Boekenlezer schreef:Ik zie die uitspraak van ds. den Ouden niet als hypocriet. Je kunt immers in je aanleg homofiel zijn. Daar kun je dan niets aan doen. Je kunt er wel voor kiezen om als christen te leven. Dat betekent dan: geen homoseksuele omgang hebben.
Ik lees het meer zo: 'Wij zijn niet tegen de homo als mens op zich. Maar wij zijn wel tegen de zonde, waaronder dan dat homogedrag valt wat onder de zonde valt.' Een voorbeeld daarvan is dus: homoseksuele omgang hebben.
Zijn verwoording zie ik meer als een puntige formulering, waarin hij de zaken terugbrengt tot de kern.
Iedereen heeft het recht om zijn overtuiging helder en scherp neer te zetten. Dat heeft zelfs mijn voorkeur. En ik geloof ook dat de orthodoxe christenen oprecht zijn in hun overtuiging. Hun opvatting is helder, alhoewel Nashville veel ruis op de lijn heeft gebracht.
Ik heb echter moeite met de vanzelfsprekendheid waarmee orthodoxe christenen hun standpunt als "het christelijke standpunt" presenteren. Ook in jouw post zie ik dat die suggestie bijna als vanzelf wordt overgenomen en in de tekst verschijnt. Ik bedoel de logische gevolgtrekking die je trekt uit iemands besluit om als christen te leven: "dat betekent dan: geen homoseksuele omgang hebben". Er staat een is-gelijk-teken tussen. Een christelijk leven = geen homoseksuele omgang hebben. De suggestie is: dat weet iedereen, dat is alom bekend, niemand zal dat raar vinden dat ik dat zeg, dit is nu eenmaal het vaststaande christelijke standpunt over homoseksualiteit. Mocht je een andere opvatting tegenkomen, weet dan dat het geen christelijke opvatting is.
Maar de botsingen ontstaan juist, en het is juist zo'n buitengewoon lastig onderwerp, omdat dat helemaal geen vanzelfsprekendheid (meer) is. Er zijn heel veel christenen die homoseksualiteit wel toestaan. Het gaat volgens mij niet aan om die christenen, waarmee men het totaal niet eens is, dan vrij definitief geen christenen meer te noemen. Zij noemen zichzelf wel zo! Kan je daar wel zo makkelijk wat aan af doen?
Dat vind ik het achterliggende en ergerlijke aan dit debat. De definitie van christen-zijn wordt hiermee opnieuw gedefinieerd voor kerk en wereld. Ik zeg 'opnieuw', omdat er wel iets gebeurt als je dit doet: Mensen die vroeger nog wel als christen werden gezien, maar nu een liberaler standpunt innemen, worden opeens buiten het christendom geplaatst. Men concentreert het christendom dus door oude krijtlijnen opnieuw zichtbaar te maken, zodat alleen de orthodoxe christenen binnen die lijnen blijven. De ontwikkelingen die kerken en individuele gelovigen hebben doorlopen worden genegeerd.
Dit punt moet wel in het debat worden meegenomen. Er zijn christenen die homoseksuele omgang goedkeuren. Is dat een reden voor andere christenen om hen geen christen meer te noemen of hen te verwijten dat zij die titel ten onrechte voeren?
Je zou het wel denken als je ziet hoezeer dit kerken en families verscheurt. Men neemt afscheid van elkaar met boze verwijten en felle verklaringen. Wie het zwart op wit gaat zetten, denkt ook vaak zwart-wit.
In Nederland zijn we er dan heel goed in om die verschillen direct in steen te beitelen. Elkaar niet meer te zien of te spreken en met gelijkgestemden in eigen gebouwen bij elkaar te gaan zitten komen. Zo definiëren we elkaar het christendom uit met als gevolg dat de ware, zuivere christen slechts in de eigen direct omgeving wordt gevonden, met name in het eigen spiegelbeeld.
Is dat de goede structuur voor het Lichaam van Christus?
De achterliggende vraag: Wie gaat daar eigenlijk over wanneer mensen zichzelf als christen bestempelen. Zij zelf? Andere christenen? De buitenwereld? God?
Zelf heb ik een liberaler standpunt over homoseksualiteit, om zuiver pastorale redenen.
Maar ik laat me de titel christen om die reden niet afnemen.
gravo