Jesaja40 schreef:ben db bd heeft terdege een punt. De "Dag de Heeren" is de laatste dag hier op deze aarde. Die dag heeft de Eeuwige voor Zichzelf voorbehouden.
De vraag was of dat ook zo is in Op. 1,10.
Daar lees ik een heel precieze plaatsbepaling (Johannes vertelt namelijk dat hij op het eiland Patmos is) en een hele precieze tijdsbepaling, namelijk het moment waarop Johannes een luide stem hoort als de Heilige Geest vat op hem krijgt (zoals de vertaling
Het Levende Woord dat noemt). Dat gebeurt op
de dag des Heeren. In de context van tijd en plaats van het boek (een joods-christelijke apocalyps van rond het jaar 70), gecombineerd met de gegevens uit deze tekst denk ik dat je kunt zeggen dat hier
sabbat mee bedoeld wordt. In ieder geval niet de laatste dag hier op aarde die de Eeuwige voor Zichzelf voorbehouden heeft.
En voor de rest, wat betreft het gebruik van deze term voor de zondag, daar gaan christenen helemaal zelf over. Ze hoeven hun theologie niet aan te passen aan vroegere of andere betekenissen van de
dag des Heeren. De Opstanding is de kern van het christendom. Hier is de overwinning op de dood, de vruchtbare gang van het Koninkrijk, het eeuwige heil en de toekomst definitief beslist. Er hoeft géén strijd meer gestreden te worden, er hoeft géén andere overwinning meer geboekt te worden, er hoeft géén andere beslissing meer te vallen. Het is volbracht.
Alles wat we daarna nog verwachten is de heerlijke wederkomst van Christus in het verlengde van Zijn verheerlijking op aarde.
De eindtijd zit helemaal niet vol spanning over de vraag of het pleit nog beslecht zal worden of niet.
Er zal een nieuwe hemel en een nieuwe aarde komen. Dat staat vast.
En (Jesaja40, ik spreek nu een beetje over jouw hoofd heen om andere christenen nog iets mee te delen), hoe dat gebeurt is natuurlijk volstrekt oninteressant. Alleen mensen met een ongezonde nieuwsgierigheid gaan die eindtijd fantasievol optuigen met allerhande betoverende scenario's waarin een valse spanning wordt opgebouwd van het type: "Zou het wel lukken? Komt het wel goed, Zullen we wel winnen?" Commercieel interessant, jongeren lusten er wel pap van en charismatische charlatans weten er wel raad mee. Maar het is natuurlijk allemaal kitsch, kermis en klucht.
Je verzeilt al gauw in Hollywood met je vertelsels. Allemaal gebaseerd op lekker huiveren. Lekker, omdat het in films altijd gaat om de pijn, de angst, de horror en de verschrikkingen van een ander, terwijl je comfortabel in je bioscoopstoel zit. De veilige ramptoerist, die geniet van elke cliffhanger. Het is in feite een projectie van onze eigen angst en onzekerheid. Het zijn bezweringen. Sterke woorden en beelden die we kennelijk nodig hebben. Het zegt veel over de onzekerheid die tegenwoordig heerst. Ook onder gelovigen.
Het motto van al die scenario's is: het is nog niet goed, maar met veel gedoe komt het wel goed!
Maar dat zou een gelovig christen toch niet meer nodig moeten hebben? Het is al goed! Dat is de taal van het Nieuwe Testament!
Zo zie ik de gedetailleerde eindtijd-verzinsels die met veel lawaai aan de man worden gebracht. Je wordt gedwongen om ze serieus te nemen. Anders ben je geen goed christen of zo. Anders zie je het niet aankomen, ben je verkeerd geïnformeerd, loopt het fout met je af.
En dat is dus grote onzin. Ik wil niet opnieuw een slavenjuk opgehangen krijgen, opnieuw angst en onzekerheid opgelegd krijgen.
Als het goed is tussen mij en Christus ben ik vrij. Vrij van schuld, vrij van de dienstbaarheid, vrij van het oordeel. En ook vrij van de omstandigheden, zelfs van de omstandigheden in het uur van mijn dood, ook al valt dat uur aan het einde der tijden.
Ga een ander de stuipen op het lijf jagen!
gravo