft iets te vertellen wat hij of zij met de Here heeft meegemaakt.
Of je ervaart bewogenheid met een zieke waarmee je voorbede doet.
Wie geeft de richtlijnen: de Héér van de kerk.
Alles ligt niet vastgegoten, is niet vastgemetseld.
"O God, vergeef ons dat wij U ketenen.
O heilige Geest, vergeef ons dat wij U gekooid hebben. Dat deuren en ramen van onze kerken potdicht zitten.
Wij hebben U voorgeschreven hoe U werkt.
Het moét anders.
Dat Uw Geest in mij woont, moet te merken zijn door mijn omgeving.
En neem de leiding over Uw kerk".
Is in Biddinghuizen Christus verkondigd?
Heeft Gods Geest mensen overtuigd van zonde, oordeel en gerechtigheid?
Ervoeren mensen Gods heiligheid?
Bracht God Zijn kinderen uit allerlei verschillende kerken bij elkaar?
Ja! Dat is het getuigenis wat ik heb gehoord.
God heeft méér schapen, die niet van onze gereformeerde stal zijn........en het zal worden één kudde met één Herder.

Ik probeer me voor te stellen hoe het in zijn werk gaat: God roept!
Abram, laat alles achter!
Jouw land, jouw familie én Ik breng je in een onbekend land.
Die spreekt is hem volledig onbekend.
Is het niet absurd de onbekende stem van een onbekende god te volgen?
Van Ur naar Haran en van Haran naar Kanaän.
Alles achterlaten.
Tóch neemt hij zijn neef Lot mee.
Lot, die zoveel problemen veroorzaakt.
Destijds: je tent opbreken en gáán.
Maar anno 2017.
Ónze tentpinnen zijn diep, zéér diep in de grond geslagen.
In beton gegoten.
Destijds was de mens mobiel.
Er bestonden nog pelgrims.
Anno 2017 hebben we een mobiel.
En pelgrims zijn we niet meer.
Santiago de Compostella.
'De camino maken'.
Eigenlijk te voet gaan door België, Frankrijk, de Pyreneeën, Spanje.
Overnachten in herbergen.
Tegenwoordig: elk jaar een gedeelte fietsen. Er drie jaar over doen om het doel te bereiken,
Of: bepaalde trajecten met de trein afleggen.
De Bijbel zegt: "Wij hebben hier (in Delft, Den Haag, in Steenwijk, op Urk) géén blijvende stad".
Zelfs in Kanaän heeft Abram zich nooit gevestigd.
"Hij zocht naar een stad waarvan de bouwer, de ontwerper, de fundamenten door God gelegd waren".
Elke wedergeboren christen of christin is, of hij of zij dat beseft of wilt, een nomade, pelgrim, reiziger, onderweg.
Is daarvan iets te merken in ons dagelijks leven?
Stel je voor dat de heilige Geest jou roept, kun je dan zeggen: 'Hier ben ik!'
Of zitten we vastgeroest?
In beton gegoten?
In mijn leven speelt Johannes 3:8 een enorme rol.
"De wind waait waarheen hij wil.
Wij horen zijn geluid. Wij weten niet vanwaar hij komt en waar hij heengaat.
Zó is het ook met een mens die uit de heilige Geest geboren is".
Een gelovige christen.
Waait niet met alle winden mee.
Waait met de heilige Geest mee.
Zó kom je op ongedachte en onverwachte plaatsen. Je ontmoet onbekende mensen.
Het leven als christen, als christin is avontuurlijk, eigenlijk onvoorspelbaar.
Dan dúrf je pas echt vragen:
"Here, wat wilt U, dat ik doen zal".
Die vertrouwenwekkende stem.
Al sprekend verwekt hij geloof.
Is er inspraak mogelijk in jouw en door jou volgeplande agenda?
Heeft God nog iets te zeggen?



Amen
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende

De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"

Gebruikersavatar
MoesTuin
Generaal
Generaal
Berichten: 4598
Lid geworden op: 02 feb 2014 16:00

Re: Hedendaagse meditaties

Berichtdoor MoesTuin » 12 feb 2021 14:01

In de Bijbel komen ‘handelingen’ voor waarin iets van Gods eigenschappen, b.v. zijn liefde, zijn barmhartigheid, zijn genade, zijn kracht, zijn vergeving, zijn heiligheid tot ons komt.
In Zijn aanraking van jou komt Hij tot jou en in jou.
Tastbaar.

In deze coronatijd mogen we elkaar geen handen geven, geen kus, geen omhelzing, geen knuffel.
Mensen lijden aan ‘huidhonger’.
Dat wil zeggen: zij kwijnen weg omdat zij die liefdevolle, genadevolle gebaren missen.

Wat zijn dat voor ‘handelingen’ of ‘gebaren’?
Protestants of Reformatorisch geloven kán heel kil en koud, ja zelfs verstandelijk, rationeel overkomen.
Jezus vraagt ons God en onze naaste lief te hebben met heel ons verstand, met heel ons hart, met heel onze ziel en onze medemens zoals wij zélf door God zijn liefgehad (Johannes 13:34).

Welke ‘handelingen’ en ‘gebaren’ vinden we in de Bijbel?

1. De zegen.

Iemand legt zijn of haar handen op ons hoofd namens God de Vader, Jezus Christus de Zoon en de heilige Geest.
Wij voelen als het ware Gods handen op ons hoofd.
Zegenen betekent letterlijk: goede woorden van God over iemand uitspreken.

In de Bijbel komt ook het zegenen van God voor.
Wij kunnen onze handen opheffen naar de hemel en goede dingen over God uitspreken.

Ik vind het jammer dat we in onze traditionele kerken niet doen wat onze psalmen, ook in de berijming van 1773, zeggen of onze gezangen.

Knielen we?
Heffen we onze handen op?
Klappen we?
Nee, we blijven stokstijf op onze kerkbank zitten.

2. De doop.

Ik kan alleen maar de Bijbel naspreken. De leer over de christelijke doop vinden we in Romeinen 6 en enkele andere nieuw-testamentische schriftplaatsen.
De christelijke doop is géén verbondsdoop. Paulus spreekt er niet over. De christelijke doop is een geloofsgetuigenis/geloofsbelijdenis.
De doop gaat over sterven en opstaan. De mens die tot een bewuste geloofsovergave is gekomen door het werk van de heilige Geest in die mens.
Romeinen 6 ziet de doop als een begrafenis van de mens zonder Christus in Jezus’ dood en als de opstanding van die wedergeboren mens in Jezus’ opstanding om voortaan in de dienst van God te leven.
Die mens geeft daarvan een kort getuigenis, van Gods werk, en wordt in een rivier, in een meer, in zee of in een doopbassin ondergedompeld. Hij of zij gaat onder water en komt boven water in de naam van de Vader en van de Zoon en van de heilige Geest.
Je gaat lichamelijk kopje onder in het water en je komt boven.
Dat is ook een lichamelijke ervaring die een diepe indruk nalaat.

3. De voetwassing.

In Johannes 13 zien we dat Jezus de voeten wast van de Pésachdeelnemers. Wij zouden zeggen van de Avondmaalgangers.
De betekenis in die tijd:
Van het lopen in open sandalen op zandwegen werden je voeten vuil en stoffig.
Bij rijke en aanzienlijke mensen waren knechten in dienst die de voeten van de genodigden wasten voordat de gasten op rustbanken gingen aanliggen voor de maaltijd.
Als Jezus met zijn leerlingen gaat aanliggen en er geen knecht is, komt niemand van de leerlingen op het idee om de voeten te wassen van de aanwezigen.
Jezus doet zijn kleed uit, wikkelt een handdoek om zijn middel en begint de voeten van zijn leerlingen te wassen. Niemand zegt: ‘o Heer, ik neem het van U over’. Jezus doet dit slavenwerk. Hij doet hun sandalen uit, wast hun voeten, droogt ze af en doet hun sandalen aan.
Wat mij treft is dat Jezus zegt: ‘Ik heb jullie een voorbeeld gegeven, opdat jullie later hetzelfde doen”.
Want de Meeste onder jullie is Diegene die dient.

Heden ten dage zouden we in de Avondmaalsdienst elkaars handen kunnen wassen.
Hier heb je weer zoiets dat wij in de loop der eeuwen nagelaten hebben.

Ik heb bij huisbezoeken aan enkele gemeenteleden dit mogen meemaken. Ik was voor het eten uitgenodigd en de heer des huizes kwam met een bak aangenaam warm water met badolie en deed mijn schoenen uit en sokken en begon mijn voeten te wassen en ze naderhand te drogen. Mijn sokken en schoenen werden aangedaan. Wat een ontroerende weldaad. Van ontroering huilde ik.

De zegen, de doop en de voetwassing zijn lichamelijke ervaringen die een diepe geestelijke en emotionele indruk op je maken.

(wordt vervolgd)

P Gerrets (emeritus predikant)
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende

De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"

Gebruikersavatar
MoesTuin
Generaal
Generaal
Berichten: 4598
Lid geworden op: 02 feb 2014 16:00

Re: Hedendaagse meditaties

Berichtdoor MoesTuin » 15 feb 2021 19:29

Eerder schreef ik over ‘handelingen’ of ‘gebaren’ waardoor Gods naar ons uitreikende liefde door ons ervaren kan worden.
Ik noemde:
1. De zegen;
2. De doop door onderdompeling;
3. De voetwassing.

De Bijbel noemt er meer:

4. Het Avondmaal.

Er is veel misgegaan wat betreft het Avondmaal.
In de Bijbel wordt nooit gesproken over de Heilige Doop of over het Heilig Avondmaal.
In het verleden heeft dat woordje ‘heilig’ een negatief beeld gegeven van wat doop en avondmaal betekenen.

Wat het Avondmaal betreft....
Jezus viert met zijn 12 leerlingen de Pésachmaaltijd.
Lamsvlees, ongezuurd brood, bittere kruiden, sap van de vruchten van de wijnstok.
Een maaltijd, waarbij herdacht wordt de avond en nacht voorafgaande aan de exodus, de uittocht uit Egypte.
Er was haast geboden, het werd staande gegeten.
Het bloed van het Paaslam was gestreken aan de deurposten en alleen van buiten zichtbaar.
De verderfengel sloeg de bebloede deurposten over en spaarde de levens van allen die in dat huis waren.
Elders werden de levens van alle eerstgeborenen gedood.
In de vroege christengemeenten werd het avondmaal gevierd tijdens een liefdemaal.
Ieder gemeentelid bracht iets te eten of te drinken mee. En tijdens die maaltijd werd ongezuurd brood, matzes, gebroken en rondgedeeld, en ging de beker rond met sap van de vruchten van de wijnstok.
Tot Jezus’ gedachtenis alsof Hij op dátzelfde moment Zijn leven voor ons offerde.

Paulus beschrijft in zijn 1e brief aan de Korintiërs wat er gebeurde. Aan de maaltijd waren er die zich niet konden beheersen noch in eten noch in drinken.
Armen leden honger, rijken werden dronken.
Paulus vermaant de Korintiërs dat ze volledig uit het oog verloren dat het in die liefdemaaltijd om Jezus gaat en om de onderlinge gemeenschap als lichaam van Christus.
En dát bedoelt Paulus met onwaardig eten en onwaardig drinken. Dat bedoelt Paulus met ziek worden en sterven als je aan tafel geen oog meer hebt waarover het gaat.

Het slaat niet op onze Avondmaalsvieringen die volledig losgekoppeld zijn van het liefdemaal.
Van dat stukje ongezuurd brood en dat slokje wijn of druivensap kun je je niet volvreten of dronken worden.

Kerkenraadsleden zijn geen Avondmaalspolitieagenten. Zij zijn niet geroepen om te beoordelen of iemand wel of niet mag aangaan aan het Avondmaal.
Er staat: een ieder beproeve zichzelf en ete dan van het brood en drinke uit de beker.
Zelfbeproeving die leidt tot deelname en niet tot mijding.

Wat is hier veel fout gegaan!
Waarom wordt gewoon brood gebruikt in vele kerken?
Ongezuurd brood is een prachtig beeld van de zondeloze Christus.
Wat zijn er veel mensen tegengehouden!
Waarom is die bijbehorende maaltijd afgeschaft?
Waar is het feest van de verlossing gebleven?

Juist in het samen eten, in het breken van de matze en het drinken uit de beker vieren we het nieuwe verbond met God.
Proef en smaak dat de Here goed is.

In mijn jeugd leek het wel een begrafenismaal.

Waarom vieren we het zo weinig.
In veel traditionele kerken hooguit 4x of 6x.

Vier de verlossing!

En zeg nooit: als je de matzes breekt, dat Jezus’ lichaam verbroken is. Want overduidelijk zegt de Bijbel dat de Romeinse soldaten Zijn beenderen NIET braken, wel die van de twee met Jezus gekruisigde misdadigers.

Laat het ons telkens weer ontroeren en verheugen dat God Zijn eniggeboren liefste Zoon gaf om jou en mij met Hem te verzoenen.

Dat betekent feest!

(wordt vervolgd)
P Gerrets (emeritus predikant)
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende

De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"

Gebruikersavatar
MoesTuin
Generaal
Generaal
Berichten: 4598
Lid geworden op: 02 feb 2014 16:00

Re: Hedendaagse meditaties

Berichtdoor MoesTuin » 17 feb 2021 16:26

Ik schrijf jullie over ‘handelingen’ en ‘gebaren’ die in Jezus’ naam door gelovigen gedaan worden, waardoor we lijfelijk Gods genade en liefde kunnen ervaren.
Ik schreef over:

1. De zegen;
2. De doop door onderdompeling;
3. De voetwassing;
4. Het Avondmaal.

Nog één wil ik bespreken:

5. De ziekenzalving.

In Marcus 6:7-13 geeft Jezus zijn leerlingen de opdracht om erop uit te trekken, twee-aan-twee, om te prediken dat mensen zich moeten bekeren en Hij geeft hen gezag over de demonen om hen uit te werpen en om zieken te zalven tot genezing.
In Jakobus 5 schrijft de halfbroer van Jezus dat het raadzaam is om als je ziek bent, kennelijk ernstig ziek, om dan de ouderlingen bij je thuis te roepen.
Er wordt gesproken over oudsten/ouderlingen (meervoud) opdat zij mét jou (de ernstig zieke) zullen bidden mét geloof.
Dat betekent dat die oudsten zich in gebed voorbereiden. Wat is Gods plan met deze zieke?
De zieke bereidt zich ook voor. Wat verwacht hij of zij van God?
En vóórdat de ouderlingen hun geloofsgebed met het zieke gemeentelid bidden gaat er iets aan vooraf.
Ouderlingen en zieke belijden elkaar hun zonden.
En niet alleen de zieke.
Zodat er geen belemmering zal zijn om te bidden.
God zal vergeving schenken over de beleden zonden.
Daarna wordt de zieke gezalfd met olijfolie (kijk in Marcus 6). Meestal het voorhoofd. En de ouderlingen bidden het geloofsgebed.
Letterlijk leidt het gebed tot ‘redding’ (dat slaat op lichaam, ziel en geest).
Als de zieke niet genezen wordt, ontvangt hij of zij de toerusting om deze ziekte te dragen.
Maar er zijn er die mogen herstellen.
Die zalving verwijst naar de heilige Geest die in elke wedergeboren gelovige woont.
We plaatsen de zieke voor Gods aangezicht.
We zonderen hem of haar af voor God.
We wijden hem of haar aan Gods bijzondere aandacht toe.

Tijdens mijn studie in Brussel om predikant te worden liep ik stage bij een Franstalige predikant in Wallonië.
Zijn gemeente organiseerde een jeugdkamp in de Ardennen. In de leeftijd van 6-18 jaar. Mij werd gevraagd leiding te geven aan een groep jongeren tussen de 16-18 jaar. Dit jeugdkamp duurde twee weken.
Die hele periode was een gebedstent open van 9.00 ‘s morgens tot 18.00 uur ‘s avonds.
Iedereen kon daar naar binnen lopen om te bidden.
Verder bestond het programma uit sport en spel, bijbelstudie.
Ook als team hadden we gebedstijden.
Vol verbazing heb ik in die gebedstent kinderen, tieners en jongeren horen bidden. Ze baden voor de bekering van hun broers of zussen, voor genezing, voor de activiteiten en de leiding.
Het raakte me een 6-jarige jongen te horen bidden voor een broer die ook op het kamp was dat hij zich zou bekeren.
Zelf had ik veel last van migraine-achtige hoofdpijnen.
De predikant zei me: ‘Bijbelschoolstudent? En nog nooit Jacobus 5 gelezen?’
Op mijn slaapzaal zocht ik het op.
Ik had het nog nooit gelezen.
De ziekenzalving?

Ik heb gevraagd om die ziekenzalving, maar de predikant zei: ‘Daar moet ik me eerst met de teamleden op voorbereiden’.
Een dag later is er met mij gebeden.
Na gesprek, na belijdenis, na de zalving, het gebed van de predikant en teamleden.
Zo bijzonder die zalving met olie, die handoplegging, die gebeden. Overweldigend.
En op slag genezen. Die hoofdpijnen zijn nooit meer teruggekomen.
Ook had de predikant met mij gebeden voor de vervulling van de heilige Geest.
Dit gebeurde op vrijdag.
Zondagmiddag woonde ik de kerkdienst bij in mijn Delftse wijkkerk (Maranathakerk).
Terwijl de oude hulppredikant de trappen van de kansel beklom werd ik overweldigd door een intense warme stroom die van mijn hoofd naar mijn voeten stroomde zolang de dienst duurde.
De hele dienst door sprak een stem: ‘Jij bent Mijn zoon, Mijn erfgenaam, Mijn dienstknecht’.
Er kwam een blijdschap in mijn leven die ik nooit eerder gekend had.

Na de dienst sprak ik met die hulppredikant, die zei: ‘Ik weet ervan. De Here zei: Achter je op de eerste rij wordt iemand vervuld met de heilige Geest, toen ik de preekstoel beklom’.

Onvergetelijk!
Te vaak maken we de Here te klein.
Ik mag Hem nu 52 jaar ‘leren kennen’ en ik heb vele werken van God mogen zien en ervaren.
Tijdens preken, tijdens tijden van gebed en vasten, tijdens het bidden met zieken, tijdens de ziekenzalving.
Soms verhoort God onmiddellijk, soms pas na een periode. Soms na jaren.

Maar handoplegging, de doop door onderdompeling, de voetwassing, het Avondmaal of de ziekenzalving zijn geen trucjes, geen magische handelingen.
Dat dacht Simon de tovenaar in Samaria.

Het vraagt om gelovigen die transparant zijn voor God en hun broeders en zusters. Om van God gekregen opdrachten en geloof. Om gehoorzaamheid.
Maar God leren kennen is niet alleen maar verstandelijke kennis.
Maar een vertrouwelijke omgang met de Here.

P Gerrets (emeritus predikant)
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende

De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"

Gebruikersavatar
MoesTuin
Generaal
Generaal
Berichten: 4598
Lid geworden op: 02 feb 2014 16:00

Re: Hedendaagse meditaties

Berichtdoor MoesTuin » 18 apr 2021 22:54

OVER ONZE UITINGEN...


Van verdriet...
Van blijdschap...
Van dankbaarheid...
Van eerbied...
Van lofprijzing...
Van respect en waardering...
Van genegenheid...
Van vriendschap...
Van liefde...
Verwachtte je een ander lijstje?
Van haat...
Van minachting...
Van kritiek...
Van verschil van mening...
Van afkeur...
Ik ben een rasechte Nederlander.
Opgegroeid in een familiesfeer, opleidingssfeer, werksfeer van vanzelfsprekendheid.
Alle hulp thuis, alle schoolresultaten, al het werk dat je deed was vanzelfsprekend.
Daarvoor kreeg je geen 'dankjewel' te horen.
Geen complimenten.
Geen aanmoedigingen.
En ik ben opgegroeid in een tijd waarin ik niet geknuffeld werd.
Natuurlijk gaf je moeder, of oma of een tante een kus.
En vader, opa, of een oom een hand.
Iemand bij de voornaam noemen, vergeet het.
Vrouwen een kus op de wang, mannen een hand.
Zo hoorde het.
Een getrouwde vrouw was een mevrouw.
Een ongetrouwde vrouw was een juffrouw.
Een onderwijzer was een meester, een onderwijzeres een juffrouw.
Want zodra een vrouw trouwde, werd ze ontslagen.
Leraren op de middelbare school waren meneren.
En het was altijd 'u'.
En 'jij' zeggen deed je tegen je eigen soort.
God was Gij. In de kerk sprak de dominee heel raar.
Voor de dienst praatte hij normaal, maar op de preekstoel sprak hij anders, in een moeilijkere taal.
Tijdens mijn studie theologie in Brussel ontdekte ik cultuurverschillen.
Het krioelde er van Nederlandssprekenden, Vlaamstaligen, Engelssprekenden, Franstaligen.
En ik stapte in mijn tweede studiejaar over naar de Franstalige afdeling en ging daar ook wonen.
Franstalige studenten, mannen, kusten elkaar als ze elkaar een lang weekend niet gezien hadden.
Ze kusten ook mij en ik kuste hen.
In mijn stagegemeenten in Wallonië stelde ik mij voor aan de predikant en gaf hem, of probeerde hem een hand te geven.
En hij trok mij naar zich toe en zei: "Peter, mais nous sommes des frères" en ik kreeg drie kussen op mijn wang.
Maar het overkwam me ook eens in de eetzaal, waar 80 studenten bijeen waren.
De Franse predikant mr. le pasteur Dagon uit Charléville-Mézières had mij de avond ervoor niet op de Franstalige afdeling gegroet.
Net voor het ontbijt begroette hij mij met een stem als een klok en met drie kussen en alle Nederlandssprekenden en Engelstaligen moesten daar verlegen om lachen.
Ik zakte door de grond.
Na mijn studie besloot ik me geen dominee te laten noemen.
Ik heet Peter.
In de bijbel wordt iedereen bij de voornaam genoemd.
En ik wilde me niet 'u' laten noemen.
En zó is dat tot op de huidige dag.
Anderen spreek ik met 'u' aan, bij de titel.
Natuurlijk is het voor mijn natuurlijke mens geweldig om dominee genoemd te worden, écht het streelt mijn ego.
Maar voor mijn geestelijk leven is het niet goed.
Ik ben extravert, spontaan.
Ik ben niet bang om in woord, schrift en gebaar mijn gevoelens te uiten.
En mijn collega's hebben daar aanstoot aan genomen.
In mijn eerste gemeente had ik een speciale band met de ouderen.
Na de dienst bij de uitgang waren er vele lieve oudere vrouwen die me een kus gaven en ik hen.
Binnen de Pinkstergemeenten die ik gediend heb noemden we alle broeders en zusters bij hun voornaam.
Binnen die beweging deden we wat in de bijbel staat: handen opheffen, klappen tijdens het zingen, knielen bij het bidden.
Niet verplicht.
Maar ik ben ontzettend blij dat ik me heb leren uiten.
Een kus, een omhelzing, een knuffel.
Bij voorbede voor iemand, die ander zegenen, de handen opleggen.
Natuurlijk altijd rekening houdend met die ander, want er zijn er die het niet op prijs stellen.
Het is typisch Nederlands om elkaar af te kraken, te bekritiseren, af te maken of totaal te negeren.
En ofschoon er in de loop der tijd veel ten goede veranderd is, is het geven van een compliment, waardering, respect o zo moeilijk.
Want is de christelijke smoes: "Daarmee maak ik die ander hoogmoedig".
Op zoveel plaatsen in zijn brieven spreekt Paulus, maar ook Petrus over het elkaar groeten met een 'heilige kus'.
Een kus als teken van broeder- en zusterliefde, op de wang, niet op de mond.
Maar twee mannen die elkaar een kus geven, dat zijn homo's.
Die heilige kus hebben we afgeschaft.
En de voetwassing uit Johannes 13 hebben we afgeschaft.
Jezus zegt: 'Ik heb jullie een voorbeeld gegeven'.
En in Nederland zijn we meesters in het vergeestelijken.
Een walgelijke gewoonte, waar tegen ik mij verzet, krachtig verzet.
Zelf heb ik meerdere malen zo'n voetwassing meegemaakt en de spirituele ervaring die je dan meemaakt is geweldig.
Het raakt je tot in het diepste van je innerlijk.
Die kus, dat opheffen van je handen, dat klappen, die handoplegging, die zegen, die zalving met olie, dat knielen bij het gebed, die voetwassing, die doop in water hebben een diep effect.
Het moét niet, maar het mag wel.
Ook in de kerk.
In mijn jeugd zong het weken rond in Delft dat tijdens een dienst in de Nieuwe Kerk iemand tijdens de preek 'halleluja' had geroepen. Er werd schande van gesproken.
Typisch Nederlands.
Onze godsdienst is zó verstandelijk, zó rationeel, zó emotieloos, koel, kil, doods.
Er is bijna geen ruimte voor spontaniteit. Alles ligt vast.
O, als de heilige Geest eens de leiding zou overnemen...
In België heb ik het meerdere malen meegemaakt binnen de gevestigde Protestantse Kerk.
Een kerkdienst die ik mocht leiden en als reactie op de preek begon de hele gemeente te huilen, zonden te belijden...
En tijdens een kamp van de Églises Réformées toen ik bad met mijn slaapzaal begonnen alle jongens te bidden, zonden te belijden, te huilen, te smeken, te lachen, te danken en ze wijdden zich aan God toe.
Achteraf had het drie uur geduurd van middernacht tot 03.00 uur.
Dat organiseer je niet, dat is geen mensenwerk.
Ik verlang zo ontzettend dat Woord en Geest toeslaan in onze kerken en gemeenten.
Nu zijn wij meestal zo lauw.



emeritus predikant P Gerrets
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende

De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"

Gebruikersavatar
MoesTuin
Generaal
Generaal
Berichten: 4598
Lid geworden op: 02 feb 2014 16:00

Re: Hedendaagse meditaties

Berichtdoor MoesTuin » 15 jul 2021 21:04

Vooraf....veel gedeeld van de overdenkingen van emeritus predikant P Gerrets...
Deze broeder is in de laatste fase van zijn leven hier op aarde aangekomen en bereid zich voor op zijn sterven....

Overdenkingen schrijven lukt hem niet meer, hij heeft veel pijn, maar hij is nog intens verbonden met iedereen die het lezen en horen wil....

Zo af en toe deelt hij nog voor zover dat lukt tot dat de Heere God hem bij zich Thuis zal roepen....


vanuit het hospice.....

Mijn bed staat in de richting van de ramen die uitzien op de tuin. Wat is het hier heerlijk!
Je laten verzorgen. Je laten wassen. Je laten bedienen.
Wat een bijzondere sfeer!
Volmaakt is het niet. Er komen vliegtuigen over.
Maar dit is het begin van de genade.
Alles uit handen geven.
Ik hoef zelf niets meer te doen.
Jezus volbracht alles!
Heel mijn leven ‘genade alleen’ gepreekt, geschreven.
En nu kán ik niets meer.
Jezus, vandaag dank ik u, dat uw kruisoffer voldoende was en is voor ons die zich overgeven aan Jezus.

Met een hartelijke groet,

Peter Gerrets
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende

De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"


Terug naar “[Religie] - Algemeen”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast