Marnix schreef:Zie de tekst die ik noem. Als we zwak zijn, zondigen, vallen, moeten we niet in de ellende blijven liggen maar maar mogen we naar God toe gaan waar we genade vinden. Want we zijn dankzij Jezus Christus Zijn kinderen, ook als we vallen en dan helpt Hij ons weer overeind. Dat is anders dan wat je soms ook hoort, dat God boos is als je zondigt en we bang moeten zijn. Als we Zijn liefde hebben leren kennen en Hem liefhebben sluit liefde ook angst uit.
Als het goed is is het geen tegenstelling. God woont in je door Zijn Geest maar Hij is ook buiten je. Hij is overal. Het gaat om Christus, in onszelf en buiten onszelf. Ik aanbid God die in me wil wonen maar ook in anderen is, en op aarde, en in de hemel. Mijn aanbidding gaat niet zozeer alleen naar God in mezelf maar ook buiten mezelf.
God is overal, en Zijn stem idem. Geen twijfel over.
Wat mij vooral bezighoudt is de Zoon in de mens zelf, het kind van God, de wedergeboren Ziel, het Licht en Leven zelf.
Wat struikelt er, wat is bang voor zonden etc. Dat is toch niet datgene waar het om draait bij het geloof, het fundament van Jezus Christus?
Als Joh 1 schrijft dat diegenen die Hem aangenomen hebben, de macht gegeven is kinderen Gods te worden, dan is daar wat gewekt is in die mens, iets wat uit God is. Dát moet groeien, en de Weg gaan, heersten als een Koning en uiteindelijk... opgaan in Hem.
Dus wat de aandacht zou moeten hebben, is datgene in de mens dat uit God is wat geraakt is door het Licht, en door Hem tot God wederkeert.
Hij komt tot het Licht immers inderdaad, ook in de ander?
Joh1sv
4 In Hetzelve was het Leven, en het Leven was het Licht der mensen.
5 En het Licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft hetzelve niet begrepen.
11 Hij is gekomen tot het Zijne, en de Zijnen hebben Hem niet aangenomen.
12 Maar zovelen Hem aangenomen hebben, dien heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven;
13 Welke niet uit den bloede, noch uit den wil des vleses, noch uit den wil des mans, maar uit God geboren zijn.En de Zoon, de Verlosser gaat deze strijd aan in de mens; 1 Kor. 15sv
21 Want dewijl de dood door een mens is, zo is ook de opstanding der doden door een Mens.
22 Want gelijk zij allen in Adam sterven, alzo zullen zij ook in Christus allen levend gemaakt worden.
23 Maar een iegelijk in zijn orde: de eersteling Christus, daarna die van Christus zijn, in Zijn toekomst.
24 Daarna zal het einde zijn, wanneer Hij het Koninkrijk aan God en den Vader zal overgegeven hebben; wanneer Hij zal te niet gedaan hebben alle heerschappij, en alle macht en kracht.
25 Want Hij moet als Koning heersen, totdat Hij al de vijanden onder Zijn voeten zal gelegd hebben.
26 De laatste vijand, die te niet gedaan wordt, is de dood.
27 Want Hij heeft alle dingen Zijn voeten onderworpen. Doch wanneer Hij zegt, dat Hem alle dingen onderworpen zijn, zo is het openbaar, dat Hij uitgenomen wordt, Die Hem alle dingen onderworpen heeft.
28 En wanneer Hem alle dingen zullen onderworpen zijn, dan zal ook de Zoon Zelf onderworpen worden Dien, Die Hem alle dingen onderworpen heeft, opdat God zij alles in allen.En dan plak ik die tekst van 1 Joh. 5 er weer bij, want hoe duidelijker kan het geschreven worden denk ik dan;
11 En dit is de getuigenis, namelijk dat ons God het eeuwige leven gegeven heeft; en ditzelve leven is in Zijn Zoon.
12 Die den Zoon heeft, die heeft het leven; die den Zoon van God niet heeft, die heeft het leven niet.En m.i. is het verlangen Hem te kunnen (weder)zien, is het verlangen van Joh. de Doper; de wegvoorbereider voor Hem in ons opdat Hij uiteindelijk geopenbaard zal worden.
Niets van mijzelf meer bij, (tenslotte ging bij Joh. de Doper het hoofd eraf) maar alles uit, door en tot Hem. Geloof, hoop en uiteindelijk de Liefde.
Via de teksten, wordt voor mij het werkelijke goddelijke 'mechanisme' verduidelijkt en bevestigd betreft; het veranderen van een aards, in het hemelse lichaam, van een natuurlijk wezen in een goddelijk, van mens naar Mens.