Herbster schreef:Deze vergelijking slaat de plank compleet mis. Ik neem aan dat je ouders hebben uitgelegd dat Koekiemonster een pop is en geen echt monster. En als je er echt bang voor was, hebben ze je wellicht geen Sesamstraat laten kijken. Terwijl het kind waar ik het over heb wel van zijn ouders te horen krijgt dat de duivel een reëel bestaand wezen is. Terwijl daar geen enkele aanwijzing voor is, behalve in een boek waarvan de oorsprong in de bronstijd ligt.
Verder: bij films is er vaak een leeftijdsgrens. Bij bangmakerij met de duivel is die er voor calvinisten niet, blijkbaar. Dat kan ook niet, want als je dit soort dingen pas hoort nadat je kritisch hebt leren nadenken, geloof je dit niet meer. Er zijn uiteraard altijd uitzonderingen.
Veel mensen die calvinistisch worden opgevoed en op latere leeftijd wel kritisch gaan nadenken krijgen te maken met veel cognitieve dissonantie, en moeten veel gebruik maken van 'mental gymnastics'.
@ Marnix: over god heb ik niets gezegd in mijn post.
@ Marnix: mijn punt staat duidelijk in mijn originele post. Ik vind dit soort opvoeding een vorm van kindermishandeling. Jij mag daar anders over denken, maar dit kind heeft geen andere optie dan te geloven wat papa en mama (en de dominee, de juf, de kinderbijbel, etc) zeggen.
- Tja als je ons niet serieus wil nemen moet je ook niet verwachten dat men jou wel bloedserieus gaat nemen.
- Dat koekiemonster niet echt was wist ik niet toen ik vier was, ook al zeiden mijn ouders vast wel eens dat het maar een pop was. Voor een kind van vier is dat alleen nog wat lastig om allemaal te beredeneren.
- Over god heb je inderdaad niets gezegd in je reactie, maar je hebt al wel even vastgesteld dat de duivel niet betaat. Ondertussen weet je heel goed dat de meeste christenen daar wat anders over denken, maar jij dat heb je al even afgedaan als onzin. Wat de rest betreft hebben we het daar wel eens eerder over gehad en daarin heb je wel duidelijk gemaakt dat je wel wat gelooft maar het christelijke geloof in jouw optiek de plank helemaal misslaat. Je hebt een allergie ontwikkeld als het gaat om het christelijke Godsbeeld en dan is het logisch dat geen enkel antwoord dat vanuit dat Godsbeeld wordt gegeven in jouw ogen goed is.
Dan to the point. Jij trekt in jouw reactie allerlei conclusies die totaal niet in vraag en antwoord te vinden zijn maar die duidelijk een gevolg zijn van de bovengenoemde allergie die je hebt ontwikkeld. Ik heb het geheel gisteren en zojuist opnieuw uitgebreid doorgelezen en kom daar niets tegen van wat jij hier allemaal benoemt. Jij zegt dat het de ouders zijn die het kind bang maken met de duivel maar dat zie ik helemaal nergens terug. Het is een aanname,op basis van je allergie schets jij een beeld van ouders die het kind bedreigen met de duivel. "Als je niet luistert komt de duivel je halen". Zoiets. Je durft het zelfs kindermishandeling te noemen, dat is nogal wat. Maar niets daarvan is in de vraag te lezen, alleen de simpele vraag: Mijn kind is bang voor de duivel, wat moet ik doen? Op basis daarvan kan je eigenlijk al wel vaststellen dat de ouders het kind helemaal niet proberen bang te maken met de duivel want als dat het geval was hadden ze precies bereikt wat ze wilden en zouden ze dat graag zo laten. Maar zoals je ziet willen de ouders helemaal niet dat hun kind bang is voor de duivel en zoeken ze daar juist hulp bij. Sterker nog, dat zeggen ze expliciet in de vraag: "Wij vertellen dat Gods voor Hem wuil zorgen en hij niet bang hoeft de zijn, want de Heere is sterker dan de duivel."
Zoals je ziet is dit totaal anders dan wat jij er van maakt, het beeld dat jij schetst van conservatieve christenen die met dreiging en angst voor een boeman hun kinderen proberen te indoctrineren en onder controle te houden. Daarom kwam ik even met dat beeld van koekiemonster en monsters onder het bed, om aan te geven dat als je als kind van vier ergens bang voor bent, dat vaak niet door de opvoeding van de ouders komt maar kinderen soms gewoon bang zijn voor dingen.
Kortom, het grote probleem wat jij schetst ontstaat vooral doordat je zelf vanuit je achtergrond totaal niet objectief en feitelijk naar dit soort dingen kan kijken en er iets heel anders van maakt dan dat daadwerkelijk aan de hand is. Ik zie ouders die hun kind van hun angst af willen helpen en daar hulp bij zoeken. Jij verdraait de feiten echter volledig en maakt er het tegenovergestelde van. Maar dat probleem zit niet bij die ouders maar bij jou.
