Moderators: henkie, elbert, Moderafo's
Broeder schreef:In een poging mij in diskrediet te brengen, noemde Cicero mij "de vloekende voorganger". Het woordje waar hij over viel was "verdorie".
Dat bracht me terug naar één van mijn interacties met mijn oude dominee tijdens catechese.
Hij zei: "Niet vloeken, Broeder."
"Maar ik vloekte helemaal niet."
"Jawel, je zei... 'jeetje'."
"Goh, mag dat ook al niet."
"Je zei 'goh'. Oppassen, Broeder. Dat is maar één letter verwijderd van 'God'."
"Dat is 'bod' ook. Mag ik dat ook niet meer zeggen?"
"Gaan we bijdehand doen, Broeder?"
"Gossie, als het zo moet..."
Afijn, ik vermoed dat jullie met soortgelijke ideeën zijn opgevoed. Verbasterd vloeken is ook vloeken enzovoort. Hoe staan jullie daar nu tegenover? Heeft een "verdorie" voor jullie dezelfde lading als een "gvd" - nee, die schrijf ik niet voluit, zelfs niet als voorbeeld. Is het misschien een voorbeeld van overdreven wettisch denken om in vanalles een vloek te ontdekken? Of vind je het juist zorgvuldig en respectvol om Gods naam als zodanig heilig te beschouwen dat je er zelfs niet bij in de buurt wilt komen van een mogelijk "ijdel" gebruik? Of sta je er nog weer anders in.
Herbster schreef:Ik stoor me niet aan 'jeetjes, gossies en verdories'. Wel aan mensen die denken dat god aan hun kant staat wat betreft de mening die ze hebben in één of andere theologische/dogmatische scherpslijperij. 'god zegt duidelijk in zijn woord etc etc (er volgt dan iets wat het gelijk van de schrijver moet aantonen en het ongelijk van zijn 'tegenstander'. Dat vind ik pas de naam van god oneigenlijk gebruiken.
Op refoforum volg ik vaak discussies vanaf de zijlijn (ben geen lid, want sta niet achter hun beginselen) en dan is de één nog rechtzinniger dan de ander. Tot het over bijvoorbeeld zwart werken gaat. Dan zijn de meningen erg genuanceerd. Blijkbaar is rechtzinnigheid/bijbelgetrouwheid (wat is dat?) een stuk lastiger als het om de eigen portemonnee gaat.
Broeder schreef:In een poging mij in diskrediet te brengen, noemde Cicero mij "de vloekende voorganger". Het woordje waar hij over viel was "verdorie".
Dat bracht me terug naar één van mijn interacties met mijn oude dominee tijdens catechese.
Hij zei: "Niet vloeken, Broeder."
"Maar ik vloekte helemaal niet."
"Jawel, je zei... 'jeetje'."
"Goh, mag dat ook al niet."
"Je zei 'goh'. Oppassen, Broeder. Dat is maar één letter verwijderd van 'God'."
"Dat is 'bod' ook. Mag ik dat ook niet meer zeggen?"
"Gaan we bijdehand doen, Broeder?"
"Gossie, als het zo moet..."
Afijn, ik vermoed dat jullie met soortgelijke ideeën zijn opgevoed. Verbasterd vloeken is ook vloeken enzovoort. Hoe staan jullie daar nu tegenover? Heeft een "verdorie" voor jullie dezelfde lading als een "gvd" - nee, die schrijf ik niet voluit, zelfs niet als voorbeeld. Is het misschien een voorbeeld van overdreven wettisch denken om in vanalles een vloek te ontdekken? Of vind je het juist zorgvuldig en respectvol om Gods naam als zodanig heilig te beschouwen dat je er zelfs niet bij in de buurt wilt komen van een mogelijk "ijdel" gebruik? Of sta je er nog weer anders in.
Ik geloof hier niet veel van. Ook door mensen die niets meer hebben met het christelijk geloof, wordt er volop gevloekt. Hoe zou dat toch komen? Het zit diep ingesleten, ook bij mensen die feitelijk geen flauw idee hebben van wie Jezus is: zij gebruiken volop Zijn naam. Dat is ook zo als er geen christen in de buurt is: ook dan vloekt men onderling volop.gravo schreef:Volgens mij is vloeken vooral een fenomeen dat parallel loopt met de invloed van godsdienst op een samenleving. Hoe belangrijker die godsdienst is, hoe "aantrekkelijker" en "effectiever" het is om bij tegenslag, ongemak, teleurstelling of frustratie juist de godsdienstige zaken als mikpunt te gebruiken. Je wilt immers een schok veroorzaken! Je ontheiligt daarom het heilige.
gravo schreef:Volgens mij is vloeken vooral een fenomeen dat parallel loopt met de invloed van godsdienst op een samenleving. Hoe belangrijker die godsdienst is, hoe "aantrekkelijker" en "effectiever" het is om bij tegenslag, ongemak, teleurstelling of frustratie juist de godsdienstige zaken als mikpunt te gebruiken. Je wilt immers een schok veroorzaken! Je ontheiligt daarom het heilige.
Broeder schreef:Dit klinkt mij als een te theoretische beschouwing in de oren. Misschien omdat ik echt wel besef dat de invloed van godsdienst tanende is in Nederland, terwijl het gevloek dat niet is. Grof taalgebruik, het echte vloeken met daarin de godsnaam verwerkt, is nog steeds springlevend. Niet omdat het een commentaar probeert te leveren op de heiligheid van die god, maar omdat het in een bepaalde opvoeding nu eenmaal meegegeven wordt als taalgebruik dat "bij ons soort mensen, hoort".
Tenminste, dat is mijn ervaring in mijn werk. Ik kom het gevloek, het echte losse gevloek dat bijna terloops erin sluipt, vooral tegen in de wat armere wijken, lager opleidingsniveau en dergelijke. Daar is vloeken onderdeel van de culturele taal, een onderscheidend element om mensen zoals henzelf te herkennen. "Daar kan ik mee praten, die vloekt ook." Zonder dat dit zo bewust wordt uitgesproken, uiteraard.
Maar in de reformatorische kringen komt dat soort vloeken niet voor. Daar worden woorden als "jeetje" en "goh" ontleed, geanalyseerd en langs een meetlat gelegd die het derde gebod extrapoleert, iets dat doet denken aan de geboden die Farizeeën aan extrapolerend de Thora wisten te onttrekken. De kern is dus: oprecht vroom leven. Tenminste, ik twijfel niet aan de vrome intenties van refo's die "jeetje" willen uitbannen.
Broeder schreef:Dat bracht me terug naar één van mijn interacties met mijn oude dominee tijdens catechese.
Hij zei: "Niet vloeken, Broeder."
"Maar ik vloekte helemaal niet."
"Jawel, je zei... 'jeetje'."
"Goh, mag dat ook al niet."
"Je zei 'goh'. Oppassen, Broeder. Dat is maar één letter verwijderd van 'God'."
"Dat is 'bod' ook. Mag ik dat ook niet meer zeggen?"
"Gaan we bijdehand doen, Broeder?"
"Gossie, als het zo moet..."
Afijn, ik vermoed dat jullie met soortgelijke ideeën zijn opgevoed. Verbasterd vloeken is ook vloeken enzovoort. Hoe staan jullie daar nu tegenover? Heeft een "verdorie" voor jullie dezelfde lading als een "gvd" - nee, die schrijf ik niet voluit, zelfs niet als voorbeeld. Is het misschien een voorbeeld van overdreven wettisch denken om in vanalles een vloek te ontdekken? Of vind je het juist zorgvuldig en respectvol om Gods naam als zodanig heilig te beschouwen dat je er zelfs niet bij in de buurt wilt komen van een mogelijk "ijdel" gebruik? Of sta je er nog weer anders in.
Cathy schreef:Ja, zo ben ik ook opgevoed, met waarschuwingen tegen 'bastaardvloeken' en ik gebruik ze niet. Wel krijg ik nog steeds een innerlijk schokje wanneer ik het van anderen hoor. Het zit diep.
Vloeken vind ik gewoon niet nodig; ook niet het strooien met ziektes of die Amerikaanse uitroepen die je veelvuldig in films voorbij hoort komen.
Een gebrek aan vocabulaire, denk ik dan. Of idd een gewoonte die je kunt afleren.
Onze taal devalueert in rap tempo. Het werkwoord 'kannen' wordt vaak gebruikt .
Het woord ‘geniaal’ wordt gebruikt voor zaken die in mijn ogen helemaal niet geniaal zijn. Of mensen zijn 'kanjers'; ook zo lachwekkend.
Tegenwoordig is alles en iedereen in crisis en zijn mensen al in shock van een zucht of een sch**t.
Terug naar “[Religie] - Open forum”
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 105 gasten