Geloofszekerheid en Avondmaal

[elbert]

Hier bestrijdt je opnieuw de letterlijke woorden die ik aanhaalde uit het Avondmaalsformulier.
Dat komt op mij over als een poging om de onzekerheid te legitimeren.

Nee, integendeel. Iedere gelovige kan verzekerd worden van zijn/haar verlossing in Christus, dus dat is het punt helemaal niet. Het punt is wel dat je "de letterlijke woorden uit het Avondmaalsformulier" niet letterlijk aanhaalde, maar er een eigen draai aan gaf, namelijk dat je eerst verzekerd moest zijn om aan het avondmaal te kunnen gaan. Dat is simpelweg niet waar en is ook niet wat het avondmaalsformulier zegt of bedoelt.

[naamloos]

Iedere gelovige kan verzekerd worden van zijn/haar verlossing in Christus

Hmmm, dus het H.A. dient om van een ''misschientjes-geloof'' af te komen tot zekerheid?
Sorry hoor, maar als ik in iets of iemand geloof dan is dat een (hartelijke) overtuiging van de inhoud van wat verwoordt of verbeeldt wordt.
Een stukje brood en een slokje wijn doet niets toe of af aan mijn overtuiging.
Het H.A. beeldt mijn geloof/overtuiging in Jezus uit, en daarom vier ik het.
Als mijn geloof een misschientje is: ''ik hoop dat het waar is,'' dan is het H.A. ook gewoon een misschientje.
Want waarom zou ik meer waarde hechten aan een dogma wat je kunt horen/lezen, of wanneer je het ziet/uitbeeldt?
Het tweede is een uitbeelding van het eerste.

[Vera888]

Nee, integendeel. Iedere gelovige kan verzekerd worden van zijn/haar verlossing in Christus, dus dat is het punt helemaal niet. Het punt is wel dat je "de letterlijke woorden uit het Avondmaalsformulier" niet letterlijk aanhaalde, maar er een eigen draai aan gaf, namelijk dat je eerst verzekerd moest zijn om aan het avondmaal te kunnen gaan. Dat is simpelweg niet waar en is ook niet wat het avondmaalsformulier zegt of bedoelt.

Dan heb jij blijkbaar een andere versie van het Avondmaalsformulier.

Achterin mijn Bijbel staat: "Ten andere onderzoeke een ieder zijn hart, of hij deze gewisse belofte van God gelooft, dat hem al zijn zonden, alleen om het lijden en sterven van Jezus Christus, vergeven zijn; en de volkomen gerechtigheid van Christus hem als zijn eigen toegerekend en geschonken is, ja, zo volkomen, alsof hij zelf, in eigen persoon, voor al zijn zonden betaald, en alle gerechtigheid volbracht had."

Dit onderschrijf ik voor 100%, zonder 'er een eigen draai aan te geven'.

[Vera888]

Hmmm, dus het H.A. dient om van een ''misschientjes-geloof'' af te komen tot zekerheid?
Sorry hoor, maar als ik in iets of iemand geloof dan is dat een (hartelijke) overtuiging van de inhoud van wat verwoordt of verbeeldt wordt.
Een stukje brood en een slokje wijn doet niets toe of af aan mijn overtuiging.
Het H.A. beeldt mijn geloof/overtuiging in Jezus uit, en daarom vier ik het.
Als mijn geloof een misschientje is: ''ik hoop dat het waar is,'' dan is het H.A. ook gewoon een misschientje.
Want waarom zou ik meer waarde hechten aan een dogma wat je kunt horen/lezen, of wanneer je het ziet/uitbeeldt?
Het tweede is een uitbeelding van het eerste.

Hè, naamloos, daar ben ik nou heel blij mee. Dank je wel! Ik krijg er zelfs tranen van in mijn ogen.

Heerlijk dat je schrijft dat het niet om het dogma gaat - hoe waar ook - maar om de beleving ervan.

Ik wens je van harte Gods zegen en blijf een zegen!

[elbert]

Dan heb jij blijkbaar een andere versie van het Avondmaalsformulier.

Achterin mijn Bijbel staat: "Ten andere onderzoeke een ieder zijn hart, of hij deze gewisse belofte van God gelooft, dat hem al zijn zonden, alleen om het lijden en sterven van Jezus Christus, vergeven zijn; en de volkomen gerechtigheid van Christus hem als zijn eigen toegerekend en geschonken is, ja, zo volkomen, alsof hij zelf, in eigen persoon, voor al zijn zonden betaald, en alle gerechtigheid volbracht had."

Dit onderschrijf ik voor 100%, zonder 'er een eigen draai aan te geven'.

Nee hoor, ik heb dezelfde versie. Maar jij denkt dat het "zo volkomen" slaat op iemands geloof en niet op Christus' werk. Daarmee leg je de grond van onze verlossing bij de gelovige en niet bij het verzoenend lijden en sterven van Christus.
Het "ja, zo volkomen" slaat op "de volkomen gerechtigheid van Christus", zoals in de voorgaande zin staat.
Wij geloven niet in ons volkomen geloof, maar in de volkomenheid van Christus werk voor ons.

Het gevolg van de (verkeerde) interpretatie die je hebt, is dat mensen die (nog) niet zo sterk in hun geloofsschoenen staan, afgewezen moeten worden bij het avondmaal.
"O, u gelooft wel, maar hebt soms ook weleens aanvechtingen? Nou, dan mag u niet aan het avondmaal. Kom maar terug als u nooit geen aanvechtingen meer hebt."
"O, de duivel fluistert u soms in dat u geen ware gelovige bent en u hebt daar last van? Nou, die duivel heeft helemaal gelijk hoor, u mag niet hier aan tafel".

Dit soort onbarmhartige praatjes krijg je dan. Dat zijn het dan ook: praatjes en die vullen geen gaatjes.

Hmmm, dus het H.A. dient om van een ''misschientjes-geloof'' af te komen tot zekerheid?

Nee, geen "misschientjes-geloof", maar het gaat er wel om, om het geloof dat aangevochten wordt, te versterken.

Sorry hoor, maar als ik in iets of iemand geloof dan is dat een (hartelijke) overtuiging van de inhoud van wat verwoordt of verbeeldt wordt.

Gefeliciteerd! Jij bent een supergelovige zonder ooit een spoortje van twijfel of aanvechting te hebben.
Jij bent niet als Job en Jeremia die hun geboortedag vervloekten.
Jij bent niet als de psalmist die uitroept: "Heer, waar bent u nou, waarom verbergt u Zich voor mij?" (Ps. 88:15)
Of als Abraham die zei: "U hebt wel gezegd dat ik een groot volk zou worden, maar ik heb tot nog toe geen nageslacht gekregen!" (Gen. 15:2-3)
Of als Petrus die angstig uitriep: "Help Heere, red mij!" toen hij op de zee wandelde (Matth. 14:30)
Welnee, dat waren maar zielige tobbers vergeleken bij jou, de supergelovige.

Het spijt me als ik sarcastisch overkom, maar de werkelijkheid is dat ook de gelovigen die het meest gevorderd zijn in de genade, soms ten prooi vallen aan aanvechtingen, twijfel en angst. Dat zeg ik niet om dat goed te praten of iets dergelijks, maar wel om nuchter om ons heen te kijken. Aanvechtingen krijgen we ook nogal eens om ons te oefenen in de genade: dat we beseffen dat ons heil van Gods goedheid en genade afhangt en niet van ons "kijk mij eens supergelovige zijn" gevoel. Dat laatste is vaak meer zelfvertrouwen dan vertrouwen op God. Dus het gaat er niet om dat we ons zeker voelen, maar dat we ons aan God toevertrouwen, juist ook als we ons onzeker voelen als gelovige. We hebben het nodig om zeker te zijn in God in plaats van zelfverzekerd te zijn.

[Marnix]

Nee, dat staat zeker niet zo in het avondmaalsformulier.
We moeten ons eerst bedenken waarvoor het avondmaal is ingesteld. Het avondmaal is ingesteld om ons geloof te versterken (zondag 25 H.C.). Ons geloof heeft versterking nodig, omdat het vaak zwak en aangevochten is en dus de zekerheid van het geloof ook. Het avondmaal is dus niet bedoeld om verzekerde mensen een schouderklopje te geven, maar om gelovigen te versterken in hun vaak aangevochten en zwakke geloof.
Om ons goed voor te bereiden op het avondmaal (dus om ons geloof te laten versterken) is het nodig dat we ons beproeven.
Dat houdt in dat we onze zonden bedenken en ook bedenken dat Christus voor onze zonden gestorven en weer opgestaan is. Onze geloofsogen worden dus op Hem gericht. Dat alleen al kan voor een versterking van ons geloof zorgen.

Dan je tweede zin "Van die twee dingen moet je zó zeker zijn, alsof je zèlf voor al je zonden hebt betaald en zèlf alle gerechtigheid hebt volbracht."
In het avondmaalsformulier staat echter het volgende:
Let op waar het woordje "volkomen" op slaat: op de gerechtigheid van Christus. Ik denk dat je dus hier het woord volkomen laat slaan op ons geloof, maar dat staat er niet. Ons geloof is niet volkomen, de gerechtigheid van Christus is wel volkomen. Daar richt het avondmaal de aandacht op. Op dat volkomen offer van Christus mogen we vertrouwen. Ons geloof, dat van zichzelf soms zwak is, wordt gesterkt als we meer van Jezus en Zijn werk voor ons zien. Zijn werk en gerechtigheid is volkomen en daar mankeert niets aan.

Ik vind dat je het mooi omschrijft. Toch lijkt de praktijk vaak heel anders te zijn want waarom blijft de tafel dan vaak zo leeg?

[Vera888]

Nee hoor, ik heb dezelfde versie. Maar jij denkt dat het "zo volkomen" slaat op iemands geloof en niet op Christus' werk. Daarmee leg je de grond van onze verlossing bij de gelovige en niet bij het verzoenend lijden en sterven van Christus.
Het "ja, zo volkomen" slaat op "de volkomen gerechtigheid van Christus", zoals in de voorgaande zin staat.
Wij geloven niet in ons volkomen geloof, maar in de volkomenheid van Christus werk voor ons.


Het spijt me als ik sarcastisch overkom, maar de werkelijkheid is dat ook de gelovigen die het meest gevorderd zijn in de genade, soms ten prooi vallen aan aanvechtingen, twijfel en angst. Dat zeg ik niet om dat goed te praten of iets dergelijks, maar wel om nuchter om ons heen te kijken. Aanvechtingen krijgen we ook nogal eens om ons te oefenen in de genade: dat we beseffen dat ons heil van Gods goedheid en genade afhangt en niet van ons "kijk mij eens supergelovige zijn" gevoel. Dat laatste is vaak meer zelfvertrouwen dan vertrouwen op God. Dus het gaat er niet om dat we ons zeker voelen, maar dat we ons aan God toevertrouwen, juist ook als we ons onzeker voelen als gelovige. We hebben het nodig om zeker te zijn in God in plaats van zelfverzekerd te zijn.

"Dat gevoel is vaak meer zelfvertrouwen dan vertrouwen op God" - dit zinnetje bewijst dat je er helemaal niets van weet, Elbert.

Het slot van het formulier spreekt de ware gelovigen liefdevol en wijs aan om hen te troosten in hun zwakheid (want hun kracht komt van Jezus) en Gods genade opnieuw aan hen te bevestigen.
Let wel: hier worden zij getroost die door de Heilige Geest, op hun aanhoudend gebed, de zekerheid van het geloof hebben gekregen en 'van harte leed hebben' over hun nog overgebleven zwakheid.

[Marnix]

"Dat gevoel is vaak meer zelfvertrouwen dan vertrouwen op God" - dit zinnetje bewijst dat je er helemaal niets van weet, Elbert.

Het slot van het formulier spreekt de ware gelovigen liefdevol en wijs aan om hen te troosten in hun zwakheid (want hun kracht komt van Jezus) en Gods genade opnieuw aan hen te bevestigen.
Let wel: hier worden zij getroost die door de Heilige Geest, op hun aanhoudend gebed, de zekerheid van het geloof hebben gekregen en 'van harte leed hebben' over hun nog overgebleven zwakheid.

Er staat wat we mogen geloven. En het is geweldig als je dit volledig gelooft. Maar ieder mens heeft ook wel eens twijfels, aanvechtingen en zonden. Dat zijn momenten waarop je weer bepaald moet worden bij Gods genade, waarbij je ook weer aangespoord wordt om Hem lief te hebben en te volgen. Geloof en aanvechtingen gaan soms “hand in hand”. Dat is wel goed om te beseffen. Ja, om aan te gaan moet je wel geloven dat Jezus ook voor jou stierf. Daarin heb je helemaal gelijk. Maar tegelijk kan er ook wel strijd zijn. Daarmee moeten en mogen we naar Hem toe, juist omdat we weten dat er bij Hem genade en vergeving is. En het avondmaal kan daarin wel een versterkende rol spelen. Dat heb ik regelmatig ervaren.

En als mensen dat niet geloven: wees bewogen, heb ze lief, bidt voor ze, bemoedig ze.

[Vera888]

Er staat wat we mogen geloven. En het is geweldig als je dit volledig gelooft. Maar ieder mens heeft ook wel eens twijfels, aanvechtingen en zonden. Dat zijn momenten waarop je weer bepaald moet worden bij Gods genade, waarbij je ook weer aangespoord wordt om Hem lief te hebben en te volgen. Geloof en aanvechtingen gaan soms “hand in hand”. Dat is wel goed om te beseffen. Ja, om aan te gaan moet je wel geloven dat Jezus ook voor jou stierf. Daarin heb je helemaal gelijk. Maar tegelijk kan er ook wel strijd zijn. Daarmee moeten en mogen we naar Hem toe, juist omdat we weten dat er bij Hem genade en vergeving is. En het avondmaal kan daarin wel een versterkende rol spelen. Dat heb ik regelmatig ervaren.

En als mensen dat niet geloven: wees bewogen, heb ze lief, bidt voor ze, bemoedig ze.

Fijn dat je dat schrijft, Marnix! Daar zeg ik van harte AMEN op.

Jezus zei tegen Petrus (ik zeg het even in mijn eigen woorden): "Wie gewassen is, hoeft alleen zijn voeten nog maar te wassen, want hij is geheel rein."
Zo bid ik elke dag of God mij wil zien en zegenen in Zijn Zoon, Die met het bloed waarmee Hij mij vrijkocht bij God staat.
En ik dank Yeshua (zo noem ik Hem altijd, sinds ik zolang in Israel woonde) dat Hij mij redde van de dood.
Ook bid ik de Heilige Geest of Hij mij wil leiden in alles wat ik doe.
Dat maakt mij elke dag blij en gelukkig, ondanks veel waar ik niet blij van word. Paulus zegt: "Droevig, maar toch altijd blij."

Dat geluk wens ik met heel mijn hart ook aan anderen. Ik ben, net als Jezus, diep verontwaardigd als voorgangers de hen toevertrouwde mensen 'niet laten ingaan', omdat die voorgangers zelf ook niet ingaan op de door God gewezen weg.

En God is me zo lief, dat ik Hem blije en dankbare kinderen gun. Hoe meer hoe liever.

[elbert]

Ik vind dat je het mooi omschrijft. Toch lijkt de praktijk vaak heel anders te zijn want waarom blijft de tafel dan vaak zo leeg?

Misschien is dat in jouw gemeente zo, maar niet in de mijne. Of heb je het over gemeenten waar je nooit of zelden komt? In dat geval zou ik een beetje voorzichtig zijn.

"Dat gevoel is vaak meer zelfvertrouwen dan vertrouwen op God" - dit zinnetje bewijst dat je er helemaal niets van weet, Elbert

Je kunt het alleen niet hard maken. Kijk, je probeert me in de schoenen te schuiven dat ik een vorm van geloofsonzekerheid probeer goed te praten, maar dat is onzin. Ik wijs alleen naar de praktijk van het geloofsleven en daar is het lang niet altijd zo dat elke ware gelovige altijd geheel verzekerd door het leven gaat (was dat maar zo!). Bovendien wijs ik naar je interpretatie van een deel van het avondmaalsformulier, dat je volgens mij niet goed hebt gelezen. Dat is geen schande, want het zijn soms lastige zinnen, maar het is wel zo.

[naamloos]

Nee, integendeel. Iedere gelovige kan verzekerd worden van zijn/haar verlossing in Christus, dus dat is het punt helemaal niet. Het punt is wel dat je "de letterlijke woorden uit het Avondmaalsformulier" niet letterlijk aanhaalde, maar er een eigen draai aan gaf, namelijk dat je eerst verzekerd moest zijn om aan het avondmaal te kunnen gaan. Dat is simpelweg niet waar en is ook niet wat het avondmaalsformulier zegt of bedoelt.

Hmmm, dus het H.A. dient om van een ''misschientjes-geloof'' af te komen tot zekerheid?

Nee, geen "misschientjes-geloof", maar het gaat er wel om, om het geloof dat aangevochten wordt, te versterken.

Oke, dus wie niet aangevochten wordt in zijn/haar geloof kan maar beter niet deelnemen aan het H.A. ?

Aanvechtingen gaan bij mij over heel andere dingen dan over dat wat Jezus voor ons gedaan heeft, en of ik wel of niet een kind van God ben.
Ik vier het H.A. juist omdat ik geloof dat ik in en door Jezus een kind van God ben. Daar ben ik na de viering niet zekerder van dan ervoor.
Net zo min als ik twijfel/aangevochten wordt dat ik een kind van mijn ouders ben, twijfel ik eraan dat ik door geloof in Jezus Christus een kind van God ben.
Er zit geen magische kracht in een slokje druivensap/wijn en een stukje brood, het gaat om de betekenende zaak. Het Woord is het voedsel.

Misschien heb ik het gemist, maar waar staat in de Bijbel dat je geloof versterkt wordt door het H.A.?
Zelf heb ik vaak versterking van mijn geloof ontvangen door het Woord: Zo is dan het geloof uit het gehoor en het gehoor door het Woord van God. Ook voel ik me gesterkt als ik samen met medegelovigen in de samenkomsten de eenheid in Christus ervaar.

Sorry hoor, maar als ik in iets of iemand geloof dan is dat een (hartelijke) overtuiging van de inhoud van wat verwoordt of verbeeldt wordt.

Gefeliciteerd! Jij bent een supergelovige zonder ooit een spoortje van twijfel of aanvechting te hebben.
Dankuwel. Misschien kan ik jou ook feliciteren als je zonder twijfel gelooft dat jouw pa en moe ook werkelijk jouw ouders zijn.
Dan vindt je jezelf, denk ik, zeker ook wel wel supergelovig.
Anders zou je zo ongeveer 4x per jaar een DNA test nodig hebben om jezelf daar elke keer weer van te laten overtuigen.

Jij bent niet als Job en Jeremia die hun geboortedag vervloekten.
Jij bent niet als de psalmist die uitroept: "Heer, waar bent u nou, waarom verbergt u Zich voor mij?" (Ps. 88:15)
Of als Abraham die zei: "U hebt wel gezegd dat ik een groot volk zou worden, maar ik heb tot nog toe geen nageslacht gekregen!" (Gen. 15:2-3)
Of als Petrus die angstig uitriep: "Help Heere, red mij!" toen hij op de zee wandelde (Matth. 14:30)
Welnee, dat waren maar zielige tobbers vergeleken bij jou, de supergelovige.

Je lijkt nogal wat waarde aan het geloof zelf toe te schrijven. Voor mij ligt de waarde in hetgeen wát ik geloof.
Maar zelfs als je een 'supergelovige' bent heb je niets om je op te beroemen. Het is slechts de hand waarmee je Gods genade aanneemt.

Bovenstaande voorbeelden zeggen naar mijn mening helemaal niets over de betekenis van het H.A.
Mijn geloof is gebaseerd op Zijn woorden beloften: Maar allen die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven ​kinderen​ van God te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven; en 'Ieder die gelooft dat Jezus de ​Christus​ is, is uit God geboren;'
''Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven.'' enz.enz.

Dat betekent natuurlijk helemaal niet dat je geen lijden, angsten, moeite, verdriet .... enz. in je leven zal ervaren.
Maar: Geliefde broeders en zusters, wees niet verbaasd over de vuurproef die u ondergaat; er overkomt u niets uitzonderlijks.
God heeft niet beloofd ons voor bovenstaande dingen te bewaren.
Dus daaruit hoef ik geen redenen te halen om te gaan twijfelen aan de dingen die Hij wél beloofd heeft.
Maar als je er blij mee bent kan ik je gerust stellen hoor. Ik ken angst, verdriet, pijn en donkere tijden in mijn leven.

Het spijt me als ik sarcastisch overkom, maar de werkelijkheid is dat ook de gelovigen die het meest gevorderd zijn in de genade, soms ten prooi vallen aan aanvechtingen, twijfel en angst. Dat zeg ik niet om dat goed te praten of iets dergelijks, maar wel om nuchter om ons heen te kijken. Aanvechtingen krijgen we ook nogal eens om ons te oefenen in de genade: dat we beseffen dat ons heil van Gods goedheid en genade afhangt en niet van ons "kijk mij eens supergelovige zijn" gevoel. Dat laatste is vaak meer zelfvertrouwen dan vertrouwen op God. Dus het gaat er niet om dat we ons zeker voelen, maar dat we ons aan God toevertrouwen, juist ook als we ons onzeker voelen als gelovige. We hebben het nodig om zeker te zijn in God in plaats van zelfverzekerd te zijn.
Stiekem geloof ik er niet zo in dat je sarcasme je spijt. Eerder dat je goed je best hebt gedaan dat zo duidelijk mogelijk te laten overkomen.

In werkelijkheid denk ik zelden aan mijn geloof, wel aan de beloftes die ik geloof, in wie en wat ik geloof.
Ik vind dat je heel rare conclusies trekt. Alsof geloof op zichzelf een ding zou kunnen zijn om trots op te wezen.
Als jij een cadeau aanneemt dan zeg je toch ook niet ''kijk mijn hand eens supergoed zijn'' en ''wat een supergevoelens heb ik over mijn hand die het cadeau heeft aangenomen'' en ''wat heb ik toch een vertrouwen in mijn hand die het cadeau heeft aangenomen;'' om dan tot de slotsom te komen dat je vanwege de uitstekende prestaties van je hand zelf gepromoveerd bent tot een supermens.

Ik zie uit naar de dag dat al Zijn beloften werkelijkheid worden, en tot die tijd ervaar ik net als alle andere mensen mijn eigen moeiten in het leven. Echter laat ik me door jouw sarcasme niet van mijn geloof in Jezus Christus en Zijn beloftes beroven.
En als het leven me zwaar valt weet ik dat me niets vreemds overkomt omdat er geen belofte is voor een zorgeloos leventje. Het tegendeel zelfs!
Daarom hou ik me des te meer vast aan de beloftes die Hij me wél gedaan heeft. En als jij dat hoogmoedig vind dan is dat maar zo.

[elbert]

Oke, dus wie niet aangevochten wordt in zijn/haar geloof kan maar beter niet deelnemen aan het H.A. ?

Nee, heb ik dat geschreven? Ik zeg wel dat het niet vreemd is als ons geloof aangevochten wordt. We hebben immers een geestelijke strijd te voeren (Ef. 6)? Dan is het ook niet vreemd als je het gevecht aan moet gaan tegen stemmen buiten en binnen in je.

Misschien heb ik het gemist, maar waar staat in de Bijbel dat je geloof versterkt wordt door het H.A.?
Zelf heb ik vaak versterking van mijn geloof ontvangen door het Woord: Zo is dan het geloof uit het gehoor en het gehoor door het Woord van God. Ook voel ik me gesterkt als ik samen met medegelovigen in de samenkomsten de eenheid in Christus ervaar.

Het Heilig Avondmaal is zichtbare Woordverkondiging. Dus je zegt terecht dat je door het Woord gesterkt wordt. Dat klopt. Het avondmaal is Woord dat zichtbaar is. Waar dat staat? Dat zegt Jezus bij de instelling van het avondmaal: "dit is Mijn lichaam dat voor u gebroken wordt" en "dit is Mijn bloed dat voor u vergoten wordt". Jezus richt onze zintuigen op het brood en de wijn, maar door die tekenen heen wijst Hij ten diepste op Zijn offer voor ons. We zien en proeven de tekenen die wijzen naar dit offer en naar Hem. Op die manier wordt ons geloof versterkt.

Dankuwel. Misschien kan ik jou ook feliciteren als je zonder twijfel gelooft dat jouw pa en moe ook werkelijk jouw ouders zijn.
Dan vindt je jezelf, denk ik, zeker ook wel wel supergelovig.
Anders zou je zo ongeveer 4x per jaar een DNA test nodig hebben om jezelf daar elke keer weer van te laten overtuigen.

Christenen zijn aangenomen kinderen van God (adoptie). Daarom hebben we aan DNA testen niet zoveel. Overigens ken ik mensen die daadwerkelijk twijfelen aan wie hun biologische ouders zijn. Dat kan voor een enorme onzekerheid zorgen. Ik snap je punt wel en voor jou is het allemaal heel "natuurlijk" (of zo ervaar je dat), maar dat ervaart niet iedereen zo. Sommigen worstelen daarmee. Wat mezelf betreft: het is een wonder waar ik me over verwonder.

Dat betekent natuurlijk helemaal niet dat je geen lijden, angsten, moeite, verdriet .... enz. in je leven zal ervaren.
Maar: Geliefde broeders en zusters, wees niet verbaasd over de vuurproef die u ondergaat; er overkomt u niets uitzonderlijks.
God heeft niet beloofd ons voor bovenstaande dingen te bewaren.
Dus daaruit hoef ik geen redenen te halen om te gaan twijfelen aan de dingen die Hij wél beloofd heeft.
Maar als je er blij mee bent kan ik je gerust stellen hoor. Ik ken angst, verdriet, pijn en donkere tijden in mijn leven.

Dit ben ik helemaal met je eens. Maar begrijp je dan ook dat mensen daardoor in een geloofsworsteling terecht kunnen komen? Daarmee wil ik ze trouwens niet als ongelovigen wegzetten, integendeel. De Bijbel is rijk geschakeerd met geloofsgetuigen: mensen die het niet allemaal zomaar in de vingers hebben, maar die worstelen met hun God. Die roepen tot hun God in hun benauwdheid die ze ervaren, die soms roepen "waar bent U nu?". Dat is geen uiting van ongeloof, maar van geloof. Net zoals het "Mijn God, Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten" van Jezus geen uitroep van ongeloof, maar van geloof was. Soms kun je als gelovige niet anders dan dit zeggen. En, aan de andere kant, kun je soms wel jubelen van geluk omdat je deze goede God als Vader kent. Tussen die uitersten kan het hart van een kind van God bewogen worden. Dat is het punt dat ik hier wil maken: niet iedereen heeft dezelfde ervaring op hetzelfde moment.

[naamloos]

Het Heilig Avondmaal is zichtbare Woordverkondiging. Dus je zegt terecht dat je door het Woord gesterkt wordt. Dat klopt. Het avondmaal is Woord dat zichtbaar is. Waar dat staat? Dat zegt Jezus bij de instelling van het avondmaal: "dit is Mijn lichaam dat voor u gebroken wordt" en "dit is Mijn bloed dat voor u vergoten wordt". Jezus richt onze zintuigen op het brood en de wijn, maar door die tekenen heen wijst Hij ten diepste op Zijn offer voor ons. We zien en proeven de tekenen die wijzen naar dit offer en naar Hem. Op die manier wordt ons geloof versterkt.

Die tekst ken ik natuurlijk wel. Toch staat er niet ''doe dat ter versterking van je geloof'' maar ''Doe dat tot Mijn gedachtenis."
Als je daarbij versterking van je geloof ervaart is dat mooi, maar het is niet de noodzakelijke uitwerking van het H.A.
Aan die zichtbare woordverkondiging is een hoorbare verkondiging vooraf gegaan.
En zij die geloven/Hem aangenomen hebben mogen het H.A. vieren tot eer van Hem, tot Zijn gedachtenis.

Maar begrijp je dan ook dat mensen daardoor in een geloofsworsteling terecht kunnen komen?

Nee dat snap ik niet zo goed, tenzij ze meer geloven dan beloofd is.
Ik zal er maar weer een voorbeeld tegenaan gooien: Iedereen krijgt een cheque waarmee je persoonlijk mee naar de bank moet om die te innen.
Er zijn mensen die niet geloven in zoveel vrijgevigheid en daarom doen ze er niets mee.
Er zijn mensen die van zichzelf al zoveel geld hebben dat ze die cheque helemaal niet nodig hebben en er dus ook niets mee doen.
Er zijn mensen die geen zin hebben om naar de bank te gaan om de cheque in te wisselen, ook die doen er dus niets mee. ect.
Gelukkig zijn er ook mensen die wel in de betrouwbaarheid van de gever geloven, de cheque graag willen hebben en op weg naar de bank gaan.
Als je onderweg van of naar de bank door noodweer overvallen wordt, of je struikelt, of je komt ongure types tegen die je onderuit (willen) halen ... verzin het maar; dan zou het toch vreemd zijn daaruit de conclusie te trekken dat die cheque misschien wel niet voor jou bedoelt is.
De gever van de cheque heeft toch helemaal niet erbij gezegd dat de weg van en naar de bank gladjes zal verlopen?
Mensen die dat denken geloven meer dan hen beloofd is, gaan zelfs twijfelen aan de echtheid van de cheque of het geld omdat die verzinsels niet uitkomen. Wat vaststaat is dat er genoeg geld op de bank is en dat er gegarandeerd uitbetaald wordt.

[Chaya]

Ik vind dat je het mooi omschrijft. Toch lijkt de praktijk vaak heel anders te zijn want waarom blijft de tafel dan vaak zo leeg?

Volle tafels zeggen op zich ook niet altijd dat het allemaal goed is.
In sommige gemeentes heb je niet eens tafels meer, maar wordt de beker en het brood doorgegeven in de banken.
Verschrikkelijk. Dat heeft niets met het H.A. meer te maken.

Ik vier het H.A. juist omdat ik geloof dat ik in en door Jezus een kind van God ben. Daar ben ik na de viering niet zekerder van dan ervoor.
Net zo min als ik twijfel/aangevochten wordt dat ik een kind van mijn ouders ben, twijfel ik eraan dat ik door geloof in Jezus Christus een kind van God ben.

Vind jij dat iemand altijd moet deelnemen, ongeacht wat er in iemands leven speelt op dat moment?
Ben jij bekend met het Censura Morum? Wordt dit in jullie kerk nog toepast?

Ook een kind van God kan van zijn plaats zijn, zoals dat heet. Hetzij door een uitbrekende zonde, hetzij door een bepaalde kwestie die speelt.

[naamloos]

Vind jij dat iemand altijd moet deelnemen, ongeacht wat er in iemands leven speelt op dat moment?

Nee, alleen zji die een levend geloof hebben mogen deelnemen aan het H.A.
Paulus waarschuwt hen die maar bleven zondigen, en alle anderen van de Gemeente Gods, die te Korinthe is, met al de heiligen: Onderzoek bij uzelf of u vast op God vertrouwt, stel uzelf op de proef. U weet toch van uzelf dat Jezus ​Christus​ in u is? Als dat niet zo is, dan hebt u de proef niet doorstaan.

Ben jij bekend met het Censura Morum? Wordt dit in jullie kerk nog toepast?

Iemand die willens en wetens in de zonde leeft mag in principe niet deelnemen. Maar er is geen team om iedereen te controleren.

Ook een kind van God kan van zijn plaats zijn, zoals dat heet. Hetzij door een uitbrekende zonde, hetzij door een bepaalde kwestie die speelt.

Inderdaad, dat kan. Dan zul je je daar eerst van moeten bekeren alvorens weer aan het H.A. deel te nemen.