Erik1960 schreef:Wat maakt dat je deze vraag wel aan moslims stelt? Waarom moet een doorsnee-moslim zich verantwoorden voor het misdadig gedrag van geloofsgenoten? Kerkklokken zwegen toch ook niet toen Brenton Tarrant in 2019 51 moslims vermoordde in Christchurch? Het is een raar mechanisme dat ik mijn moslima-collega wel zou vragen het optreden van Taliban of IS te veroordelen, terwijl ik zelf zwijg over brandbommen bij moskeeen en aanslagen op moslims. Vergeet ook niet dat de meeste slachtoffers van moslim-terrorisme zelf moslim zijn.
Ja, wat denk je nou! Waarom stel ik deze vraag aan moslims? Omdat ik vrij indringende beelden van moslims op mijn netvlies krijg. En omdat het moslims zijn die hun oproep laten klinken. De islam heeft een missie om zich aan de wereld te tonen en om mensen tot hun geloof aan te trekken. Hun goed recht.
Maar vergeet niet dat veel radicale moslims ook het doel hebben om hun strijd te tonen en te verkopen! Constant worden allerlei acties gefilmd en via professionele kanalen aan ons getoond. Dit is het beeld dat deze radicalen willen oproepen en dat lukt ze ook.
Zij bedienen zich echter wel constant van de titel of ondertitel die de kern is van de Islam, de genoemde belijdenis Allahoe akbar.
Als vredelievende moslim is dat toch hemeltergend? Dat ze hun oproep tot geweld, oorlog, strijd en barbaarse gruwelijkheden verbinden aan jouw oproep tot gebed ?
De moeilijkheid is dat dit niet meer rationeel te onderscheiden valt. Zo van, de echte islam is vrede, maar er zijn een paar radicalen hier ver vandaan. Of: het zijn wel dezelfde woorden, maar ze hebben niets met elkaar te maken!
De kern van mijn gevoel is dat er teveel overlappingen zijn van de gewone islam die ten volle het recht van godsdienstvrijheid kan en mag gebruiken, en de radicale, gewelddadige islam die zich als onkruid daarmee vermengt en zich daarin hult.
Het is voor mij, zoals ik zei, een bepaald gevoel. Als ik die beelden van moordpartijen in m'n hoofd heb en ik hoor even later weer die gebedsoproep, kan ik dat gevoelsmatig ook maar moeilijk scheiden.
Ik weet hoezeer radicale predikers juist heimelijk hun weg proberen te zoeken in gewone moskeeën in een poging de zaak qua leer en leven te ondermijnen en over te nemen.
Die scheiding krijgt de islam zelf kennelijk ook maar moeilijk voor elkaar.
Het is echt heel moeilijk om te weten welke groep een moslim-zegsman nu precies vertegenwoordigt. En zo weet ik ook niet precies met welke moslim ik te maken heb als ik vrijdagmiddag die oproep hoor.
Die vraag kan ik alleen aan moslims stellen. Ga jij mij nou het recht tot het stellen van die vraag ontzeggen?
We hebben ons als christenheid toch ook al voor alles en nog wat moeten verantwoorden: kruistochten, inquisitie, slavernij, instemming met nationaal-socialisme. Zeg niet dat christenen niet vaak terecht op hun donder hebben gekregen.
En ik ben de eerste om huidige gewelds-excessen van christen te veroordelen (denk even aan Amerikaanse fundamentalisten).
Maar die Pavlov-reactie alsof elke kritische vraag aan moslims / de islam altijd een onterechte aanval is op een lieve en onschuldige wereldwijde gezelligheidsvereniging vind ik ook onzin.
gravo