Misschien is dit bericht beter op z'n plaats in het forumonderdeel "[Religie] - Bijbel en Dogmatiek" maar daar kan ik zo te zien (nog?) niets plaatsen.
Allereerst mijn dank aan de auteur van de Themabrochure “Trouwen, of samenwonen?” (https://www.refoweb.nl/data/upload/docu ... nwonen.pdf), H. Veldhuizen, voor het duidelijk uiteenzetten en delen van deze volgens mij breed gedragen visie. Het artikel geeft echter geen concreet antwoord op een aantal vragen omtrent zaken die ik niet met elkaar kan rijmen.
Hieronder stellingen in vraagvorm waar ik graag helderheid over krijg (uiteraard wordt de vraagstelling gekleurd door mijn huidige standpunt maar als er feitelijke onjuistheden in staan laat ik me graag corrigeren). Mijn schrijfstijl kan behoorlijk scherp zijn (schijnt ) maar hopelijk prikkelt het om te helpen met deze puzzel.
----
Het huwelijk zoals in de bijbel naar voren komt was in principe: elkaar trouw beloven tegenover God en “de gemeente”/getuigen en daarbij een zegen vragen over het verder samen gaan/leven als man en vrouw.
In Nederland is er door cultuur en kerkcultuur een aspect verbonden aan dat huwelijk namelijk het "burgelijk huwelijk". Deze "fusie" kreeg de naam van de oudste van die twee zaken en kennen we nu dus als het "huwelijk".
Gaan wij niet aan de haal met de essentie van de opdracht vanuit de bijbel door ons blind te staren op woorden als "trouwen" en "huwelijk" die nu dus door de tijd heen niet meer één op één te vergelijken zijn met de oorspronkelijke bedoeling?
Voegen we niet iets menselijks aan de opdracht van God toe waarmee we elkaar ook nog eens de maat nemen door ook het burgelijk huwelijk als vereiste van God te beschouwen (voordat een gelovig stel zich samen ergens zou mogen settelen)?
Dat wij het begrip "huwelijk" veranderd hebben betekent toch niet dat onze manier een vervanging is van de oorspronkelijke opdracht van God (is m.i. de verkeerde volgorde)?
Als een gelovig stel aan zou kloppen bij een kerkenraad met de vraag om ten overstaande van de gemeente uit te spreken dat ze bij elkaar blijven en vragen om een zegen; zou die wens meteen met blijdschap moeten worden omarmd en gehonoreerd worden in het vervolgstadium?
Of zou de kerkenraad deze bijbelse opdracht niet moeten willen faciliteren los van het "burgelijke huwelijk" (hetgeen mensenwerk is)?
Hebben we er goed aan gedaan wanneer vanuit (kerk)cultuur met de nieuwe betekenis van "huwelijk" en "trouwen" mensen bij God en Zijn Kerk zijn weggejaagd?
Verder…
Als samenwonen niet gelijk gesteld kan worden aan een huwelijk hoe kan het vervolgens uit elkaar gaan gelijk gesteld worden aan een echtscheiding?
----
Overigens ben ik hier ook over in gesprek met “mijn” dominee, ouderlingen en een aantal vrienden/familieleden maar het lijkt me waardevol om de vragen met een grotere groep (met mogelijk andere inzichten) te delen.