naamloos schreef:Dat doe ik toch ook niet! Die tekst op zich kan er prima naast staan zonder hem tekort te doen.
Er wordt eeuwig leven beloofd aan een ieder die in hem gelooft, maar niet exsclusief.
Vers 18 lijkt me op het eerste gezicht een groter probleem 'wie niet in hem gelooft is al veroordeeld'.
Maar als je doorleest blijkt het ook daar over daden te gaan:
Het licht kwam in de wereld maar de mensen hielden meer van de duisternis dan van het licht, want hun daden waren slecht. Wie kwaad doet haat het licht maar wie oprecht handelt zoekt het licht op zodat zichtbaar wordt dat God werkzaamzaam is in alles wat hij doet.
Daarom betekent naar mijn overtuiging 'geloven' ook hier niet 'geloven dat Jezus voor je gestorven is' maar geloven in Jezus vanwege hoe hij is.
Maar toch zeg je dan wel wat anders dan dat er staat. Er staat niet: Ieder die in zijn levenswijze gelooft, die in ZIjn filosofie gelooft maar ieder die in Hem (Gods Zoon) gelooft, omdat God Hem stuurde om mensen te redden. Nogmaals, volgens mij staan ze naast elkaar: Geloven en werken en worden we tot beiden opgeroepen en dat is toch wel iets anders dan "als je werken doet geloof je eigenlijk ook wel"
Die opmerking van mij was meer specifiek bedoelt op dit gedeelte van jouw reactie: "Dat ligt eraan of het mensen redt die goede dingen doen of dat het mensen redt in in Hem geloven."
Ik isoleer Johannes 3:16 niet tot een ijkpunt waaraan alles afgemeten moet worden. Romeinen 2 (om er ook maar 1 te noemen) staat er ook.
Die tekst vind ik zelf vollediger omdat het daar gaat over goede werken vanuit het hart.
Er staat duidelijk bij dat ook zij (die met volharding het goede doen) eeuwig leven ontvangen, net zoals bij een 'ieder die in hem gelooft'.
Dus niet of-of, maar en-en.
Helemaal goed, je moet de Bijbel zeker niet beperken tot een enkel vers. Maar ook niet het ene vers met het andere bestrijden. Ieder die in Hem gelooft heeft eeuwig leven en ik zal zeker niet zeggen dan als iemand Hem niet heeft leren kennen, hij / zij dus per definitie verloren is. Desondanks is het denk ik wel belangrijk om van beiden het belang te zien (maar daarin verschillen we volgens mij niet van mening)
Als je geloven opvat in de zin van 'ik geloof in liefde en rechtvaardigheid, meededogen ...'enz en in degene die zo handelt heb je geen enkel probleem.
Als je geloven opvat in de zin van 'ik geloof dat Jezus voor mij gestorven is' dan zul je het met o.a. Romeinen 2 moeten doen.
Er is natuurlijk nog veel meer Bijbels bewijs. Jezus: 'wie de wil van de vader doet zal zijn koninkrijk ingaan.'
Zij die hun goede werken niet vanuit hun hart doen maar uit plicht, zonder dat ze echt in in de moraal van Jezus geloven (of je hem nou kent of niet) ... het lijkt me redelijk om er gewoon vanuit te gaan dat iedereen geoordeeld wordt overeenkomstig zijn daden, ook volgens de Bijbel.
Het geloof is de zekerheid van wat je hoopt en het bewijs van wat je niet ziet (Hebreeen 11). Het gaat om de overtuiging dat je goed, liefdevol, en rechtvaardig bent voor anderen maar ook om liefde voor Hem, met Hem praten, naar Hem luisteren, uitzien naar het altijd bij Hem zijn. Tegenover de teksten over het doen zijn er natuurlijk tal van andere teksten te zetten die gaan over het contact met Hem, het kennen van Hem. Dus ik denk dat je met gesprekken met mensen dat ook wel moet / mag benadrukken en dan niet denken: Ach als je maar goede dingen doet, dat is het belangrijkste. En hoe dat bij mensen zit bij wie niemand dat ze dat vertelt, dat is niet aan ons. Dan kijk ik ook graag naar Romeinen 2 maar heb ik Romeinen 10:9-15 ook altijd nog wel in mijn achterhoofd)
Die kabouters waren maar een voorbeeld om aan te geven waarom ik denk dat je niet kunt kiezen om ergens wel of niet in te geloven.
Al kreeg ik een miljard dan zou ik er nog niet voor kunnen kiezen om toch maar in kabouterts te gaan geloven, al zou ik nog zo graag willen.
Voor mensen die vanaf het begin gehoord hebben dat er een God is (feit), dat de Bijbel zijn woord is (feit) voelt het vaak allemaal aannemelijk.
Voor jezelf zo aannemelijk dat je het ook aangenomen hebt en het nu 'weet' je het: Dan is is het een feit, een zekerheid dat alles waarop we hopen werkelijkheid wordt en een overtuiging van de waarheid is die we niet zien.
Wordt je in een atheïstisch gezin geboren is dat heel anders.
Bewijs dat er een God bestaat is er niet. Dat een maagd zwanger wordt, Jezus over water liep e.d, dat God zijn bloed nodig had om ons te kunnen vergeven, dat Jezus weer uit de dood opstond en daarna naar de hemel zweefde klinkt allemaal niet heel aannemelijk.
Ik zou natuurlijk nog veel meer kunnen opnoemen (dat kun je zelf ook vast wel bedenken) maar ik geloof niet dat atheïsten uit pure onwil niet in God geloven. Ook als je niet in een atheïstich maar op latere leeftijd zelf tot de overtuiging komt dat er geen God bestaat is dat geen onwil.
Klopt en voor een gereformeerde is het daarom ook lastig om te geloven in mensen die Hem niet kennen / ontkennen en dan toch gered worden.
Overigens zijn er genoeg mensen die zijn opgegroeid met het idee dat God niet bestaat en later toch het tegenovergestelde zijn gaan geloven en helaas nog veel meer mensen in onze omgeving waarbij het tegenovergestelde is gebeurd, dus zo onmogelijk is het toch weer niet om van mening te veranderen. Daarnaast, maar dat staat los hiervan, ik vind het nog steeds absurd dat mensen geloven dat alles vanuit het niets zou zijn ontstaan, het enorme heelal met alle sterrenstelsels en zo, onze aarde waarop alles klopt om te kunnen leven, de natuur. Het is een enorm kunstwerk waarvan het toch heel vreemd, eigenlijk onmogelijk zou zijn als dat door toeval zomaar ontstaan zou zijn. Dat is trouwens ook Romeinen, dat je Hem kan leren kennen door de natuur. En als je opgroeit met het idee dat het allemaal zomaar ontstaan is snap ik dat het wat lastiger is om dat in te zien maar ik denk wel dat je Hem door de natuur kan kennen.
De context in dit stuk zijn de werken. Wat jij zegt kun je er alleen maar uithalen als je het er eerst inlegt.
