“Trouwen, of samenwonen?” - vragen

[Chaya]

Yep, een huwelijk is lastiger om te ontbinden, dan een samenlevingscontract.
En natuurlijk blijf je niet altijd verliefd en wordt het houden van, met hopelijk wel op sommige momenten vlagen van verliefdheid.
Als we samen beide 100 mogen worden, dan hoop ik ook nog dat er gewoon intimiteit is. Dat als je op leeftijd bent geen daadwerkelijke seks meer is, kan ik me wel voorstellen. Maar wel een aanraking, knuffel, zoen of hand in hand lopen met de rollator.

Jij gaat er kennelijk van uit dat je samen kunt blijven, maar er kan een situatie opdoen waarin een van jullie beiden moet worden opgenomen in een instelling, langdurig of voorgoed.
Ik kom wekelijks in het verpleeghuis en je kunt precies zien wat een warm huwelijk was en het ook daadwerkelijk volhouden in deze tegenspoed, en wie af gaat haken, of waar de basis al niet goed meer was.

Voor mij zou het echt normaal zijn als deze man de stekker uit het huwelijk trekt.

Wat is normaal he?

Maar Chaya, hoe zou jij er mee om zijn gegaan als je man bleek geen seks te willen in je huwelijk? En dit al talloze jaren zo is met geen zicht op verbetering?
Zou je dan simpel maar als maagdelijke broer en zus doorgaan met zo'n huwelijk?

Dat weet ik niet, oprecht niet. Ik heb niet in die situatie gezeten en ben intussen al wat ouder. Maar vermoedelijk had ik het toch wel voor de huwelijksdag ontdekt, denk ik althans.
Want je kent deze man verder niet, was hij naief? Had hij zelf geen oplaaiende gevoelens? Was hij blind van verliefdheid, zodat hij de dingen wegrelativeerde?
Veel mensen stappen nog steeds in een huwelijk met de gedachte: ach, dat komt nog wel goed. Hij/zij verandert wel.
Je kunt elkaar hooguit lichtelijk bijschaven weet ik nu, maar echt veranderen, nee, nooit.

Dit is een ernstig probleem. Ik hoop dat deze mensen snel adequate hulp zullen krijgen. Misschien is het voor haar wel een opluchting dat hij uit huis vertrekt. Ik weet het niet...

[K80]

Inderdaad ga ik er vanuit dat je samen kunt blijven.
Als je later op leeftijd vanwege omstandigheden niet samen kan zijn is dat zo.
Lijkt me inderdaad heel moeilijk als je vrouw op jonge leeftijd opgenomen moet worden, zodat je niet meer samen bent.
Lastig hoe je daar mee om zou gaan. Ik denk dat als het een tijdelijk iets is, je ook uit kan kijken naar de tijd wanneer je weer samen bent.
Maar als je weet dat het definitief is, zoal bijvoorbeeld dat je vrouw een kasplantje is geworden na een ongeluk, dan is dat echt heel moeilijk.
Wel eens een docu gezien waarbij een jonge man in deze situatie zat. Hij vertelde heel eerlijk dat hij heel veel van zijn vrouw hield en niet wilde scheiden.
Maar na een paar jaar was het zo moeilijk voor hem, dat hij een een minnares er langs had. Puur omdat hij intimiteit en seks niet meer kon missen.
Ik kon deze man niet veroordelen, maar ik had er juist begrip voor. Was geen christen, maar toch heeft iedereen trouw hoog staan.

En je hebt gelijk met je opmerking, dat als we eenmaal getrouwd zijn komt het wel goed.
Mijn zus heeft een huwelijk gehad waar voor het trouwen het op seksueel gebied niet goed ging.
Is een drama geworden, na vele therapieën nog geen verbetering, maar ze werdt alleen nog maar meer genegeerd. Dat heeft haar echt gebroken en daardoor heeft ze toen de scheiding aangevraagd.

[Chaya]

Ik heb nu van dichtbij een situatie meegemaakt dat de vrouw zich bekend maakte als man.
Na een lange worsteling en depressie, kon zij het niet langer ontkennen en is inmiddels een traject ingegaan.
Haar man had beloofd haar trouw te blijven, maar dat ging echt niet meer.
Hij dacht dat het wel zou lukken omdat hij van haar hield, maar zij werd een man. Die vrouw bestond niet meer, uiterlijk en innerlijk niet.
Het werd heel erg moeilijk.
Hij heeft haar uiteindelijk verlaten, maar dat is dan een hele rare scheiding.
Niet omdat ze niet meer van elkaar hielden dus.

Wel eens een docu gezien waarbij een jonge man in deze situatie zat. Hij vertelde heel eerlijk dat hij heel veel van zijn vrouw hield en niet wilde scheiden.
Maar na een paar jaar was het zo moeilijk voor hem, dat hij een een minnares er langs had. Puur omdat hij intimiteit en seks niet meer kon missen.

In het verpleeghuis bij mijn oom zat een jonge man met een ernstige vorm van M.S.
Zijn vrouw kwam in het begin nog wel trouw, maar het zakte af. Hij was van een vrolijke en sterke man veranderd in een depressieve, zwakke man in een rolstoel. Uiteindelijk heeft ze een scheiding aangevraagd.
Ik vond dat wel heel heftig om te horen, niet zo lang erna is die man overleden.

De buren van mijn zwager en schoonzus gingen scheiden, het was een zgn. vechtscheiding. Er werd met veel modder en vuil gegooid, o.m. vanwege de voogdij over de kinderen.
Op de dag dat alles geregeld was, handtekeningen gezet, officieel gescheiden, papieren in orde, kreeg de man s'avonds een hartstilstand. Op de stoep voor hun huis. Mijn zwager heeft nog gereanimeerd, maar het mocht niet baten.
Heel de straat is dagenlang van streek geweest.

[MoesTuin]

er zijn genoeg redenen wellicht voor mensen om te scheiden.
Als je namelijk geen relatie in alle opzichten met elkaar bewust onderhoud of je bent voor je huwelijk zelfs al niet eerlijk tegen elkaar (zie al die bizarre voorbeelden hiervoor) dan is er ook geen wederzijdse trouw en eerlijkheid dus ook geen relatie dus ook geen eenheid dus waarom ben je dan nog bij elkaar.....
Voor de vorm....of omgevingsdruk wellicht.
Je wilt niet weten hoeveel huwelijken er veel mooier en rooskleuriger lijken dan dat ze daadwerkelijk zijn....
Heel triest uiteraard voor alle betrokkenen....

[K80]

Heftig Chaya.

Zal wel meer in huwelijken voorkomen dat een van beide een andere geaardheid heeft. Zie je ook in de vragenrubriek voorbij komen.
Standaard antwoord is dan natuurlijk, nooit scheiden en draag het kruis maar, misschien komt het wel goed.
Ik kan dat niet bevatten. Als mijn vrouw verteld eigenlijk op vrouwen te vallen, is het huwelijk klaar.
Je kan dan niet meer als man en vrouw leven, dus ook geen huwelijk meer hebben.

[pindas83]

Het klinkt denigrerend, een vrouw brengt de tierelantijnjes en kaarsje in huis.
Terwijl in de praktijk heel vaak blijkt dat een vrouw ervoor zorgt dat het opgeruimd en schoon is!
De meeste mannen zien niet eens dat er hoognodig gestofzuigd moet worden of dat er overal troep ligt.

Een mooi artikel, waarin het trouwverbond wordt uitgelegd:
AANDACHTIG - SAMENWONEN

Nou het was allerminst denigrerend bedoeld maar wel uit het leven gegrepen.
Ook is het zoals K80 al zei meer gemeengoed geworden dat de man de huishoudelijke taken deelt met de vrouw. Zo ook hier, ik durf zelfs te stellen dat toentertijd ik meer poetste dan vrouwlief Chaya, en ze is echt geen smeerpijp!

Desalniettemin ben ik blij dat we getrouwd zijn.
Het begon met huwelijkcatechese, gesprek met predikant en ouderling wat veel verdieping heeft gebracht. Buiten dat ben ik trots om te zeggen dat mijn meisje ook echt mijn vrouw is.

[K80]

Ik las een paar keer dat als kinderen samenwonen, dat als ze thuis komen logeren, ze dan weer apart moeten slapen.
Is dat vanwege dat ze het dan niet hier in huis doen?

Bij ons thuis mochten we wel samen slapen bij logeren ondanks dat we samenwoonde.
Mijn ouders vonden het dan niets meer toevoegen om dan weer apart te slapen.

[Marnix]

Ik las een paar keer dat als kinderen samenwonen, dat als ze thuis komen logeren, ze dan weer apart moeten slapen.
Is dat vanwege dat ze het dan niet hier in huis doen?

Bij ons thuis mochten we wel samen slapen bij logeren ondanks dat we samenwoonde.
Mijn ouders vonden het dan niets meer toevoegen om dan weer apart te slapen.

Misschien omdat die ouders er moeite mee hebben als je samen slaapt voor je getrouwd bent? Rationeel gezien kan je zeggen dat zo’n regel weinig zin heeft omdat je als je niet daar slaapt je toch ook wel samen in bed ligt en dat als je seks voor het huwelijk wil, je dat doorgaans niet bij je ouders / schoonouders zal doen. Maar gevoelsmatig ligt dat natuurlijk wel anders. En zullen ze zeggen: wij hebben er moeite mee dus als je samen wil slapen, in ieder geval niet hier.

Bij mijn ouders en schoonouders sliepen we altijd apart tot we getrouwd waren. Ik snap dat wel. Alleen die ene keer dat we een lang weekend in een huisje zaten met de hele familie en ik bij mijn broertje moest slapen en mijn vrouw bij mijn zusje (en toen gingen we echt bijna trouwen) hebben we gezegd: dat gaan we echt niet doen.

[Chaya]

Ik las een paar keer dat als kinderen samenwonen, dat als ze thuis komen logeren, ze dan weer apart moeten slapen.
Is dat vanwege dat ze het dan niet hier in huis doen?

Bij ons thuis mochten we wel samen slapen bij logeren ondanks dat we samenwoonde.
Mijn ouders vonden het dan niets meer toevoegen om dan weer apart te slapen.

Ik denk dat dit net zoiets is als dat kinderen niet willen weten dat hun ouders seks hebben.
Je weet het natuurlijk wel, maar je wilt het niet zien en horen.
Ouders ook niet van hun kinderen.
Dat is een normaal schaamtegevoel.

[K80]

Ik denk dat dit net zoiets is als dat kinderen niet willen weten dat hun ouders seks hebben.
Je weet het natuurlijk wel, maar je wilt het niet zien en horen.
Ouders ook niet van hun kinderen.
Dat is een normaal schaamtegevoel.

Heb ook nooit seks als we thuis logeren. Ben ik meestal dronken omdat we een feestje hebben gehad en het laat is geworden.
Vroeger deden we het stiekem als ze niet thuis waren. Want toen mocht er niet gelogeerd worden door vriendinnetjes. Je weet wel, iets met spek en een kat geloof ik.

Heb mijn ouders wel eens betrapt. Was ik al tiener. Vond het wel lief en grappig hie ze reageerden. Fijn om te merken dat je ouders nog zo om elkaar geven.
Seksualiteit is bij ons gelukkig altijd een open en niet beladen onderwerp geweest.