Marnix schreef:Tip: De gele tekentjes achter mij bericht, met die oogjes en zo, zeggen ook iets over mijn reactie.
Ja, vandaar dat ik reageerde, want ik begreep die gele tekentjes niet in het verband. En nog steeds niet..
Moderators: henkie, elbert, Moderafo's
Marnix schreef:Tip: De gele tekentjes achter mij bericht, met die oogjes en zo, zeggen ook iets over mijn reactie.
Neon schreef:Ja, vandaar dat ik reageerde, want ik begreep die gele tekentjes niet in het verband. En nog steeds niet..
Marnix schreef:Bijzonder. Ze maakten wat ik zei dus licht sarcastisch. Zo van: Dat de mens iets moet / kan doen mag je niet zeggen hier, want dat is Arminiaans. Het was dus niet serieus bedoeld alsof ik dat echt meende en vroeg daarom ook niet om een serieuze reactie
Wat je nu zegt is natuurlijk heel Arminiaans
Neon schreef:Aha.
Ik had al opgezocht wat Arminiaans betekende op wiki en dacht mwah.. geen afwijkende gedachtegang, dus vanwaar die grote ogen. Maar oké, ik heb um.
Die zogenaamde vrije keus of wil houdt m.i. op nadat er de keus is gemaakt, maar de mens wil graag blijven kunnen kiezen, en inderdaad dan ook nog zonder iets te moeten.
Tonny schreef:En dan te bedenken dat ik de theorie van het plantje van een gergem-dominee heb (Vreugdenhil om precies te zijn, in zijn boek 'vruchtdragen voor Hem).
Marnix schreef:Als je de gereformeerde geschiedenis kent met het conflict tussen Arminius en Gomarus, de invloed daarvan op de drie formulieren en de invloed daarvan in de kerk van vroeger en nu is het allemaal iets gevoeliger en complexer
De Liefde is. God is. Het Licht is.
Huisje_op_de_hei schreef:De Liefde is. God is. Het Licht is.
Dat is geen proces, maar een onveranderlijke toestand, het Al.
De Liefde in de mens echter, God in de mens, het Licht in de mens, heeft een proces nodig Zich te ontwikkelen in de mens.
Je schreef zelf al dat het een gebroken wereld is. Wat heelt, wat heiligt, is Geest; de heilige Geest in de mens die tot geloof gekomen is.
Dan, door het tot geloof komen van de Zoon in ons, begint het proces van transfiguratie, van verandering.
Of denk je dat er na het 'bekeren' de gebroken mens die afhankelijk is van deze natuur, bestaat uit deze natuur direct geheeld is, geheiligd en meteen een goddelijk lichaam heeft dat functioneert als een heilig wezen? De teksten schrijven zo anders. Over 2 naturen, waarin de gebroken natuur zich laat omvormen door op te gaan in de Andere natuur.
En de Ander is het die moet groeien, ten kosten van datgene wat zich overgeeft aan dit innerlijke proces van reiniging en heiliging.
In de tekst wordt dit groeien ook wel geschreven als; wassen. En dan is het tot wasdom komen, het ontplooien van het Kind of de Zoon wellicht meer verhelderend.
Dus de Liefde is, maar de mens die zich innerlijk tot Hem wendt, zal opgaan in dit proces opdat de ware Mens zich zal openbaren.
Ik struikel nog steeds over het woord proces. Evenals de woorden: groeien, ontplooien, omvormen... enz. Nee ik geloof niet dat na de bekering de mens direct een goddelijk lichaam heeft dat functioneert als een heilig wezen. Sterker nog ik geloof niet dat dat er ooit van gaat komen tenzij de éne natuur ophoud met bestaan. Oké.. we hebben het over twee naturen. De geboren mens met erfzonde (1) en de wedergeboren mens (2).
Pfff het wordt een beetje ingewikkeld. Ik ben niet zo handig of snel met woorden maar vooruit.. ik probeer het.
Als je naar Paulus luistert die schrijft in Romeinen 7 vers 18 en 19.
18Want ik weet, dat in mij, dat is, in mijn vlees, geen goed woont; want het willen is wel bij mij, maar het goede te doen, dat vind ik niet.
19 Want het goede dat ik wil, doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet wil, dat doe ik..
Dan blijkt daaruit dat Paulus een strijd heeft met de twee naturen. Paulus was toen hij dit schreef toch allang bekeerd!! Je leest hierin niet dat de bekeerde mens almaar maar beter wordt tot hij een goddelijk lichaam heeft dat functioneert als een heilig wezen. Paulus zegt (in vers 24), ik ellendig mens wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods?
En dan komt hij bij Christus uit.
Tonny schreef:God heeft het zaadje geplant. God laat het groeien. Desalniettemin kunnen wij het plantje in de trapkast zetten, met heel weinig licht zodat het verdort. We kunnen het ook in een broeikas zetten, omgeven door perfecte omstandigheden. Dan groeit het plantje als kool. Dat is een stukje eigen verantwoordelijkheid.
Natuurlijk kan je je afvragen in hoeverre de Geest werkt wanneer wij onszelf in de broeikas van God zetten (door te bijbellezen, te bidden, te zingen etc), of in hoeverre dat onze eigen keuze is. Maar andersom (de kroeg in gaan, tijd verspillen aan tv kijken) schuiven we niet af op het te weinig werken van de Geest.
Kies dan heden wie gij dienen zult, vroeg Jozua het volk al.
Yada schreef:@Huisje_op_de_hei,
Het is een proces van minder worden en meer de zachtmoedigheid en het nederige hart kennen van je Zaligmaker, onze Heere Jezus Christus. Juist in het liefhebben (etc.) schenkt de Heere meer kennis van je eigen liefdeloosheid. Wat je uitdrijft naar je Zaligmaker Die verlost van je zonden. En zul je meer zien en smaken van Zijn liefde voor zo'n liefdeloos mens. Door Hem gedient te worden want Zij juk is zacht en Zijn last is licht. Het zal je ook niet onvruchtbaar laten voor Hem (Zonder dat je dat vaak zelf ziet ... tenminste… als je Jezus ziet als maatstaf en jezelf niet weer vergelijkt met anderen… En tegelijkertijd weet je heel goed dat Hij alles wat er is werkt.) Zie Zijn belofte!
Neon schreef:Haha..precies. En niets anders dan dat ik steeds schrijf.
Nu is het dát proces van Christus in ons, wat Hem aangaat; van mens tot Mens-wording. Wording is de transfiguratie van het lichaam, zoals Jezus al liet zien op de berg, een opstandingslichaam van Licht en Leven, het goddelijk lichaam.
1 Kor. 15 schrijft hierover.
Huisje_op_de_hei schreef:De Liefde is. God is. Het Licht is.
Dat is geen proces, maar een onveranderlijke toestand, het Al.
De Liefde in de mens echter, God in de mens, het Licht in de mens, heeft een proces nodig Zich te ontwikkelen in de mens.
Je schreef zelf al dat het een gebroken wereld is. Wat heelt, wat heiligt, is Geest; de heilige Geest in de mens die tot geloof gekomen is.
Dan, door het tot geloof komen van de Zoon in ons, begint het proces van transfiguratie, van verandering.
Of denk je dat er na het 'bekeren' de gebroken mens die afhankelijk is van deze natuur, bestaat uit deze natuur direct geheeld is, geheiligd en meteen een goddelijk lichaam heeft dat functioneert als een heilig wezen? De teksten schrijven zo anders. Over 2 naturen, waarin de gebroken natuur zich laat omvormen door op te gaan in de Andere natuur.
En de Ander is het die moet groeien, ten kosten van datgene wat zich overgeeft aan dit innerlijke proces van reiniging en heiliging.
In de tekst wordt dit groeien ook wel geschreven als; wassen. En dan is het tot wasdom komen, het ontplooien van het Kind of de Zoon wellicht meer verhelderend.
Dus de Liefde is, maar de mens die zich innerlijk tot Hem wendt, zal opgaan in dit proces opdat de ware Mens zich zal openbaren.
Ik struikel nog steeds over het woord proces. Evenals de woorden: groeien, ontplooien, omvormen... enz. Nee ik geloof niet dat na de bekering de mens direct een goddelijk lichaam heeft dat functioneert als een heilig wezen. Sterker nog ik geloof niet dat dat er ooit van gaat komen tenzij de éne natuur ophoud met bestaan. Oké.. we hebben het over twee naturen. De geboren mens met erfzonde (1) en de wedergeboren mens (2).
Pfff het wordt een beetje ingewikkeld. Ik ben niet zo handig of snel met woorden maar vooruit.. ik probeer het.
Als je naar Paulus luistert die schrijft in Romeinen 7 vers 18 en 19.
18Want ik weet, dat in mij, dat is, in mijn vlees, geen goed woont; want het willen is wel bij mij, maar het goede te doen, dat vind ik niet.
19 Want het goede dat ik wil, doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet wil, dat doe ik..
Dan blijkt daaruit dat Paulus een strijd heeft met de twee naturen. Paulus was toen hij dit schreef toch allang bekeerd!! Je leest hierin niet dat de bekeerde mens almaar maar beter wordt tot hij een goddelijk lichaam heeft dat functioneert als een heilig wezen. Paulus zegt (in vers 24), ik ellendig mens wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods?
En dan komt hij bij Christus uit.
Marnix schreef:Paulus stelt die vraag maar hij beantwoordt hem ook gelijk. Hij kent zijn ellende maar ook de verlossing, om het zo maar te zeggen. Maar als je de verlossing kent is niet alle ellende opeens verdwenen. De zonde is niet weg, je hebt nog steeds verleidingen, je het is nog steeds regelmatig vallen en (met Hem) weer opstaan. Maar wat weg is is de veroordeling (Romeinen 8:1). Als het gaat om groeien in je geloof gaat het er niet om dat je steeds beter gaat geloven ofzo maar dat je steeds meer met Hem verbonden bent, steeds meer kind van Hem wordt en dus als die aanvechtingen er zijn, je steeds meer weet dat je altijd bij Hem terecht kan en Hij je niet veroordeeld maar vrijspreekt. Maar om het bij deze week te houden, om met Hem op te staan mag / moet je ook met Hem sterven. Eerst sterft Hij en dan overwint Hij de dood en als we delen in Zijn lijden mogen we ook delen in zijn overwinnig. Dan is het echt het Goede Vrijdag en Pasen in je leven.
Huisje_op_de_hei schreef:Dat zal het zijn. Dat de veroordeling weg is voor degene die IN CHRISTUS zijn. Ondertussen blijven we in deze wereld wel met de gebrokenheid leven. Dus vallen en aanvechtingen blijven. Maar met Hem weer opstaan.
Dank voor de aanvulling.
Ik zal niet altijd kunnen reageren op alles, en dat hoeft ook niet, maar ik lees het meestal wel door en laat het op me inwerken.
Terug naar “[Religie] - Open forum”
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 112 gasten
