Moet ik nog iets met het christelijk geloof?

[Invincible]

Ga je dan uit gewoonte nog naar de kerk?

Nee, maar het is lastig te benoemen waarom dan wel. Het is niet uit gewoonte of plichtsbesef ofzo. Het is meer omdat God me ertoe aanzet, een bepaalde mate van verlangen in me legt. Maar het is meer een verlangen om Zijn wil te doen, dan om naar de kerk an sich te gaan. Zoiets.

Is er een kans dat je er toch eens mee stopt?

Als Gods initiatief / het verlangen af zou nemen zou het moeilijk worden. Ik ga het op eigen wilskracht niet redden, heeft het verleden bewezen. Daarvoor staan de kerkdiensten, en de meeste preken, te ver van me af.

Daar moet ik bij zeggen dat ik het voornamelijk wel eens ben met de inhoud. De inhoud is vaak te kinderlijk voor mijn doen, maar in mijn ogen niet onwaar ofzo. Dat ligt bij jou misschien wat anders.

Die groepsdruk is niet heel sterk in de kerk waar ik lid van ben, maar ik ben opgevoed met het idee dat je wel je steentje moet bijdragen als je bij een club zit. Mijn vader schreef laatst nog een column in het kerkblad dat het onder jongeren niet meer vanzelfsprekend is om in de kerkenraad te gaan en toen realiseerde ik me ook waar dat schuldgevoel van mij vandaan komt. In de nieuwsbrief staan regelmatig vacatures die maar met moeite vervuld worden. Dat is bij overigens bij andere verenigingen ook zo, bijvoorbeeld de VvE van onze flat en de sportclub. Je kunt wel nee zeggen, maar iemand zal het toch moeten doen.

Het zou jammer zijn als dit voor jou een van de redenen zou zijn om uit de kerk weg te blijven. En precies niet wat men probeert te bereiken lijkt me.
Het is inderdaad een breder probleem vandaag de dag. Wij hebben de VvE afgekocht: ondergebracht bij een officiële instantie. We doen alleen zelf nog kascontrole. Kost wat geld, maar je koopt vrije tijd. Op m'n werk: gelukkig net genoeg andere mensen om de ondernemingsraad te vullen. Ik snap niet wat die mensen bezielt om dat erbij te gaan doen, maar ik vind t prima zo

In het kader van het voorkomen van burn-outs heb ik ooit iemand horen zeggen dat onze generatie vandaag de dag zal moeten kiezen: of alles in het leven half doen, of maar enkele dingen goed doen. En dat laatste vraagt resoluut dingen uit je leven schrappen en/of nee zeggen tegen sommige dingen. Met alles doen, en alles goed willen doen, maak je jezelf kapot. Zeker als je ook nog sommige dingen langdurig tegen je zin in doet.

Groet,
Eric.

[Invincible]

Misschien is het wel typisch iets van onze generatie dat je geen vreselijke afkeer van de kerk hebt maar er langzaam uit groeit. Het geloof blijft ergens op de achtergrond, terwijl je de dogma's achter je laat.

Herman Paul heeft een paar boeken geschreven over secularisatie, waarvan ik er 2 heb gelezen: 'De slag om het hart - Over secularisatie van verlangen' en 'Shoppen in advent - Een kleine theorie van secularisatie'. Daarin onderzoekt hij wat de secularisatie is, waar men het in de kerk vaak over heeft.

Hij beschrijft precies het bovenstaande. Maar het verschijnsel was er blijkbaar al in de jaren '60 van de vorige eeuw: 'een zeer geleidelijk wegdrijven uit religieuze praktijken', en 'geen rebellie, geen opstand, geen bevrijding, 'just drifting'.' (Shoppen in advent, hfdst. 2).
Toen was het vooral toe te schrijven aan de toename van luxe en vrije tijd, en daardoor veranderende levenspatronen, waarvoor vaak geen plaats meer was voor kerkgang (wat vaak niet meer was dan een conventie). Vandaag de dag zijn er misschien wat andere oorzaken bijgekomen, maar het resultaat lijkt hetzelfde.

Of het 'eruit' groeien in onze generatie toe te schrijven is aan secularisatie verschil per persoon denk ik. Secularisatie kan volgens Herman Paul worden samengevat als 'een vergeten van God' & 'Secularisatie treed op als Godsverlangen aan belang inboet ten gunste van verlangens die vervulling zoeken buiten God'. (Shoppen in advent, hfdst. 5). In eigen woorden: de mens is vooral een verlangend wezen, en die verlangens horen op God gericht te zijn, maar helaas worden ze constant naar andere, tijdelijke zaken of praktijken in het hier en nu weggetrokken. Hoe meer men zich richt op de andere, tijdelijke zaken of praktijken in het hier en nu, hoe meer God en geloof naar de marge van het leven zal verdwijnen. En 'geloof dat niet beoefend wordt, verpietert'. (Shoppen in advent, hfdst. 3).

Augustinus riep ons al op ons te oefenen in Godsverlangen. En ik denk dat weinigen dat volhouden zonder kerkbezoek. Hoe suf die kerk misschien ook is.

Verder zijn de genoemde boeken zeker de moeite waard, vooral de laatstgenoemde. Veel meer durf ik er niet uit te citeren, hoewel m'n vingers tintelen. Als ik al teveel heb geciteerd: sorry daarvoor.

Mvg,
Eric.