Cornelis95 schreef:Goed gezien die kampen. Dank. Inderdaad is het erg verdeeld. De vraag blijft: is Gods Woord uitgangspunt voor ons? En hoe zien we homoseksualiteit. Hoe ik het zie is het een gevolg van de zondeval. Iemand is dus homoseksueel geaard. Echter, er zijn ook voorbeelden van mensen die wel weer heteroseksueel gericht zijn geworden.
Graag gedaan. Het serieus nemen van Gods Woord, is mijn redding geweest. Kan ik lang en breed over zijn, maar dat is het. Homoseksualiteit is denk ik ook een afwijking in de natuur, net als mijn ASS wat ik heb. Het is er vanwege de gevolgen van de zondeval. Bij ASS las ik eens dat het zelfs in relatie staat tot overmatig alcoholgebruik in families, van waaruit mensen met ASS (Autistisch Spectrum Stoornis) zijn voortgekomen. Dat is aannemelijk, want ik kom uit een tekstielarbeiders familie (mijn moeders kant, waar ook ASS en ADHD voor komt) en de tekstielarbeiders dronken zich destijds doorgaans klem in de kroegen. Ons dorp (waar ik uit kom) kent een opwekkingsgeschiedenis door een evangelist die de kroeg binnen stapte en ging evangeliseren. Vandaar uit is ook mijn geboortekerk ontstaan. Destijds nog een Vrije Zendings beweging, wat later uitmonde in een gereformeerde kerk en vanuit een scheuring plaatselijk onder de kerkbezoekers ontstond nog zo'n beweging, van waaruit weer een vrij evangelische en hervormde gemeente ontstond. Kortom, ik ben nog een product van het overmatig alcohol gebruik van het einde van de 19de eeuw
. Je kan er niks aan doen (gelukkig behoor ik tot het randspectrumgebied), maar je hebt er wel mee te leven.
Ik ken ook iemand die inderdaad weer heteroseksueel is geworden. Volgens hem is veel homoseksualiteit bij mensen eerder een gevolg van een traumatische ervaring vanuit het verleden, dan een geaardheid. Hij had zelf een vader die hem mishandelde en zo zocht hij die gemiste vaderliefde op bij andere mannen, tot hij Jezus leerde kennen in zijn leven. Uiteindelijk is hij nu getrouwd en is zijn vrouw nu in blijde verwachting. Maar hij zegt ook mensen te kennen bij wie hij constateert dat het iets blijvends is. Ook zegt hij dat wetenschappelijk niks vast staat, dus dat de wetenschap er geen uitsluitsel over kan geven, wat dat dan is. Maar ook ik ga er van uit dat los van deze traumatische verhalen waar Jezus hen kennelijk van geneest, er ook echt homoseksueel geaarde mensen zijn, bij wie dat een afwijking in de natuur is.
ps: mijn vrouw heeft ook tijdelijk gevoelens voor een vrouw gehad, vanwege haar trauma's, ze dacht toen lesbisch te zijn, maar is toch met mij getrouwd
Dank dat je dit wilt delen. (Sterkte en kracht toegewenst!)
Dit is een moeilijke casus.
Zeker kunnen ze het wel uit liefde doen.
Maar uit Gods liefde? Echt een moeilijke vraag. Ik weet het niet.
Wat ik zojuist citeerde uit Matth. 7:21-23 blijft tegelijk staan, hoe moeilijk ook.
We moeten de zonde afwijzen. Geen compromis sluiten met de zonde.
Dat zie ik als een belangrijke taak van de gemeente om hier goed mee om te gaan. Het valt mij op dat veel homoseksuele mensen best wel aardige mensen zijn, in mijn milieu. Eén die ik kende was actief bij de muziekvereniging waar ik zat. drie anderen kende ik van een andere muziekvereniging waar ik zat, waarvan één heel actief was in het bestuur ervan. Weer een andere was mijn bijbelkringleidster bij de YFC, waar ik als tiener bij zat. Is later getrouwd met een andere vrouw van mijn eerste muziekvereniging en is nu actief betrokken bij de Lutherse kerk te Zwolle. Ze kon zich overigens boos maken om tegenstanders van het homohuwelijk in de kerk die haar niet vermaanden, maar lief en vriendelijk in de kerk aanspraken. Ze vond dat die tegenstanders hun taak verzuimden.
Verder was er bij ons een gospelshop in het dorp, waarvan de eigenaar ontdekte dat hij homo was, nadat hij bij de vol evangelie was weg gegaan en een gereformeerde bonder was geworden. Hij ging scheiden van zijn vrouw en leefde een tijd niet praktiserend. Maar de laatste tijd zie ik hem op facebook toch steeds met een man verschijnen. Hij hield dat kennelijk dus niet zo vol... Hoewel ik dat trouwens een apart verhaal vind, maar ik moet eerlijk zijn dat ik hem ook wel een beetje een homotype vind.
Maar het mooiste blijft dat ik eens van mijn buurvrouw die ook gescheiden was omdat ze ontdekte lesbisch te zijn, in een tijd van nood dat ik had precies dat van haar aan spullen ontving, wat ik toen nodig had. Zonder dat ze het wist. Twee kasten voor in mijn schuur, twee boekenplanken en nieuwe onderbroeken die haar zoon niet wilde hebben, want het zou het verkeerde soort volgens hem zijn. Ik zelf was totaal door mijn geld heen en kon het wel erg goed gebruiken, want mijn ondergoed raakte versleten, mijn boeken kon ik niet allemaal bergen en mijn schuur was een rommel, vanwege een gebrek aan opslagkasten. Daarin werd ik door haar voorzien, waarvoor ik God dankte, want ik kon nu alles bergen en liep er weer voorzien bij, door niet letterlijk in mijn hemd te hoeven blijven staan.
Dus God maakt gebruik van ook deze mensen (barmhartige lebischen enzo), wat niet wil zeggen dat ze daarmee nu direct gered is, want ze was ook nog eens geen christen, maar wel weer ernaast actief voor de voedselbank en in contactavonden voor mensen met een beperking.
Ik denk zelf dat als God ons allemaal direct moet afschrijven of moet meiden om zonden, dat deze aarde wel eens leeg kon worden zonder Hem. Leeg in de mensen, want dan is de "weerhouder" weg.
Want terug naar die tekst, hoe staat het met al die christenen die vroom zondags in de kerk zitten, zingen, zelfs misschien die mensen in charismatische kringen mogelijk de handen opleggen (ik ben zelf evangelisch trouwens), waarna God een wonder bij die gene doet die de handen opgelegd krijgt, maar die zelf al zijn bezit voor zichzelf houdt en niks ervan in de handen van de Heer kan leggen, om het zo te delen met anderen naar Gods welbevinden?
Mensen die wel Godsdienstig doen, maar de kern waar het om draait verdraaien "tot hun eigen verderf?"