Moderators: henkie, elbert, Moderafo's
benefietdiner schreef:Zonder verzoening is er geen voldoening of toekomst.
Naar aanleiding van een discussie in de topic ‘camera’ kwamen we off-topic terecht in een discussie over verzoening door middel van schuld belijden.
De moderator heeft terecht een slotje op dit topic gedaan en een deel van de discussie verwijderd omdat het niet meer over de camera ging maar over verzoening / schuld belijden. In een meningsverschil over de camera in de kerk (de één was voor de camera de ander een fel tegenstander) is de vraag wie tegen over wie nu schuld moed belijden.
De felle tegenstander van de camera vind dat de ander moest schuld belijden dat hij het verkeerd had gedaan om die camera in de kerk te monteren en zo Gods heilige zaken op straat gooide.
Laten we oppassen hier niet weer over de camera te gaan hebben maar over de topic titel verzoening /schuld belijden.
Is vergeven eigenlijk een éénzijdig gebeuren. Dus moet de ander schuld erkennen om een conflict weer recht te krijgen c.q. te verzoenen.
Hoe komen we dat in de Bijbel tegen?
Volgens mij is vergeven in de Bijbel vrijwel altijd iets dat van één kant komt. Petrus vraagt dat aan Jezus: ‘Hoe vaak moet ik mijn broeder vergeven die tegen mij gezondigd heeft’. Daarbij is geen sprake van voorwaarden of restricties die verband houden met het al dan niet aanvaarden of erkennen van schuld. De Bijbelse redenering in dezen is: Wij moeten altijd en overal iedereen vergeven, eenvoudigweg omdat God ons zoveel vergeven heeft. Denk ook aan de gelijkenis van de onrechtvaardige knecht in Matth. 18.
Wat vinden jullie?
benefietdiner schreef:Is vergeven eigenlijk een éénzijdig gebeuren. Dus moet de ander schuld erkennen om een conflict weer recht te krijgen c.q. te verzoenen.
benefietdiner schreef:Het zou natuurlijk levendig zijn als ook ereunao reageren.
benefietdiner schreef:Tot nog toe ben ik het met bovenstaande forums eens.
Het zou natuurlijk levendig zijn als ook ereunao reageren.
benefietdiner schreef:Zonder verzoening is er geen voldoening of toekomst.
Naar aanleiding van een discussie in de topic ‘camera’ kwamen we off-topic terecht in een discussie over verzoening door middel van schuld belijden.
De moderator heeft terecht een slotje op dit topic gedaan en een deel van de discussie verwijderd omdat het niet meer over de camera ging maar over verzoening / schuld belijden. In een meningsverschil over de camera in de kerk (de één was voor de camera de ander een fel tegenstander) is de vraag wie tegen over wie nu schuld moed belijden.
De felle tegenstander van de camera vind dat de ander moest schuld belijden dat hij het verkeerd had gedaan om die camera in de kerk te monteren en zo Gods heilige zaken op straat gooide.
Laten we oppassen hier niet weer over de camera te gaan hebben maar over de topic titel verzoening /schuld belijden.
Is vergeven eigenlijk een éénzijdig gebeuren. Dus moet de ander schuld erkennen om een conflict weer recht te krijgen c.q. te verzoenen.
Hoe komen we dat in de Bijbel tegen?
Volgens mij is vergeven in de Bijbel vrijwel altijd iets dat van één kant komt. Petrus vraagt dat aan Jezus: ‘Hoe vaak moet ik mijn broeder vergeven die tegen mij gezondigd heeft’. Daarbij is geen sprake van voorwaarden of restricties die verband houden met het al dan niet aanvaarden of erkennen van schuld. De Bijbelse redenering in dezen is: Wij moeten altijd en overal iedereen vergeven, eenvoudigweg omdat God ons zoveel vergeven heeft. Denk ook aan de gelijkenis van de onrechtvaardige knecht in Matth. 18.
Wat vinden jullie?
coby6 schreef:Je moet wel altijd vergeven, want haten mag niet, maar als iemand geen spijt heeft, moet je het contact afkappen. Hij zij u als de tollenaar. Maar dat is bij een sociopaat of iemand die lastert tegen anderen dat je gestoord bent . Dan bid ik gewoon dat ze zich bekeren. Andere futiliteiten zie ik over het hoofd als het ze niet spijt.
benefietdiner schreef:Dus…. als we met elkaar gaan discussiëren moeten we eerst een persoonlijkheid onderzoek doen waar we staan in onze identiteit.
ben db bd schreef:vergun mij ook even 'een duit in het zakje': aan vergeving behoort voor mij berouw vooraf te gaan. Daarin ben ik orthodox.
vergeving zonder berouw valt voor mij onder verdoezelen, onder vloerkleed vegen, slap tolereren, enz.
Maar wij gebruiken het woord vergeven m.i. verkeerd. Niet 'terugslaan', incasseren, geen haat (wat jezelf verteert) toelaten in je hart, verdragen en afstand nemen, is allemaal nog geen vergeven. Dat praat immers het kwaad nog niet goed.
Natuurlijk hadden de spijkeraars aan het kruis geen benul van wat ze echt deden, dus vroeg de Heere Jezus eerlijk vergeving voor hun daad.
Dat de Heere Jezus zei dat we 70x7x moeten vergeven, slaat m.i. niet op nooit kwaad toerekenen, maar op oneindig openstaan voor bekering.
Het goedkoop roepen dat we moeten vergeven behoort m.i. meer bij toenemende decadentie dan bij christelijke liefde.
Mag ik het zo een beetje zeggen?
benefietdiner schreef:Ik noem dat voorwaardelijke vergeven. Dus vergeven geven als de ander sorry zegt dan komt er verzoening.
Maar hoe om te gaan met onvoorwaardelijk vergeving. Als de ander geen sorry zegt?
Terug naar “[Religie] - Open forum”
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 25 gasten