Pcrtje schreef:Nou, ja, het is maar welk woord je kiest. Bij een huurmoordenaar denk ik aan een zeer kwaadaardige persoon die zich van rechten van anderen niets aantrekt en zich om geldelijk gewin waagt aan het vermoorden van anderen. In dit gesprek zou ik God niet zó kwaadaardig op het liefdevolheidsspectrum indelen. Elke andere positie dan de perfectie op het liefdevolheidsspectrum volstaat voor dit gedachte-experiment.
Bij een huurmoordenaar gaat het inderdaad meestal om geld.
Maar moreel gezien maakt het in mijn opinie geen bal uit of het motief geld, macht, roem o.i.d. is.
Iemand die opdracht geeft tot genocide, racistisch en seksistich is, extreme straffen zet op normale dingen (steniging als je op de sabbat hout sprokkelt bijv): kortom, alle mensenrechten schendt. Zo iemand vind ik zeer kwaadaardig, die komt bij mij in hetzelfde hokje als een huurmoordenaar.
Dus ja, als jouw vraag is ''wat is er op tegen ....'' dan is dat mijn antwoord. Leuker kan ik het niet maken!
Pcrtje schreef:Ik weet niet helemaal zeker wat je hiermee bedoelt. Je bedoelt het vast niet in de zin van: deze fenomenen bestaan niet. Toch?
Zeker bedoel ik dat niet, ik ken de feiten. Het gaat er m wat je onder 'geloof' verstaat.
Meerdere keren heb ik geprobeerd dat duidelijk te maken, maar blijkbaar lukt me dat niet.
Misschien is 'geloof' al bij voorbaat zo ingevuld dat we compleet langs elkaar heenpraten.
Als ik zeg dat ik niet in machtsmisbruik en geweld e.d. geloof, dan bedoel ik daar gewoon mee dat ik, in mijn geval, bijvoorbeeld in diplomatie geloof.
Ik zou dus nooit kiezen voor genocide, misbruik, geweld, marteling ... vul maar in. Daar geloof ik niet in, daar sta ik niet voor ... ook niet als het werkt.
Het gaat gewoon tegen mijn principes in. Het staat niet in mijn hart gegrift zeg maar. Alles waar je in gelooft kun je in je eigen hart vinden.
Natuurlijk zijn er meer betekenissen van geloven, maar die zijn niet van toepassing op mijn reactie.
Pcrtje schreef:Maar dit is een wilsargument van. Jij wilt niet in zo’n persoon geloven. Okee, prima. Moet jij weten, denk ik dan. Maar je wil verandert niets aan de werkelijkheid. Als het echt zo is dat God niet perfect liefdevol is, dan is Hij dat ook wanneer jij niet bereid bent om dat te geloven.
Nou nee, zo zou ik dat niet willen noemen. Ik kan er niet voor kiezen om in iemand te geloven die zich bewijst als een ego-tripper die over lijken gaat. Hooguit kan ik beslissen om zo iemand te volgen omdat ik bang voor hem ben, maar zeker niet omdat ik dat zou willen.
En gaat het christendom niet om de moraal? Dat God volgens het nieuwe verbond zijn wil, die geheel goed is, in het hart schrijft?!
Moraal zonder je hart is in de praktijk best goed hoor, maar in de grond van je hart ben je dan gewoon schijnheilig. (beter dat dan toegeven aan kwaad doen, dat dan weer wel).
Pcrtje schreef:Ik heb ook wel eens uiteenzettingen gelezen van mensen die niet meer in een almachtige God geloven. Ja, dat zou ook een mogelijke uitweg uit het klassieke dilemma kunnen zijn. Ik voel er niet zo veel voor. Alwetendheid vloeit uit almachtigheid voort – immers, als iemand alles kan kan hij ook alles weten. Almachtigheid lijkt mij een essentieel onderdeel van de definitie van God. Dat is dan eigenlijk een cirkelredenering, ja. Maar wat blijft er van de definitie over als we het predicaat almachtigheid zouden verwijderen? Ik probeer – evenals jij schrijft – tevens vanuit een orthodox christelijk standpunt te schrijven, en in de Bijbel presenteert God zich toch vooral als Schepper waaruit het universum voortgekomen is. Ik denk dat het gemakkelijker is om de eigenschap almachtigheid op Bijbelse gegevens te rechtvaardigen (waarschijnlijk het best op Genesis 1) dan dat het voor perfecte liefdevolheid is.
Ik zie niet in waarom alwetendheid per definitie uit almacht zou voortvloeien.
Het klinkt als 'kun je een steen maken die je zelf niet op kunt tillen'. Contradictio in terminis.
Hoe God zich in de Bijbel presenteert dat kun je m.i. nooit in een harmonieus schema (geloofsbelijdenis) passen.
Pcrtje schreef:Zo ontwijkend of negerend kan ik niet denken. En ik vind dat ook een te gemakkelijke ontkenning van het dwingende probleem dat zich voordoet.
Snap ik, maar soms is loslaten veel moeilijker dan overal oplossingen voor bedenken.
Eigenlijk ken ik nog wel een paar 'oplossingen' maar ik geloof er zelf niet (meer) in.Ik heb geen behoefte om een dogma in stand te houden omdat het aansluit bij onderbuikgevoelens.
Alle spreken over Boven komt van beneden, ook het spreken dat beweert van Boven te komen. (Kuitert)