Herbster schreef:Volmaakte liefde klinkt prachtig, maar ik zet daar toch vraagtekens bij.
Ik heb zelf 2 kinderen. Mijn liefde voor hen is groot, maar niet volmaakt. Toch zou het niet in me opkomen ze te dreigen met lijfstraffen, of zelfs verbranding, wanneer ze niet van me houden, of wanneer ze me niet meer willen zien.
Sterker nog, als je tegen een kind zegt "als je me niet gehoorzaamt, steek ik je in brand", dan is dat natuurlijk gestoord. Toch zijn generaties gelovigen opgevoed met het idee dat er een kans is dat ze eeuwig moeten branden. Ik zie daar weinig goeds in.
Als je God kunt zien als een bron van volmaakte liefde, dan is dat troostrijk, dat geloof ik zeker. Maar ik denk dat je de bijbel dan toch wel heel selectief moet lezen. Lees bijvoorbeeld het boek Jozua eens en tel eens op hoeveel mannen, vrouwen en kinderen daar worden vermoord op bevel van god. Hoe is dat te rijmen met volmaakte liefde?
Daar zijn allerlei dingen over te vinden en te zeggen, maar waar ik het bij wil laten is dat we geen natuurlijke kinderen van God zijn. Sterker nog, we zijn eerder het tegenovergestelde. Dat je als kind van God niet bang voor Hem hoeft te zijn wil niet zeggen dat niemand wat van Hem te vrezen heeft. Op zich is dat concept niet zo vreemd dat je niet bang hoeft te zijn voor iets tenzij je je er vijandig tegen opstelt.
Ps ik deel je moeite met teksten waarin een hele groep wordt gedood vanwege de vijandschap van dat volk.