Zucht, dit bedoel ik nu.
Cicero schreef::arrow:
Een analogie:
Iets beter verwoord:
Het is nogal vreemd om een boek over de betekenis van de werkelijke Alexander de Grote of Cleopatra voor nu te schrijven en dan slechts samen te vatten wat antieke auteurs over hem zeggen.
Dit is een stelling. Normaal gesproken volgt op een stelling een argument. Maar wat doet Cicero?
Cicero schreef:Als er een historische beschouwing ontbreekt, is dat gewoon een rare omissie.
Hij onderbouwt z'n stelling niet, maar herhaalt de stelling gewoon in andere woorden. Weet hij niet hoe argumenten werken? Soms beginnen ze met een signaalwoord als "omdat", "daarom" of "want"...
Cicero schreef:Want:
Ah, dit belooft wat. Eens zien...
Cicero schreef:je kunt toch als wetenschappelijk theoloog niet iets over de betekenis van Maria - de Maria die werkelijk geleefd heeft dus - schrijven, zonder kritisch rekenschap te geven van de verhouding tussen het verleden en de bronnen daarover.
Verdorie, het is exact dezelfde stelling, maar dan weer in iets andere woorden. En hij presenteert het als argument. Als hij denkt dat dit "onderbouwing" is...
Cicero schreef:. Nu is het volgens mij zo dat Huijgen de stilzwijgende aanname doet dat de Bijbelse teksten ons betrouwbaar inlichten over de historische Maria. Maar dan stapt hij dus bij voorbaat in een kringetje van mensen die het met die aanname eens zijn.
Deze quote is wat verwarrend. Eerst moeten we maar zonder onderbouwing aannemen dat Huijgen een stilzwijgende aanname doet. (Kan ik nog mee inkomen, trouwens.) Maar dat heeft blijkbaar als gevolg - gevolg wordt aangeduid met signaalwoord "dus" - dat Huijgen in een kringetje van gelijkgestemden stapt. Welk punt Cicero hiermee wil maken is mij niet geheel duidelijk maar gebaseerd op z'n status tot nu toe durf ik de gok wel aan: het is opnieuw een herhaling van zijn eerdere stelling.
Cicero schreef:Met andere woorden, dit boek van Huijgen is een prachtige illustratie van mijn stelling dat dogmatici nogal eens de neiging hebben de wetenschap aan hun laars te lappen.
Dit vind ik wel grappig: hij heeft viermaal dezelfde stelling geponeerd, geen onderbouwing gegeven, maar hij durft wel een conclusie te geven... door een andere stelling te poneren!
En het mooiste is: zelfs als zijn voorgaande stellingen argumenten waren, zou hooguit de conclusie kunnen zijn: de dogmaticus Huijgen lapt de wetenschap aan z'n laars. Maar nee hoor, Cicero scheert gewoon alle dogmatici over één kam na een gebrekkige analyse van één boek van Huijgen... dat ook nog eens niet een dogmatisch boek is, trouwens, maar ach, dat laatste is misschien niet eens zo relevant.
Als iedereen de bijdragen van Cicero op deze wijze zou analyseren, zou je begrijpen waarom ik het ventje niet zo hoog heb zitten. Als onderbouwing geef ik u deze post ter illustratie, de rest van Cicero's bijdragen moet u zelf maar uitwerken ter corroboratie.