De eerste stap in geloof

Om te kunnen posten in dit forum is lidmaatschap van een gebruikersgroep (leden Religie-fora) nodig.
Klik hier voor meer info en het aanvragen van postrecht

Moderators: henkie, elbert, Moderafo's

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

De eerste stap in geloof

Berichtdoor gravo » 13 aug 2020 12:43

Ik wil toch eens peilen hoe jullie denken over het volgende.
Ik veel topics komt de spanning ter sprake die er is in de meer orthodoxe prediking als het gaat over de toe-eigening van heil.
Die spanning ontstaat omdat men beslist wil vasthouden aan de gedachte dat God wedergeboorte, geloof en bekering in een mens werkt, op Zijn tijd en wijze.
Aan de andere kant is het onmiskenbaar zo dat dit een mens in beweging zet, waardoor er heel praktisch en concreet sprake zal zijn van een zoeken van God, van gebed en onderzoek en van een daad van geloof. De mens ervaart deze verandering zowel als een vernieuwing van het hart, maar ook als een bewust besluit.

Gaat dat samen, is de vraag.

Ik denk van wel. Beide kanten van de zaak zijn werkelijk en waarachtig.
Omdat de kant van de menselijke verantwoordelijkheid soms onderbelicht blijft, omdat men niet het gevaar wil lopen om een schijngeloof of een schijnbekering op poten te zetten, voordat God een werk is begonnen, is er denk ik behoefte aan een uitleg en een toelichting rond de eerste stap in het geloof.
Vaak wordt lang afgewacht tot men een eerste stap vanuit God bemerkt, maar in de praktijk blijkt dat bij sommige mensen een levenlang te duren.
En dat lijkt mij niet de bedoeling. Zo kennen we God niet uit de Bijbel.

Kunnen we niet beter in vertrouwen ervan uitgaan dat als iemand het Evangelie heeft gehoord en daarna een bewust besluit neemt om Jezus te volgen, dat daarvan dan aangenomen mag worden dat die stap door God in een mens is gewerkt? Ik weet wel, jong-gelovigen zijn soms nog onbezonnen en hebben nog niet de wijsheid om in te zien dat niet zij, maar God in hen die bekering en dat geloof heeft gewerkt, maar is dat een belemmering om het als een werk Gods te duiden? Dat denk ik niet. Iedereen begint als een zuigeling in de genade. Dat moeten we beslist meewegen in onze beoordeling.

Door zo meer uit te gaan van de echtheid van iemands geloof bereiken we een aantal dingen. Een jarenlange vertwijfeling wordt voorkomen. Er zullen daadwerkelijk meer voorbeelden van geloof in de gemeente waarneembaar zijn en jonge mensen, onzeker en pril in het geloof, worden getroost en bemoedigd. Bovendien is het een oefening in vertrouwen dat God het gepredikte Woord zal zegenen. Wij vertrouwen er op dat een eerste en spontane positieve respons op de prediking Gods werk is! En tot slot: door Gods werk te herkennen en te erkennen wordt de Naam van God geëerd en geprezen.

Later zal wel blijken hoe vast en zeker het geloof is gebleken. Het kan ook tijdgeloof zijn geweest, natuurlijk.
Maar moeten wij als gelovigen niet wat meer uitgaan van de krachtige werkzaamheid van Gods Woord en Geest?
Nu lijkt het er wel eens op dat we alleen maar rekenen met "weinig doorbrekend werk" zoals dat genoemd wordt. Dan zijn we zo bang om iets voor echt aan te nemen, dat we de momenten waarop God werkt totaal missen.

Laten wij de eerste stappen in het geloof daarom leren zien, waarderen en erkennen als waarachtige werkzaamheden van God, hoe simpel en eenvoudig dat geloof misschien ook lijkt.

gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)

Gebruikersavatar
Prisma23
Kapitein
Kapitein
Berichten: 800
Lid geworden op: 02 aug 2016 19:29
Locatie: Republiek der Verenigde Nederlanden
Contacteer:

Re: De eerste stap in geloof

Berichtdoor Prisma23 » 13 aug 2020 14:30

Beste gravo,
Een dappere poging van jou om deze eindeloze discussie wat te structuren.
Toch neem ik de vrijheid je sympathieke poging te bekritiseren.

Je stelt een vergelijkbare vraag op verschillende manieren:
  1. Hoe zoeken wij God?
  2. Hoe reageren wij op de prediking?
  3. Hoe merken wij de eerste stap van Gods zijde?

ad a: Wij zoeken God niet, God heeft ons allang gevonden in het verbond en in de komst van Zijn Zoon.
ad b: Wij hoeven niet te reageren, prediking is voeding voor ons geloof
ad c: De eerste stap is door God al lang gezet door het lijden, sterven en opstaan van Zijn Zoon. (of in de moederbelofte, maar ik ben geen theoloog) Dit was volmaakt en voldoende. Meer stappen zijn nooit meer nodig.

Klassiek gezegd: Het is en blijft een eenzijdig Godswerk.

In dit verband is het antwoord dat ds. C. Harinck vandaag op een vraag geeft heel passend https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/27 ... igen-doop/

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Re: De eerste stap in geloof

Berichtdoor gravo » 13 aug 2020 16:05

Prisma23 schreef:Beste gravo,
Een dappere poging van jou om deze eindeloze discussie wat te structuren.
Toch neem ik de vrijheid je sympathieke poging te bekritiseren.

Je stelt een vergelijkbare vraag op verschillende manieren:
  1. Hoe zoeken wij God?
  2. Hoe reageren wij op de prediking?
  3. Hoe merken wij de eerste stap van Gods zijde?

ad a: Wij zoeken God niet, God heeft ons allang gevonden in het verbond en in de komst van Zijn Zoon.
ad b: Wij hoeven niet te reageren, prediking is voeding voor ons geloof
ad c: De eerste stap is door God al lang gezet door het lijden, sterven en opstaan van Zijn Zoon. (of in de moederbelofte, maar ik ben geen theoloog) Dit was volmaakt en voldoende. Meer stappen zijn nooit meer nodig.

Klassiek gezegd: Het is en blijft een eenzijdig Godswerk.

In dit verband is het antwoord dat ds. C. Harinck vandaag op een vraag geeft heel passend https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/27 ... igen-doop/

Ik denk toch dat we het over verschillende zaken hebben:
Mijn focus ligt op orthodox protestantisme.
Daarin speelt het verbond een rol, maar nooit zo dat wedergeboorte en geloof meekomen in dat verbond of in het teken van het verbond, de doop. Ook gedoopte kinderen kunnen verloren gaan als er geen geloof en bekering volgt.
Daarom is ook jouw tweede punt (b) niet van toepassing. De prediking is bedoeld om onbekeerden op te roepen tot bekering. In de kringen waar ik me op richt wordt aangenomen dat iedereen nog bekeerd moet worden en dat het merendeel de gave van geloof en bekering nog moet ontvangen.
Hoewel het heil in Christus geheel is volbracht (in objectieve zin) moet dit toch nog individueel, subjectief, worden toegepast aan ieder persoonlijk. "Al was Christus duizendmaal gestorven, maar niet voor mij persoonlijk, dan was het nog een verloren zaak" is een bekende uitspraak in dit verband. Het is dus geen vanzelfsprekendheid in orthodoxe kerken dat een kerkganger zalig wordt. Daar zijn nog nadere stappen van God voor nodig, die hun uitwerking hebben in nadere stappen van de mens, zoals o.a. geloof en bekering.

Je moet mijn bijdrage over de eerste stap in geloof dus zien tegen deze achtergrond.

gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23543
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: De eerste stap in geloof

Berichtdoor Marnix » 13 aug 2020 16:32

Voor een deel is dat denk ik ook wel waar. Jezus is gestorven voor zondaren maar niet iedereen wordt door Hem gered. De doop is ook geen vrijbrief dat je kan doen en laten wat je wil omdat je toch gered bent.

Dus wat A betreft: Hoe zoek je God? Naar Gravo: Dat zal erg per persoon en situatie verschillen. Voor een gelovige die God kent maar Hem soms weinig ziet is dat weer anders dan voor een ongelovige die Hem niet kent. Naar Prisma: Als iemand niet gelooft is het wat lastig te stellen: God heeft je al lang gevonden. Daarnaast roept de Bijbel ook op om Hem te zoeken (gelovigen en ongelovigen). Dat je meer van Hem gaat zien en ontdekken. Of dat je Hem (die jou al lang kent) ook zelf leert kennen. Een relatie moet er van twee kanten zijn en je kan de vraag niet zomaar beantwoorden met: De relatie is er al van Gods kant dus hoeft die er niet van onze kant te zijn.

Wat B betreft: Naar Gravo: Geen verdere toelichting. Naar Prisma: De prediking is meer dan alleen voeding. Het is niet theorie die je moet horen en leren, je moet er ook wat mee doen. Een ongelovige kan worden opgeroepen tot geloof en bekering. Een gelovige tot heiliging. Zalig wie Zijn woorden horen en ze doen. Je reactie hoort te zijn dat je met je daden instemt met Gods Woord. Niet met je woorden.

Wat C betreft: Naar Gravo. Volgens mij merk je vaak pas als je naar Hem luistert en doet wat Hij zegt of als je je bekeert dat Hij al lang in je begonnen was. Als je blijft afwachten merk je het juist vaak niet. Naar Prima: Er is een verschil tussen het offer van Jezus Christus in zijn algemeenheid en ontdekken dat dat offer ook voor jou is. Zo lief had God de wereld dat Hij Zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven opdat ieder die in Hem gelooft niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft. Zie ook Handelingen 2 als de joden Petrus vragen wat ze moeten doen: Bekeer u, laat u dopen onder aanroeping van de naam van Jezus en je zult gered worden.

Bekering en geloof in Hem en wat er 2000 jaar geleden gebeurde is dus wel relevant. De vraag is meer: Kan je dat, kan je aan die oproep gehoor geven... of kan dat niet? En waarom kan je dat.
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

Gebruikersavatar
Prisma23
Kapitein
Kapitein
Berichten: 800
Lid geworden op: 02 aug 2016 19:29
Locatie: Republiek der Verenigde Nederlanden
Contacteer:

Re: De eerste stap in geloof

Berichtdoor Prisma23 » 13 aug 2020 20:33

Hoi gravo,
Omdat het te warm is wat anders te doen ben ik Tom Wright aan het lezen.

Hij maakt, op grond van Romeinen 8, bezwaar tegen het mechanisch/technologisch denken in wat doet God en wat doet de mens.
Citaat:

Foreknowledge is a form of love or grace; to speak thus is to speak of God’s reaching out, in advance of anything the person may do or think, to reveal love and to solicit an answering love, to reveal a particular purpose and to call forth obedience to it…More particularly, this foreknowledge produces God’s foreordaining purpose…What we have here, rather, is an expression, as in 1:1, of God’s action in setting people apart for a particular purpose, a purpose in which their cooperation, their loving response to love, their obedient response to the personal call, is itself all-important. This is not to deny the mystery of grace, the free initiative of God, and the clear divine sovereignty that is after all the major theme of this entire passage, here brought to a glorious climax. But it is to deny the common misconception, based on a two-dimensional rather than a three-dimensional understanding of how God’s actions and human actions relate to each other, that sees something done by God as something not done by humans, and vice versa….Woe betide theology if discussions of grace take their coloring from the mechanistic or technological age where all actions are conceived as though performed by a set of machines. God’s foreknowledge and foreordination, setting people apart in advance for particular purposes, are not equal and opposite to human desires, longings, self-questionings, obedience, and above all love. You do not take away from the one by adding to the other….Christian faith, ultimately irreducible to any analogy, and certainly not reducible to terms of “yet another odd paradox,” involves wholeheartedly and responsibly answering the call of sovereign love, gratitude, and obedience that come from the depths of one’s own being and are simultaneously experienced as a response to sovereignty, a compulsion even, to which the closest parallel remains that of the highest love. (on Rom 8.18-30)

Conclusie:

He affirms predestination, but seeks to guard from an overly-deterministic mindset – something where I believe the Reformers agree with him, despite perceptions to the contrary.

Bron: https://alivingtext.com/2009/11/14/n-t- ... stination/

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Re: De eerste stap in geloof

Berichtdoor gravo » 13 aug 2020 21:25

Prisma23 schreef:Hoi gravo,
Omdat het te warm is wat anders te doen ben ik Tom Wright aan het lezen

Ik kan me wel vinden in de idee dat de ontmoeting tussen God en mens een emotionele zaak is en dus een wederkerigheid veronderstelt. Het leven is zwaar. Zowel door de teleurstellende rol die wij zelf daarin spelen (zonde en schuld) als door alle rampen en slagen die ons kunnen treffen. We hebben op alle vlakkrn verlossing nodig. Als we die vinden in Jezus Christus is dat een emotionele zaak. Mijn Here en mijn God!
Al onze verlangens, hunkering en hoop worden dan vervuld. Tranen van gemis worden vermengd met tranen van geluk.
Zo zouden wij ook naar mensen moeten kijken die nog maar aan het begin staan van een leven met Jezus. Alles is nog nieuw, lang niet alles wordt goed begrepen, maar de emotie dat je gevonden hebt waarnaar je zocht is echt.
Dan past inderdaad geen mechanisch, juridisch of dogmatisch sjabloon waaraan die eerste liefde wordt getoetst. Dan past bemoediging, gesprek, uitleg en het geven van geestelijke leiding. Maar bovenal moet de vreugde worden gedeeld dat een mens door God is aangeraakt.
Twijfelachtige gezichten, wantrouwende blikken of regelrechte afwijzingen zijn fnuikend voor een pril geloof. Want ook dat zijn emotionele zaken, maar dan zwaar om te dragen. We moeten elkaar deze lasten niet opleggen, zeker niet de kleinen in het geloof.

gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)

Gebruikersavatar
Prisma23
Kapitein
Kapitein
Berichten: 800
Lid geworden op: 02 aug 2016 19:29
Locatie: Republiek der Verenigde Nederlanden
Contacteer:

Re: De eerste stap in geloof

Berichtdoor Prisma23 » 13 aug 2020 22:49

Amen, gravo!

MarijnV
Mineur
Mineur
Berichten: 180
Lid geworden op: 25 mei 2009 08:27

Re: De eerste stap in geloof

Berichtdoor MarijnV » 14 aug 2020 09:52

-
Laatst gewijzigd door MarijnV op 07 jan 2021 17:02, 1 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
MoesTuin
Generaal
Generaal
Berichten: 4598
Lid geworden op: 02 feb 2014 16:00

Re: De eerste stap in geloof

Berichtdoor MoesTuin » 14 aug 2020 09:58

Mooi Gravo, om stil van te worden in Verwondering, blik op onze Heer Jezus...
(Al je postings zijn mooi en bemoedigend, aanmoedigend en gericht op Christus, heel aanstekelijk)
want wij hebben hier geen blijvende stad
maar zoeken de toekomende

De Heere Jezus zegt;
"Wie in Mij gelooft zal Hét Eeuwige Leven ontvangen"

Gebruikersavatar
benefietdiner
Kolonel
Kolonel
Berichten: 3460
Lid geworden op: 22 jan 2012 14:06

Re: De eerste stap in geloof

Berichtdoor benefietdiner » 15 aug 2020 09:06

gravo schreef:Ik wil toch eens peilen hoe jullie denken over het volgende.
Ik veel topics komt de spanning ter sprake die er is in de meer orthodoxe prediking als het gaat over de toe-eigening van heil.
Die spanning ontstaat omdat men beslist wil vasthouden aan de gedachte dat God wedergeboorte, geloof en bekering in een mens werkt, op Zijn tijd en wijze.
Aan de andere kant is het onmiskenbaar zo dat dit een mens in beweging zet, waardoor er heel praktisch en concreet sprake zal zijn van een zoeken van God, van gebed en onderzoek en van een daad van geloof. De mens ervaart deze verandering zowel als een vernieuwing van het hart, maar ook als een bewust besluit.

Gaat dat samen, is de vraag.

Ik denk van wel. Beide kanten van de zaak zijn werkelijk en waarachtig.
(......)
gravo

Het is een spagaat van eeuwen oud die door orthodox gereformeerden gedefinieerd wordt als Arminiaans denken en…… aldus afgekeurd als remonstrants.

De Nationale Synode van Dordrecht (1618-1619) is een uniek moment in de geschiedenis van het orthodox gereformeerd calvinisme waarin wordt vastgesteld dat de uitverkiezing de hoogste plaats heeft in het geloofsleven van deze mensen.

Al veel ter sprake geweest:

viewtopic.php?p=465123
viewtopic.php?t=29713
viewtopic.php?f=29&t=25482
enz. enz.

Het is tot op vandaag nog steeds de vraag hoe dat zit.

Voor mij is het de keerzijde van de medaille.

Iedere medaille heeft een keerzijde; elke overwinning vraagt zo haar prijs. In Hebreeën 12 lezen we dat Jezus de Voleinder is van ons geloof. Je hebt geloof en volharding nodig om uit te werken wat God al in je heeft gelegd.

We leven in een maatschappij die gericht is op behoeftebevrediging op de korte termijn. We gooien een euro in een automaat en halen een kroketje uit de muur als we trek hebben. Als iemand ons in een relatie niet kan geven waar we behoefte aan hebben, dan gaan we naar een ander. We zijn er niet meer aan gewend dat iets bereiken, ons ook wat mag kosten. Het is normaal geworden in onze maatschappij dat je op je wenken bediend wordt. Op iets wachten en onze behoeften uitstellen, dat is niet meer van deze tijd en het mag ons vooral niets kosten.

In het leven met Jezus worden we uitgedaagd en leren we volharden. Op die manier wordt ons karakter gevormd. Laat je niet afleiden door pijn, gemis of het verlangen naar de makkelijkste weg. Vestig te allen tijde je oog op Hem en op de prijs, de krans en de kroon die voor je liggen. Net als iemand die gaat hardlopen, kun je niet meteen tien kilometer halen. Je bouwt spiermassa, uithoudingsvermogen en conditie op door te trainen. Elke fase is daarin belangrijk, een goede warming-up is minstens zo belangrijk als het lopen op zich.

Hoe geweldig is het dat je in deze training een persoonlijke Coach hebt Die naast je staat. Hij weet wat er in je zit en Hij moedigt je aan om alles eruit te halen wat erin zit en niet vroegtijdig op te geven, ook al doet het soms pijn. Hij let daarbij op jouw mogelijkheden en houdt rekening met je zwaktes.

Zo moedigt God ons aan, door Zijn Heilige Geest, om de persoon te worden die Hij bedoeld heeft. Als we in eigen kracht gaan, zullen we het uiteindelijk niet redden en opgeven. Gelukkig mogen we weten dat Hij ons de kracht zal geven. Hij strijdt met ons mee als die goede Coach, om het beloofde te verkrijgen.

Tijdens de training moeten we alles leren afleggen wat ons ervan weerhoudt ons doel te bereiken. Een hardloper zorgt er ook voor dat de zakken van zijn trainingsbroek leeg zijn. Hij neemt zo min mogelijk ‘ballast’ mee. Zo mogen wij figuurlijk onze zakken leegmaken, zodat niets van wat we verzameld hebben ons tijdens de wedloop in de weg kan zitten. De vijand zal ook proberen om onze wedloop te verstoren, zodat we afhaken. Laat je niet afleiden of ontmoedigen, houd de beloning die God ons beloofd heeft voor ogen.

Alleen gaat het niet altijd in een keer goed. Je kunt ook vallen onderweg. Maar dat betekent niet dat je eruit ligt. Als je maar weer opstaat. Hoe vaak je ook gevallen bent en door wie je ook aan het struikelen bent gebracht. Sta weer op. In Micha 7:8 staat: Al ben ik gevallen, ik zal weder opstaan; al zit ik in het duister, de Here zal mij tot licht zijn (NBG’51).

En als je dan die eindstreep behaalt, is dat een geweldige prestatie, maar alle eer moet gaan naar de Coach, want zonder de Coach was het echt niet gelukt. Jezus Zelf, Die het grootste offer ooit bracht, geeft ons de kracht om een leven van overwinning te leven. Ontdek dat je in en met Hem meer dan een overwinnaar bent.


Bron: Ga voor goud (Erica Duenk; Esther Vorsterman van Oijen)


Terug naar “[Religie] - Algemeen”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 19 gasten