toekomstige vorm eredienst

[DeDwaler]

Gezegende dienst!
Ik heb deze dienst al 5 keer geluisterd....ik hoop dat je ook "gegrepen" wordt door de Heere God en Zijn Heilige Geest het werk doet en je hart bewerkt.
Hopelijk blijft de link het nu wat langer doen

Komt goed, MoesTuin, ik heb hem omlaaggeladen.

[Veendam]

Wat er blij is aan de boodschap is dat er vergeving van zonde(n) mogelijk is door de Heere Jezus. God is liefde en God houdt van Zijn schepping, klopt, maar houdt Zijn schepping ook van Hem? Nee. De mens heeft ook geen vrije wil. Mensen hebben een wil, maar die is allesbehalve vrij. De mogelijkheid om Gods liefde te beantwoorden zijn we in de Hof van Eden kwijtgeraakt. We zijn als schepping gevallen en onderworpen aan de zonde. We zijn geestelijk dood en dat betekent dat de mens zichzelf niet kan verlossen, in geen enkel opzicht. Sterker nog, de mens vlucht voor God weg.

En dan komt het Evangelie en daarin klinkt de waarheid, namelijk dat onze daden slecht zijn. Er klinkt dat we niet kiezen, niet beantwoorden, niet aannemen, niet geloven, niet willen en niet kunnen. Dat is de reden waarom Jezus moest komen, omdat het voor ons mensen onmogelijk is. We zijn zondaren en ons eigen vlees heeft geen nut, omdat er niets goeds uit voortkomt. Daarmee is niet gezegd dat er menselijkerwijs geen goed en kwaad is, maar wat niet volmaakt is, zoals God volmaakt is, dat is onvolmaakt en daarom slecht, verdorven, of bezoedeld. Alleen God is goed en onze daden zijn slecht.

Dat is wat de Heere Jezus onderwijst en als we in Hem geloven, dan geloven we ook in wat Hij zegt. Dan geloven we dat de waarheid voor onszelf net zo goed geldt als voor ieder ander mensenkind. Waar blijkt anders ons geloof uit? Ons eigen woord dat wij wel rechtvaardig zijn? Onze eigen daden of keuze? Ons eigen aannemen? Het geloof of ongeloof van een mens blijkt uit of hij waarheid spreekt of niet. Verstaat de mens het Woord of verstaat hij het niet? Daaruit kun je afleiden namens welke geest een mens spreekt. De Geest van de Waarheid of de geest van de leugen.

Dan klinkt: Als wij het niet kunnen, waarom klinkt dan toch de eis van geloof en bekering? Waarom dan de oproep en uitnodiging? Waarom alles achterlaten en verliezen omwille van Hem? Waarom klinkt de oproep om heilig te leven? God zou ons toch niet iets vragen als het voor ons niet mogelijk is om het te doen?

Jawel, dat doet God wel. Hij vraagt het onmogelijke. God kan niet anders, want Hij is volmaakt. God is volmaakt en Zijn eis is volmaaktheid. Wij zijn er geweest! We zijn verloren. Totaal. Wij doen niet wat God wil en daar zijn we zelf schuldig aan. Het is onze eigen ongerechtigheid, onze onwil, ons ongeloof, onze hardheid, onze onbekeerlijkheid.

Er is er maar Een Die de eis van God heeft vervuld en volmaakt de wil van God heeft gedaan en dat is de Heere Jezus, Gods eigen Zoon. Het leven is alleen in en uit Hem. Jezus is gekomen om te zoeken en zalig te maken wat verloren is. Maar wie is er daadwerkelijk verloren? Wie gelooft?

Mijn punt is dat we de mensen helemaal niet hoeven in te wrijven dat ze slecht zijn. Wanneer we mensen willen bereiken die Jezus nog niet kennen hoeven we niet hun zonden voor hun neus te houden. Als er een kalf in de put zit dan hoef je die niet eerst zover naar beneden te drukken zodat het kalf maar beseft hoe verkeerd het was om in de put te lopen, maar dat kalf trek je er juist uit. Uit liefde voor dat beest !
Als wij liefde hebben voor ongelovigen dan is het ons er dus om te doen dat ze Jezus leren kennen en om Zijn Liefde en Genade leren zien voor hun persoonlijk. God vraagt nooit iets wat we niet kunnen volbrengen.
Het meest duidelijke voorbeeld is ook met de wet te zien, daar gaf het volk Israël al aan voor de wet gegeven was van ja wij kunnen het volbrengen, maar toen wisten ze nog niet wat zou komen aan wetten. Het is dus niet dat God altijd iets onmogelijks vraagt aan de mens, omdat Hij zegt van KOM dan is het voor de hand liggend dat God ook rechtvaardig is en dus iets vraagt waartoe de mens wel in staat is, namelijk om het aanbod van de genade aan te nemen.

[Dorpeling]

Mijn punt is dat we de mensen helemaal niet hoeven in te wrijven dat ze slecht zijn. Wanneer we mensen willen bereiken die Jezus nog niet kennen hoeven we niet hun zonden voor hun neus te houden. Als er een kalf in de put zit dan hoef je die niet eerst zover naar beneden te drukken zodat het kalf maar beseft hoe verkeerd het was om in de put te lopen, maar dat kalf trek je er juist uit. Uit liefde voor dat beest !
Als wij liefde hebben voor ongelovigen dan is het ons er dus om te doen dat ze Jezus leren kennen en om Zijn Liefde en Genade leren zien voor hun persoonlijk. God vraagt nooit iets wat we niet kunnen volbrengen.
Het meest duidelijke voorbeeld is ook met de wet te zien, daar gaf het volk Israël al aan voor de wet gegeven was van ja wij kunnen het volbrengen, maar toen wisten ze nog niet wat zou komen aan wetten. Het is dus niet dat God altijd iets onmogelijks vraagt aan de mens, omdat Hij zegt van KOM dan is het voor de hand liggend dat God ook rechtvaardig is en dus iets vraagt waartoe de mens wel in staat is, namelijk om het aanbod van de genade aan te nemen.

Maar wat moet je met Jezus als je niet voelt dat je zondaar bent? Jezus is gestorven voor zondaren, maar de natuurlijke mens heeft niet de minste behoefte aan Hem of aan Zijn aanbod van genade, wanneer hij niet voelt dat hij zondaar is, en dus genade nodig en niet zonder kan leven of sterven! Wat moet hij dan met God, of het werk van Zijn Zoon voor de verlossing voor zondaren? Een zekere mate van zonde en schuldbesef is nodig om ons naar God te drijven voor de vergeving ervan. God werkt nooit over de zonde heen. Hij vergeeft ze ook niet 'automatisch'.
Genade is geen advies ofzo wat je wel of niet aan kunt nemen, en geloof is geen daad van de mens zelf, anders zou het werk van God verloochend worden. God werkt het willen en het werken in de mens, de wil om te geloven en het geloof zelf. Het is alles Zijn werk. Dat is toch goed nieuws?!

God roept mensen door het Evangelie te laten verkondigen. Zij die zien dat ze met lege handen staan, vol zonden en een afgekeurd leven zijn welkom bij Hem. Juist omdat ze zondaren zijn! Deze bekering wordt gewerkt door het krachtige werk van de Heilige Geest. Hoe dat precies in zijn werk gaat? God is groot en wij begrijpen Hem niet. Dat moeten we ook maar zo laten staan. Aan ons allen komt het aanbod door de verkondiging van Zijn Woord, ook morgen weer.
Gezegende zondag!

[Marnix]

God werkt het willen en het werken in de mens, de wil om te geloven en het geloof zelf. Het is alles Zijn werk. Dat is toch goed nieuws?!

Met alle respect, je citeert hier een halve Bijbeltekst en laat de andere helft achterwege. Dat is wat ik bedoel, met dat de balans lijkt door te slaan naar een bepaalde kant, dat die wordt overbelicht en een andere kant onderbelicht. De kant dat je zondaar bent en Jezus nodig hebt. Helemaal waar, maar als Hij je redder is neemt Hij de zonde ook weg en maakt je schoon en vrij van schuld;. En God moet het doen, maar diezelfde Bijbeltekst roept mensen op hun zaligheid te werken met vreze en beven. Dat mag je ook gewoon benoemen zoals Paulus doet, maar je bent daarin heel terughoudend.

Gezegende zondag!

Jij ook!

[Veendam]

Maar wat moet je met Jezus als je niet voelt dat je zondaar bent? Jezus is gestorven voor zondaren, maar de natuurlijke mens heeft niet de minste behoefte aan Hem of aan Zijn aanbod van genade, wanneer hij niet voelt dat hij zondaar is, en dus genade nodig en niet zonder kan leven of sterven! Wat moet hij dan met God, of het werk van Zijn Zoon voor de verlossing voor zondaren? Een zekere mate van zonde en schuldbesef is nodig om ons naar God te drijven voor de vergeving ervan. God werkt nooit over de zonde heen. Hij vergeeft ze ook niet 'automatisch'.
Genade is geen advies ofzo wat je wel of niet aan kunt nemen, en geloof is geen daad van de mens zelf, anders zou het werk van God verloochend worden. God werkt het willen en het werken in de mens, de wil om te geloven en het geloof zelf. Het is alles Zijn werk. Dat is toch goed nieuws?!

God roept mensen door het Evangelie te laten verkondigen. Zij die zien dat ze met lege handen staan, vol zonden en een afgekeurd leven zijn welkom bij Hem. Juist omdat ze zondaren zijn! Deze bekering wordt gewerkt door het krachtige werk van de Heilige Geest. Hoe dat precies in zijn werk gaat? God is groot en wij begrijpen Hem niet. Dat moeten we ook maar zo laten staan. Aan ons allen komt het aanbod door de verkondiging van Zijn Woord, ook morgen weer.
Gezegende zondag!

Het is niet noodzakelijk dat je iets moet voelen en ook niet dat je een zondaar bent. Het aanbod van genade heeft niemand wat mee als ze zich eerst maar heel erg zondig moeten weten. De meeste mensen zeggen van zichzelf helemaal niet dat ze zondig zijn. Dan zou je eerst de zonde aan moeten duiden maar dat kan jij dan wel vinden maar dan zegt het nog niet dat die mensen dat dan ook als zonde zien.
Op die manier is je benadering dat de mens zich als eerste als zondaar moet zien en dat is niet de eerste stap naar mijn mening.
Wanneer je kijkt naar de samaritaanse vrouw die bij de put kwam daar werd zelfs door Jezus niet gezegt dat ze zondig was, maar er kwam veel liefde van de kant van Jezus en er was GEEN ENKELE VEROORDELING. Ook bij de overspelige vrouw die bij Jezus gebracht werd zei Jezus: Ook ik veroordeel u niet.

Het is juist de grote LIEFDE van Jezus die er is voor de mens die centraal moet staan, dat Jezus zoveel voor de mensen over heeft gehad dat Hij Zelf Zijn leven heeft afgelegd voor HEN !! Als ze die liefde gaan zien en proeven dan willen ze wel van Jezus weten en Hem kennen. Als dat zo is dan komt daarna vanzelf het besef dat ze niet zonder Hem kunnen en zien ze vanzelf dat ze het zelf noit hadden kunnen bewerkstelligen of verdienen.

Iedereen man een beroep[ doen op het offer welke door Jezus is volbracht en ieder mens mag Hem aannemen en Zijn Liefde aanvaarden.
Je hoeft dus niet eerst noodzakelijk een afgekeurd leven hebben en met lege handen staan, maar je mag juist met beide handen Zijn liefde aanvaarden voor je eigen leven. Hoe bekering wordt gewerkt daar is de Bijbel heel duidelijk over en dat is ook geen geheimenis. Wij begrijpen Hem juist wel, omdat wij Zijn liefde hebben geproefd toen wij Hem hebben leren kennen. Door Jezus aan te nemen is er sprake van wedergeboorte, bewerkt door de Heilige Geest en bevestigd door de mens door Hem aan te nemen als Heer.
Geloof is een daad van de mens, waarvoor de mens zelf 100 % verantwoordelijk is, en die daad komt tot stand door voorwerking/medewerking van de Heilige Geest.

Ook jij een goede gezegende zondag !

[DeDwaler]

Het “gunnen” heeft er wel mee te maken, in die zin dat het wat zegt over Gods wil. Niet dat mensen wel willen maar God het niet wil nee. Maar andersom wel want de God wil dat iedereen behouden wordt en toch gebeurt dat niet. Waarom niet?!

Lees Romeinen 9, want o.a. daar staat het antwoord. Je bent het niet met me eens, dus hoe moet ik Romeinen 9 (de uitverkiezing) dan opvatten? Hoe houd je alles wat je zegt Bijbels overeind?

Wat Johannes 5 betreft, als je op basis van Romeinen 3 wil stellen dat wat Jezus hier aan de Farizeeen zegt, voor iedereen geldt, doe je wel heel erg aan inlegkunde. Jezus zegt dit tegen een specifieke groep en niet tegen iedereen, wat Hij ook geregeld doet. Maar hier niet. Dit is een specifiek verwijt aan een specifieke groep. Wel de religieuze elite van die tijd die God wilden vangen in hun eigen wetjes en regeltjes en theorien en Jezus dus afwezen, want dan moesten ze van genade gaan leven ipv dat ze het zelf konden doen en de rest nog tegen ze opkeek ook.

Enig idee waarom de Heere Jezus zoveel tijd en aandacht besteedt aan de Schriftgeleerden en Farizeeën? Natuurlijk is het net zo goed een specifieke groep, maar zoals de Schriftgeleerden en Farizeeën denken en handelen, zo denkt en handelt iedere ongelovige. Van nature ieder mens dus. Lees Romeinen 1-3. De mensheid vervangt de waarheid voor de leugen, zoekt Gods eer niet, dient afgoden die lijken op vergankelijke mensen of dieren, verdwaasd in de overwegingen, verduisterd in het hart, etc.

Zie wat Jezus tegen ons zegt in het geval wij het er zelf niet beter vanaf brengen dan de Schriftgeleerden en de Farizeeën:

"Want Ik zeg u: Als uw gerechtigheid niet overvloediger is dan die van de Schriftgeleerden en de Farizeeën, zult u het Koninkrijk der hemelen beslist niet binnengaan."
(Mattheüs 5:20)

[DeDwaler]

Dat God Zijn Zoon stuurde om ons te redden en dat iederee die in Hem geloof niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft.

Waarom moeten we gered worden dan?

De enige reden om onzeker te zijn is als je niet in Hem gelooft maar op een andere manier, door je aan wetten te houden bijvoorbeeld, probeert te redden. Maar verder, ja. Alleen bij meningsverschillen wordt dat al wel snel als reden aangevoerd. Maar als dat meningsverschil er is tussen twee christenen die allebei Hem kennen als Heer en Verlosser maar de een de ander waarschuwt dat hij / zij zichzelf bedroeft, promoot diegene een andere manier on zalig te worden dan door geloof in Jezus Christus, uit genade alleen. Want dat geloof is dan niet genoeg, er moet meer bij, je moet aan allerlei andere voorwaarden voldoen.

Je kunt ook een werk (wet) maken van geloven, bekeren, aannemen, keuze, daad. Als je de genade van God afhankelijk maakt van iets dat de mens moet doen, dan is de genade geen genade meer. Of de genade doel treft hangt in dat geval van de medewerking van de mens af en daarmee vervalt elke zekerheid.

Om die reden vind ik de term: 'Aanbod van genade' ook ongelukkig, want het impliceert dat de genade van God kan worden verworpen en dat kan niet (gelukkig). Gods genade treft altijd doel. In dergelijke bewoordingen spreekt Jezus over de zekerheid van het heil en de zekerheid ligt in het feit dat God alles doet. Dat is niet los van de mens, maar God werkt in de mens. God beweegt (trekt) de mens.

Ik spreek daarom persoonlijk liever van: 'Aanbod van de Middelaar'. Het is namelijk wel Bijbels om te stellen dat mensen de Middelaar (Jezus) en dus God verwerpen:

"Wie naar u luistert, die luistert naar Mij; wie u verwerpt, die verwerpt Mij; en wie Mij verwerpt, die verwerpt Hem Die Mij gezonden heeft."
(Lukas 10:16)

En het aanbod van de Middelaar is Bijbels:

"En de zaligheid is in geen ander, want er is onder de hemel geen andere Naam onder de mensen gegeven waardoor wij zalig moeten worden."
(Handelingen 4:12)

"Want er is één God. Er is ook één Middelaar tussen God en mensen, de mens Christus Jezus."
(1 Timotheüs 2:5)

Het geweten van mensen is ook bedriegelijk en heel erg gericht op waarmee je bent opgevoed en wat anderen je altijd hebben verteld. Dat is bij de toetsing van dingen wel goed om in het achterhoofd te houden. De een kan ergens gewetensbezwaren bij hebben, de ander niet. En voor de een kan dan goed zijn wat voor de ander fout is (Romeinen 14). En in de ene kerk zullen veel gewetensbezwaarden zitten, in de andere kerk minder. Vooral omdat in de ene kerk wordt geleerd en geloofs dat de meerderheid van de kerk gewoon verloren gaat en in de andere kerk niet. Gevoel is dus ook wel bedriegelijk. Waarmee de oproep tot zelfbeproeving natuurlijk goed is, zolang je je maar primair focust op Hem, Zijn verlossende werk en niet op of jij wel voorbeeldig leeft.

Ik denk vooral dat het hart van de mens bedrieglijk is. Het geweten kun je negeren of zelfs toeschroeien, maar dat pleit geen mens vrij.

Het laatste wat je zegt daar snap ik helemaal niks van. Stel ik focus me op God en leef door als de heiden die ik voorheen was. Wat zegt dat dan over mij? Ik heb weleens horen zeggen (ik geloof John MacArthur): it's not about perfection, but direction. Het gaat niet om perfectie, maar richting. Is dat een leven in heiliging of niet? Dus eigenlijk of je voorbeeldig (naar of volgens het voorbeeld) leeft, ja.

De denkfout is niet dat er uitverkiezing is maar dat Jezus alleen voor de uitverkorenen gestorven is, voor een select groepje mensen. Dat leidt tot angst, passiviteit en onzekerheid want misschien is Jezus helemaal niet voor je gestorven. Het moet je natuurlijk wel gegeven worden. Dat is de denkfout dan.

Het moet je ook gegeven worden. Een mens die zich daadwerkelijk zorgen maakt of Jezus voor hem of haar gestorven is die heeft ook de wetenschap dat hij of zij buiten het Koninkrijk verkeert en tot Wie hij of zij zich moet wenden.

Veel vaker wordt het echter als excuus gebruikt, omdat men niet wil. Ze willen hun leventje niet opgeven en ze willen de strijd niet aan. Laat ze dat dan maar toegeven in plaats van ontkennen. Dan zijn het zondaren en geen rechtvaardigen (in eigen ogen) en dan is er het Evangelie voor zondaren.

Precies. Dus vertel mensen het evangelie en roep ze op tot geloof en bekering. En als ze tot geloof komen mag de uitverkiezing een troost voor ze zijn. Zolang mensen maar niet voor de uitverkiezing met praatjes komen dat mensen er geen gehoor aan kunnen geven, het toch niet kunnen geloven, ze misschien helemaal niet uitverkoren zijn etc. Jezus offer is voldoende om iedereen te verzoenen, Hij droeg de zonden van de hele wereld. En er is verlossing voor iedereen die dat gelooft. Het is dus nogal zinloos als predikanten bij preken altijd maar mensen erbij vertellen dat ze toch niet kunnen geloven en ze dat niet willen.

Vertel mensen het Evangelie en je hoeft ze niet op te roepen tot geloof. Mensen geloven wel of niet in het Evangelie dat je verkondigt. Als ze het geloven, dan zullen ze dat belijden (zich bekeren). Maar het is vaak een proces. Zaaien, schudden, breken en bouwen. Het Evangelie is niet even een verhaaltje afsteken, maar maatwerk en afhankelijk van wie je tegenover je hebt.

Je kunt mensen niet oproepen tot geloof of bekering als ze geen blijk geven van dat de verkondigde waarheid een werkelijkheid voor ze geworden is. Je kunt mensen geen stap laten zetten. We zijn allemaal afhankelijk van God, zowel de prediker als de hoorder. Je kunt een mens niet leren, wat alleen God hem kan leren. Je kunt het werk dat God moet doen niet voor Hem doen, je kunt alleen verkondigen dat God alles doet. Je zoekt Gods eer in alles en je zet Hem boven alles en allen, want daar is Hij ook.

Tja maar als mensen horen dat de uitverkiezing toch al vast ligt en je je niet kan en wil bekeren tenzij je uitverkoren bent en je dan ook al wil je niet, dat toch wel doet, is het niet zo gek als mensen daarop gaan wachten. En zeggen: ik wil het van nature niet en kan het niet dus ik ga wachten of er iets gebeurt. Niet voor niets blijven in sommige kerken de avondmaalstafels leeg en dat zijn doorgaans de kerken waar benadrukt wordt dat je als mens je niet wil bekeren. En daarom heb ik er moeite mee als dat benadrukt wordt want als God het vervolgens mogelijk maakt blijven ze vaak roepen: ik kan het niet.

De uitverkiezing ligt ook vast. Gelukkig wel zeg. Het ligt vast in God en als we Hem er al niet mee vertrouwen, op wie zullen we onze hoop dan vestigen? Op onszelf? Ik hoop van ganser harte van niet, maar ik vrees dat velen dat doen. Met wat je voor de rest omschrijft daar heb ik uiteraard ook moeite mee, Marnix.

Mensen vragen het God uit zichzelf helemaal niet, dus ze wachten ook niet op Zijn antwoord. Dat het antwoord wel nee zal zijn vullen ze zelf gemakshalve (met de nadruk op gemak) maar in, tot het tegendeel (ja) ze bewezen wordt. Nooit dus. Met het feit dat ze het zelf invullen (onbekeerlijkheid) zullen ze wat moeten doen, want daar ligt hun euvel en niet bij God.

Mijn doel is niet om een karikatuur te maken maar om verschillen van visie vooral waar de nadruk op ligt te begrijpen en te bespreken. En ik snap dan niet zo goed hoe bepaalde dingen op een bepaalde manier uitgelegd kunnen worden. Volgens mij probeert men vanuit Gods soevereiniteit teveel te begrijpen en passend te maken en dan krijg je juist karikaturen.

God is soeverein. Wil je van die soevereiniteit geen karikatuur maken, dan heeft dat verregaande consequenties. Dat die consequenties tegen het zere been zijn van de zondige mensheid, die de wegen van de Heere niet bewandelt, dat moge duidelijk zijn. Het is de illusie dat mensen iets in de hand hebben (de eeuwenoude leugen dat we als God zijn). Het is de waarheid dat God alles in de hand heeft.

[mona]

Het moet je ook gegeven worden.

Het moet je ook gegeven worden.... Dat vind ik een verdrietige uitspraak. Dat slaat altijd de eigen verantwoordelijkheid lam. Het schakelt de mens uit, maar God werk nooit buiten de mens om. Echt nooit. Anders is er altijd een reden dat de mens kan zeggen: Ja maar U heeft het mij niet gegeven, ja maar U heeft mij niet zoekende gemaakt, ja maar en nog honderd ja maars als excuus.

Natuurlijk is het net zo goed een specifieke groep, maar zoals de Schriftgeleerden en Farizeeën denken en handelen, zo denkt en handelt iedere ongelovige

De overpriesters, Farizeeërs en Schriftgeleerden stonden echt op een andere positie dan het gewone volk. Omdat zij leiding gaven, verantwoordelijk waren voor het Bijbelonderwijs aan de mensen, de mensen zware wetten oplegden (die ze zelf niet onderhielden) daarom spreekt de Heere Jezus zo krachtig en confronterend tegen hen. Door hun leidinggevende positie, droegen zij ook grotere verantwoordelijkheden. Deze verantwoordelijkheden wilden zij niet dragen, maar ze genoten van hun macht en privileges, en de Heere sprak ze daar op aan.
Over de gewone mensen kunnen we lezen dat de Heere Jezus regelmatig met ontferming bewogen was!

Ik ben het volkomen met je eens bent dat alles genade is, dat God ALTIJD de eerste is, dat we allemaal in Adam gevallen zijn, van dat alles doe ik helemaal niets af. Toch is het net alsof je je hakken wat in het zand zet als het gaat om eigen verantwoordelijkheid, eigen keuze.

Veel vaker wordt het echter als excuus gebruikt, omdat men niet wil. Ze willen hun leventje niet opgeven en ze willen de strijd niet aan. Laat ze dat dan maar toegeven in plaats van ontkennen. Dan zijn het zondaren en geen rechtvaardigen (in eigen ogen) en dan is er het Evangelie voor zondaren.

Wie zijn die 'ze' en die 'men' ? Het is zo makkelijk om over 'ze' en 'men' te spreken. Maar brand jouw hart van verlangen dat de kerk en de wereld Christus leert kennen? Dat 'ze' en 'men verloren gaat zonder de Heere Jezus? Ga je op de straten en pleinen om Gods Woord te delen?
Ga maar eens op de pleinen staan en je zult merken dat de refo's de meest afwijzende mensen zijn als je ze aanspreekt ( en dit is uit eigen ondervinding!!) Toen ik begon met evangeliseren was ik er ziek van dat de kerkmensen niet aangesproken wilden worden, en de mensen met tattoos en piercings juist open stonden voor een gesprek.

Je kunt mensen niet oproepen tot geloof of bekering als ze geen blijk geven van dat de verkondigde waarheid een werkelijkheid voor ze geworden is.

Twee dingen hierover:
1) Moet je eerst kunnen getuigen dat de verkondigde waarheid werkelijkheid geworden is, voordat je mensen mag oproepen tot geloof? Dat is de omgekeerde volgorde!
2) Je onderschat de kracht van Gods Woord. Als Zijn Woord uitgaat, doet het altijd wat Hem behaagt. En het zal nooit leeg tot Hem weerkeren. Zijn Woord is levend en krachtig!

Het Evangelie is niet even een verhaaltje afsteken, maar maatwerk en afhankelijk van wie je tegenover je hebt.

Als je zo het Evangelie moet verkondigen, dan hangt het van het maatwerk van de predikant of evangelist af. Gelukkig is dat niet zo. Er moet gezaaid, worden, in volledige afhankelijkheid, en met vurig gebed, dat God de wasdom geeft. Het Woord is volkomen onafhankelijk van de omstandigheden. Als degene die het deelt dicht bij de Heere leeft, zal Hij hem de woorden geven om te spreken. Dan hoeft degene zelf zich geen zorgen te maken of het wel in het goede maatwerk is gestoken.

[Marnix]

Lees Romeinen 9, want o.a. daar staat het antwoord. Je bent het niet met me eens, dus hoe moet ik Romeinen 9 (de uitverkiezing) dan opvatten? Hoe houd je alles wat je zegt Bijbels overeind?

Dat is niet zo lastig, dat heb ik ook al een aantal keren uitgelegd. De Bijbel zegt heel veel dingen, over uitverkiezing maar ook over verantwoordelijkheid. Over God die de mens kiest en God die de mens oproept tot actie. Over zalig worden uit genade en zaligworden door te geloven. Wat jij doet is selectief dingen aanhalen en benadrukken en andere dingen die de Bijbel ook benadrukt achterwege laten en zo is de gezonde bijbelse balans opeens verdwenen. Romeinen 9-11 gaat over de positie van Israel tov de heidenen. Romeinen 9 sluit af met: Wat kunnen we hieruit nu opmaken? Hoewel ze er niet naar hebben gestreefd zijn heidenen aangenomen als rechtvaardigen, op grond van hun geloof. Maar Israel dat ernaar streefde door de wet rechtvaardig te worden heeft dat niet bereikt. Wat is daarvan de oorzaak? De handelden alsof het van hun eigen daden afhing en niet van geloof. Ze zijn over de hoeksteen (Jezus) gestruikeld. Maar wie in hem gelooft komt niet bedrogen uit.

Romeinen 10 vertelt vervolgens het brede aanbod van genade, er is redding voor iedereen die Jezus als Heer belijdt. Iedereen die gelooft in Christus wordt rechtvaardig verklaard.En Romeinen 11:32 Want God heeft ieder mens uitgeleverd aan de ongehoorzaamheid zodat Hij voor ieder mens barmhartig kan zijn.

En dan krijg je een heel ander verhaal dan wanneer je de uitverkiezing beperkt tot Romeinen 9 en de context weglaat. Als je dat doet krijg je een karikatuur van de uitverkiezing, alsof God voor de schepping al alle mensen bedacht en ze allemaal in een bakje "uitverkoren" of "verworpen" deed en dat vast staat en niet verandert.

Enig idee waarom de Heere Jezus zoveel tijd en aandacht besteedt aan de Schriftgeleerden en Farizeeën? Natuurlijk is het net zo goed een specifieke groep, maar zoals de Schriftgeleerden en Farizeeën denken en handelen, zo denkt en handelt iedere ongelovige. Van nature ieder mens dus. Lees Romeinen 1-3. De mensheid vervangt de waarheid voor de leugen, zoekt Gods eer niet, dient afgoden die lijken op vergankelijke mensen of dieren, verdwaasd in de overwegingen, verduisterd in het hart, etc.

Zie wat Jezus tegen ons zegt in het geval wij het er zelf niet beter vanaf brengen dan de Schriftgeleerden en de Farizeeën:

"Want Ik zeg u: Als uw gerechtigheid niet overvloediger is dan die van de Schriftgeleerden en de Farizeeën, zult u het Koninkrijk der hemelen beslist niet binnengaan."
(Mattheüs 5:20)

De Bijbel maakt wel degelijk een onderscheid... Jezus ook. De hoeren en tollenaars komen bij Hem en eten en drinken met Hem, de Schriftgeleerden wijzen Hem af. Hij spreekt specifiek tot hen en niet tot iedereen. Dus je trekt hier onbijbelse conclusies. Je hebt ongelovigen die God niet kennen.... en je hebt ongelovigen die God heel goed denken te kennen en denken God in hun broekzak te hebben en door goed te leven wel gered te kunnen worden. Tegen die laatste groep waarschuwt Jezus.

[gravo]

"Het moet je ook gegeven worden".

Daar ben ik het mee eens. Het geloof is een gave van God. Een genadegave. Maar het is geen plotsklapse zaak. Het is geen schakelaar die opeens wordt aangezet en het volle licht verspreidt. Het is iets dat beetje bij beetje wordt gegeven. Via een weg, zeg maar. Met een voorbereiding, een verloop en een uitkomst. Zo schenkt God mensen het leven. Om in de beeldspraak van de wedergeboorte te blijven: het begint bij de bevruchting, dan is er de geboorte, het nieuwe leven en dan is er de groei van melk naar vast spijs. Op die weg wordt geoefend in vertrouwen en in geloof.
Zodat we met zekerheid en overtuiging kunnen zeggen dat het geloof alleen zalig maakt. Geloof alleen!

Maar omdat het in principe wel over een zaak van (eeuwig) leven of dood gaat, kan de indruk ontstaan dat geloof geen geleidelijkheid kent. Dat het alles of niks moet zijn. Dat je óf voluit gelovig óf voluit ongelovig moet zijn. En dat dat in alle omvang altijd luid en duidelijk is.
Maar dat is dus niet zo, want zoals gezegd, we hebben het over een weg waarop we Jezus Christus volgen, over opgroeien en leren. Dat kost tijd en dat zal er in elk stadium anders uitzien. Het kan heel klein beginnen, nauwelijks aanwijsbaar, nauwelijks zichtbaar.

Daarom is het belangrijk om juist die kleine, eerste veranderingen te respecteren en op te merken. Veracht de dag der kleine dingen niet.

En daar gaat het nogal eens fout, vind ik. Als niet direct in volle omvang het geloof, inclusief allerlei stadia van ellende, verlossing en dankbaarheid aanwezig zijn, dan hebben we de neiging om het allemaal niks te vinden. We bespeuren God nergens, beoordelen het geloof van iemand als onecht of vals of als niet waarachtig en we gaan verder met....ja, met wat eigenlijk? Met wachten? Totdat het wel ergens op lijkt? En wie bepaalt dat dan?

Nee, veel te vaak wordt de uitdrukking "Het moet je ook gegeven worden" gehoord als een waarschuwing. Dat je het niet zelf moet pakken. Dat je niet moet denken dat je al gelooft, wanneer iets je "alleen maar" heeft ontroerd. Dat het misschien wel wat lijkt, maar dat het waarschijnlijk niet echt is, niet van God. Allemaal inbeelding. "Da's allemaal zo makkelijk. Zeggen dat je iets hebt gevoeld, dat je gelooft, dat je iets hebt meegemaakt, dat je een kind van God bent...veel te makkelijk...nee hoor!".
En dan kan de schamperheid nauwelijks worden onderdrukt. "Gods ware volk spreekt wel anders".

In de haast om de volle betekenis en omvang van een waarachtige wedergeboorte duidelijk te maken (en niets daarvan over te slaan in de beschrijvingen) vergeet men helemaal dat het klein, onaanzienlijk, teer en kwetsbaar kan beginnen. Men wil een eikenboom van gerechtigheid zien staan, maar er is alleen maar een net ontkiemd plantje! En die wordt dan afgerekend op de kenmerken van de volgroeide eikenboom.
Doe dat nou niet. Iemand die hiermee geconfronteerd wordt, slaat dicht, wuift alles weer weg en zinkt misschien weg in teleurstelling of erger: in wanhoop.
En vraag je af hoe God dit ziet. Stel dat Hij wél heel voorzichtig iemands hart aan het bewerken is en dat dit zo ruw verstoord wordt door opgewonden discipelen die deze mens weer achter in de rij laat aansluiten.
"Eens brachten de moeders hun kinderen tot Jezus". Dat beeld komt bij me op.

De eigenlijke vragen zijn vaak helemaal niet of het nu wel of niet zo is dat God ons de nieuwe geboorte, de bekering en het geloof geeft.

De vragen liggen veel persoonlijker en directer: Hoe geeft God het dan? Wanneer? Heeft God het mij gegeven? Vragen die gaan over het allereerst begin, waarbij de onrust van ons hart voor het eerst eens wordt getroost door iets uit de Bijbel, uit een gebed, uit een lied, uit een bijeenkomst. Voor het eerst wordt men eens ontroerd, vaak in relatie met iets uit het eigen leven. Voor het eerst durft men weer eens te hopen dat er misschien wél een thuis is, of wél een arm om je heen. Voor het eerst voel je je misschien opgelucht, getroost, gesterkt. Gaan je ogen open voor iets dat je nooit gezien of gedacht had. Voor het eerst een glimp van wat kindschap betekent. Voor het eerst iets van liefde gevoeld. Voor het eerst twijfel of het leven dat je leeft wel zo goed is!

Die eerst indrukken zouden we eens wat belangrijker moeten gaan vinden. Daar zouden we in de prediking eens wat meer aandacht voor moeten hebben. Hoe begint dat dan, als God naar je omkijkt en je hart aanraakt? Op welke deuren van je hart kan God kloppen?
Als we daar wat meer over leren zeggen, en graag ook wat realistischer en begrijpelijker, dan zijn we ook in staat om steviger en zekerder te zeggen dat het God was.
Het gaat niet om theoretische, groteske en uitgebreide uitbeeldingen van toeleidende wegen, maar het gaat om hele eenvoudige praktische dingen, waarvan de predikant, de ouderling of een andere pastor iemand met zekerheid kan vertellen dat hij of zij daarin het werk van God mag en moet herkennen. Wanneer durven we nog te zeggen: "Ja, dit was echt van God!"
Als we dat nooit meer kunnen of durven zeggen...........denk eens in wat dat betekent!

Waar is God, op Wien gij bouwdet,
En aan Wien g' uw zaak vertrouwdet?

We moeten de mensen niet alleen voorhouden dát het God is die ons het geloof moet geven, maar ook dat God dat daadwerkelijk doet! De boodschap mag niet zijn: God moet het geven, maar dat doet Hij bijna nooit. Als we dat vinden dan kunnen we bijna niet meer weten of vertellen hoe Hij dat doet. En dat moet toch voortkomen uit ervaringen van mensen die je er naar kunt vragen.
Er zijn getuigen nodig! Wie kan kort vertellen hoe het allemaal begon? Welke ervaringen heb je bij je allereerste ontmoeting met God. Hoe is Hij begonnen? Kun je eens vertellen van je eerste liefde (om er een Bijbelse term voor te gebruiken).
Als we daartoe in staat zijn, zal de angst óf God ooit wel iets in mensen werkt snel afnemen. En dat lijkt me een goede en gezonde zaak. Want naar mijn ervaring werkt God volop en zijn de angstige vermoedens (dat slechts enkelen in Zijn hart zijn opgenomen) niet terecht.
Laten we dus in onze theoretische leerstellige lessen ook altijd een paar waar zalig gemaakte gelovigen uit de praktijk van alle dag aan het woord laten. Die zijn er toch wel, hoop ik.
Anders blijft het een abstractie, een onbereikbare zaak die allen NN te beurt valt en dan wordt eerder de angst voor God gevoed (alsof Hij een karig God zou zijn) dan het vertrouwen in God.
De kerk groeit door getuigen! Kom op met die getuigen!

gravo

[Marnix]

Waarom moeten we gered worden dan?

Omdat we anders verloren gaan.

Je kunt ook een werk (wet) maken van geloven, bekeren, aannemen, keuze, daad. Als je de genade van God afhankelijk maakt van iets dat de mens moet doen, dan is de genade geen genade meer. Of de genade doel treft hangt in dat geval van de medewerking van de mens af en daarmee vervalt elke zekerheid.

Onzin. Stel, er is een scheepsramp. Mensen liggen in het water en zullen onherroepelijk verdrinken. Er komt een reddingshelikopter en die gooit je een touw toe. Het is aan jou om dat touw te grijpen. Wil jij dan beweren dat iemand dan zelf verantwoordelijk is voor zijn redding? het zelf moet doen? Zichzelf moet redden?

Om die reden vind ik de term: 'Aanbod van genade' ook ongelukkig, want het impliceert dat de genade van God kan worden verworpen en dat kan niet (gelukkig). Gods genade treft altijd doel. In dergelijke bewoordingen spreekt Jezus over de zekerheid van het heil en de zekerheid ligt in het feit dat God alles doet. Dat is niet los van de mens, maar God werkt in de mens. God beweegt (trekt) de mens.

En toch zegt Jezus als Hij Jeruzalem ziet: Jeruzalem, dat de profeten doodt, hoe vaak heb ik u niet willen verzamelen zoals een hen haar kuikens verzamelt, maar jullie hebben het niet gewild. Toch zegt de Bijbel dat God niet wil dat er iemand verloren gaat en gaan er toch mensen verloren. Leg dan maar eens uit. Nee, gelukkig hoeven we dat niet uit te leggen... maar het geeft wel aan dat het iets complexer is dan je stelt. En dat we als mensen dat ook niet helemaal kunnen begrijpen met ons kleine verstand. Als we daarmee proberen alles passend en kloppend te maken in dogma's / theologie lopen we altijd vast. En ga je de ene Bijbeltekst wegstrepen tegen de ander.

Ik spreek daarom persoonlijk liever van: 'Aanbod van de Middelaar'. Het is namelijk wel Bijbels om te stellen dat mensen de Middelaar (Jezus) en dus God verwerpen:

"Wie naar u luistert, die luistert naar Mij; wie u verwerpt, die verwerpt Mij; en wie Mij verwerpt, die verwerpt Hem Die Mij gezonden heeft."
(Lukas 10:16)

En het aanbod van de Middelaar is Bijbels:

"En de zaligheid is in geen ander, want er is onder de hemel geen andere Naam onder de mensen gegeven waardoor wij zalig moeten worden."
(Handelingen 4:12)

"Want er is één God. Er is ook één Middelaar tussen God en mensen, de mens Christus Jezus."
(1 Timotheüs 2:5)

Volgens mij komt dat op hetzelfde neer. De genade is er door Jezus Christus, de middelaar. Hij is de weg naar de Vader, Hij is de Redder dus als Hij wordt aangeboden wordt ook de genade aangeboden: Geloof in Hem en je wordt vergeven en gered.

Ik denk vooral dat het hart van de mens bedrieglijk is. Het geweten kun je negeren of zelfs toeschroeien, maar dat pleit geen mens vrij.

Is dat zo? Volgens mij zijn er genoeg mensen die helemaal niet door hun geweten worden aangeklaagd.

Het laatste wat je zegt daar snap ik helemaal niks van. Stel ik focus me op God en leef door als de heiden die ik voorheen was. Wat zegt dat dan over mij? Ik heb weleens horen zeggen (ik geloof John MacArthur): it's not about perfection, but direction. Het gaat niet om perfectie, maar richting. Is dat een leven in heiliging of niet? Dus eigenlijk of je voorbeeldig (naar of volgens het voorbeeld) leeft, ja.

Ik moet even teruglezen voor ik hierop reageer

Het moet je ook gegeven worden. Een mens die zich daadwerkelijk zorgen maakt of Jezus voor hem of haar gestorven is die heeft ook de wetenschap dat hij of zij buiten het Koninkrijk verkeert en tot Wie hij of zij zich moet wenden.

Veel vaker wordt het echter als excuus gebruikt, omdat men niet wil. Ze willen hun leventje niet opgeven en ze willen de strijd niet aan. Laat ze dat dan maar toegeven in plaats van ontkennen. Dan zijn het zondaren en geen rechtvaardigen (in eigen ogen) en dan is er het Evangelie voor zondaren.

Doorgaans zijn die mensen geen rechtvaardigen in eigen ogen. Maar hebben ze altijd geleerd dat ze uit zichzelf niet willen en dat er een wonder moet gebeuren en daar wachten ze dan maar op. Want ja, zelf kan je natuurlijk niets doen, zelf wil je niet. En zo maakt de boodschap mensen passief en lui.

Vertel mensen het Evangelie en je hoeft ze niet op te roepen tot geloof. Mensen geloven wel of niet in het Evangelie dat je verkondigt. Als ze het geloven, dan zullen ze dat belijden (zich bekeren). Maar het is vaak een proces. Zaaien, schudden, breken en bouwen. Het Evangelie is niet even een verhaaltje afsteken, maar maatwerk en afhankelijk van wie je tegenover je hebt.

Helemaal mee eens. Ze worden dan alsnog door God opgeroepen tot geloof en bekering.

Je kunt mensen niet oproepen tot geloof of bekering als ze geen blijk geven van dat de verkondigde waarheid een werkelijkheid voor ze geworden is. Je kunt mensen geen stap laten zetten. We zijn allemaal afhankelijk van God, zowel de prediker als de hoorder. Je kunt een mens niet leren, wat alleen God hem kan leren. Je kunt het werk dat God moet doen niet voor Hem doen, je kunt alleen verkondigen dat God alles doet. Je zoekt Gods eer in alles en je zet Hem boven alles en allen, want daar is Hij ook.

Je vergeet dat God mensen gebruikt om volken tot Zijn discipelen te maken. Dus ja, we zijn van Hem afhankelijk maar Hij gebruikt ons wel daarvoor. Ook om mensen te bekeren, om ze stappen te laten zetten.

De uitverkiezing ligt ook vast. Gelukkig wel zeg. Het ligt vast in God en als we Hem er al niet mee vertrouwen, op wie zullen we onze hoop dan vestigen? Op onszelf? Ik hoop van ganser harte van niet, maar ik vrees dat velen dat doen. Met wat je voor de rest omschrijft daar heb ik uiteraard ook moeite mee, Marnix.

Mensen vragen het God uit zichzelf helemaal niet, dus ze wachten ook niet op Zijn antwoord. Dat het antwoord wel nee zal zijn vullen ze zelf gemakshalve (met de nadruk op gemak) maar in, tot het tegendeel (ja) ze bewezen wordt. Nooit dus. Met het feit dat ze het zelf invullen (onbekeerlijkheid) zullen ze wat moeten doen, want daar ligt hun euvel en niet bij God.

Ja maar ze kunnen het toch niet, willen het niet, God moet het geven. Dus ze kunnen het ook niet helpen.

God is soeverein. Wil je van die soevereiniteit geen karikatuur maken, dan heeft dat verregaande consequenties. Dat die consequenties tegen het zere been zijn van de zondige mensheid, die de wegen van de Heere niet bewandelt, dat moge duidelijk zijn. Het is de illusie dat mensen iets in de hand hebben (de eeuwenoude leugen dat we als God zijn). Het is de waarheid dat God alles in de hand heeft.

Ik denk dat als mensen proberen dat allemaal logisch verklaarbaar en uitlegbaar te maken, het sowieso snel een karikatuur wordt.

[Chaya]

Onzin. Stel, er is een scheepsramp. Mensen liggen in het water en zullen onherroepelijk verdrinken. Er komt een reddingshelikopter en die gooit je een touw toe. Het is aan jou om dat touw te grijpen. Wil jij dan beweren dat iemand dan zelf verantwoordelijk is voor zijn redding? het zelf moet doen? Zichzelf moet redden?

Om in jouw beeldspraak te blijven, mensen moeten er dan ook van doordrongen zijn dat die heli hun enige redding is.
Want, "er komt misschien zo meteen een grote boot langs, ik ben bang om in een heli te zitten, ik heb hoogtevrees, ik kan mijn man/vrouw/kind hier toch niet achterlaten?, is er wel voldoende plek in die heli? Ik duw de ander kopje onder, om als eerste in die heli te geraken.

M.a.w. een mens moet er eerst van doordrongen worden, dat hij redding nodig heeft!
De mens die meent te kunnen zwemmen, zichzelf te kunnen redden, denkt de boot of het vlot op te klimmen, en dan zo weer naar het vaste land te varen, DAT is de natuurlijke mens.

Geloof in Hem en je wordt vergeven en gered.

Simpel he? Waarom gelooft dan de meerderheid van de mensen dit niet?

Doorgaans zijn die mensen geen rechtvaardigen in eigen ogen. Maar hebben ze altijd geleerd dat ze uit zichzelf niet willen en dat er een wonder moet gebeuren en daar wachten ze dan maar op. Want ja, zelf kan je natuurlijk niets doen, zelf wil je niet. En zo maakt de boodschap mensen passief en lui.

Dat zou dan de gehele rechterflank moeten zijn. Dat is nogal een oordeel.
Nee, maar dan die opgewekte andere kant.

Het moet je ook gegeven worden.... Dat vind ik een verdrietige uitspraak. Dat slaat altijd de eigen verantwoordelijkheid lam. Het schakelt de mens uit, maar God werk nooit buiten de mens om. Echt nooit. Anders is er altijd een reden dat de mens kan zeggen: Ja maar U heeft het mij niet gegeven, ja maar U heeft mij niet zoekende gemaakt, ja maar en nog honderd ja maars als excuus.

Je haalt nu deze zin van DeDwaler uit het verband. Ik lees deze redenering niet bij hem terug.
Want hij schrijft daarna:

Een mens die zich daadwerkelijk zorgen maakt of Jezus voor hem of haar gestorven is die heeft ook de wetenschap dat hij of zij buiten het Koninkrijk verkeert en tot Wie hij of zij zich moet wenden.

En zo is het toch Mona? Het is een persoonlijke zaak immers, je kunt het immers met de beleving van een ander niet doen.

[mona]

Je haalt nu deze zin van DeDwaler uit het verband. Ik lees deze redenering niet bij hem terug.

Hij schrijft het wel, het MOET je OOK gegeven worden.
Maar daarmee wordt weer teruggehaald wat God zo duidelijk en bemoedigend in Zijn Woord zegt:
Bid en het ZAL u gegeven worden. Zoekt en u ZULT het vinden, klop er ZAL u opengedaan worden.
Ja, je krijgt het! In ons zelf hebben we het niet. Daar is niets, leeg, zondig, duister.
Dat zal ik nooit ontkennen.
Maar die woorden ... "het moet je ook gegeven worden".... Dat heb ik zo vaak gehoord, en daarmee sloeg het deurtje weer toe.
Daarom raakt die zin mij, het slaat me volledig lam, ik kan nog voelen wat ik toen voelde.
En ik woon hier op de biblebelt, en dit is precies de moedeloosheid, de zwaarheid, de onmogelijkheid in de gesprekken met mijn buren.
Mijn buurvrouw wilde niet geloven dat 1 Timotheus 2 vers 4 in de Bijbel stond:
"God wil dat alle mensen zalig worden en tot kennis van de waarheid komen".
Ik moest het haar eerst laten zien, en ze was er helemaal ontdaan van dat dat in de Bijbel stond!
Ze had nog nooit een preek over deze tekst gehoord.

En zo is het toch Mona? Het is een persoonlijke zaak immers, je kunt het immers met de beleving van een ander niet doen.

Het is en blijft een persoonlijke zaak. Wij kunnen niet op het geloof van een ander gered worden. God heeft Zijn Zoon gegeven aan een wereld verloren in schuld. En daarom: een ieder die de naam van de Heere zal aanroepen, zal zalig worden. (romeinen 10 vers 13)
Dat is het evangelie waarmee de apostelen, vanuit Jeruzalem, de wereld in gingen.

[Chaya]

Maar die woorden ... "het moet je ook gegeven worden".... Dat heb ik zo vaak gehoord, en daarmee sloeg het deurtje weer toe.
Daarom raakt die zin mij, het slaat me volledig lam, ik kan nog voelen wat ik toen voelde.
En ik woon hier op de biblebelt, en dit is precies de moedeloosheid, de zwaarheid, de onmogelijkheid in de gesprekken met mijn buren.

Ik herken dat zeker, ik ontmoet ook deze mensen. Heel erg wettisch, alsof ze de zaligheid ermee kunnen verdienen.
Maar ondertussen is het een ONMOGELIJKHEID.
Ik heb jarenlang een oude man in het verpleeghuis bezocht, en hij bleef "voorzichtig".
Aan het einde van het gesprek las hij altijd een stukje uit de Bijbel en bad hardop.
En dan viel hij zo open, dat ik vaak meende dat hij zo weggenomen zou worden. (Ik hoop dat je begrijpt wat ik hiermee bedoel)
Dat zijn mensen die het Lichtje op hun rug dragen. Zichzelf niets toeëigenen en dat is geen geleerd lesje, of valse bescheidenheid,
maar iets anders waar ik wel jaloers op kan worden.

Mensen zoals je buurvrouw zitten meestal dan onder een eenzijdige prediking, of die andere kant wordt ook wel gepreekt, maar die horen ze niet. Elke zondag murw gepraat met de zin dat je een groot zondaar bent, een groot beest bij U, Asaf

Dat is verdrietig maar klap nooit het deurtje toe!

[mona]

Maar wat moet je met Jezus als je niet voelt dat je zondaar bent?

Dan moet je precies bij Jezus zijn: Hij zal jou overtuigen van zonde, door de Heilige Geest.

Een zekere mate van zonde en schuldbesef is nodig om ons naar God te drijven voor de vergeving ervan. God werkt nooit over de zonde heen. Hij vergeeft ze ook niet 'automatisch'.

De Heilige Geest overtuigt van zonde, en drijft ons zo naar God toe.
Niet onze zekere mate van schuldbesef drijft ons naar God, nee, de Heilige Geest drijft ons uit. Als we eerst wachten op schuldbesef, of schuldbesef zoeken in onszelf, dan zal er niets gebeuren. In onszelf zit NIETS.

God werkt het willen en het werken in de mens

Dit vers gaat over heiligmaking, niet over wedergeboorte!
(lees de context van dit vers in Filipenzen 2 vers 12 tot 18)

En God moet het doen, maar diezelfde Bijbeltekst roept mensen op hun zaligheid te werken met vreze en beven.

Ook dit vers gaat over heiligmaking en niet over wedergeboorte, lees de context.
Paulus schrijft dit aan de heiligen/gelovigen in Filippi. (Filipenzen 1 vers 1: Paulus en Timotheüs, dienstknechten van Jezus Christus, aan al de heiligen in Christus Jezus die in Filippi zijn )

"Berouw zal u niet op Christus doen zien, maar het zien op Christus zal u berouw geven" - Citaat Spurgeon
Zie het Lam Gods dat de zonde der wereld wegdraagt. - Johannes 1 vers 29
Kijk jezelf zalig aan Jezus! - Citaat ds Simons