Jaja, het kan ook anders hè! De vrouw zit thuis bij dwarse, zeurende jankende kinderen die veel meer energie hebben dan de moeders aankunnen terwijl ze ondertussen ook alle arbeid voor het eten binnen de bepaalde tijd moeten klaarkrijgen om de sabbatsregels niet te overtreden.
En dan ook de kids nog effe onderwijzen .... ppfffft!
En manlief kan relaxt, in een aangename temperatuur (wat meer wel dan niet het geval is, toch?), naar de plaats van de gebedsbijeenkomst wandelen. Rustig alleen, of anders lekker met zijn maatjes.
Wie het beste deel heeft??? Het hangt er maar vanaf wat je leuk vindt en wat de omstandigheden zijn.
In Israël is het in de ochtend 6 uur klaarlichte dag en 12 uur later is het volkomen duister zonder enige schemering. De man moet dus in het donker zijn verplichtingen voldoen. Natuurlijk begrijp ik uw opmerking over zeurende jankende kinderen. Het is een beeld van alle eeuwen en alle mannen gaan op weg om aan hun verplichtingen te voldoen. Daarna spoeden zij zich naar huis en mogen zij aan tafel aanschuiven voor de koude maaltijd. Nee, zo relaxt is het ook niet voor de man. Hij moet er gewoon op uit om aan zijn verplichting te voldoen.
De wekelijkse Sjabbatregel is voor menig gezin in Israël geen grote opgave. Als de man zich als een flierefluiter met zijn maatjes bezig zou zijn komt hij kort voor de Sjabbat in tijdnood. Dat doet hij zichzelf aan. Alles is er op gericht om niet gehaast de Sjabbat in te gaan. Hetzelfde geldt voor de hoge feesten die eveneens het karakter hebben van een Sjabbat. De vrouw heeft geen verplichting zoals haar man. Hij is verantwoordelijk voor haar en moet, als hij zijn tijd verlummeld, deze zeer haastig voltrekken. Menigmaal heb ik in Israël de roep gehoord: minjan. Allemaal laatkomers die nog even voor de Sjabbat haastig hun gebeden afraffelen.
En ja, een aangename temperatuur is het zeker na zonsondergang in Israël. Daar staat tegenover: een lauwe maaltijd.