Pcrtje schreef:Maar Gravo, de vraag die ik bedoel te stellen is: waarom zou het niet van God gekomen kunnen zijn? Waarom proberen we God van alle verantwoordelijkheid te ontdoen?
Het probleem met de idee dat het kwaad van God komt, ligt in de definitie van God. God wordt niet alleen gedefinieerd als de Oorsprong en Schepper van alle dingen, maar ook als goed. Omdat de centrale geloofsbelijdenis van Jodendom en christendom gaat over de eenheid van God, is het veronderstellen van een mogelijke tweespalt of een innerlijke strijd of touwtrekkerij in God een ketterij.
Je komt dan bij dualistische godsdiensten uit, waarbij goed en kwaad als evenwichtige krachten worden voorgesteld die constant in gevecht zijn, soms aan de winnende, soms aan de verliezende kant. Het christendom kan dat karakter krijgen als God en duivel als gelijkwaardige krachten worden gezien, die allebei aan een andere kant van de mens trekken. Daarmee wordt de verantwoordelijkheid gedeeld: al het goede, daar is God verantwoordelijk voor en al het kwade...de duivel. de mens is dan een beetje toeschouwer, slachtoffer, speelbal die al dan niet door God gered wordt of door de duivel te grazen genomen.
Het onoplosbare punt van God en kwaad in de monotheistische religies is:
- God en kwaad gaan niet samen
- God en kwaad zijn er niettemin beiden.
- God is alomvattend.
Deze drie gaan niet samen.
Vandaar dat er vanouds een oplossing is gevonden rond het thema van de schepping. In Genesis sluipt het kwaad via een enigszins onduidelijke afkomst (de satan = de slang = een engel die ooit uit de hemel is gevallen) het verhaal binnen. Dan voltrekt zich een scheiding.
Ook in de joodse mystiek wordt de oplossing gevonden in de schepping. Daar wordt gesteld dat de schepping zowel een goddelijk doel was, maar ook een pijnlijke geboorte van de "tweeheid" uit de "eenheid". Opeens is niet alles in God, maar is er een Schepping voor God. Schepping en schepsel zijn twee verschillende. Alles schreeuwt om een herstel van de eenheid, de eeuwige volheid waarin God rust, maar God scheidt bewust iets van Zichzelf af, maakt het naar Zijn beeld en opent daarmee een ruimte onder anderen voor ons, een ruimte die wij nu kunnen zien en bespreken.
Dat was geen fout, maar een wens van God. God is kennelijk zover gegaan in het goede, dat Hij de liefde praktisch mogelijk wilde maken en daarvoor een goed schepsel maakte. De innige verwantschap en binding van God en mens is de hoogste vorm van goed. God wandelde met de mens.
Kennelijk is het meest absolute en het uiterste van het goede dat er liefde kan zijn. Waar er twee voor nodig zijn. Maar die goedheid leidt tot een deling van de eenheid. Er ontstaat ook de mogelijkheid van scheiding. En dat is precies wat zich voltrekt in het gehele scheppingsproces. Enige tijd geleden een studie gedaan naar het Hebreeuwse woord "bara" (scheppen) waarin de nadruk werd gelegd op het feit dat dit woord ook "scheiden" betekent. Dag en nacht, water en land...steeds is scheppen ook scheiden. Maar het is een heilige gebeurtenis.
Niet voor niets is het huwelijk in de Bijbel tot op Jezus heilig. Het symboliseert en vertelt de oer-geschiedenis van de liefde, van de tweeheid die moet samensmelten, die één moet worden. Gemeenschap is eenheid, is een symbool van God en mens, Christus en de bruid, Schepper en schepping.
Voor onze discussie betekent dit dat God het kwaad niet heeft willen voorkomen, omdat hij het als consequentie van het uitoefenen van het hoogste goed, de liefde, heeft aanvaard. De Bijbel zegt daarover: overwin het kwade door het goede.
Waar mensen elkaar liefhebben, trouw beloven en gemeenschap hebben, ontstaat het paradijs. Het ultieme doel. "Het is niet goed dat de mens alleen is". En ook God hunkerde daarnaar: "Laat ons mensen maken".
Maar met die liefde, dat huwelijk en de gemeenschap ontstaat ook het risico van scheiding, van eenzaamheid, van de dood.
In de gereformeerde dogmatiek wordt gezegd dat God het kwade ten goede kan en wil gebruiken. De duivel, het kwaad is dus gecontroleerd aanwezig. Als onvermijdelijk neven-effect van het hoogste dat God te bieden heeft: een schepping, wij dus. God heeft er werkelijk alles voor over om dit te bereiken, om ons te doen leven!. Ook al opent die schepping de ruimte voor een val uit de hemel naar de aarde.
God kijkt verder dan het kwaad.
gravo