Broeder schreef:1. Ik wil je ook niks verplichten. Maar ik zet wel een vraagteken bij wie je dan denkt dat Jezus zegt te zijn? Want Jezus' woorden en daden zijn alleen te begrijpen als je ze in het licht zet van een voortzetting van wat het Oude Testament heeft ingezet. Niet voor niets zegt hij over zichzelf: "Heden zijn deze woorden in vervulling gegaan," terwijl hij de profeet Jesaja leest.
2. Je conclusie dat de Bijbel is geschreven door feilbare mensen onderschrijf ik wel. Maar die feilbare mensen hebben wel iets over proberen te brengen van wat zij meenden mee te krijgen van God. Maar je ziet dat het godsbeeld door het Oude Testament ook verandert, dat er correcties in de traditie optreden, dat er nuances worden aangebracht. Ik denk echt dat je de Bijbel en de traditie geen recht doet als je simpel zou stellen: mensen geloven in een god van genocides en praten dat maar een beetje goed.
1. Jezus zegt dat hij het licht van de wereld is in een duistere wereld vol boze werken. In de naam van de Vader heeft hij veel goede werken gedaan.
Hij is een voorbeeld die het ons niet alleen geleerd heeft, maar ook heeft voorgedaan. Dat heeft hij volgehouden tot in de dood.
Hij is gekomen om de wil van de vader te doen, maar leg zijn leer (o.a. de Bergrede) en leven eens naast de genocide-God met zijn wetten en regels.
Je hebt gehoord dat gezegd is oog om oog en tand om tand, maar ik zeg u .... enz. enz.
En inderdaad, Jezus haalt de profetie van Jesaja aan, en wat me opvalt is dat hij halerwege een zin in die profetie stopt.
De rest van de zin: de dag van wraak voor God noemt hij niet, maar hij zegt wel dat heden deze profetie in vervulling is gegaan.
Ik snap Jezus woorden en daden prima, maar als ik ze in het verlengde van het O.T. moet plaatsen, dan krijg ik alleen maar vraagtekens.
2. Er zit wel ontwikkeling in het godsbeeld, dat ben ik zeker met je eens.
Maar eenduidig is het allemaal niet, en waarom zou dat voor ons in het hier en nu relevant zjin, of zelfs cruciaal?
Broeder schreef:Maar ik vertrouw me toe aan Jezus' woorden en beloften (geloof) omdat hij wel degelijk als een niet te ontkennen realiteit voor me staat (feitelijkheid). Dat jij tegen mij zegt "dat is gewoon niet waar" vind ik verbazingwekkend, maar wel begrijpelijk omdat jij duidelijk niet diezelfde ervaring hebt. Jij benadert Jezus als een theorie, als een logisch construct (en dat gedeelte hoort er ook helemaal bij, maar is het niet het enige).
Dit is ook het frustrerendste voor een christen: om iets over te brengen van de feitelijke realiteit van Jezus. Het zou zoveel discussies schelen. Maar ergens denk ik dat je daarmee ook in het hart van het geloof aankomt.
De aloude discussies of je emoties kan meten ga ik niet overdoen. Het komt erop neer dat je fysiologische en biochemische reacties prima kan meten en linken aan emoties. Maar is dat hetzelfde als de emotie zelf meten? "U heeft nu driehonderd joule verdriet." Maar dit is een zijpaadje dat ik toen ik wat jonger was al te vaak heb bewandeld om te weten dat het weinig vruchtbaar is. Misschien zit jij nu juist in je begin twintiger jaren en heb jij het nog wel nodig om ook die discussies aan te gaan. Dat mag uiteraard - iedereen heeft recht op zijn eigen ontdekkingstocht - maar dan niet met mij.
Overigens vind ik het wel een mooie filosofische vraag die je opwerpt: als een fictief personage een emotionele ervaring bij je oproept, bestaat het personage dan echt? Ik zou die vraag niet meteen met "nee" beantwoorden, maar dan kom ik wel weer op een zijspoor, want dan moeten we het hebben over de vraag: wat is bestaan? Afijn... Ik ga je niet zeggen dat je moet denken zoals ik - alsjeblieft niet, zeg - maar ik hoop wel duidelijk te maken dat er best wat nuances en zijpaden zijn te bewandelen als je hebt hebt over waarheid, geloof en feitelijkheid.
Kijk, natuurlijk bestaat liefde en ik heb totaal geen behoefte om dat te meten, het was maar een bijzinnetje.
Het ging me er alleen maar om dat liefde geen bewijs is dat iemand feitelijk bestaat, vandaar mijn voorbeeld over een fictief persoon waar je emotionele ervaringen bij kunt hebben.
Ik heb eens in de tuinstoel bij 30+ graden een boek gelezen met kippenvel op mijn lijf omdat de hoofdpersoon, die niet bestaat, in een sneeuwstorm was belandt. En het was ook nog eens een heel sympathiek respectabel figuur die achtervolgt werd door minder respectabele mensen.
Ik zag hem als het ware voor me, voelde en leefde helemaal mee en had een heel scala aan emoties.
Mijn emoties waren echt maar ik had geen seconde de overtuiging dat zijn bestaan feitelijk echt is.
Mijn overtuiging van Jezus' bestaan is wel echt, mijn liefde voor hem ook. Maar mijn overtuiging is geen bewijs.
Ook de Bijbel leert dat we hem niet kennen naar het vlees, ik vind het dus best een boute uitspraak dat hij feitelijk voor je neus staat. Dat vind ik dan weer verbazingwekkend.
Broeder schreef:Heb je het boek Godbewijzen van Paas en Peels weleens gelezen?
Ja, dat boek staat ook in mijn boekenkast en heb ik zeker 2x gelezen. De discussie met Herman Philipsen over dat boek heb ik ook minimaal 2x geluisterd.
Alle spreken over Boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van Boven te komen. (Kuitert)