kerk tot een afgod

[MoesTuin]

Ik maak me zorgen.
Ik zie dat de kerk soms tot een afgod is geworden.
De kerk is allesbepalend: tradities en de leer lijken te gaan vóór de woorden van Jezus (heb uw naaste lief als uzelf, heb uw vijanden lief en vooral: oordeel niet). In de kerk zie ik dat deze woorden van Jezus maar weinig gepraktiseerd worden, eerder het tegendeel: kliekjesvorming, ons-kent-ons, mensen die anders leven of er anders uitzien worden veroordeeld en buitengesloten, op punten en komma's worden andere christen als onechte christenen weggezet en veroordeeld.
Ja, als mensen zich aan onze tradities houden, onze leer willen volgen en zich kleden en gedragen zoals wij, dan zijn ze welkom.
Dat is niet naar het voorbeeld wat Jezus heeft gegeven.
De kerk is belangrijk, maar heeft niet het primaat boven de Heere God.
De kerk zit vol met gemankeerde, zondige mensen, die geen haar beter zijn dan de mensen buiten de kerk.
Ze zijn wel beter af, want een leven zonder God is geen leven.
De Heere God is overal.
Jezus zegt het zelf in Matheus 18:20: "waar twee of drie vergaderd zijn in Mijn Naam, daar ben Ik in het midden van hen."
Dat is niet voorbehouden aan de kerk, dus dat moet de kerk zich ook niet toeëigenen en dat gebeurt helaas wel.
Jezus heeft geen gemeente en geen kerk gesticht toen Hij onder ons was en heeft dat ook niet van ons gevraagd.
Hij heeft alleen van ons gevraagd het evangelie te verkondigen.
Zelf deed Hij dat niet in een kerk (een enkele keer in een synagoge), maar vooral buiten, in het openbaar. De kerk (lees kerkmensen) is doorgaans geen reclame voor Jezus.
Ik begrijp daarom dat veel mensen niets meer van de kerk moeten hebben.
Wordt het niet eens tijd dat we belijden dat we er in de kerk een puinhoop van hebben gemaakt en dat we hebben gezondigd door niet Jezus, maar onze tradities en de leer centraal te stellen en weer te doen wat Jezus van ons vraagt en wel een voorbeeld van Hem te zijn.
Wij moeten ons juist onderscheiden door onze Liefde.



https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/21 ... een-afgod/

Een vraag die gesteld werd in de vragenrubriek.
Actueler dan ooit.
Hoe bijbels is de kerk anno 2020 zoals deze nu functioneert?

De Heer Jezus ging af en toe naar de synagoge, maar vooral ging Hij zelf naar de mensen toe, zelf de wereld in en zo is ons ook de opdracht gegeven...."Gaat heen, de wereld in en verkondigd het Evangelie"
Maar wat doen we nu veelal?
We komen samen, liefst in verschillende geloofsgemeenschappen met ieder z'n eigen gemaakte regeltjes wetjes en afspraken, wat tegenwoordig ook soms al niet meer samen gaat.

is de kerk soms inmiddels echt tot een afgod geworden?
Is er van Gods wegen een zuivering gaande
Want vanwege de wellicht te vergaande oprechte liefde voor de kerk, voor jou kerk is deze wellicht tot een afgod geworden en verblind het je zicht op Christus en Zijn Gemeente, Één gemeente, allen samen één in Hem....

Hoe is het allemaal zo gekomen....wie heeft een kort overzicht van de tijd waarin de Heer Jezus leefde en zo de tijd en geschiedenis door dat de kerk ging ontstaan en ontstond tot de (problematische) situatie waarin we nu verkeren.
En hoe moet het nu verder, met de kerk die zijn glans allang verloren is, in de Toekomst?

[gravo]

De gestelde vraag vereist wel eerlijkheid. Heel vaak functioneert de kerk, onze eigen fijne, warme, vertrouwde kerk nogal eens als een filter waardoor we de bedreigende werkelijkheid van onze omgeving niet meer (hoeven te) zien. We richten ons op alles wat zich intern voordoet, de blik naar binnen. Daar kunnen we erg druk mee zijn en ook erg gelukkig van worden. De kerk heeft traditionele elementen, die vaak in een vast ritme voorbij komen en dat geeft houvast. De feesten, de sacramenten, de diensten, de kringen, de bijeenkomsten, de activiteiten. Ze kunnen echt en terecht tot grote steun zijn en ons een thuis-gevoel geven. Hier wil ik nooit meer weg.

Maar deze gevoelens, deze gemeenschappelijk gedeelde ervaringen zijn niet de enige die ons bezighouden. We hebben ook een leven buiten de kerk. In een wereld die vandaag de dag opmerkelijk dicht aan schuurt tegen ons kerkelijke leven. Via ons werk, via onze vrienden, via onze kinderen, via de media, op straat, in de winkels, overal eigenlijk. Het is stukken moeilijker geworden om je af te sluiten voor wat om ons heen gebeurt. Als je dat toch probeert ben je niet alleen veroordeeld tot een bijna kluizenaar-achtig leven, maar wordt de inner circle van de geloofsgemeenschap nog veel belangrijker. Dat wordt dan een vluchtheuvel, de enige plek waar je je nog veilig en op je gemak voelt. Dan ga je ook het contact met de ruwe werkelijkheid buiten de veilige schuilhut van de kerk of de gemeente verliezen. Je hebt niet meer door wat er gebeurt, je ziet de dreiging alleen nog maar als iets dat zich buiten je eigen leven plaatsvindt en je begrijpt steeds minder van de maatschappelijke ontwikkelingen.
Dan is de schok wel erg groot als je bemerkt dat die ontwikkeling de kerk in het algemeen, maar jouw geloofsgemeenschap in het bijzonder niet voorbij gaat! Dan kan er angst en onzekerheid gaan ontstaan, ook binnen de veilige kring.

Om dat te voorkomen lijkt het me goed om te controleren of je geloof ook een troost en een rustpunt is in het leven van alledag. Vind je te midden van je vrienden, collega's, op straat en overal waar je de buitenwereld om je heen ervaart en tegenkomt ook de innerlijke rust en de innerlijke troost? Kun je jezelf blijven tijdens een feestje waar je in verzeild raakt? Kun je rustig zijn tussen collega's die een hele andere levensstijl beoefenen? Kun je nog gewoon, vriendelijk, gastvrij en open zijn ook op momenten dat je met de meest uiteenlopende gebeurtenissen en mensen wordt geconfronteerd?
Als je dan ook de innerlijke rust hebt en je niet laat verleiden om jezelf te verloochenen, sterker nog, om je niet te buiten te laten gaan aan dingen die je echt niet wilt, dan is het geloof en de hoop en de liefde volgens mij diep geworteld. Dan zijn de gevaren veel minder groot dan wel eens door angstige christenen wordt gedacht. Dan kun je ook respect en contact verwachten. Dan sta je voor iets dat belangrijker en rijker is dan de vluchtige lol en gein. Dan is er een stabiliteit over je gekomen die andere mensen zullen zien en ervaren. Dan ben je ook een getuige van Christus, vind ik. Alleen dan ontstaan er ook openingen voor goede gesprekken. Dan alleen zal iemand zich vrij genoeg voelen om zijn of haar hart voor je uit te storten.
Een christen weet van veel dingen. Van hoogte- en dieptepunten. Hij weet hoe groot de zonde en de ellende is. Hij weet hoe hij daar genadig van verlost is. Hij weet hoe dankbaar hij daarvoor is. Wat een geluk en zaligheid hij heeft ontvangen. Daarom is hij innerlijk vrij en gerust, niet bang voor wat er op zijn pad komt.
Geschokt misschien door de omstandigheden of de daden en woorden van anderen, maar getroost door wie en wat hij in Christus is en heeft.

Uiteraard zal je geloof, je hoop en je liefde gevoed worden in de onderlinge samenkomst. Maar als het goed is ontvang je dan zoveel kracht en troost, dat je buiten die samenkomsten, in de wereld, niet angstvallig, niet stil en vreemd, niet achterdochtig of wantrouwend in het leven staat.

De beste test of je wel een goede omgang hebt met je eigen (kerkelijke) gemeente is mijns inziens de mate waarin je als christen een gerespecteerde en stabiele relatie met anderen ( je naasten) kunt onderhouden. Zonder te vluchten, zonder anderen te negeren of met de nek aan te kijken, zonder anderen bij voorbaat af te wijzen of hen voorbij te lopen. Uw vriendelijkheid zij alle mensen bekend.
Bedenk dat je geroepen wordt het zout der aarde te zijn. Welnu, parafraserend zou je kunnen zeggen: als het zout altijd in het potje blijft zitten en de aarde dus nooit bereikt, waarmee zal de aarde dan gezouten worden?

Terugkomend op de eigen gemeente: als je meer weet van de buitenwereld en je ziet aspecten daarvan terugkomen in je eigen geloofsgemeenschap, kun je veel beter kaf van koren scheiden. Sommige dingen zijn eigenlijk helemaal niet zo erg, andere dingen kunnen wel heel kwalijk zijn. Een voorbeeld van het eerst vind ik de muziekstijlen die langzamerhand de jongeren in de kerk brengen. ja, dat is een invloed van buitenaf. maar persoonlijk zie ik daar geen groot gevaar in. Een voorbeeld van het tweede, iets kwalijks dus, is het feit dat sommige jonge mensen helemaal in een bubble terecht zijn gekomen. dat ze niet of nauwelijks meer openstaan voor tegengeluiden. Verslavingen kunnen ook zo'n bubble zijn (gaming, drugs, alcohol). Kijk dat vind ik dan weer kwalijke invloeden in de gemeente. Zo zijn er nog veel meer dingen te noemen.
Maar een goed oordeel in de gemeente kun je pas vellen, wanneer je weet wat de achtergronden zijn van de dingen buiten de gemeente.
En daarvoor moet je een goede omgang met de buitenwereld blijven oefenen.

gravo

[DeLange]

Ik maak me zorgen.
Ik zie dat de kerk soms tot een afgod is geworden.
De kerk is allesbepalend: tradities en de leer lijken te gaan vóór de woorden van Jezus (heb uw naaste lief als uzelf, heb uw vijanden lief en vooral: oordeel niet). In de kerk zie ik dat deze woorden van Jezus maar weinig gepraktiseerd worden, eerder het tegendeel: kliekjesvorming, ons-kent-ons, mensen die anders leven of er anders uitzien worden veroordeeld en buitengesloten, op punten en komma's worden andere christen als onechte christenen weggezet en veroordeeld.
Ja, als mensen zich aan onze tradities houden, onze leer willen volgen en zich kleden en gedragen zoals wij, dan zijn ze welkom.
Dat is niet naar het voorbeeld wat Jezus heeft gegeven.
De kerk is belangrijk, maar heeft niet het primaat boven de Heere God.
De kerk zit vol met gemankeerde, zondige mensen, die geen haar beter zijn dan de mensen buiten de kerk.
Ze zijn wel beter af, want een leven zonder God is geen leven.
De Heere God is overal.
Jezus zegt het zelf in Matheus 18:20: "waar twee of drie vergaderd zijn in Mijn Naam, daar ben Ik in het midden van hen."
Dat is niet voorbehouden aan de kerk, dus dat moet de kerk zich ook niet toeëigenen en dat gebeurt helaas wel.
Jezus heeft geen gemeente en geen kerk gesticht toen Hij onder ons was en heeft dat ook niet van ons gevraagd.
Hij heeft alleen van ons gevraagd het evangelie te verkondigen.
Zelf deed Hij dat niet in een kerk (een enkele keer in een synagoge), maar vooral buiten, in het openbaar. De kerk (lees kerkmensen) is doorgaans geen reclame voor Jezus.
Ik begrijp daarom dat veel mensen niets meer van de kerk moeten hebben.
Wordt het niet eens tijd dat we belijden dat we er in de kerk een puinhoop van hebben gemaakt en dat we hebben gezondigd door niet Jezus, maar onze tradities en de leer centraal te stellen en weer te doen wat Jezus van ons vraagt en wel een voorbeeld van Hem te zijn.
Wij moeten ons juist onderscheiden door onze Liefde.



https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/21 ... een-afgod/

Een vraag die gesteld werd in de vragenrubriek.
Actueler dan ooit.
Hoe bijbels is de kerk anno 2020 zoals deze nu functioneert?

De Heer Jezus ging af en toe naar de synagoge, maar vooral ging Hij zelf naar de mensen toe, zelf de wereld in en zo is ons ook de opdracht gegeven...."Gaat heen, de wereld in en verkondigd het Evangelie"
Maar wat doen we nu veelal?
We komen samen, liefst in verschillende geloofsgemeenschappen met ieder z'n eigen gemaakte regeltjes wetjes en afspraken, wat tegenwoordig ook soms al niet meer samen gaat.

is de kerk soms inmiddels echt tot een afgod geworden?
Is er van Gods wegen een zuivering gaande
Want vanwege de wellicht te vergaande oprechte liefde voor de kerk, voor jou kerk is deze wellicht tot een afgod geworden en verblind het je zicht op Christus en Zijn Gemeente, Één gemeente, allen samen één in Hem....

Hoe is het allemaal zo gekomen....wie heeft een kort overzicht van de tijd waarin de Heer Jezus leefde en zo de tijd en geschiedenis door dat de kerk ging ontstaan en ontstond tot de (problematische) situatie waarin we nu verkeren.
En hoe moet het nu verder, met de kerk die zijn glans allang verloren is, in de Toekomst?

Ik denk dat je het al onbewust benoemd. Je zegt dat wij als christenen geen betere mensen zijn dan mensen buiten de kerk. Wat is er dan mis gegaan? Is Pinksteren aan ons voorbij gegaan? Immers hebben de mensen buiten de kerk niet de uitstorting van de Heilige Geest gehad. Wij soms ook niet?

[ben db bd]

Zou de kerk niet vaak te heilig verklaard worden?
Gods Kerk, de Gemeente van Christus is m.i. heilig. Maar mag mijn denominatie zich dat ook vinden? De kerk met toevallig het grote gelijk?
Dan maakt m.i. zo'n denominatie zichzelf tot een afgod, en die sleept dan velen mee in een heerserige vaak on-Bijbelse cultuur.
Is mijn kerk wel ootmoedig, nederig genoeg? Een voorganger heet bij ons dominee (heer). Was niet Eén onze Heer, en wij broeders?
In mijn denominatie mag de voornaam van de predikant niet eens bekend gemaakt worden. Zo zat ik samen met een dominee in een commissie, maar mocht zijn voornaam beslist niet weten. Van mij mag hij hoor, ik zal hem wel 'hoog' (belangrijk) houden.

Bij ons worden weer ambtsdragers benoemd, door de gemeente verkozen. Aan hen wordt gezegd dat ze zo dus door God Zelf verkozen zijn.
Trekken we als kerk dan niet 'een veel te grote broek aan' ?
Wij claimen de hemel als ons voorland, m.i. dienen we daar op Bijbelse grond veel genuanceerder mee om te gaan.
In de vragenrubriek las ik:

Hoe kan ik (gelovige vrouw) straks in de hemel ooit volmaakt gelukkig zijn als ik mijn man, kinderen, familie en vele andere dierbaren die niet geloven, voor eeuwig (en dat is heeeel lang!) achter moet laten? Ik kom hier niet uit.

Nee, zeg ik dan, volgens onze theologie is dat wellicht een probleem, hoewel er veel erkenning is voor vrijmaking, volkomen losmaking van herinnering aan wat nog pijn zou kunnen doen. (zie Jes.65:17)
Maar ten eerste lees ik m.i. niet dat behouden zijn überhaupt een plaats in de hemel garandeert. Als je behouden bent in Christus behoef je niet meer bang te zijn voor de hel. Dat wel, en dan bedoel ik de eeuwige poel van vuur, die van zwavel brandt, het Gehenna.
Doch voor de hemel zelf, op de nieuwe aarde straks nederdalende als het Nieuwe Jeruzalem, is (m.i. samen met de zwaerste gereformeerden), een wellicht hoge mate van heiliging noodzakelijk, welk niveau de gemiddelde kerkganger zomaar nog niet bereikt zonder als oude mens geheel en al afgestorven te zijn. Zulke mensen meen ik wel te kennen, maar zou dat wellicht de selectie van echte uitverkorenen kunnen zijn? Wat we de bruid van de Heere Jezus noemen? (zie Op.19)

Wie verloren is voor de hemel komt volgens onze gereformeerde theologie in de hel. Dat wordt soms versluierd gebracht, maar zo zou de harde werkelijkheid wel zijn. Weet u dat ik dan voor ons allemaal vrees? M.i. wordt alleen bij de opname van de gemeente, 1Tess.4, 1Kor.15, een in de 2200 km. hoge hemel benodigd nieuw hemels opstandingslichaam aan de bruidsgemeente verstrekt, net als de Eersteling, vrij van tijd en ruimte.
Nou, in mijn kerk wordt heel de opname niet serieus genomen en vaak mag hij ook beslist niet worden gepredikt.
En buiten de opname van de gemeente kom ik die benodigde metamorfose in een punt des tijds nergens meer tegen ... wie wel ??
Gelukkig is er daarom tussen de hemel en de hel een paradijs. Straks zal heel de nieuwe aarde zonder zee een paradijs zijn. Dat valt dan toch ook wel onder het koninkrijk der hemelen of het koninkrijk Gods?
Nou, daar kunnen (bij gelijke grootte) eeuwig tientallen miljarden mensen wonen. Mensen die weer levend werden, zie Op.20, bij de eerste opstanding, of 1000 jaar later, t.b.v. het grote eindoordeel voor Gods grote witte troon (waar het geloof niet meer ter sprake komt, maar wel de werken! zie vers 13) Zie ook Op.21:24, de (heiden)volken die zalig worden en 22:2, bomen die eeuwig leven geven, met jaarlijks 12x vruchten en met bladeren ter genezing van de heidenvolken.
M.i. de Bijbel eerlijk lezend, komen alleen de slechte mensen samen met de duivel, de antichrist en de valse profeet in het eeuwige vuur.
zie Op.21:8. Ja, daar vallen dan ook wel bewust gekozen ongelovigen onder, ... m.i. de grootste fout die je maken kunt.

[DeLange]

De werkelijkheid blijft hard. De weg naar de vernietiging is breed en er gaan heel veel mensen over. Hoop is hierin mogelijk dit in de eenheid van het huwelijk de niet gelovige partner door de gelovige partner gered wordt, volgens Paulus. Daarmee red je echter je kinderen niet. Echter kan je wel voor hen bidden en het evangelie delen
, opdat de Heer hen eens bekeren zal.

[elburger]

Moestuin schreef

Ik zie dat de kerk soms tot een afgod is geworden.

Indien men dat zo is/ziet dan in hij of zij op de brede weg aan het wandelen, dewelke tot de hel zal leiden.

Indien men een oprecht en waar geloof heeft, zich laat leiden door de Heilige Geest, , zal men de kerk en zijn dienaren nooit verafgoden.

Echter, de Roomsen doen dit wel.
Ik bid voor hen dat zij die ingeslagen weg spoedig de rug zullen toekeren.

Hierdoor zal weer weer het een en ander op mij afkomen.

[hans0166]

I zal men de kerk en zijn dienaren nooit verafgoden.

Echter, de Roomsen doen dit wel.
Ik bid voor hen dat zij die ingeslagen weg spoedig de rug zullen toekeren.

Hierdoor zal weer weer het een en ander op mij afkomen.

hou het eens bij je eigen clubje.. het bekende een vinger naar de ander, 3 naar jezelf gaat hier weer goed op.

Ik ken zowel de refo als RK van binnen en van buiten. Wat betreft het onderwerp doen ze weinig voor elkaar onder.

[MoesTuin]

Ik denk dat je het al onbewust benoemd. Je zegt dat wij als christenen geen betere mensen zijn dan mensen buiten de kerk. Wat is er dan mis gegaan? Is Pinksteren aan ons voorbij gegaan? Immers hebben de mensen buiten de kerk niet de uitstorting van de Heilige Geest gehad. Wij soms ook niet?

Nou, daar heb je zeker een punt mee....
Is Pinksteren aan de kerken voorbij gegaan....
Welke rol heeft de heilige Geest binnen kerken?

[Marnix]

Nou, daar heb je zeker een punt mee....
Is Pinksteren aan de kerken voorbij gegaan....
Welke rol heeft de heilige Geest binnen kerken?

En voor anderen ook naar de ander gaan wijzen met de vinger is het ook goed om er zelf over na te denken. Want het gevaar dat de kerk een soort afgod wordt loert denk ik overal wel. Niet alleen in de RK of de bevindelijke kringen.

[MoesTuin]

En voor anderen ook naar de ander gaan wijzen met de vinger is het ook goed om er zelf over na te denken. Want het gevaar dat de kerk een soort afgod wordt loert denk ik overal wel. Niet alleen in de RK of de bevindelijke kringen.

Zo bedoelde ik het ook, zie mijn openingsposting.

.Een vraag die gesteld werd in de vragenrubriek.
Actueler dan ooit.
Hoe bijbels is de kerk anno 2020 zoals deze nu functioneert?

De Heer Jezus ging af en toe naar de synagoge, maar vooral ging Hij zelf naar de mensen toe, zelf de wereld in en zo is ons ook de opdracht gegeven...."Gaat heen, de wereld in en verkondigd het Evangelie"
Maar wat doen we nu veelal?
We komen samen, liefst in verschillende geloofsgemeenschappen met ieder z'n eigen gemaakte regeltjes wetjes en afspraken, wat tegenwoordig ook soms al niet meer samen gaat.

is de kerk soms inmiddels echt tot een afgod geworden?
Is er van Gods wegen een zuivering gaande
Want vanwege de wellicht te vergaande oprechte liefde voor de kerk, voor jou kerk is deze wellicht tot een afgod geworden en verblind het je zicht op Christus en Zijn Gemeente, Één gemeente, allen samen één in Hem....

Hoe is het allemaal zo gekomen....wie heeft een kort overzicht van de tijd waarin de Heer Jezus leefde en zo de tijd en geschiedenis door dat de kerk ging ontstaan en ontstond tot de (problematische) situatie waarin we nu verkeren.
En hoe moet het nu verder, met de kerk die zijn glans allang verloren is, in de Toekomst?

[DeLange]

Nou, daar heb je zeker een punt mee....
Is Pinksteren aan de kerken voorbij gegaan....
Welke rol heeft de heilige Geest binnen kerken?

Ik denk dat we moeten beginnen bij ons zelf en het goede voorbeeld met geduld mogen geven

[Marnix]

Zo bedoelde ik het ook, zie mijn openingsposting.

Sorry was meer een algemene opmerking naar iedereen

[MoesTuin]

Ja ik snap het.

[elburger]

hans0166 schreef

hou het eens bij je eigen clubje.. het bekende een vinger naar de ander, 3 naar jezelf gaat hier weer goed op.

Ik ken zowel de refo als RK van binnen en van buiten. Wat betreft het onderwerp doen ze weinig voor elkaar onder.
Omhoog

Ten 1e, Ik wijs nergens ongefundeerd met het vingertje naar.
Ten 2e, uiteraard geldt het ook voor welke geloofsgemeenschap dan ook, of men nu RK, Gereformeerd, PKN, Pinkstergemeentelid of wat dan ook, men mag de kerk op zich als instituut niet verafgoden!
Ten 3e, het aanbidden van goden gemaakt van hout of steen of van welke materie dan ook is afgodisch, ik hoef jou denk ik niet te vertellen welke kerkelijke instituten zich daar het meest aan bezondigen!

P.S. "mijn clubje'? daar lopen ook bokken tussen.
Misschien ben ik wel een bok?

[elburger]

Yoshi schreef

En weer zo'n protestantse mythe. Pathetisch.

Exodus 20:
Gij zult geen andere goden voor Mijn aangezicht hebben.

Gij zult u geen gesneden beeld, noch enige gelijkenis maken, van hetgeen boven in den hemel is, noch van hetgeen onder op de aarde is, noch van hetgeen in de wateren onder de aarde is.

Gij zult u voor die niet buigen, noch hen dienen; want Ik, de HEERE uw God, ben een ijverig God, ....................

Mythe!!

Mythe (Grieks: mythos; μυθος) betekende oorspronkelijk in het Grieks gesproken woord, verhaal. De betekenis is afhankelijk van de context: In tegenstelling tot wat bij sagen, sprookjes en fabels meestal het geval is, gaan mythen in hoofdzaak over goden en halfgoden. == .

Pathetisch, het ligt eraan in welke context je dit woord gebruikt, maar ik lees het op de positieve manier.
Dank je wel voor jouw leuke bijdrage, Yoshi.