Historisch geloof, tijdgeloof, zaligmakend geloof.

Om te kunnen posten in dit forum is lidmaatschap van een gebruikersgroep (leden Religie-fora) nodig.
Klik hier voor meer info en het aanvragen van postrecht

Moderators: henkie, elbert, Moderafo's

Nina

Re: Historisch geloof, tijdgeloof, zaligmakend geloof.

Berichtdoor Nina » 11 apr 2020 17:38

Hodia schreef:Ik stel voor dat je eerst goed leest wat ik schrijf voordat je je begint met corrigeren.
Ik schreef.....


Ik denk dat je de mails niet goed hebt begrepen. Lees ze nog maar eens door.
Inderdaad schrijf je over 'waar gelovigen', maar dat is het 'em nu juist. Wat bedoeld wordt is dat je theorieën oplepelt, waarvan ik vermoed dat velen die eindeloos hebben aangehoord. Het zou mooi zijn als je vanuit je éigen geloof en Godsvertrouwen zou schrijven.

Ik kan me soms verbazen over (en ook storen aan) de veel gemaakte vrome uitspraken als 'dat we toch maar in de schuld mochten komen' of wat 'ware gelovigen' ervaren. Het klinkt erg afstandelijk en vroom, en doet aan als een dooddoener.

Als je onderwijst, doe het dan uit eigen ervaring, of 'bevinding' als je meer met die term hebt.

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Re: Historisch geloof, tijdgeloof, zaligmakend geloof.

Berichtdoor gravo » 11 apr 2020 18:09

Beste Hodia,

Laat ik mijn bijdrage dan eens zeer helder en duidelijk uiteenzetten:
Ben je een kind van God?
Zo ja, dan praten we verder.
Zo nee, dan is het allemaal verstandelijk bij je.

gravo

PS.
Ik weet dat er geen antwoord komt, want er is geen groter taboe dan dit.
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)

Gebruikersavatar
hans0166
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1466
Lid geworden op: 28 dec 2012 15:30

Re: Historisch geloof, tijdgeloof, zaligmakend geloof.

Berichtdoor hans0166 » 11 apr 2020 19:33

Hodia schreef:Ik ben hier niet om de "catechiseren"
Ik schrijf gefundeerde feiten op tot doel anderen daarmee te verrijken.


van mij mag je ermee stoppen. Je verrijkt niets met theorethische stukken.

Gebruikersavatar
Hodia
Verkenner
Verkenner
Berichten: 69
Lid geworden op: 09 apr 2020 10:19

Re: Historisch geloof, tijdgeloof, zaligmakend geloof.

Berichtdoor Hodia » 11 apr 2020 20:08

Gravo schreef

Ben je een kind van God?


Ik ben een kind van God.
Maar ieder mens mag een kind van God zijn.
Als men maar de wil heeft.

Oordelen is zo gemakkelijk, iemand de pas proberen af te snijden ook.
Ik baseer mijn uitspraken op gefundeerde uitspraken dewelke in de Bijbel staan.
Als jij daar twijfels over hebt, wel.....

ik zeg niets meer.
1 Cor 1 vs 31b: Die roemt, roeme in den Heere.

naamloos
Generaal
Generaal
Berichten: 4541
Lid geworden op: 02 jan 2014 02:58

Re: Historisch geloof, tijdgeloof, zaligmakend geloof.

Berichtdoor naamloos » 12 apr 2020 08:34

Teus schreef:Dit is geen christelijk geloof.
Misschien niet gereformeerd, maar christelijk is het in ieder geval wél!
Ik heb 3 Bijbelse voorbeelden genoemd. Ik zou er nog veeeeel meer kunnen opnoemen.
Teus schreef:Dit geloven islamieten, boeddhisten en rooms katholieken ook.
Mooi toch? Je denkt toch zeker niet dat alleen christenen goede werken doen? (R.K. zijn trouwens ook christenen)
Teus schreef:Zij zijn altijd druk doende. Laten zien wie zij aanbidden. Hebben in hun beleving ook nog het gevoel dat het tot een goed leven leidt, hierna.
- Vergis u niet: alleen horen is niet genoeg, u moet wat u gehoord hebt ook doen.
- Niet iedereen die “Heer, ​Heer” tegen mij zegt, zal het ​koninkrijk van de hemel​ binnengaan, alleen wie handelt naar de wil van mijn hemelse Vader.
- God beloont ieder mens naar zijn daden. Aan wie het goede doet en daarin volhardt, aan wie glorie, eer en onsterfelijkheid zoekt, schenkt hij het eeuwige leven.
- Wanneer namelijk heidenen, die de wet niet hebben, de wet van nature naleven, dan zijn ze zichzelf tot wet, ook al hebben ze hem niet. Ze bewijzen door hun daden dat wat de wet eist in hun ​hart​ geschreven staat; en hun geweten bevestigt dit, omdat ze zichzelf met hun gedachten beschuldigen of vrijpleiten.
Teus schreef:Het geloof, het vertrouwen, de absolute wetenschap en zekerheid, dat door de Genade van God je zonden vergeven zijn.
Nou, dat geloof ik óók hoor.
Teus schreef:Daaruit te leven en Jezus' voetstappen drukken met een opzien naar Hem in een afhankelijk leven. Om Zijn stem te leren verstaan en te doen wat Hij wil. Dat is een oprecht christelijk geloof.
Kortom: een levend geloof dus.
Alle spreken over Boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van Boven te komen. (Kuitert)

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Re: Historisch geloof, tijdgeloof, zaligmakend geloof.

Berichtdoor gravo » 12 apr 2020 10:36

Hodia schreef:Ik ben een kind van God.
Maar ieder mens mag een kind van God zijn.
Als men maar de wil heeft.


Dat zegt niet elke orthodox gereformeerde je na. Uit je woorden maakte ik op dat je tot de (bevindelijk) gereformeerde kring behoort (CGK, HHK of de een of andere GG). Maar nu je zo de wil benadrukt, denk ik dat het toch anders ligt.

gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)

rotterdam
Generaal
Generaal
Berichten: 4636
Lid geworden op: 07 aug 2013 07:24

Re: Historisch geloof, tijdgeloof, zaligmakend geloof.

Berichtdoor rotterdam » 13 apr 2020 07:01

Uit het RD van vorige week :

Cultuurchristenen hebben geen goede naam in kringen waarin persoonlijk geloof en persoonlijke bekering benadrukt worden. Maar waarom zouden cultuur en traditie geen wegen kunnen zijn waarlangs mensen het wezen van het geloof ontdekken?

Soms lijkt het wel of iedereen bij het woordje ”cultuurchristendom” iets anders voor zich ziet. De een denkt aan kunstliefhebbers die ontroerd naar Rembrandts schilderij van de verloren zoon kunnen kijken, of luisteren naar de Matthäeus Passion. De ander krijgt meteen visioenen van Geert Wilders en Thierry Baudet die het over de joods-christelijke wortels van onze beschaving hebben. Een derde denkt aan de warme pleidooien van psychiater Dirk De Wachter voor naastenliefde. En een vierde herinnert zich een boek van Alain de Botton, Andreas Kinneging of Yvonne Zonderop waarin gepleit wordt voor het christendom als ”moreel richtsnoer” of als ”bron van inspiratie”.

Om het nog ingewikkelder te maken: cultuurchristenen vind je niet alleen buiten de kerk, maar zeker ook binnen de kerk. Je kunt allerlei typen onderscheiden (zie de kaders ”Schoonheidzoekers”, ”Folklorestrijders”, ”Moraalpredikers” en ”Traditieliefhebbers”). Maar welke beelden en gedachten je er ook bij hebt, een feit is dat menigeen alleen al bij het wóórd cultuurchristendom zijn wenkbrauwen begint te fronsen. Cultuurchristenen hebben geen goede naam in kringen waarin persoonlijk geloof en persoonlijke bekering sterk benadrukt worden. Niet in bevindelijke kringen, niet in evangelische kringen. Cultuurchristenen worden niet als échte christenen beschouwd. Ze hangen er een beetje bij, ze schieten tekort, ze kennen het wezen van de zaak niet.

Toch spreekt het niet vanzelf dat kerkgangers op die manier over cultuurchristenen oordelen. Het is, zoals gezegd, een reactie die vooral hoort bij de traditie van wat kleinere, bevindelijke of evangelische groepen waarbinnen sterke nadruk gelegd wordt op persoonlijk geloof en persoonlijke bekering.

Maar die reactie past vanouds niet bij de grote ”volkskerken”. De Rooms-Katholieke Kerk heeft altijd veel ruimte geboden voor mensen die geen persoonlijk geloof konden opbrengen maar zich wel opgenomen wisten in de grote traditie van het christendom. Dat gold trouwens evengoed voor de Anglicaanse Kerk in het Verenigd Koninkrijk, en voor de Lutherse Kerk in Duitsland en de Scandinavische landen. En wat Nederland betreft, ook de Nederlandse Hervormde Kerk kende vanouds een vergelijkbare manier van omgaan met cultuurchristenen.

Het is inzichtgevend om te zien hoe de kerk van de Reformatie in de Nederlanden –die in de zeventiende eeuw nog niet hervormd heette, maar gereformeerd– worstelde met dat probleem. Ergens wilden de predikanten graag dat hun kerk een belijdeniskerk zou zijn met een strikt toelatingsbeleid, maar vanuit de traditie beseften ze ook dat de kerk er was voor het hele dorp, de hele stad. Ze vonden een soort middenweg door wél eisen te stellen aan mensen die belijdenis deden of aan het avondmaal gingen, maar verder iedereen die dat wilde als ”toehoorder” welkom te heten in de kerk.

Daarmee waren overigens niet meteen alle problemen opgelost. Hoe moest het bijvoorbeeld met kinderen van ouders die niet bepaald als vurige christenen te boek stonden (en soms zelfs niet eens wettig voor de kerk getrouwd waren), mochten die wel gedoopt worden? Daar werd uitvoerig over vergaderd, maar uiteindelijk beslisten de predikanten vaak dat dat wél mocht. In de classis Bommel vonden ze het bijvoorbeeld niet verantwoord dat kinderen van gedoopte voorouders om deze reden ongedoopt zouden blijven. Dan zou de kerk het risico lopen dat „de sacramenten in kleijnachtinge worden getrocken”, of dat de ouders zich „van ons tot den pausdom” zouden wenden – en dat moest voorkomen worden.

Het bleef lange tijd de lijn van de gereformeerde predikanten: vanaf de kansel streng waarschuwen tegen de zonden van het volk, en oproepen tot geloof en bekering. Maar tegelijk mocht iedereen in de praktijk op een bepaalde manier bij de kerk horen. Daarmee bleven de gereformeerde predikanten, die in de negentiende eeuw hervormd gingen heten, zich richten op de hele samenleving.

Tot op de dag van vandaag is die traditie in sommige hervormde dorpskerken zichtbaar. Zoals ds. M. J. Schuurman onlangs in een inzichtgevend artikel in ”Het goede leven” (magazine van het Friesch Dagblad) schreef: „In de hervormde traditie ligt niet altijd de nadruk op een persoonlijk geloof. Er is een bepaalde ruimte om bij de kerk te horen zonder persoonlijk te geloven. Voor degenen die wel in een traditie staan waarin persoonlijk geloof gewenst is, is dat moeilijk te begrijpen. Zelf heb ik dat altijd gezien als respect voor het geheimenis van het geloof: wij kunnen geloof niet afdwingen en ook niet bepalen wie wel en wie niet oprecht gelovig zijn.”

Die houding lijkt evenwel steeds moeilijker vol te houden. Zeker voor veel jongeren binnen de kerk zijn cultuur en traditie niet zo belangrijk meer, het gaat alleen nog om de persoonlijke bekering, de persoonlijke ervaring van het geloof, de persoonlijke verhouding tot God. Cultuurchristenen die daar niet zomaar in mee kunnen komen, horen er al snel niet meer bij.

Bovendien: de politieke gedaante die het cultuurchristendom in onze tijd heeft aangenomen, werkt bij menigeen –óók in de kerk– averechts. Cultuurchristendom wordt steeds meer vereenzelvigd met de opvattingen van Wilders en Baudet. De christelijke cultuur is een wapen geworden in de strijd tegen de islam, waarbij de kern van het christendom totaal vergeten wordt.

Toch, schrijft ds. Schuurman, houden de politieke cultuurchristenen ons wél een spiegel voor. „Christenen laten in bepaalde gevallen wel heel makkelijk de christelijke erfenis uit de maatschappij verdwijnen. Als de christelijke erfenis verdwijnt, verdwijnen ook elementen, de dagen, de gebouwen en de teksten die herinneren aan het christendom. En als de herinnering aan het christendom uit onze cultuur verdwijnen, dan verdwijnen ook mogelijkheden om als buitenstaander onverwacht met de christelijke traditie in aanraking te komen. Daarmee wordt de ruimte voor het evangelie om te werken kleiner.”

Anders dan onze voorouders in vroeger eeuwen leven wij in een tijd waarin kerkelijke gemeenten niet langer een centrale rol in dorp of stad spelen en waarin de samenleving sterk geseculariseerd is. En hoe kleiner de groep, hoe sterker de neiging zal worden om vage cultuurchristenen buiten te sluiten – trouwens, die cultuurchristenen zullen zelf ook steeds minder de neiging hebben om zich bij zo’n groep in de marge aan te sluiten.

Mensen zoeken de kerk niet meer op in tijden van crisis, signaleerde psychiater Frank Koerselman vorige week in een interview met deze krant: „De secularisatie is zo ver doorgedrongen dat mensen zelfs in deze tijd van beproeving niet meer dan anders de toevlucht nemen tot de gevestigde godsdiensten.” De Franse socioloog Olivier Roy ging, eveneens in een interview met deze krant, nog een stapje verder: „Ik geloof niet dat cultuurchristendom toekomst heeft. Het is nostalgie en folklore.” Maar Roy gelooft dan ook niet dat het christendom zelf nog toekomst heeft.

Een dergelijke negatieve profetie kan evenwel geen uitgangspunt zijn voor kerken en christenen. Het is verdrietig dat het christelijke geloof bijna uit de publieke ruimte verdwenen lijkt, maar het is –vanuit de Bijbel gezien– onmogelijk dat het christendom zelf een aflopende zaak is.

Natuurlijk kun je het heimwee en het verlangen van cultuurchristenen zien als laatste stuiptrekkingen van een geloof dat zijn invloed verloren heeft, maar waarom zou je het niet andersom bekijken? Waarom zouden dat heimwee en dat verlangen geen wegen kunnen zijn waarlangs iemand langzaam het wezen van het geloof ontdekken kan?

Toegegeven, met cultuurchristendom als levensbeschouwing ga je het op termijn niet redden in het politieke en maatschappelijke debat. Denk aan de woorden van SGP-voorman Kees van der Staaij: het cultuurchristendom is als een bos snijbloemen. Zulke bloemen bewaren de herinnering aan het open veld waar bloemen wortels hebben en groeien, maar ze zijn afgesneden van die wortels. Je kunt ze best een tijdje op water zetten en goed houden, maar uiteindelijk sterven ze.

Maar op persoonlijk vlak ligt het genuanceerder. Mensen ontwikkelen en veranderen, hun levensbeschouwing is in beweging. En dan kan het met cultuurchristenen twee kanten opgaan: óf ze bewegen van God vandaan, óf ze worden juist op deze manier naar God toegetrokken.

Voorbeelden van dat laatste zijn er, ook in onze tijd. Mensen die begonnen met ”doen alsof”, maar na verloop van tijd merkten dat ze daardoor zelf veranderden, dat ze niet anders konden dan zich overgeven aan de God van Wie ze gehoord hadden. Soms kunnen afgesneden bloemen die in het water gezet worden, weer wortels ontwikkelen. Dat is het wonder van de schepping, het wonder van het leven.

Willen gelovige kerkmensen bij dat proces niet in de weg lopen, dan doen ze er goed aan om niet minachtend te doen over cultuurchristendom, maar te luisteren naar Augustinus, die schreef dat de waarheid –op wat voor onwaarschijnlijke plekken we die ook tegenkomen– altijd van God is. En naar Calvijn, die schreef dat in elk mens vonkjes overgebleven zijn van het goddelijke beeld.

Uiteindelijk zijn wij kerkmensen niet anders dan alle andere soorten cultuurchristenen. We zijn allemaal mensen, we zijn allemaal zondig, we hechten allemaal aan onze eigen tradities en overtuigingen – die lang niet altijd even Bijbels zijn. Het kruis, middenin deze wereld geplant, is vanouds voor iedereen even aanstootgevend en ergerniswekkend. In die zin zijn we allemaal cultuurchristenen, en is het alleen maar genade als het Evangelie in onze cultuur en traditie werkelijk doorbreekt.

Elk jaar krijgen ze tranen in hun ogen bij de uitvoering van de Matthäeus Passion. Ze bezoeken kathedralen in hun vakantie. Ze houden van het mysterieuze gevoel dat er méér is tussen hemel en aarde dan je met logisch redeneren hard kunt maken. De schrijvers, de musici, de kunst- en literatuurliefhebbers. Ze zijn gevoelig voor de mystiek en schoonheid van de christelijke traditie, voor natuur en kunst, ze verwonderen zich over het geheim van het leven, ze kennen de behoefte om áchter de zichtbare dingen te kijken, ze weten wat het is om dankbaar te zijn aan iets groters dan zichzelf. Maar ze geloven niet per se in de God van de Bijbel.

Ze winden zich op als de Hema te veel ”Lente” en te weinig ”Pasen” in de reclamefolders zet, ze storten zich in de strijd voor Zwarte Piet en carnaval en andere traditionele, folkloristische gebruiken. De populistische politici en hun achterban. Ze willen geen feeststollen maar kerststollen, geen winterbomen maar kerstbomen, geen verstop-eieren maar paaseieren. Echt geloven doen ze niet, maar ze houden –zich afzettend tegen islamitische invloeden– vast aan ”onze joods-christelijke cultuur”. Waarmee ze eigenlijk bedoelen: ”onze nationale, Nederlandse cultuur” en ”onze westerse beschaving” die –dat is natuurlijk wél zo– eeuwenlang gestempeld zijn door het christendom.

Ze zijn tot in hun diepste vezels gehecht aan de christelijke moraal: de filosofen, de psychiaters en de opinieschrijvers die benadrukken dat we ons een beetje menslievend moeten gedragen. Ook al geloven ze niet in God, ze vinden wél dat iedereen gelijke rechten heeft, dat macht, status en rijkdom niet de waarde van een mens mogen bepalen, en dat we allemaal voor onze naasten moeten zorgen. Het is volgens hen vooral uit praktisch oogpunt verstandig dat we vasthouden aan de oude christelijke waarden en normen, en misschien helpt het daarbij om te doen alsof we in God geloven. Alleen zo krijg je immers een goede samenleving die niet vastloopt in grenzeloos egoïsme.

Ze houden van het kerkgebouw dat door vorige generaties gebouwd is, van traditionele kerkdiensten, van de rituelen van doop, huwelijk en begrafenis in de kerk. Ze geloven niet écht, maar ze horen bij de kerk omdat dat troost biedt, of omdat hun familieleden en vrienden er ook bij horen, of omdat ze nu eenmaal zo opgevoed zijn. Ze zijn conservatief, hebben soms heimwee naar het verleden, doen de dingen graag zoals ze altijd gedaan zijn, hechten aan vaste gewoonten en vaste redeneringen. Ze worden geraakt door oude woorden, oude rituelen, oude dogmatische systemen – omdat de hele traditie daarin meeweegt. Maar dat kan losstaan van een persoonlijk geloof in God.

rotterdam
Generaal
Generaal
Berichten: 4636
Lid geworden op: 07 aug 2013 07:24

Re: Historisch geloof, tijdgeloof, zaligmakend geloof.

Berichtdoor rotterdam » 13 apr 2020 07:15

Teus schreef:Dit is geen christelijk geloof.
Dit geloven islamieten, boeddhisten en rooms katholieken ook.


Teus zet Rooms Katholieken in hetzelfde rijtje als moslims en zelfs Boedisten.
Teus is alle schaamte voorbij.
Teus is vergeten dat die een de ander uitnemender dient te achtte dan zichzelven en hij is het "oordeelt NIET" vergeten.

naamloos
Generaal
Generaal
Berichten: 4541
Lid geworden op: 02 jan 2014 02:58

Re: Historisch geloof, tijdgeloof, zaligmakend geloof.

Berichtdoor naamloos » 13 apr 2020 08:46

Ach ja, wat ''geteuzel in de marge.'' :mrgreen:
Er zijn heel wat moslims en boeddhisten die christelijker leven dan sommige christenen. Daarom ben ik blij met Romeinen 2.
Maar Teus schrijft ze af. @Teus: ''Zij zijn altijd druk doende. Laten zien wie zij aanbidden. Hebben in hun beleving ook nog het gevoel dat het tot een goed leven leidt, hierna." Tja, op deze manier is Jezus niet eens 'christelijk.'

Overigens, de term 'zaligmakend geloof' klopt niet eens want geloof maakt niet zalig. Het is God die zalig maakt.
Voor waar aannemen, vertrouwen en goede werken verdienen de zaligheid niet.
Ze zijn het middel waardoor God uit genade het eeuwige leven geeft.
Alle spreken over Boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van Boven te komen. (Kuitert)

Gebruikersavatar
Teus
Majoor
Majoor
Berichten: 2406
Lid geworden op: 15 dec 2011 13:14

Re: Historisch geloof, tijdgeloof, zaligmakend geloof.

Berichtdoor Teus » 13 apr 2020 12:28

naamloos schreef: Je denkt toch zeker niet dat alleen christenen goede werken doen? (R.K. zijn trouwens ook christenen)

Dit spreekt boekdelen. Je kunt elk geloof christelijk noemen maar dat wil niet zeggen dat het ook zo is.
Hoe is het mogelijk dat Iemand die oprecht geloofd, dus Jezus lief heeft, zichzelf de plaatsvervanger van Jezus noemt?
Hoe is het mogelijk dat iemand die Jezus oprecht lief heeft tegen betaling van aflaten, vergeving van zonden, verstrekt? Temeer aan mensen die veel geld geven t.b.v. de rk kerk.
Hoe is het mogelijk dat iemand die Jezus oprecht lief heeft Maria heilig verklaard, haar aanbidt en om hulp en vergeving vraagt?
Hoe is het mogelijk dat iemand die Jezus lief heeft openlijk en bewust tegen Zijn geboden ingaat?
Hoe is het mogelijk dat iemand Jezus oprecht lief heeft en niets om arme mensen geeft en alleen om zichzelf? Het syndicaat van Rome, het Vaticaan, is financieel machtiger dan geheel Italië. Door het betalen van aflaten, voor vergeving van zonden, en meer.
Hoe is het mogelijk dat een oprecht christen en dus Jezus ook oprecht lief heeft deze persoon en zijn organisatie aanhangt? Hem aanbidt, zijn ring kust?
Mensen die dit christenen noemen weten m.i. weinig van het christendom of van het pausdom.

rotterdam schreef:Teus zet Rooms Katholieken in hetzelfde rijtje als moslims en zelfs Boedisten.
Teus is alle schaamte voorbij.
Teus is vergeten dat die een de ander uitnemender dient te achtte dan zichzelven en hij is het "oordeelt NIET" vergeten.

Tuurlijk, zo denk Rome ook. Alle geloven bij elkaar en één wereld religie, wat volgens de Bijbel een teken van de eindtijd is. Een ander geloof acht ik niet uitnemender dan mijn geloof ontvangen door de Genade van God. Ik probeer geen verrader te zijn.
Je snapt er totaal niets van Rotterdam, ik veroordeel geen mensen maar geloven die niet overeen komen met het oprechte geloof.
Er zijn mensen die zichzelf zo goed vinden, er van groeien in eigen eer, als ze enigzins de gelegenheid hebben te kunnen zeggen dat anderen oordelen. Een soort vrijbrief voor jezelf ontwikkelen.

naamloos schreef: Er zijn heel wat moslims en boeddhisten die christelijker leven dan sommige christenen.

Dit is echt een verdrietige constatering. Dit zegt zó veel.


Ach ach, wat een gebrek rotterdam en naamloos, ik heb oprecht medelijden met jullie.
„Doch een ongeestelijk mens aanvaardt niet hetgeen van de Geest Gods is.” 1 Kor.2:14a

naamloos
Generaal
Generaal
Berichten: 4541
Lid geworden op: 02 jan 2014 02:58

Re: Historisch geloof, tijdgeloof, zaligmakend geloof.

Berichtdoor naamloos » 13 apr 2020 14:31

Teus schreef:Dit spreekt boekdelen. Je kunt elk geloof christelijk noemen maar dat wil niet zeggen dat het ook zo is.
Hoe is het mogelijk dat Iemand die oprecht geloofd, dus Jezus lief heeft, zichzelf de plaatsvervanger van Jezus noemt?
Hoe is het mogelijk dat iemand die Jezus oprecht lief heeft tegen betaling van aflaten, vergeving van zonden, verstrekt? Temeer aan mensen die veel geld geven t.b.v. de rk kerk.
Hoe is het mogelijk dat iemand die Jezus oprecht lief heeft Maria heilig verklaard, haar aanbidt en om hulp en vergeving vraagt?
Hoe is het mogelijk dat iemand die Jezus lief heeft openlijk en bewust tegen Zijn geboden ingaat?
Hoe is het mogelijk dat iemand Jezus oprecht lief heeft en niets om arme mensen geeft en alleen om zichzelf? Het syndicaat van Rome, het Vaticaan, is financieel machtiger dan geheel Italië. Door het betalen van aflaten, voor vergeving van zonden, en meer.
Hoe is het mogelijk dat een oprecht christen en dus Jezus ook oprecht lief heeft deze persoon en zijn organisatie aanhangt? Hem aanbidt, zijn ring kust?
Mensen die dit christenen noemen weten m.i. weinig van het christendom of van het pausdom.
Hoe is het mogelijk dat iemand die oprecht zegt in Jezus te geloven als zijn 'plaatsbekleder' op zijn stoel gaat zitten om te oordelen wie wel of geen christen is. ](*,) Wat ik versta onder een christen is iemand die zijn wetten in het hart heeft en daar naar leeft, met vallen en opstaan.
Teus schreef:Dit is echt een verdrietige constatering. Dit zegt zó veel.
Dat zegt veel over een bepaald soort gristenen, inderdaad!
Teus schreef:Ach ach, wat een gebrek rotterdam en naamloos, ik heb oprecht medelijden met jullie.
Eigenlijk zou ik medelijden met jouw kortzichtigheid moeten hebben, maar eerlijk gezegd kan ik het niet opbrengen.
Ik vind je mateloos arrogant en zelfingenomen. De nederige hoogmoed druipt er vanaf.
Alle spreken over Boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van Boven te komen. (Kuitert)

Chaya
Generaal
Generaal
Berichten: 7095
Lid geworden op: 15 dec 2014 10:38
Locatie: Bij het water

Re: Historisch geloof, tijdgeloof, zaligmakend geloof.

Berichtdoor Chaya » 13 apr 2020 14:40

naamloos schreef:Wat ik versta onder een christen is iemand die zijn wetten in het hart heeft en daar naar leeft, met vallen en opstaan.

Als dat jouw definitie is, dan ben je het belangrijkste vergeten!
Zo kan een heiden ook een christen genoemd worden.
Wijs een spotter niet terecht, anders zal hij u haten. Wijs een wijze terecht, en hij zal u liefhebben. -- Spreuken 9:8

naamloos
Generaal
Generaal
Berichten: 4541
Lid geworden op: 02 jan 2014 02:58

Re: Historisch geloof, tijdgeloof, zaligmakend geloof.

Berichtdoor naamloos » 13 apr 2020 15:14

Chaya schreef:Als dat jouw definitie is, dan ben je het belangrijkste vergeten!
Zo kan een heiden ook een christen genoemd worden.
Inhoudelijk wel ja, geheel volgens Romeinen 2.
- God beloont ieder mens naar zijn daden. Aan wie het goede doet en daarin volhardt, aan wie glorie, eer en onsterfelijkheid zoekt, schenkt hij het eeuwige leven.
- Wanneer namelijk heidenen, die de wet niet hebben, de wet van nature naleven, dan zijn ze zichzelf tot wet, ook al hebben ze hem niet. Ze bewijzen door hun daden dat wat de wet eist in hun ​hart​ geschreven staat; en hun geweten bevestigt dit, omdat ze zichzelf met hun gedachten beschuldigen of vrijpleiten.
En wat Jezus zei, wie de wil van de Vader doet zal zijn koninkrijk ingaan.

Het belangrijkste is niet de theorie (lees juiste geloofsleer) maar de praktijk.
Alle spreken over Boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van Boven te komen. (Kuitert)

Nina

Re: Historisch geloof, tijdgeloof, zaligmakend geloof.

Berichtdoor Nina » 13 apr 2020 16:39

naamloos schreef:Inhoudelijk wel ja, geheel volgens Romeinen 2.
- God beloont ieder mens naar zijn daden. Aan wie het goede doet en daarin volhardt, aan wie glorie, eer en onsterfelijkheid zoekt, schenkt hij het eeuwige leven.
- Wanneer namelijk heidenen, die de wet niet hebben, de wet van nature naleven, dan zijn ze zichzelf tot wet, ook al hebben ze hem niet. Ze bewijzen door hun daden dat wat de wet eist in hun ​hart​ geschreven staat; en hun geweten bevestigt dit, omdat ze zichzelf met hun gedachten beschuldigen of vrijpleiten.
En wat Jezus zei, wie de wil van de Vader doet zal zijn koninkrijk ingaan.

Het belangrijkste is niet de theorie (lees juiste geloofsleer) maar de praktijk.


Ja, het is zeker belangrijk dat de geloofsleer in je hart belandt, en daar zijn uitwerking heeft. Ik ken heel aardige humanisten, waar sommige christenen een voor beeld aan kunnen nemen. Toch hoop ik dat je het met mij eens bent dat ook zo'n geweldige humanist zonder Jezus verloren gaat. Ik zet mezelf daarmee niet op de rechterstoel, maar spreek de Bijbel na. Ik kan niet in het hart kijken van een ander, en zal daarom nooit een uitspraak doen over een individueel persoon, want dat komt mij niet toe.

Ik ben het met je eens dat een christen die niet naar Gods wetten tracht te leven, een dood geloof heeft. Hoe God dan oordeelt, is aan Hem.

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Re: Historisch geloof, tijdgeloof, zaligmakend geloof.

Berichtdoor gravo » 13 apr 2020 16:45

naamloos, maak je niet druk. Ons grote geluk is dat we God kennen als een God van barmhartigheid. Jona de profeet (nou ja, profeet) mopperde dat God zich zo snel van z'n genadige kant liet zien. Hij zat met z'n armen over elkaar te wachten tot God dat hele Nineveh op z'n kop zou keren. Verwijtend riep Jona: "ik wist wel dat U een God van barmhartigheid was...". Hij haalde heel onterecht de woorden aan van de grote profeet Elia vóór hem. Ontevreden en mokkend over Nineveh was zijn godsbeeld ook helemaal verwrongen geraakt. Donder en bliksem moest er komen! Niet van dat lievige allemaal.

Maar wat een pseudo-profeet was die Jona, wat vergiste hij zich in de genade van zijn God. Hij stelde zich op als de grote Aanklager. Hij ging op de stoel zitten van de Duivel door in z'n hart iedereen te veroordelen, weinig oog te hebben voor zijn opdracht en liever die hele stad (vele, vele mensen mitsgaders veel vee) in het ongeluk gestort te zien worden. Allemaal ongeloof! Allemaal verkeerd! Allemaal zondig!
Komt er nog wat van...van die straf van God? Zo'n houding dus.

Helaas is dat misschien nog wel het meest profetische van het boekje Jona: dat de volgelingen van God altijd weer in die valkuil trappen. Dat ze het beter weten dan God. Dat ze Hem voor de voeten willen lopen, op de zaken vooruit. "Veroordeel ze toch eens, al die mensen" is het advies dat ze aan God geven. "Kijk toch eens hoe slecht ze zijn!". "U bent toch wel net zo boos en verontwaardigd als ik ben, hoop ik".
Met een welgemikte slag weten ze steeds weer het oor van de duivelse Malchus te raken. Omdat ze zo verontwaardigd zijn. Kijk eens, zo doe je dat!
ze houden zich op geen enkele manier in. De frustratie moet eruit!

Maar naamloos, jij en ik weten gelukkig dat dit niet de weg is. Dat leren we uit Gods Woord! Gods genade kent geen einde. Zijn ogen doorlopen de ganse aarde en God heeft de wereld lief. Dat leren we uit Gods Woord! God is niet in het vuur, niet in de storm, maar in de stilte. Hij heeft de zondige wereld lief! Het gaat Hem om de mens, zoals die er aan toe is in het archetype, onze voorvader Adam.
Gods heil is een universeel heil. Heel de schepping zucht. We leren het uit Gods Woord.
Daarom zendt Hij Zijn Zoon. Daarom is Hij de tweede Adam. Daarom gaat het Evangelie de hele wereld rond van Nineveh tot de steden van ons eigen land. In eindeloos veel culturen, in eindeloos veel tijden.

En steeds is de grondtoon hetzelfde: Genade zij u en vrede! Zo lief heeft God de wereld gehad!
Geldt het alle mensen? Uiteraard. God wil dat alle mensen zalig worden. Leert Gods Woord. Hoe Hij dat doet? Dat blijft een geheim. Het geheimenis van de Herder die Zijn schaap zoekt en vindt. Dan hebben we te maken met de ongekende gangen van Gods Geest, uitgestort over alle vlees.

Maar het minst wat we kunnen hebben, als gelovigen, is vertrouwen hebben in God. Dat Hij Dezelfde is toen en nu. Dat Hij nog steeds genade op genade schenkt. Dat Hij barmhartig is, lankmoedig en groot van goedertierenheid. Dat zelfs een stad als Nineveh....

Hier zou ik het graag bij houden. Ik heb er eigenlijk niets meer aan toe te voegen. Ik vertrouw op God. Ik vertrouw er op dat Hij Zijn kinderen vindt. Of dat nu in oost, west, noord of zuid is, of via welke middelen dan ook. Ik sluit geen middel uit, omdat we vaak zien hoe ondoorgrondelijk Gods wegen zijn. Het laatste dat ik wil is een obstakel neerleggen en aan God vertellen dat dit een onbegaanbare weg is voor Hem: "Dit kan echt niet, God!" Dat durf ik niet. Wie dat wel durft doet dat dan maar op eigen risico.

Laten we de kern niet verliezen. En die is vreugde! Zoals het Joodse volk de vreugde der wet kent, zo kennen wij de vreugde van het Evangelie. "Zie ik verkondig u grote blijdschap!". Het is de vreugde om de onvoorstelbare en onophoudelijke goedheid van God.

En die verdraagt zich niet met een mopperend, verwijtend, verontwaardigd neermaaien van iedereen met wie God misschien een andere weg gaat dan wij voor mogelijk hielden.
In de hemel is er vreugde over elke zondaar die zich bekeert!
Zouden wij op aarde er dan een andere moraal op na kunnen houden? Een vreugdeloos binnensmonds gemopper over zoveel genade?

Filip. 4,4 Verblijdt u in den Heere te allen tijd; wederom zeg ik: Verblijdt u.

gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)


Terug naar “[Religie] - Algemeen”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 14 gasten