Berichtdoor gravo » 23 aug 2020 15:50
Ik heb ook het antwoord op de vraag "Is God ook in mijn leven begonnen?" met aandacht gelezen. En het antwoord dat gegeven wordt is inderdaad goed en pastoraal.
Maar toch denk ik dat de kern van de zaak, de crux, de hoofdvraag in de GG, zoals ik die al vaker aan de orde heb gesteld, eerder gevonden kan worden in de vraag die gesteld worden, dan in een antwoord dat gegeven wordt.
1.
Ten eerst antwoordt niet elke predikant, ouderling of ander GG-lid op dezelfde manier. We hebben hier iemand aan het woord die "ruim" is, gunnend, maar dat kan ook heel anders zijn. Dan krijg je een ander antwoord.
2.
Maar ook omdat de vraag niet telkens anders wordt gesteld, maar juist keer op keer verrassend hetzelfde blijft. De onderwerptitel "Is God ook in mijn leven begonnen?" is eigenlijk dezelfde vraag als die later door de vragensteller wordt geformuleerd in de vorm van een vertwijfeling:
"Maar daarom ben ik dus zo bang dat het allemaal nu ook weer verzonnen is wat ik voel."
Let op die woorden "allemaal" en "nu ook weer".
"Allemaal" duidt er op dat men niet zozeer denkt aan een aantal zaken die nog niet goed zitten tussen God en de ziel. Nee, het is veel erger, het is misschien "allemaal" weer verzonnen. Het is bijzonder zwart wit. To be or not to be, that's the question. Elke stap in het geloof wordt een alles of niets zaak, is een zaak van leven of dood. Het is óf allemaal echt, óf allemaal "verzonnen". Ben ik nu, op dit moment, eeuwig zalig of eeuwig verloren. Dat spookt door het hoofd en komt er min of meer uit in elke geloofsvraag die wordt gesteld.
En dan dat "nu ook weer". Daarin voel je de angst, de wanhoop en misschien ook de berusting dat het voor de zoveelste keer wel weer allemaal nep en verzonnen zal zijn. Weer niet. Weer niet. Alsof men 38 jaar aan de rand van een genezend badwater ligt en altijd te laat komt. Dat leidt tot somberheid, apathie en een lijdelijke, neerslachtige houding.
Wel, precies dit geloofslevensgevoel is zo kenmerkend voor de GG. Het gaat om een geestelijke en psychologisch druk, omdat alles wat in de preek als waarheid wordt verkondigd, bijna nooit werkelijkheid wordt in het eigen leven. En als men dan eens met zijn verlangen, zijn angst, zijn hoop of wanhoop tot God komt en hem zoekt, waardoor het geestelijk leven weer opveert in de verwachting dat men nu vrede voor zijn hart zal krijgen, dan slaat de twijfel al gauw weer toe. dan wordt alles weer ondergewaardeerd, alles weer weggeredeneerd, alles weer als "verzonnen" en eigenmachtige godsdienst voor eigen en andermans ziel verworpen. Als een poging zichzelf zalig te maken.
Men denkt en zegt in zulke gevallen wel dat het echte werk nooit onopgemerkt blijft en dat Gods werk altijd aan de oppervlakte komt, maar ik waag dat te betwijfelen. Volgens mij zijn er veel meer mensen waarachtige kinderen van God dan men zelf wil denkt. Hoeveel mensen gaan niet met een ingebeelde of door anderen zelfs gesuggereerde hel naar de hemel? Hoeveel mensen uit de GG, kinderen van God, worden niet begraven onder het zogenaamde neutrale "we kunnen er verder niks van zeggen"? Men bedoelt: we kunnen vooral niet zeggen dat hij of zij zalig is. Ja ja.
Zou God alleen zo in de GG werken? In andere kerken herken ik deze klem, deze knellende hoofdvraag, niet. Daar wordt het geloof naar mijn idee, met alle ups en downs, als zodanig veel minder in twijfel getrokken. Dat het aanwezige geloof ook een echt geloof is, is minder de worsteling van de christenen wereldwijd volgens mij. Het gaat dan veel meer om de vraag hoe sterk het geloof is, hoezeer het kan strijden tegen de zonden van de wereld, de duivel en het eigen vlees.
Deze typerende vraag, die ook in de vragenrubriek naar voren komt, is dus echt uniek voor de GG, al zullen mensen uit de GG ons voorhouden dat God zo met al Zijn volk doet. Maar dat is niet zo. Niet wat betreft die twijfel tot aan het graf.
We zullen deze vraag daarom grondig moeten kennen en herkennen, willen we de discussies en de worstelingen in dit kerkverband begrijpen.
Of je daar overigens blij mee moet zijn, dat je als kerkverband tot deze ontwikkeling bent gekomen...ik vraag het me af.
Er blijft veel licht onder de korenmaat op deze manier.
gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)
