woutersebel schreef:Eigenlijk zijn er raakvlakken te bedenken tussen elk tweetal onderwerpen. Als je ver genoeg doordenkt in ieder geval. Lopen en vechtsporten hebben als raakvlak dat beiden beweging nodig hebben, een lichaam, etc. etc.
Nu moet ik zeggen dat naar mijn kennis alle religies volledige geweldloosheid praktiseren.
Jezus predikt in de bijbel dat een slachtoffer de andere wang zou moeten aanbieden.
Boeddhisten maken de paden voor hen voeten in het bos schoon zodat ze niet per ongeluk mieren dood maken door er op te staan.
Dit is in ieder geval wat ik tegenkwam bij het doorspitten van literatuur van beide religies.
In geen enkel religieus boek dat ik tot nu heb gelezen wordt geweld bemoedigd.
Zelf moet ik zeggen dat ik lange tijd aan vechtsporten heb beoefend.
Het synoniem voor vechtsporten, martial arts, is terecht afgeleid van het woord martel kunst.
De enige wenselijke situatie bij een escalatie is de-escalatie.
Hoewel ik moet zeggen dat je goed leert omgaan met het menselijk lichaam, het gewicht, dansen (bewegingen aanpassen op sparringpartner) en het kan handig zijn om objecten te ontwijken, etc. etc.
Uiteraard ben ik niet overal van op de hoogte en zullen er vast uitzonderingen zijn.
Misschien dat het wordt aangeleerd in het kader van een soort van-schande-wordt-men-wijs of zandloper effect te creëren.
Weet wel dat als je je kind vechtsporten laat beoefenen hij in het ziekenhuis kan belanden of betrokken kan raken bij vechtpartijen op straat.
Dit soort zaken zou je misschien moeten bespreken met mensen die expert zijn op het gebied van opvoeden e.d.
De combinatie religie-martiale kunsten is er niet eentje die ik heb verzonnen -want inderdaad, je kunt met genoeg creativiteit alles wel aan elkaar verbinden.
Nee, ik constateer slechts dat heel veel religies ooit zijn verbonden aan een bepaalde krijgercultus. Dit is niet vreemd als je let op de situatie waarin veel religies zijn opgekomen. In oudere tijden was geweld aan de orde van de dag, de strijd om het bestaan had vaak ook een dimensie van gevechten en oorlog.
Tegenwoordig zie je een zodanige afkeer van geweld dat ook jochies van een jaar of zes meteen met veel drama uit elkaar worden gehaald als ze met elkaar op de vuist gaan. Geweld is nu een uiting van de donkerste kant van de mens, maar dat is niet altijd zo geweest.
Christendom, Hindoeïsme, Boeddhisme, Shinto, Taoïsme, allemaal hebben ze monniken gekend die zich wijdden aan spiritueel inzicht EN het beoefenen van de krijgskunst. In de Oosterse religies was krijgskunst zelfs een instrument om tot dat inzicht te komen.
In het Christendom kennen we nu vooral de lijdende Christus die vrede brengt (en geweld afzweert). Die Christus is een relatief moderne uitvinding (kwam vooral op in de 12e-13e eeuw). Maar je moest in de eerste eeuwen niet vreemd opkijken als je Jezus ook afgebeeld zag als een sterke krijger die opkwam voor degenen die bij hem hoorden. (Dat beeld zie je vandaag de dag weer opkomen bij stromingen die mannelijke kracht willen benadrukken. Da's niet alleen in Amerika, denk ook eens Baudet die weinig kon met "andere wang toekeren" van die slappe christenen.)
Prediken alle religie complete geweldloosheid? Welnee. Als ik het alleen hou bij het Christendom is er een rijke traditie van "de gerechtvaardigde strijd". Waarom? Omdat de traditie eerlijk is over het feit dat het Kwaad bestaat en dat het onze taak om dat te weerstreven. Soms - ik herhaal: soms - vereist dat wel degelijk strijd.
Maar: Jezus zet wel degelijk iets tegenover het idee dat de macht van een koninkrijk bestaat uit militaire middelen en een geweldsmonopolie. Het Koninkrijk heeft wel een engelenleger, maar ten diepste bestaat de kracht daarvan uit zichzelf overgevende liefde.
Wie vechtsport wil gaan beoefenen geef ik dus de tip: let op welke waarheid wordt verkondigd bij de gym of vereniging waar je traint. Gaat dat om de ander kapotmaken of gaat dat vooral om jezelf oefenen in goede waarden als beheersing van lichaam en geest. Vooral bij die laatste zal je merken dat ook daar mensen kunnen opbloeien, respect voor elkaar kunnen leren en dat je echt niet vaker in het ziekenhuis komt te liggen of bij vechtpartijen betrokken raakt.
Ik heb jaren vechtsport beoefend. Nog nooit in het ziekenhuis gelegen en het aantal vechtpartijtjes zijn op één hand te tellen.
