hans0166 schreef:De hoofdletters, of niet, storen mij niet zo, staan ook niet in de grondtekst.
Een voorbeeldje, van de NBV21 is bijvoorbeeld, omdat me dat als halve katholiek direct opvalt.. overal bij Maria het woord maagd gebruiken, terwijl er ook op diverse plaatsen "jonge vrouw" staat. Want die twee kunnen verwarrend zijn... nou niet echt een goede reden om het te veranderen. De tekst aanpassen naar wat men gelooft, of wat er staat?... dat is ook vervlakking, en er zullen vast nog meer van deze wendingen toegepast zijn. Dat is geen vertalen, maar verdraaien.
Zou je dit voorbeeld kunnen illustreren aan de hand van de tekst van de NBV21? Want ik begrijp echt niet wat je bedoelt. De tekst is online toegankelijk.
hans0166 schreef:
Dichter bij de grondtekst?
De vertaling van Gerhardt/vd Zeyde is nu juist sterk bekritiseerd omdat het enorme dichterlijke vrijheden neemt en zwak is op exegese. Vandaar dat in latere herzieningen van de Willibrord het boek Psalmen is vervangen door een échte vertaling.
En de Naardense dichter bij de grondtekst? Al in de eerste regel gaat de Naardense zwaar de mist in:
Bij begin
is God gaan scheppen,-
de hemelen en het aardland.
Naast dat dit een belachelijke vertaling is, betekent het Hebreeuws gewoon: In het begin schiep God de hemel en de aarde. Of: Toen God begon met het scheppen van de hemel en de aarde ...
De Naardense vliegt gierend uit de bocht hier. Bereesjiet betekent gewoon 'in het begin', niet 'bij begin'. Dat is een theologische inkleuring en heeft niets met het Hebreeuws te maken.
En dan 'is God gaan scheppen' (in een eerdere versie stond 'is God schepper', nog idioter), oke, maar dit is weer op grond van een theologische inkleuring en verwart twee mogelijke constructies in het Hebreeuws: Toen God begon met scheppen óf In het begin schiep God. Het is dus taalkundige nonsens.
En dan 'de hemelen en het aardland'. Want stel je voor dat je gewoon 'de hemel en de aarde' zou vertalen, de horror. Kinderachtige potsierlijkheid dit.