Chaya schreef:Een stuk gevoel bestaat niet. Het is óf gevoel óf het is het niet.
Ik weet dat het tegenwoordig een veel gebruikte term is, een stukje beleving, een stukje ervaring, maar volgens mij is dit fout.
Net als het te pas en te onpas gebruiken van het woord: eigenlijk, maar dit terzijde.
De hele Bijbel is een bevindelijk boek. De Bijbel staat vol met geloofservaringen van allerlei mensen.
Bij bevinding staat de mens niet centraal - dus niet de predikant die bevindelijk preekt - maar God, hoe Hij werkt door Zijn woord den Geest.
Ik heb dit stukje driemaal gelezen maar ik snap werkelijk niet wat je hier nu zegt.
Het is zo'n veelheid van woorden, dat ik de draad kwijtraak tijdens het lezen.
Kun je het iets korter verwoorden?
Sorry het was inderdaad wat warrig. Ik vraag me af of gevoel zo’n postmodern kwaad is. In een relatie ben je als het goed is gericht op de ander, maar heb je zelf als het goed is ook gevoelens. Geloof is gericht op God maar het raakt ook je eigen hart, God werkt inderdaad in je hart. Maar het is toch niet verkeerd dat mensen het verlangen hebben om dat ook in de erediensten te kunnen uiten. Je mag toch ook maar groei verlangen in die relatie met God? Ook als het om gevoel gaat? En met elkaar? Wat doe je dan als je in een gemeente zit waar de theorie prima is maar het gemeenteleven maar weinig aandacht krijgt?
Daarnaast wordt het je ergens prettig voelen wel makkelijk op de moderne christenen, de evangelische hoek etc geschoven maar als je ergens een verandering in wil doorvoeren krijg je net zo goed kritiek van mensen die graag alles laten zoals het is, meestal net zo goed met gevoelsargumenten.