Moderators: henkie, elbert, Moderafo's
elburger schreef:@Marnix
1.Ik kan mij vinden in jouw eerste vraag/antwoord.
Een kerkdienst is er voor iedereen, gelovig, zoekende, ongelovig. Iedereen is welkom, niemand uitgezonderd.
De predikant vult zelf de preek in, en dat verschilt van kerkverband tot kerkverband en van prediker tot prediker.
De beluisterde preek, tip Moestuin, vond ik goed, maar dat is mijn mening, enkel de duidelijke waarschuwing betreffende de hel miste ik. Anderen zullen dat niet nodig vinden.
2. In hoeverre moet men trachten te overtuigen door te dreigen met hel en verdoemenis.
Ook dat ligt aan de prediker, en welk kerkverband men aanhoort.
Mijn persoonlijke mening is dat zulks goed is. Zeer velen zijn het daarmee niet eens, dat respecteer ik. Maar juist die voorstelling van de poel van vuur en sulfer kan " verhelderend" werken. Daarbij komt dat er in de Bijbel ook over gesproken wordt.
God is liefde, maar God is ook rechter die oordeelt de levenden en de doden. Dat kun je tweeerlei opvatten. Levend of dood en genade ontvangen van God op voorspraak van Zijn Zoon , Jezus Christus en de eeuwige dood in de poel van vuur en sulfer.
En ja, dan ben ik orthodox, maar mijn liefde voor God en de medemens is niet anders dan van welk ander christen die God ook lief heeft.
Als ik Jesaja 66 vers 1 en 2 lees :" Alzo zegt de Heere: de hemel is Mijn troon, en de aarde is de voetbak Mijner voeten........... maar op dezen zal Ik zien, op de arme en verslagene van geest, en die voor Mijn woord beeft".
De waarschuwing voor de hel doet toch ieder mens beven? Dan mag, nee moet er m.i. toch ook over gesproken worden.
En ja, dan kan men duizenden teksten in de Bijbel lezen van Gods barmhartigheid. Wat een zegen.
Hemel of hel?
Leestip: Romeinen 2. Iedereen wordt geoordeeld overeenkomstig zijn/haar daden, of je nou wel of niet gelooft.elburger schreef:Vreselijk is het te vallen in de handen des levenden Gods.
Dit geldt voor alle ongelovigen die de hemel nooit zullen beerven maar voor eeuwig in het hellevuur zullen moeten verblijven.
elburger schreef:@Moestuin
Kern van deze preek waren de woorden die Jezus sprak tot Martha.
Ik ben de opstanding en het leven.
Deze preek uit juli 2010 is nog steeds en zal tot het einde der aarde actueel blijven.
Treffend vond ik het dat deze prediker zijn eigen zonden ter sprake bracht en zijn oproep aan -vooral jongeren- en ouderen om standvastig te blijven in het geloof en de woorden van Jezus te omarmen en op te slaan in hunner harten: Ik ben de opstanding en het leven.
Een preek over liefde en vergeving, maar ook de waarschuwingen het zondige levenspad te verlaten, want zij die dat niet doen wacht de eeuwige dood, zoals de predikant het omschreef.
Een ding miste ik in deze hele preek, - iets wat ik persoonlijk mis - en dat is een ferme waarschuwing voor hen die niet geloven, dat hen de poel van vuur en sulfer wacht, welke ook eeuwig durende pijn, weening en het knersen der tanden zal geven.
Herbster schreef:Ik ben als refo opgegroeid, maar heb hier afscheid van genomen. De hel lijkt mij overduidelijk een verzinsel om de boodschap meer kracht bij te zetten. Als je kinderen hebt, en je houdt van ze, zou je dan ooit je eigen kind eeuwig, dus oneindig laten lijden? Nooit uiteraard, tenminste niet als je niet een totaal verknipte ouder bent. Wat je kind ook heeft gedaan, uiteindelijk sta je toch weer voor hem/haar klaar. Wanneer Jezus ons dus leert om God aan te spreken als 'onze Vader' is dat niet te rijmen met een Vader die zijn kinderen dreigt met eeuwige, dus oneindige pijn. Ik heb medelijden met de refokinderen die dit nog elke zondag moeten horen, en het lijkt mij eigenlijk ook mentale kindermishandeling.
Daarnaast heb ik het idee dat veel refo's zelf ook niet ECHT in de hel geloven. Anders zouden er veel meer van hen krankzinnig worden van angst.
Mensen zijn goed in het bedenken en creeëren van een hel voor elkaar. Zie wat er in Oekraine en Jemen gebeurt.. De hel lijkt mij dus ook een typisch menselijke projectie.
Herb
Marnix schreef:Ik vind dit wel interessant om verder over door te praten. Volgens mij zijn twee dingen wel relevant. Allereerst wat de hel precies is. Want als we willen nadenken over de vraag of de hel wel of niet bestaat is het wel heel relevant om te bedenken wat de hel dan precies is, hoe die eruit ziet. Mijn kinderlijke beeld, ook al ben ik niet reformatorisch, ook niet zo opgegroeid is een beetje het klassieke denkbeeld van een groot brandend vuur of een plek waar alles brandt, waar je in wordt gegooid en dan heb je eeuwig pijn want alles brandt en is heet. Dat is natuurlijk een vrij heftig beeld waarbij de vraag is of dat ook zo letterlijk is. Ik denk dat een deel van het niet geloven in de hel het gevolg is van het absurde van het beeld wat snel wordt geschetst.
Wat ik je kan aanraden is om het boekje "De Grote Scheiding" van C.S. Lewis eens te lezen (en eventueel Onversneden Christendom ook) Wat je daar leest is iets anders, niet minder "hels" maar wel begrijpelijker. De hel als de plek waar God niet is en dus de mens, het ego centraal staat. Het heeft mij wel geholpen om het beeld te veranderen, zonder direct het idee van een hel los te laten. Want als je dat doet, wat doe je dan met de Bijbel waar het wel gaat over het verschil tussen leven met Hem en zonder Hem, kind van Hem zijn of niet, God dienen of mammon, de verlossing door Jezus Christus.
Het tweede is: Zou God het zijn kinderen aandoen? Dat denk ik niet. Maar wie zijn Gods kinderen? Is iedereen dat? Of zijn we Gods kinderen door Jezus Christus? En in hoeverre laat God de mens een keuze? Als je kijkt naar de verloren zoon bijvoorbeeld: De vader geeft hem een deel van de erfenis en hij gaat weg. Op dat moment is hij niet bij zijn vader, ook al wil die vader dat wel. Wat zou als hij niet terug was gegaan? Dan was hij altijd weggebleven. De genade is dat hij naar huis gaat en zijn vader hem al staat op te wachten, maar hoeveel zonen zijn ooit weggelopen en niet meer teruggekeerd? En is dat uiteindelijk niet de hel, de plek waar God niet is? Je ziet bij de verloren zoon tot welke ellende het allemaal leidt. Klopt het beeld dan wel van een Vader die er bewust voor kiest zijn kinderen eeuwig te laten leiden? Want is God wel hun Vader. En kiest Hij het leiden of kiezen de mensen het? Is de hel een plek waar Hij mensen naartoe stuurt of waar ze zelf naartoe willen omdat ze niet willen dat er een God is?
Een citaat van Lewis om eens flink op te kauwen:
“There are only two kinds of people in the end: those who say to God, "Thy will be done," and those to whom God says, in the end, "Thy will be done." All that are in Hell, choose it. Without that self-choice there could be no Hell. No soul that seriously and constantly desires joy will ever miss it. Those who seek find. Those who knock it is opened.”
Herbster schreef:Marnix, dank voor je uitgebreide en respectvolle reactie. Ik schreef in dit deel van het forum omdat ik in veel andere delen van het forum niet kan reageren. Of ik moet eerst aanvinken dat ik geloof dat de bijbel het onfeilbare woord van God is. En dat geloof ik niet (meer). Ik vind de bijbel een prachtig boek, geschreven door mensen uit hun tijd, met de kennis van toen. Dat het niet onfeilbaar is kan iedereen die zelf kan en durft na te denken snel inzien. Denk alleen al aan het scheppingsverhaal. Als je dat letterlijk wil geloven wordt het een lastig verhaal. Als je er wat vrijer mee omgaat (ik denk dus dat dat mag), kun je er veel meer mee.
Of ik geloof in God? Soms wel. En ik geloof in het Koninkrijk van God, waaraan we hier op aarde mogen meewerken. En daar werken ook atheïsten, moslims en buddhisten (etc) aan mee.
Nogmaals dank voor je reactie.
Terug naar “[Religie] - Open forum”
Gebruikers op dit forum: Google [Bot], Google Adsense [Bot], Huisje_op_de_hei en 36 gasten