Ze hebben twee en een halve dag bij ons gefilmd. Ons verhaal bestreek een tijdspanne van 35 jaar. Ze hadden daarmee ruim voldoende materiaal verzameld om naar hartenlust mee te knippen en plakken.
Tja, we hebben ons laten inpakken door de vriendelijke gezichtjes en mooie praatjes. Achteraf bezien naïef, maar we wilden anderen helpen in vergelijkbare situaties. Nou, uiteindelijk heeft het schade berokkend en het stond haaks onze intentie, maar het was hun verborgen agenda en daar hebben ze voor gezorgd.
Ik snap jouw initiële reactie op de uitzending ook helemaal, het was daadwerkelijk vreselijk wat er (ogenschijnlijk) uit sprak. Het doet me eigenlijk pijn dat jij je de uitzending nu nog herinnert, ik hoopte dat het in de vergetelheid was geraakt.
Het heeft ons wel de ogen geopend hoe creepy de media kunnen zijn. Er bestaan gelukkig ook nog oprechte journalisten en berichtgeving, maar we zijn wel anders gaan kijken naar wat we zogenaamd te zien krijgen.
Dat doet verder alleen niet veel af van het feit dat christenen en homoseksualiteit vaak niet echt samengaan; daar is zo'n gemonteerd filmpje nou niet bepaald het enige voorbeeld van.
Ja, dat dat is zeker een feit. Precies de reden dat we ons verhaal wilden vertellen. Wij zijn christen, ik ben hetero en mijn vrouw is lesbisch. (btw. we staan niet achter de Nashville verklaring, maar respecteren christenen die een andere mening hebben).
We zijn heel open en eerlijk met de seksuele oriëntatie van mijn vrouw omgegaan (ze ontdekte het pas na 20 jaar huwelijk). Het 'zonde aspect' speelde voor ons totaal niet. We hielden van elkaar en wilden bij elkaar blijven. Maar de vraag was kon dat?
En ja dat kon, maar het was zoeken en niet eenvoudig om tegen de stroom in te gaan, maar we zijn heel gelukkig samen. Ook in seksueel opzicht en dat geldt ook voor mijn vrouw!
Ik snap dat de docu hierover een krankzinnig beeld geschetst heeft. De waarheid wil ik graag vertellen, want ik kan me ook wel voorstellen dat er vragen zijn hoe dat dan zit met homoseksualiteit in een hetero huwelijk.
(er wordt vaak nogal rechtlijnig en in hokjes gedacht).
Om duidelijk te zijn, ik (we) stellen niet dat iedere homoseksueel een hetero relatie moet aangaan. Of dat er "een genezing" plaatsvond, of meer van dat soort loze gedachten.
Ik ben heel blij met mijn (lesbische) vrouw en zij met mij, alles wat ons overkomen is in ons huwelijk bracht ons dichter bij elkaar en tot God. Het is het beste wat ons kon overkomen en dat meen ik.
Maar dat is niet populair voor zekere media om zo'n verhaal te vertellen. Het moet zijn: "zo'n huwelijk is gedoemd, het is onderdrukking van gevoel en ellende". Dus maken ze er wat anders van...
Dat is toch ook wel iets om over na te denken. In de media wordt de opinie vaak gestuurd (of men tracht dat te doen en dat is op zichzelf al reden om verder te kijken).
Ik heb een tijd terug gelezen over een omslag bij psychologen die hulp bieden aan homoseksuele christenen die met zichzelf in de knoop zitten. De psychologen zien dit niet meer als een psychisch/mentaal (en dus intern) probleem, maar als een sociaal (en dus extern) probleem, en daar kan ik mij heel goed in vinden.
De invloed van de kerk, cultuur en media en de omgeving is enorm. Ik hoop dat er in ieders besef meer ruimte komt voor Gods weg die Hij met ieder persoonlijk gaat.