Ik vind het best vreemd dat mensen, die hun hele leven bouwen op de Bijbel, de geschiedenis van de Bijbel niet willen onderzoeken.
Als men zo overtuigt is van de waarheid van de Bijbel dan zou ik denken: de waarheid kan toch wel een stootje verdragen!
Toegegeven, ik vond het ook best spannend toen ik eraan begon. Voor mij was het al nieuw dat we nul origineel materiaal hebben.
En eigenlijk was ik ook best een beetje bang dat ik van m'n geloof zou afvallen, waardoor ik me realiseerde dat dan niet God, maar de Bijbel eigenlijk mijn grond was. De Bijbel als een soort van God i.p.v. een hulp om God te vinden.
Ik had hem ook opgesloten tussen 2 kaften zonder me ooit af te vragen hoe hij daar tussen was gekomen.
Maar ja, op die manier had je hem wel onder 'controle' en dat voelde wel comfortabel.
Ik vind het ook best wel apart als mensen zeggen dat je alles moet toetsen aan de Bijbel zonder zich rekenschap te geven waaraan getoetst moest worden over dat wat erin is komen te staan. Dat wordt dan weer wel blindelings als waar aangenomen.
De cirkelredenering 'de Bijbel is waar omdat de Bijbel zegt dat de Bijbel waar is' overtuigt natuurlijk niet.
Maar dat valt denk ik meer onder 'wat er in de Bijbel zelf staat' waar @Broeder nog een ander topic over wil maken.
Wat me van Slavenburg goed is bijgebleven is: "Overwinnaars schrijven de geschiedenis." Ehrman vind ik eigenlijk een betere start dan Slavenburg.