Gtn schreef:Ruth zei aan de grens van Moab: uw God is mijn God.
Was zij toen al een kind van God?
Of moest zij nog verder doorgeleid worden, tot Boaz die haar loste? En was ze pas vanaf dat moment een kind van God?
Wat vragen die bij me opkwamen nav een gedeelte uit een preek.
Ik weet nooit zo goed wat ik van dit soort posts moet denken. Het lijkt een serieuze vraag, maar zelf vind ik het altijd een beetje ongemakkelijk om zo'n anachronisme toe te passen.
We weten allemaal dat de priegelige uiteen-rafeling van de orde des heils typisch een product is van de tijd ná de Reformatie met name in het bevindelijk gereformeerde protestantisme, toch maar een kleine uithoek van het christendom als je het op de totale wijdte van het christendom in tijd en ruimte bekijkt.
Bovendien heeft Ruth of de schrijver van het boek Ruth nooit en nergens iets mee gekregen van de christelijke taal en het gedachtegoed dat hierbij hoort. Zij verhield zich tot de Israëlitische godsdienst.
En toch menen wij met terugwerkende kracht de gereformeerde visie op het heil in Christus en de bewegingen die daar bij horen in de ziel van de mens te projecteren op alle Bijbelse figuren en dus ook zonder meer op Ruth. In termen en uitdrukkingen die de Bijbel-schrijver niet zou hebben kunnen begrijpen.
En dan krijg je van dit soort vragen: "Wanneer wordt ze nou precies een kind van God?", "moest zij nog verder worden doorgeleid?"
Het ontbreekt er nog maar aan of we onszelf afvragen of Ruth wel een hoedje droeg als ze elke zondag (!) naar de kerk ging.
Maar iets zegt me dat Gtn dit allemaal best wel weet.
En dan beschouw ik de vraag als een beetje vilein: dan is het een vraag die het ongerijmde in degene die gaat antwoorden naar boven moet halen.
Ben benieuwd Gtn, hoe je hier op reageert. Wat is je intentie met deze vraag?
gravo