Tempeltheologie

Open voor alle onderwerpen en meningen

Moderators: henkie, elbert, Moderafo's

Broeder
Sergeant
Sergeant
Berichten: 266
Lid geworden op: 10 feb 2022 17:02

Re: Tempeltheologie

Berichtdoor Broeder » 21 feb 2022 21:24

Cathy schreef:Ik vind het wel mooi om verschillende lijnen te zien lopen, dat laat zien dat de Bijbel niet zomaar een boek is. Maar om daar nu een theologie aan te verbinden gaat me wat te ver. Het gevaar bestaat dan weer dat je de Bijbelse boodschap versmalt.


Voor elke theologie geldt de disclaimer: En toch is God meer dan dat!

Gebruikersavatar
BladeStraight
Luitenant
Luitenant
Berichten: 739
Lid geworden op: 13 okt 2014 14:45

Re: Tempeltheologie

Berichtdoor BladeStraight » 21 feb 2022 22:48

En wat nut heeft deze interpretatie van de bijbel precies?
“You contribute nothing to your salvation except the sin that made it necessary.”
― Jonathan Edwards

Cahier
Mineur
Mineur
Berichten: 170
Lid geworden op: 20 aug 2007 09:38

Re: Tempeltheologie

Berichtdoor Cahier » 22 feb 2022 00:50

Broeder schreef:De meeste kenners van Napoleon zijn ook niet frans.

Het maakt toch wel een verschil wanneer men met een naturalistisch wereldbeeld de bijbel benadert. Als het bijbelboek Jesaja spreekt over Cyrus, een paar honderd jaar voordat hij op het wereldtoneel verscheen, dan wil men dat geschreven zien lang nadat Jesaja was overleden. Alle profetie moet namelijk in zo’n wereldbeeld, in tegenstelling tot wat de bijbel leert, zijn voortgekomen uit de wil van mensen en kan niet afstammen van heilige mensen die door de Heilige Geest waren gedreven.

De archeologie binnen de grenzen van Israël toont geen kleitabletten of bouwwerken van megalomane potentaten. Het gevolg is dat er buiten de bijbel om geen andere geschiedschrijving bestaat van Israël. De bijbelse geschiedenis kan pas vanaf halverwege het Koningen en Kronieken tijdperk enigszins worden gestaafd met bronnen van buiten Israël. Bijbelhistorici kunnen dus heel simpel het grootste deel van het historisch materiaal in de bijbel als mythisch en legendarisch afschrijven en vervolgens uit de eigen grote duim een verhaal zuigen dat zij beter kunnen verteren.

Erkennen van de Wet van Mozes is niet hetzelfde als erkennen van Mozes' auteurschap van de Pentateuch.

Als een zekere collectie bekend staat als de Wet van Mozes, dan hoeft iemand die zo’n titel gebruikt niet de auteurschap van Mozes daarmee te erkennen. Het argument is geldig, maar daarom gaf ik ook twee bijbelteksten.
Als Jezus het aangeeft dat Mozes het volk Israël voorschriften heeft gegeven, waaronder Leviticus 14 (Matth. 8: 4), Deuteronomium 24 (Matth. 19: 8 ), Exodus 20, 21 (Mark. 7:10). Dan heb ik al drie van de vijf boeken van de Pentateuch te pakken. Jezus blijkt ook wetsonderricht te geven vanuit Genesis 2 (Matth. 19:5). Het ligt daarom voor de hand om aan te nemen op basis van deze bijbelse feiten dat Jezus alle vijf boeken toeschreef aan Mozes. Om Jezus de uitvinder van de documentary hypothesis te maken gaat mij iets te ver.

Hoe dat gedeelte beschrijft dat ze de Pentateuch als heilige schrift overnemen, is mij niet duidelijk. Dat gedeelte beschrijft hoe een koning in de logica van die tijd redeneert. "In dat land hebben ze andere goden, dus andere regels. Stuur een priester van die lokale god om de orde te herstellen." Waarna de kolonisten een beetje van die priester overnemen en gewoon hun eigen beelden blijven aanbidden, zoals in de verzen daarna wordt beschreven. Om dat nu "de eredienst van het noordelijke rijk overgenomen" te noemen.

Ik zie nog niet hoe je precies ertoe komt om op dit punt al te vermoeden dat de Samaritanen ook nog maar iets van de Pentateuch hebben overgenomen.

Hoe monotheïstisch was men in zowel het Twee- als Tienstammenrijk? Er mogen wellicht profeten zijn die opriepen tot het dienen van de Heere, maar het volk liep andere goden achterna. De cultus die door koning Jerobeam de zoon van Nebat was ingesteld draaide in naam om het dienen van de Heere. Kijk naar de oorsprong van Dan en Bethel. Bethel kon zelf bogen op een directe link met de aartsvader Jakob (Gen. 28, 35). En bij de kalveren werd Gods heilige naam aangeroepen (vgl. Ex. 32:4-5; 1 Kon. 12:28). Ook was de “lokale god” die gunstig gestemd moet worden was de Heere. Kortom ik zie weinig verschil tussen de eredienst van de Samaritanen en die van het Tienstammenrijk.

Ik geloof dat de pentateuch al voor de ballingschap bestond en ik zie geen reden om haar verspreiding slechts tot Juda te beperken. Als ik dus de haat en nijd van na de ballingschap opmerk, lijkt het mij aannemelijker dat de Samaritanen de Pentateuch al bezaten voordat Jeruzalem werd verwoest. Zou dat niet zo zijn: Waarom zou je als Samaritaan de pas geschreven boeken accepteren van de gloednieuwe xenofobe religie van Ezra en Nehemia? (xenofoob is het taalgebruik dat moderne theologen over hebben voor de ijver van Ezra en Nehemia)

Dat lijkt me een fair punt. Al vraag ik me af hoe dat verbond voor Israël gestalte zou krijgen zonder dat in de tempeldienst een plek te geven.

Hier zie ik een omdraaiing van feiten. Het is niet het verbond dat in de tempeldienst een plek kreeg, maar de tempeldienst die in het verbond een plek kreeg. De besnijdenis was er eerder dan de wetgeving op de Sinaï.

De tempel en de tabernakel hanteren hetzelfde principe als alle tempeldiensten rondom Israël. Onthoud dat de tabernakel pas na hun tijd in Egypte wordt vormgegeven. Wie wat van wie heeft afgekeken is onmogelijk met zekerheid te zeggen, maar de overeenkomsten tussen de tempel/tabernakel van Israël en die van alle volken om hen heen zijn te groot om te zeggen dat ze elkaar niet hebben beïnvloed. Maar toch wist Israël er een unieke weg mee in te slaan, zeker toen Jezus zichzelf vereenzelvigde met die tempel. "Breek deze tempel af..." wijzende op zichzelf.

Zoals reeds gezegd: de eredienst in Jeruzalem, voor zover die niet werd opgeleukt, was direct bevolen door de Engel van het Verbond op de Sinaï. Er is daarom geen sprake van een eigen initiatief van Israël. Onthoud dat voordat er sprake is van de volkerentabel in Genesis 11, er al diverse altaren in het boek Genesis voorbij zijn gekomen. Of je nu de mensenoffers beschouwt van de Azteken of de offers in het oude Griekenland, alle valse godsdiensten zijn in hun offertheologie schatplichtig aan de zuivere eredienst zoals die bestond voordat God de volken over de aarde verstrooide. Ook is de zuivere eredienst niet meteen verdwenen. Melchizedek was bijvoorbeeld in Abrahams tijd priester in Salem.
(Met zuivere eredienst bedoel ik een eredienst zoals God die door openbaring heeft gegeven. Want God wordt niet geëerd met leringen die geboden van mensen zijn.)

Allereerst, ik ben hier niet om tempeltheologie te verdedigen of te propageren of iets dergelijks. Dus vereenzelvig mij alsjeblieft niet met tempeltheologie. Ik ben theoloog en voorganger en in mijn studie en geloof bewandel ik vele wegen, waarvan tempeltheologie er eentje is.

Maar ik zou zeggen dat je tempeltheologie tekort doet door te stellen dat het het scheppingsverhaal een losstaand verhaal maakt. Juist niet. Voor tempeltheologie brengt het alle verhalen in focus. Steeds weer staan er priesters op die het verbond met God gestalte geven. Eerst Adam en Eva in de "tempel" van Eden, daarna Mozes in de "tempel" van de Sinaï en daarna de tabernakel. Uiteindelijk Jezus die met zijn dood zelfs het voorhangsel van de tempel liet scheuren, waardoor duidelijk werd: de situatie is hersteld, God wil weer vrijelijk stromen in zijn schepping, in plaats van te worden omkaderd in het heilige der heilige.

Ik zie niet hoe de tempeltheologie binnen Genesis zelf functioneert. Bijvoorbeeld in de toledoth van Sem: Genesis 11: 10-26.

Voor zover ik het begrijp wil de tempeltheologie niet weten van zondeval en stelt het de tempeldienst niet in het kader van voldoening door verzoening maar in het kader van levensheiliging. In die leer zie ik niet de noodzaak terug van het lijden en sterven van Jezus Christus. Hij is het lam dat geslacht is van de grondlegging der wereld. De focus van de tempeltheologie concurreert en schuurt dan met de klassieke focus waarin we de Schrift christologisch lezen. Jezus is dan slechts uiteindelijk één van de velen die het verbond met God gestalte geven in plaats dat God vanwege het verzoeningswerk van Christus gestalte geeft aan het genadeverbond in zowel het Oude als het Nieuwe Testament.

Broeder
Sergeant
Sergeant
Berichten: 266
Lid geworden op: 10 feb 2022 17:02

Re: Tempeltheologie

Berichtdoor Broeder » 22 feb 2022 09:08

BladeStraight schreef:En wat nut heeft deze interpretatie van de bijbel precies?


Welk nut heeft elke interpretatie van de Bijbel, anders dan het proberen te verstaan van Gods stem met alle middelen die tot onze beschikking staan?

Ik denk dat tempeltheologie een vraagteken zou zetten bij een strikte genoegdoeningsleer. In zo'n leer wordt zonde opgevat als een overtreding die je als het ware in een boekje kan turven en die door het offer van Christus wordt uitgewist. Een schone lei, volledige vrijspraak.

Tempeltheologie bepaalt de gelovige meer bij de heiligheid van zijn/haar leven in relatie met de heiligheid van God. Nogmaals, dit heeft overlap met de reformatorische visie, maar het accent van de zonde komt dan erg te liggen op de scheiding tussen mens en de vrede van God. Dit is pastoraal invoelbaar. Vroeger jatte ik weleens koekjes van mijn zusje en ik was me daar toch een potje onrustig door. Ik was gescheiden van de vrede met God, omdat ik mijn naaste onrecht had gedaan, theologisch gesproken. Dit is een relatief onschuldig voorbeeld, maar ik vermoed dat een ieder zijn eigen voorbeelden kan verzinnen.

Bovendien maakt tempeltheologie sommige reformatorische vraagstukken in haar eigen opvatting irrelevant. Je zult in tempeltheologie nooit de vraag horen: moeten we het scheppingsverhaal en dus de zondeval nu letterlijk-historisch nemen of niet. Die vraag speelt niet in tempeltheologie, omdat zij begint met: we moeten de gebrokenheid van nu letterlijk-historisch nemen en vanuit de Wijsheid gaan verstaan wat dan wel onze roeping is die we nu zo duidelijk missen (kata, je doel missen = zonde).

Wat zou ons doel dan zijn? Gods beelddragers zijn in zijn schepping (ja, God wordt nog steeds als schepper beschouwd in tempeltheologie, zonder dat zij zich druk maakt of die zes dagen echte dagen waren of niet. Niet relevant voor de gelovige.). We worden geroepen Gods vrede te bewerken en uit te dragen in de kracht van zijn Geest als zijn priesters. Dat was altijd al het doel van zijn verbond met Israël, maar door Jezus' offer wordt de hele wereld in dit plan meegenomen en voorzien van de kracht en legitimatie om waardige priesters te zijn.

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23540
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: Tempeltheologie

Berichtdoor Marnix » 22 feb 2022 12:12

Broeder schreef:Welk nut heeft elke interpretatie van de Bijbel, anders dan het proberen te verstaan van Gods stem met alle middelen die tot onze beschikking staan?

Ik denk dat tempeltheologie een vraagteken zou zetten bij een strikte genoegdoeningsleer. In zo'n leer wordt zonde opgevat als een overtreding die je als het ware in een boekje kan turven en die door het offer van Christus wordt uitgewist. Een schone lei, volledige vrijspraak.

Tempeltheologie bepaalt de gelovige meer bij de heiligheid van zijn/haar leven in relatie met de heiligheid van God. Nogmaals, dit heeft overlap met de reformatorische visie, maar het accent van de zonde komt dan erg te liggen op de scheiding tussen mens en de vrede van God. Dit is pastoraal invoelbaar. Vroeger jatte ik weleens koekjes van mijn zusje en ik was me daar toch een potje onrustig door. Ik was gescheiden van de vrede met God, omdat ik mijn naaste onrecht had gedaan, theologisch gesproken. Dit is een relatief onschuldig voorbeeld, maar ik vermoed dat een ieder zijn eigen voorbeelden kan verzinnen.

Bovendien maakt tempeltheologie sommige reformatorische vraagstukken in haar eigen opvatting irrelevant. Je zult in tempeltheologie nooit de vraag horen: moeten we het scheppingsverhaal en dus de zondeval nu letterlijk-historisch nemen of niet. Die vraag speelt niet in tempeltheologie, omdat zij begint met: we moeten de gebrokenheid van nu letterlijk-historisch nemen en vanuit de Wijsheid gaan verstaan wat dan wel onze roeping is die we nu zo duidelijk missen (kata, je doel missen = zonde).

Wat zou ons doel dan zijn? Gods beelddragers zijn in zijn schepping (ja, God wordt nog steeds als schepper beschouwd in tempeltheologie, zonder dat zij zich druk maakt of die zes dagen echte dagen waren of niet. Niet relevant voor de gelovige.). We worden geroepen Gods vrede te bewerken en uit te dragen in de kracht van zijn Geest als zijn priesters. Dat was altijd al het doel van zijn verbond met Israël, maar door Jezus' offer wordt de hele wereld in dit plan meegenomen en voorzien van de kracht en legitimatie om waardige priesters te zijn.


Zoals ik hiervoor al zei, volgens mij wordt hier toch een bepaalde tegenstelling gecreëerd waarvan ik me afvraag of die bestaat. De theologie van "genoegdoening" heeft best wel wat Bijbels draagvlak. Als je leest wat Paulus bijvoorbeeld in Hebreeen (7-10) schrijft is dat een uitleg van hoe de tempeldienst wees op Christus en Christus offer de offerdienst overbodig maakte omdat het ene offer voldoende is om alle schuld weg te nemen.
En van daaruit volgt ook de oproep tot een heilig leven. Niet om daarmee iets te verdienen maar uit dankbaarheid. Zo heb ik het altijd geleerd in het Ellende, Verlossing, Dankbaarheid en onder dankbaarheid valt dan de heiliging. Volgens mij is voor beiden volop ruimte in de gereformeerde leer. Daarom snap ik nog niet zo goed de meerwaarde van de tempeltheologie, hoewel ik denk ik wel de achterliggende gedachte snap. Ik hoorde zondag in de kerk dat de traditionele gereformeerde leer vaak nogal allergisch was voor het woord "MOETEN". Alles is genade en we moeten niets. Die leer kan je wel lui en passief maken, dat kan een valkuil zijn en ik denk dat dat met name in de gematigde gereformeerde kerken ook wel het geval was. Maar ik heb het idee dat de laatste tijd in de gereformeerde kerken juist de focus wel wat verschoven is waardoor de heiliging veel meer aandacht krijgt, waardoor verlossing niet wordt gezien als een doel maar als een middel, Gods doel is om mensen te veranderen, dat ze gaan leven met Hem, een levende relatie hebben met Hem en van daaruit actief zijn in hun omgeving.

(zit ik hiermee een beetje in de goede richting te denken?)
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

Broeder
Sergeant
Sergeant
Berichten: 266
Lid geworden op: 10 feb 2022 17:02

Re: Tempeltheologie

Berichtdoor Broeder » 22 feb 2022 13:05

Cahier schreef:Het maakt toch wel een verschil wanneer men met een naturalistisch wereldbeeld de bijbel benadert. Als het bijbelboek Jesaja spreekt over Cyrus, een paar honderd jaar voordat hij op het wereldtoneel verscheen, dan wil men dat geschreven zien lang nadat Jesaja was overleden. Alle profetie moet namelijk in zo’n wereldbeeld, in tegenstelling tot wat de bijbel leert, zijn voortgekomen uit de wil van mensen en kan niet afstammen van heilige mensen die door de Heilige Geest waren gedreven.

Daar heb je echt wel een punt. Een beetje Bijbelwetenschapper zal al snel vraagtekens zetten bij voorspellingen en ze liever dateren nadat die voorspelling is uitgekomen. Dit heeft te maken met het feit dat bijbelwetenschap zichzelf moet verantwoorden. "Hoe kom jij tot je conclusies?" Die vraag is terecht. Want je kunt niet alle vragen dichtsmeren met "dit is door de Geest ingegeven". Want hoe onderscheid een mens de Geest, nietwaar? Die vraag speelt zelfs in de Bijbel. Ik was ooit op een lezing waar een predikant zich verontschuldigde voor de racistische leer die hij meende uit de Bijbel te kunnen halen met de woorden: "Ik had het niet durven zeggen als het niet de Geest was die het mij ingaf." Wat daarna volgt is een raar gesprek, geloof mij maar. Daarom is bijbelwetenschap gestoeld op de feiten die we enigszins kunnen verantwoorden op basis van bewijzen.


Cahier schreef:De archeologie binnen de grenzen van Israël toont geen kleitabletten of bouwwerken van megalomane potentaten. Het gevolg is dat er buiten de bijbel om geen andere geschiedschrijving bestaat van Israël. De bijbelse geschiedenis kan pas vanaf halverwege het Koningen en Kronieken tijdperk enigszins worden gestaafd met bronnen van buiten Israël. Bijbelhistorici kunnen dus heel simpel het grootste deel van het historisch materiaal in de bijbel als mythisch en legendarisch afschrijven en vervolgens uit de eigen grote duim een verhaal zuigen dat zij beter kunnen verteren.

Die laatste zin is dan even een lasterlijke overdrijving die ik je maar zal vergeven. Bovendien baseren bijbelhistorici zich niet alleen op geschreven teksten of megalomane overblijfselen. Als dat je beeld is van archeologie en bijbelhistorisch onderzoek, dan zijn we snel uitgepraat. Dan zal elk onderzoek de vijand zijn van je geloof. Maar ik meen dat een waar geloof geen feiten negeert, maar ze onderzoekt, het goede behoudt, en de grenzen kent van kennis en Wijsheid.


Cahier schreef:Als een zekere collectie bekend staat als de Wet van Mozes, dan hoeft iemand die zo’n titel gebruikt niet de auteurschap van Mozes daarmee te erkennen. Het argument is geldig, maar daarom gaf ik ook twee bijbelteksten.
Als Jezus het aangeeft dat Mozes het volk Israël voorschriften heeft gegeven, waaronder Leviticus 14 (Matth. 8: 4), Deuteronomium 24 (Matth. 19: 8 ), Exodus 20, 21 (Mark. 7:10). Dan heb ik al drie van de vijf boeken van de Pentateuch te pakken. Jezus blijkt ook wetsonderricht te geven vanuit Genesis 2 (Matth. 19:5). Het ligt daarom voor de hand om aan te nemen op basis van deze bijbelse feiten dat Jezus alle vijf boeken toeschreef aan Mozes. Om Jezus de uitvinder van de documentary hypothesis te maken gaat mij iets te ver.

Die conclusie volgt niet uit je premissen (en aangevoerde bijbelteksten). Laat ik het wat schertsend vragen: meen jij dat de cowboy Bob Stanhope de schrijver is van de boeken die zijn bijnaam "Arendsoog" dragen? Vertellen over wat onze Bob allemaal in die boeken heeft gedaan is niet zeggen dat hij de auteur van het boek was (en bijkomend voordeel is dat meneer Nowé zo vriendelijk was eerlijk naar voren te komen zijnde de ware auteur).


Cahier schreef:Hoe monotheïstisch was men in zowel het Twee- als Tienstammenrijk? Er mogen wellicht profeten zijn die opriepen tot het dienen van de Heere, maar het volk liep andere goden achterna. De cultus die door koning Jerobeam de zoon van Nebat was ingesteld draaide in naam om het dienen van de Heere. Kijk naar de oorsprong van Dan en Bethel. Bethel kon zelf bogen op een directe link met de aartsvader Jakob (Gen. 28, 35). En bij de kalveren werd Gods heilige naam aangeroepen (vgl. Ex. 32:4-5; 1 Kon. 12:28). Ook was de “lokale god” die gunstig gestemd moet worden was de Heere. Kortom ik zie weinig verschil tussen de eredienst van de Samaritanen en die van het Tienstammenrijk.

Hier maak je wat rare sprongen, naar mijn gevoel. Gods heilige naam aanroepen is echt niet voldoende om te concluderen dat de eredienst dus ook hetzelfde was. Sterker nog, er wordt continu gezegd hoezeer dit afweek van wat de Heere wilde.
En monotheïstisch? Dat begrip vind je in een groot gedeelte van de Bijbel niet terug. Zelfs als er wordt gezegd "de Heere onze God is een enig Heere" staat dat naast teksten waar God wordt beschreven als lid van de raad der goden, als één van de vele, maar wel de allerhoogste.

Cahier schreef:Ik geloof dat de pentateuch al voor de ballingschap bestond en ik zie geen reden om haar verspreiding slechts tot Juda te beperken. Als ik dus de haat en nijd van na de ballingschap opmerk, lijkt het mij aannemelijker dat de Samaritanen de Pentateuch al bezaten voordat Jeruzalem werd verwoest. Zou dat niet zo zijn: Waarom zou je als Samaritaan de pas geschreven boeken accepteren van de gloednieuwe xenofobe religie van Ezra en Nehemia? (xenofoob is het taalgebruik dat moderne theologen over hebben voor de ijver van Ezra en Nehemia)

Ik snap je punt niet. Ja, het is meer dan aannemelijk dat de Pentateuch al in een vorm bestond, zelfs bekend was bij de Samaritanen. Ze zouden simpelweg hun eigen interpretatie van die boeken hanteren als de "xenofobe" leer van Ezra hen niet beviel.


Cahier schreef:Hier zie ik een omdraaiing van feiten. Het is niet het verbond dat in de tempeldienst een plek kreeg, maar de tempeldienst die in het verbond een plek kreeg. De besnijdenis was er eerder dan de wetgeving op de Sinaï.

De besnijdenis is niet het verbond. Ik zou eerder de stenen tafelen en het verbond op dezelfde hoop gooien dan de besnijdenis, die slechts een zichtbaar teken van dat verbond is. Maar hoe dan ook zie je in dat het verbond en de tempel in elkaars verlengde liggen. Ik laat het aan jou over welke volgorde je daarin makkelijker te verteren vindt.


Cahier schreef:Zoals reeds gezegd: de eredienst in Jeruzalem, voor zover die niet werd opgeleukt, was direct bevolen door de Engel van het Verbond op de Sinaï. Er is daarom geen sprake van een eigen initiatief van Israël. Onthoud dat voordat er sprake is van de volkerentabel in Genesis 11, er al diverse altaren in het boek Genesis voorbij zijn gekomen. Of je nu de mensenoffers beschouwt van de Azteken of de offers in het oude Griekenland, alle valse godsdiensten zijn in hun offertheologie schatplichtig aan de zuivere eredienst zoals die bestond voordat God de volken over de aarde verstrooide. Ook is de zuivere eredienst niet meteen verdwenen. Melchizedek was bijvoorbeeld in Abrahams tijd priester in Salem.
(Met zuivere eredienst bedoel ik een eredienst zoals God die door openbaring heeft gegeven. Want God wordt niet geëerd met leringen die geboden van mensen zijn.)

Het zal aan mij liggen dat dit stukje op mij overkomt als onsamenhangend. Wie de eredienst ook heeft bevolen, je ontkomt niet aan de observatie dat de eredienst van Israël veel gelijkenissen vertoont met die van de omringende volken. Ik neem aan dat je het verhaal altijd recht kan breien door te stellen dat dit overblijfselen waren van Gods openbaring vanuit Genesis, maar dan is het wel apart dat andere volken eerder op het juiste spoor zaten dan Israël. Want Israëls religieuze praktijken volgden chronologisch op Egyptische praktijken, da's een feit.


Cahier schreef:Ik zie niet hoe de tempeltheologie binnen Genesis zelf functioneert. Bijvoorbeeld in de toledoth van Sem: Genesis 11: 10-26.

Weer zo'n vreemde vraag die ik moeilijk kan duiden. Een geslachtsregister is altijd lastig te duiden, vanuit welke theologie dan ook. Hoe zie jij ellende-verlossing-dankbaarheid terug in die toledoth? Vanuit tempeltheologie is dit een opsomming van geslachten die geroepen zijn tot priesterdienst in Gods grote tempel, namelijk de schepping.

Cahier schreef:Voor zover ik het begrijp wil de tempeltheologie niet weten van zondeval en stelt het de tempeldienst niet in het kader van voldoening door verzoening maar in het kader van levensheiliging. In die leer zie ik niet de noodzaak terug van het lijden en sterven van Jezus Christus. Hij is het lam dat geslacht is van de grondlegging der wereld. De focus van de tempeltheologie concurreert en schuurt dan met de klassieke focus waarin we de Schrift christologisch lezen. Jezus is dan slechts uiteindelijk één van de velen die het verbond met God gestalte geven in plaats dat God vanwege het verzoeningswerk van Christus gestalte geeft aan het genadeverbond in zowel het Oude als het Nieuwe Testament.

Dan heb je het niet begrepen, zou ik zeggen. Tempeltheologie incorporeert de zondeval wel degelijk in haar denken. Hoe kan zij ook anders? De wereld is immers overduidelijk gebroken en komt niet tegemoet aan de roeping van God zoals deze uitgaat naar zijns schepselen.
Jezus is dan niet één van de velen, maar de beslissende Ene die als perfect offer de nieuwe schepping ontrolt. In Christus ontvouwt zich de vervulling van alle beloften tussen God en mens waarvan Jezus zelf het perfecte kruispunt is, zoals alle andere tempels nog imperfecte kruispunten van God en mens waren.

Broeder
Sergeant
Sergeant
Berichten: 266
Lid geworden op: 10 feb 2022 17:02

Re: Tempeltheologie

Berichtdoor Broeder » 22 feb 2022 13:24

Marnix schreef:Zoals ik hiervoor al zei, volgens mij wordt hier toch een bepaalde tegenstelling gecreëerd waarvan ik me afvraag of die bestaat. De theologie van "genoegdoening" heeft best wel wat Bijbels draagvlak. Als je leest wat Paulus bijvoorbeeld in Hebreeen (7-10) schrijft is dat een uitleg van hoe de tempeldienst wees op Christus en Christus offer de offerdienst overbodig maakte omdat het ene offer voldoende is om alle schuld weg te nemen.
En van daaruit volgt ook de oproep tot een heilig leven. Niet om daarmee iets te verdienen maar uit dankbaarheid. Zo heb ik het altijd geleerd in het Ellende, Verlossing, Dankbaarheid en onder dankbaarheid valt dan de heiliging. Volgens mij is voor beiden volop ruimte in de gereformeerde leer. Daarom snap ik nog niet zo goed de meerwaarde van de tempeltheologie, hoewel ik denk ik wel de achterliggende gedachte snap. Ik hoorde zondag in de kerk dat de traditionele gereformeerde leer vaak nogal allergisch was voor het woord "MOETEN". Alles is genade en we moeten niets. Die leer kan je wel lui en passief maken, dat kan een valkuil zijn en ik denk dat dat met name in de gematigde gereformeerde kerken ook wel het geval was. Maar ik heb het idee dat de laatste tijd in de gereformeerde kerken juist de focus wel wat verschoven is waardoor de heiliging veel meer aandacht krijgt, waardoor verlossing niet wordt gezien als een doel maar als een middel, Gods doel is om mensen te veranderen, dat ze gaan leven met Hem, een levende relatie hebben met Hem en van daaruit actief zijn in hun omgeving.

(zit ik hiermee een beetje in de goede richting te denken?)


Ik denk, inderdaad, dat de heiliging het grote overlappende punt is tussen de klassiek reformatorische leer en tempeltheologie. Maar reformatorisch gesproken is de heiliging een uitvloeisel, oneerbiedig gezegd "een bonus" bovenop het verzoenende werk van Christus. In tempeltheologie, zoals ik het begrijp, is de heiliging het centrum van Christus' offer. Denk aan het verhaal van de eerste tempelbouw. Pas toen alle rituele gebruiken waren voltooid nam Gods heerlijkheid zijn intrek in de tempel. Pas na Christus' perfecte offer werden wij weer echt deelgenoot gemaakt van Gods heerlijkheid. (Vandaar dat Paulus zo vaak de woordconstructie "in Christus" hanteert. Hij benadrukt de eenwording, daar waar mens en goddelijke vrede elkaar weer ontmoeten, zoals ooit in die allereerste "tempel", het paradijs.)

Tempeltheologie heeft invloed op hoe wij de kosmos beschouwen. Reformatorisch wordt er veel nadruk gelegd op de eeuwigheid. Dit tijdelijke leven is niet je doel, maar het eeuwige. Zorg dan dat gij ingaat. In tempeltheologie is het tijdelijke en het eeuwige veel minder strikt gescheiden, wat weer zijn effect heeft op de ideeën over bijvoorbeeld de hemel.

Het boeiendste vind ik dat tempeltheologie lijkt aan te sluiten bij hele primaire bronnen, namelijk alles wat we weten over de tempeldienst in zowel Israël als daarbuiten. Deze theologie probeert aan te sluiten bij oeroude wijsheden, zonder, meen ik, het geloof en de Bijbel geweld aan te doen. Maar zeker mag af en toe betwijfeld worden wat de toegevoegde waarde van veel van deze concepten zijn. Al hou ik er wel van om af en toe uitgedaagd te worden mijn eigen geloof te verhouden tot"nieuwe" ideeën.

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23540
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: Tempeltheologie

Berichtdoor Marnix » 22 feb 2022 14:04

Broeder schreef:Ik denk, inderdaad, dat de heiliging het grote overlappende punt is tussen de klassiek reformatorische leer en tempeltheologie. Maar reformatorisch gesproken is de heiliging een uitvloeisel, oneerbiedig gezegd "een bonus" bovenop het verzoenende werk van Christus. In tempeltheologie, zoals ik het begrijp, is de heiliging het centrum van Christus' offer. Denk aan het verhaal van de eerste tempelbouw. Pas toen alle rituele gebruiken waren voltooid nam Gods heerlijkheid zijn intrek in de tempel. Pas na Christus' perfecte offer werden wij weer echt deelgenoot gemaakt van Gods heerlijkheid. (Vandaar dat Paulus zo vaak de woordconstructie "in Christus" hanteert. Hij benadrukt de eenwording, daar waar mens en goddelijke vrede elkaar weer ontmoeten, zoals ooit in die allereerste "tempel", het paradijs.)

Tempeltheologie heeft invloed op hoe wij de kosmos beschouwen. Reformatorisch wordt er veel nadruk gelegd op de eeuwigheid. Dit tijdelijke leven is niet je doel, maar het eeuwige. Zorg dan dat gij ingaat. In tempeltheologie is het tijdelijke en het eeuwige veel minder strikt gescheiden, wat weer zijn effect heeft op de ideeën over bijvoorbeeld de hemel.

Het boeiendste vind ik dat tempeltheologie lijkt aan te sluiten bij hele primaire bronnen, namelijk alles wat we weten over de tempeldienst in zowel Israël als daarbuiten. Deze theologie probeert aan te sluiten bij oeroude wijsheden, zonder, meen ik, het geloof en de Bijbel geweld aan te doen. Maar zeker mag af en toe betwijfeld worden wat de toegevoegde waarde van veel van deze concepten zijn. Al hou ik er wel van om af en toe uitgedaagd te worden mijn eigen geloof te verhouden tot"nieuwe" ideeën.


Dat snap ik en dat is ook goed. Ik herken wel wat je schrijft als het gaat om nadruk op de eeuwigheid, het eeuwige leven. Terwijl Jezus ook benadrukt dat het koninkrijk dichtbij is en dan doelt Hij dus niet op de wederkomst. Het leven met Hem is eeuwig en het begint hier al. De Bijbel roept op om hier Hem te volgen en heilig te leven en zo in dit leven aanwezig te zijn voor anderen. En dat kan wel in gevaar komen als het leven vooral wordt gezien als een streven naar verlossing waar veel gelovigen niet in slagen en velen ook pas later in hun leven. Gevaar is dan het leven meer bidden dan werken wordt. Dat geldt vooral voor de orthodoxe kant. En aan de andere kant is er een gevaar dat mensen denken dat we er wel zijn en alles is genade. Dus waarom dan nog werken? Ik denk dat als je die twee bij elkaar brengt, het veel meer wordt. Leven uit genade maar dan ook heel dichtbij Hem leven, bij Zijn heiligheid waar door Christus vrijuit mogen komen. En dan van daaruit ook dat om ons heen uitstralen.
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

Broeder
Sergeant
Sergeant
Berichten: 266
Lid geworden op: 10 feb 2022 17:02

Re: Tempeltheologie

Berichtdoor Broeder » 22 feb 2022 14:16

Marnix schreef:Dat snap ik en dat is ook goed. Ik herken wel wat je schrijft als het gaat om nadruk op de eeuwigheid, het eeuwige leven. Terwijl Jezus ook benadrukt dat het koninkrijk dichtbij is en dan doelt Hij dus niet op de wederkomst. Het leven met Hem is eeuwig en het begint hier al. De Bijbel roept op om hier Hem te volgen en heilig te leven en zo in dit leven aanwezig te zijn voor anderen. En dat kan wel in gevaar komen als het leven vooral wordt gezien als een streven naar verlossing waar veel gelovigen niet in slagen en velen ook pas later in hun leven. Gevaar is dan het leven meer bidden dan werken wordt. Dat geldt vooral voor de orthodoxe kant. En aan de andere kant is er een gevaar dat mensen denken dat we er wel zijn en alles is genade. Dus waarom dan nog werken? Ik denk dat als je die twee bij elkaar brengt, het veel meer wordt. Leven uit genade maar dan ook heel dichtbij Hem leven, bij Zijn heiligheid waar door Christus vrijuit mogen komen. En dan van daaruit ook dat om ons heen uitstralen.


Dat vind ik mooi gezegd. Ik zou dat samenvatten als: "Leven uit de roeping." Want die roepstem om te beantwoorden aan Gods bedoeling gaat uit naar iedereen.

Gebruikersavatar
gravo
Majoor
Majoor
Berichten: 2017
Lid geworden op: 12 jan 2009 23:20

Re: Tempeltheologie

Berichtdoor gravo » 22 feb 2022 17:25

Interessante gedachtewisseling. Tempeltheologie. Mooie inzichten. En ook goed dat we bekende, protestantse (reformatorische) inzichten niet weg hoeven te strepen tegen de "nieuwe" visie van de tempeltheologie. Maar wel een paar vragen.

Als theoloog besef ik maar al te goed hoezeer een theologie onvermijdelijk het stempel draagt van de tijd waarin die wordt ontwikkeld. Theologie waagt zich aan uitspraken over God op basis van schrift en traditie, maar zoekt ook antwoorden te vinden op fundamentele vragen die in het hier en nu worden gesteld. In die zin kan iemand die in een moderne of postmoderne tijd leeft bijna niet anders dan een moderne of postmoderne theoloog worden. Hij (of zij) moet immers omgaan met kennis en fenomenen die er nooit eerder waren. Ik denk aan wetenschappelijke kennis, aan moderne inzichten / verworvenheden die zijn omarmd (democratie, emancipatie), aan nieuwe technieken (Internet, vliegen, hygiëne en gezondheidszorg), zaken die onze samenleving ingrijpend hebben veranderd. Iets dat doorwerkt in sociale, maar ook religieuze praktijken en gewoontes. En in de theologie.

En dan hoor ik 'tempeltheologie'. Het meest opvallende aan onze tijd is natuurlijk (al vanaf het jaar 70), dat we helemaal geen tempel hebben of kennen. Sterker nog, het christelijke geloof doet het heel bewust en niet zonder reden zonder een tempel. Sowieso is de tempeldienst teloor gegaan bij de verwoesting van Jeruzalem en is de priesterklasse die daar mee verbonden was weggevallen, maar ook is de tempel in het NT meermalen anders gedefinieerd. "Breek deze tempel af" zegt Christus. En daar bedoeld Hij Zijn lichaam mee. In de reformatorische traditie is de tempel(dienst) als een afschaduwing (als een voortijdig symbool zeg maar) gezien. Het wees heen naar een toekomst die met Jezus Christus begon. Met die gedachte is het wegvallen van de tempel een geaccepteerd gegeven geworden.

De vraag is dus of we wel een bekend beeld hanteren, wanneer we in deze tijd een tempeltheologie willen verwoorden. We moeten dan ver terug in de tijd en feitelijk een stap zetten in een joodse wereld die we niet meer goed kennen en waar we als christenen ook eigenlijk afscheid van hebben genomen. Nog afgezien van het feit dat het huidige Jodendom ook geen tempel-godsdienst meer is. Voor iedereen, Jood en Griek, is de tempel eigenlijk een verlangen naar iets van vroeger, ondanks de rijkdom aan symboliek en betekenis. De Joden hebben de Klaagmuur en wij christenen ontwerpen nu ook een beeld van de tempel, waar wij ons aan vastklampen en waaraan wij ónze godsdienstige inzichten en bewoordingen ontlenen?

Er zijn ook alternatieven.
Wat te denken van een hemelvaart-theologie, waarin we alles in het licht stellen van de situatie die wij in onze moderne tijd zo goed voelen: Jezus lijkt ver weg. Hij is op afstand. Hij komt terug, maar ondertussen zien wij nog in een duistere spiegel.
Wat te denken van een abrahamitische theologie? Is het feit dat Joden, christenen en moslims op allerlei manieren met elkaar verbonden zijn geen reden om daar consequenties aan te verbinden als gelovigen?
Wat te denken van paradijs-theologie. Ligt in de hof van Eden niet besloten hoe wij zouden moeten leven, wanneer we ons weer omkeren naar God? Is het mogelijk dat onze wedergeboorte de vurige pijlen van de engelen opheffen, zodat we weer leren "wandelen met God".
Wat te denken van een kosmologische theologie, waarbij wij God niet alleen definiëren als de God van onze wereld, maar als Degene die zich hult in de miljardenvoudige werkelijkheid van de kosmos, waarin misschien wel ontelbare gedaanten van Zijn Schepping aanwezig zijn die wij nooit zullen kennen, omdat God en Kosmos voor ons te groot zijn om te bevatten? Of omdat onze bewondering tegelijkertijd wordt opgewekt door het onvoorstelbaar kleine in het DNA van het leven of zelfs in de onbegrijpelijke quantum-mechanica waar we voor grote raadsels en geheimen staan?

Dat zijn vormen van theologie die meer samenvallen met de duizelingwekkende fenomenen die wij in onze tijd hebben ontdekt.

Kijk, ik ben helemaal niet tegen een levende en geestelijke lezing van het OT, waarin we vol gebruik maken van de rijkdom van de poëzie, het lied, symbolen, visioenen, kleuren en literair hoogstandjes, inclusief de teksten over tabernakel en tempel. Godsdienst is een geestelijke zaak en al een leven lang strijd ik tegen een materialistische, vermaledijde letterlijke lezing die uitmondt in gênante fratsen zoals het zoeken van de ark van Noach, het verlekkerd rapen van allerlei eindtijd-paddestoelen of het kinderlijk voorstellen van het hemelse Jeruzalem als een grote uit de kluiten gewassen kubus-woning. De letter doodt, maar de Geest maakt levend.
In die zin word ik wel getriggerd door een begrip als tempeltheologie.

Iets minder vind ik het zelf om er al snel een heiligingstheologie van te maken. Daar ben ik te zeer een hardcore protestant voor, die zich enerzijds ongezouten realistisch wil uitlaten over de werkelijkheid zoals wij die aantreffen, vol tragiek, onder de vloek, met de onverbeterlijke zonde en het onontkoombare lot van de mens. En tevens protestant wanneer ik anderzijds een bijna blind en onredelijk "nochtans des geloofs" hanteer. Het geloof als enige en paradoxale uitweg uit de ellende. Ook al zie ik niets, kan ik niets bewijzen, ook al stelt alles mij in het ongelijk (ook als mijn heiligingspogingen stuk voor stuk en keer op keer mij bij de handen afbreken), toch....toch rechtvaardigt dit geloof mij en geeft het mij alle schatten die ik in Christus vind. Een echte aanhanger van Kohlbrugge zeg maar.

Maar ik denk graag mee. Ik heb de discussie nog niet geheel gevolgd, maar deze losse flodder moet je dan maar zien als mijn openingszet.

gravo
'Von Gott wissen wir nichts. Aber dies Nichtwissen ist Nichtwissen von Gott'
(Franz Rosenzweig, Der Stern der Erlösung)

Broeder
Sergeant
Sergeant
Berichten: 266
Lid geworden op: 10 feb 2022 17:02

Re: Tempeltheologie

Berichtdoor Broeder » 22 feb 2022 17:47

gravo schreef:Interessante gedachtewisseling. Tempeltheologie. Mooie inzichten. En ook goed dat we bekende, protestantse (reformatorische) inzichten niet weg hoeven te strepen tegen de "nieuwe" visie van de tempeltheologie. Maar wel een paar vragen.

Als theoloog besef ik maar al te goed hoezeer een theologie onvermijdelijk het stempel draagt van de tijd waarin die wordt ontwikkeld. Theologie waagt zich aan uitspraken over God op basis van schrift en traditie, maar zoekt ook antwoorden te vinden op fundamentele vragen die in het hier en nu worden gesteld. In die zin kan iemand die in een moderne of postmoderne tijd leeft bijna niet anders dan een moderne of postmoderne theoloog worden. Hij (of zij) moet immers omgaan met kennis en fenomenen die er nooit eerder waren. Ik denk aan wetenschappelijke kennis, aan moderne inzichten / verworvenheden die zijn omarmd (democratie, emancipatie), aan nieuwe technieken (Internet, vliegen, hygiëne en gezondheidszorg), zaken die onze samenleving ingrijpend hebben veranderd. Iets dat doorwerkt in sociale, maar ook religieuze praktijken en gewoontes. En in de theologie.

En dan hoor ik 'tempeltheologie'. Het meest opvallende aan onze tijd is natuurlijk (al vanaf het jaar 70), dat we helemaal geen tempel hebben of kennen. Sterker nog, het christelijke geloof doet het heel bewust en niet zonder reden zonder een tempel. Sowieso is de tempeldienst teloor gegaan bij de verwoesting van Jeruzalem en is de priesterklasse die daar mee verbonden was weggevallen, maar ook is de tempel in het NT meermalen anders gedefinieerd. "Breek deze tempel af" zegt Christus. En daar bedoeld Hij Zijn lichaam mee. In de reformatorische traditie is de tempel(dienst) als een afschaduwing (als een voortijdig symbool zeg maar) gezien. Het wees heen naar een toekomst die met Jezus Christus begon. Met die gedachte is het wegvallen van de tempel een geaccepteerd gegeven geworden.

De vraag is dus of we wel een bekend beeld hanteren, wanneer we in deze tijd een tempeltheologie willen verwoorden. We moeten dan ver terug in de tijd en feitelijk een stap zetten in een joodse wereld die we niet meer goed kennen en waar we als christenen ook eigenlijk afscheid van hebben genomen. Nog afgezien van het feit dat het huidige Jodendom ook geen tempel-godsdienst meer is. Voor iedereen, Jood en Griek, is de tempel eigenlijk een verlangen naar iets van vroeger, ondanks de rijkdom aan symboliek en betekenis. De Joden hebben de Klaagmuur en wij christenen ontwerpen nu ook een beeld van de tempel, waar wij ons aan vastklampen en waaraan wij ónze godsdienstige inzichten en bewoordingen ontlenen?

Er zijn ook alternatieven.
Wat te denken van een hemelvaart-theologie, waarin we alles in het licht stellen van de situatie die wij in onze moderne tijd zo goed voelen: Jezus lijkt ver weg. Hij is op afstand. Hij komt terug, maar ondertussen zien wij nog in een duistere spiegel.
Wat te denken van een abrahamitische theologie? Is het feit dat Joden, christenen en moslims op allerlei manieren met elkaar verbonden zijn geen reden om daar consequenties aan te verbinden als gelovigen?
Wat te denken van paradijs-theologie. Ligt in de hof van Eden niet besloten hoe wij zouden moeten leven, wanneer we ons weer omkeren naar God? Is het mogelijk dat onze wedergeboorte de vurige pijlen van de engelen opheffen, zodat we weer leren "wandelen met God".
Wat te denken van een kosmologische theologie, waarbij wij God niet alleen definiëren als de God van onze wereld, maar als Degene die zich hult in de miljardenvoudige werkelijkheid van de kosmos, waarin misschien wel ontelbare gedaanten van Zijn Schepping aanwezig zijn die wij nooit zullen kennen, omdat God en Kosmos voor ons te groot zijn om te bevatten? Of omdat onze bewondering tegelijkertijd wordt opgewekt door het onvoorstelbaar kleine in het DNA van het leven of zelfs in de onbegrijpelijke quantum-mechanica waar we voor grote raadsels en geheimen staan?

Dat zijn vormen van theologie die meer samenvallen met de duizelingwekkende fenomenen die wij in onze tijd hebben ontdekt.

Kijk, ik ben helemaal niet tegen een levende en geestelijke lezing van het OT, inclusief de teksten over tabernakel en tempel. Godsdienst is een geestelijke zaak en al een leven lang strijd ik tegen een materialistische, letterlijke lezing die uitmondt in genante fratsen zoals het zoeken van de ark van Noach of het aanwijzen van de antichrist. De letter doodt, maar de Geest maakt levend. In die zin word ik wel getriggerd door een begrip als tempeltheologie.
Iets minder vind ik het zelf om er al snel een heiligingstheologie van te maken. Daar ben ik te zeer een hardcore protestant voor, die zich enerzijds ongezouten realistisch wil uitlaten over de werkelijkheid zoals wij die aantreffen, vol tragiek, onder de vloek, met de onverbeterlijke zonde en het onontkoombare lot van de mens. En tevens protestant wanneer ik anderzijds een bijna blind en onredelijk "nochtans des geloofs" hanteer. Het geloof als enige en paradoxale uitweg uit de ellende. Ook al zie ik niets, kan ik niets bewijzen, ook al stelt alles mij in het ongelijk (ook als mijn heiligingspogingen stuk voor stuk en keer op keer mij bij de handen afbreken), toch....toch rechtvaardigt dit geloof mij en geeft het mij alle schatten die ik in Christus vind. Een echte aanhanger van Kohlbrugge zeg maar.

Maar ik denk graag mee. Ik heb de discussie nog niet geheel gevolgd, maar deze losse flodder moet je dan maar zien als mijn openingszet.

gravo


Losse flodder, zegt ie...

Ik deel in eerste instantie wel je bedenkingen als je zegt: herkennen we nog wat ooit de tempeldienst heeft willen uitdrukken en zo niet, kan dat dan als basis dienen voor niet alleen een theologie (ja, tuurlijk, dat kan altijd), maar ook nog iets toevoegen aan een vruchtbaar geloofsleven. Staan we niet te ver af van de tempel?

Lijkt me een valide punt. Ik denk weleens dat veel van de Bijbel voor onze moderne ogen in een veilig Westers land eigen een ver-van-mijn-bed-show is. De bijbel is bijna geheel geschreven in de stormachtige onzekerheid van het bestaan, waarin je als volk overwonnen en weggevoerd kon worden, je identiteit kon worden uitgewist en verstrooid, zoals met volken om je heen al is gebeurd. Waar geweld aan de orde van de dag was en je als mens van "lager allooi" niet veel in de melk te brokkelen had. Waar zeggen "Jezus is kurios" daadwerkelijk je dood kon betekenen.

Lijkt dat een beetje op onze situatie? Niet bepaald. En toch durven we het aan om die vertaalslagen te maken naar onze tijd, omdat we geloven dat de levende God ook nu nog ons iets heeft te zeggen. En dan lenen we soms oude taal die we opnieuw en opnieuw moeten invullen. Wat snapt een moderne westerse mens nu van een verbond tussen een satraap en zijn vazallen, hetgeen het format was van het verbond tussen Jahweh en Israël. En toch durft de reformatorische traditie te zeggen dat dit verbond nu geldig is en zij er zelfs actief onderdeel van uitmaakt. En als iemand dat vanzelfsprekend vindt, zal dit waarschijnlijk zijn omdat het al zo vaak heeft geklonken. Maar moderne westerse mensen gaan geen verbonden meer aan en toch proberen we dat concept levend te houden in ons geloof.

Als tempeltheologie meer momentum zou krijgen - ik vermoed het niet, hoor - en als zou blijken dat veel van de bijbelse bronnen in een zinniger verband geplaatst worden met die bril op, dan zou het wellicht juist de brug tussen vroeger en nu kunnen zijn. Want veel van die tempellogica zie ik nog steeds terug. Bijvoorbeeld, het reinigen van je leven ten behoeve van het goede in je leven te laten stromen (denk maar eens aan mensen die detoxen, vasten in de Vastentijd door geen social media te gebruiken etc.). Of, wat jij al benoemde, de fascinatie met de kosmos, het grotere verband en onze plek in dat grote geheel. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Ik denk dat het wat moeite zou kosten om de kloof naar de tempel te overbruggen, maar ik zie zeker moderne aanknopingspunten.

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23540
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: Tempeltheologie

Berichtdoor Marnix » 22 feb 2022 21:54

Mwah daar hoef je niet zo bang voor te zijn. In gereformeerde kerken worden veel psalmen gezongen die bol staan van het oude verbond, de tempel, Jeruzalem enz. Veel elementen uit de tempeldienst zie je ook terug in de liturgie. Maar uiteindelijk is het allemaal zinloos als we het niet in het licht van die ene Hogepriester plaatsen, de hoeksteen van een betere dienst. Door Hem krijgen dingen betekenis en wordt het oude verbond een beter verbond.
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

Broeder
Sergeant
Sergeant
Berichten: 266
Lid geworden op: 10 feb 2022 17:02

Re: Tempeltheologie

Berichtdoor Broeder » 24 feb 2022 23:06

Ik denk inderdaad niet dat je zo bang hoeft te zijn dat het te veraf staat van de moderne gelovige, maar ik bedacht me later nog iets anders.

Wat als tempeltheologie dichterbij staat bij de antieke gelovige en daarom accurater de theologie verwoordt die zij aanhingen en waarvan wij nu onjuist beweren dat wij hun lijn doorzetten?

(Ja, ik hou ervan om de boel op scherp te zetten, laat me nou effe. :D )

Gebruikersavatar
Marnix
Maarschalk
Maarschalk
Berichten: 23540
Lid geworden op: 03 dec 2002 23:50

Re: Tempeltheologie

Berichtdoor Marnix » 24 feb 2022 23:27

Broeder schreef:Ik denk inderdaad niet dat je zo bang hoeft te zijn dat het te veraf staat van de moderne gelovige, maar ik bedacht me later nog iets anders.

Wat als tempeltheologie dichterbij staat bij de antieke gelovige en daarom accurater de theologie verwoordt die zij aanhingen en waarvan wij nu onjuist beweren dat wij hun lijn doorzetten?

(Ja, ik hou ervan om de boel op scherp te zetten, laat me nou effe. :D )


Ik heb je vraag 3x gelezen maar snap hem niet. Hoe bedoel je dat, geef eens een praktisch voorbeeld en hoe vertaalt dat zich naar ons en het nieuwe verbond, zonder fysieke tempel.
“God cannot give us a happiness and peace apart from Himself, because it is not there. There is no such thing.”
― C.S. Lewis”

Broeder
Sergeant
Sergeant
Berichten: 266
Lid geworden op: 10 feb 2022 17:02

Re: Tempeltheologie

Berichtdoor Broeder » 25 feb 2022 13:30

Marnix schreef:Ik heb je vraag 3x gelezen maar snap hem niet. Hoe bedoel je dat, geef eens een praktisch voorbeeld en hoe vertaalt dat zich naar ons en het nieuwe verbond, zonder fysieke tempel.


Een veelvoorkomend euvel van mij, ben ik bang. Laat ik de vraag opdelen in wat premissen. (Ik betoog niet dat deze premissen waar zijn, laten we ze even "stellingen" noemen.)

1. De reformatorische traditie betoogt een voorzetting te zijn van het apostolische geloof, zoals de apostelen het hebben doorgeven.
2. De apostelen waren joodse mensen, gepokt en gemazeld in de tempeldienst. Zij snapten die tempel, zij snapten de logica daarvan, snapten het wereldbeeld dat ermee werd uitgedrukt en waren zelf met hetzelfde wereldbeeld doordrenkt.
3. Wanneer zij nadachten over het leven en sterven van Christus kan het niet anders of hun wereldbeeld kwam in dit denken mee.
4. De Reformatie kwam tot stand in een tijd waarin een veel ander wereldbeeld bestond en de mensen niet doordrenkt waren met de logica van tempeldienst en dergelijke.

Ergo, de Reformatie staat verder af van de apostolische belijdenis dan zij vermoedt doordat zij niet snapt wat de apostelen bedoelden met "leven in Christus", "het offer van Christus", etc., omdat dit zo duidelijk een (tempel)taal is die de reformatoren niet meer beheersten.

(Nogmaals, ik zet de stellingen even extra scherp neer, ten behoeve van het kritische denken over dit soort thema's.)


Terug naar “[Religie] - Open forum”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 26 gasten