Hallo Ereunao,
Dank voor je reactie! Je schreef:@@
@@De Schrift kent geen geestelijk Israël en ook geen 2 Israëls zoals jij beweert (2 sam 7:23), wel 2 erlei kinderen van Abraham.
1.Die alleen besneden zijn
2 Besneden Joden die ook wandelen in de voetstappen van Abraham. Later komen daar nog heidenen bij die naar het voorbeeld van Abraham in de voorhuid (d.i. onbesneden) gerechtvaardigd zijn ( Rom.4 ). Maar die zijn samen met de gelovige Joden door het kruis v.Chr in een lichaam met God verzoend (Ef.2:16) en vormen zo een geheel nieuw Godsvolk, een nieuwe schepping 2 Kor 5:17. En die wordt in de Schrift nooit Israël genoemd. Paulus gebruikt in Rom.9-11 en doorgaans deze naam uitsluitend voor de ongelovige natie En in de Hand. komen de apostelen zelfs herhaaldelijk in conflict met het Sanhedrin als representant van Israël zie Hand.4:8@@
Zo zo, kent de Schrift geen Geestelijk Israël en zegt de Schrift dat nergens! Neem me niet kwalijk beste vriend, maar een slechter voorbeeld van een slechte Bijbelkennis heb ik niet eerder gezien! Dat was nu juist het gebrek dat de Joden ongeschikt maakte voor hun Dienstwerk en ook vele Christenen van vandaag! Niet in de laatste plaats Ereunao! Want wat zijn de
vruchten van de Geest Ereunao, ze staan in de Bijbel opgetekend. Is jouw Geloof en zijn je daden geen blijk van de vruchten van bekering en van de (Heilige-) geest! Blijkbaar niet, want je ontkent het! Vreemde christen dus! Een christen in het vlees (noemt Jezus dat) Inderdaad Jezus zegt het er zijn twee Israëls! Twee Israëls zij die leven naar het vlees (dode-levenden) en zij die Geestelijk in hem verbonden zijn (Hij is de ware Israël. Want niet iedereen die Here here roept zal het Koninkrijk binnen kunnen gaan! Zie je wat Jezus zegt, Allemaal zaken waar wij zelf over nadenken en in onze (bekeerde) Geest uitvoeren! Een geestelijk Israël, hoe kun je dat nu ontkennen; Het meest erge vind ik dat je de Bijbel op dat punt ook nog ontkent! Je begrijpt dus helemaal niet wat de Bijbel door de Geest wil zeggen! Enkele voorbeelden waar de 'Vrucht van de (Heilige-) Geest ons leven wil leiden en wij er op reageren! En natuurlijk zijn Joden en Christenen door het Kruis verzoend, maar alleen wanneer! Wanneer zij voldoen aan de Voorwaarden van de Belofte! En zo wordt dus in de Schrift het Geestelijke Israël benoemd!
Een Bijbels voorbeeld:@@ Jezus Christus is het ware Israël Immers Hij heeft overwonnen, of niet! Heeft Jacob overwonnen? Ja! Alleen diegene die deze Messias aanneemt hoort bij het geestelijke Israël. Want een Jood met een besneden hart is een Geestelijke Jood, omdat Hij deel van Israël is= Jezus!
In Genesis en Exodus wijst de naam Israël niet slechts op één persoon die overwon, maar het wijst ook op zijn nakomelingen. Die nakomelingen werden Israël. Hetzelfde principe vinden we ook in het Nieuwe Testament.
“Want gij zijt allen zonen van God, door het geloof, in Christus Jezus. Want gij allen, die in Christus gedoopt zijt, hebt u met Christus bekleed. Hierbij is geen sprake van Jood of Griek, van slaaf of vrije, van mannelijk en vrouwelijk: gij allen zijt immers één in Christus Jezus.
Indien gij nu van Christus zijt, dan zijt gij zaad van Abraham, en naar de belofte erfgenamen.” Galaten 3: 26-29. Met andere woorden,
ware christenen zijn nu het geestelijke Israël van God.
In het Nieuwe Testament worden twee Israëls genoemd!
Het Israël naar het vlees en het (Geestelijke-)
Israël Gods. Wie legt dat zo uit Ereunao? Paulus, hij schreef:
“Want niet allen die van Israël afstammen, zijn Israël, en zij zijn ook niet allen kinderen, omdat zij nageslacht van Abraham zijn.” Romeinen 9: 6.
“…
mijn verwanten naar het vlees, immers, zij zijn Israëlieten…” Romeinen 9: 3.
“ … en ook over het Israël Gods.” Galaten 6:16.
Dit betekent dat Jezus Christus, het Ware Zaad, het ware Israël is. Iedereen die dus één van Geest wil zijn in Christus behoort dus tot het Geestelijke Israël= Jezus Christus! Is dat nu zo moeilijk. Wil je dat ik het nog verder ga uitleggen? Mij best! Maar bereid je dan maar voor!
Enkele andere Schrituurlijke plaatsen waar op de Geest gewezen wordt als we ware Christen willen zijn:
Wat wordt er gezegd aangaande al deze verschillende deugden?
Galaten 5:23 Tegen zodanige mensen is de wet niet.Voor welke veroordeling worden wij bewaard,
zo wij door de Geest geleid worden?
Galaten 5:18
Indien gij u echter door de Geest laat leiden, dan zijt gij niet onder de wet .
Tot welke eenheid worden de christenen aangemaand?
Efeze 4:3 en u te beijveren de eenheid des Geestes te bewaren door de band van vrede.
En wat betekent het Ereunao als we geen geestelijk Israël willen zijn maar een Israël in het vlees, waarvan jij een typisch voorbeeld bent (tot nu toe) lees Efeze 4:30. Hij zal bedroefd geraken en je verlaten!
Je schreef ook nog dit:
Nu nog een correctie op dien 3 dagen en drie nachten:
Da Costa:
Want gelijk Jona drie dagen en drie nachten was in de buik van de walvis, alzo zal de Zoon des mensen drie dagen en drie nachten wezen in het hart van de aarde. De gedeelten van de dag worden voor het geheel genomen. Deze oude gewoonte in Israël is de sleutel van deze dagrekening. De Heer werd op vrijdag begraven, bleef de zaterdag over in het graf, en stond des zondags morgens op; het zijn de drie dagen, tot welke even zoveel nachten of gedeelten van de nacht behoren. Deze wijze van rekenen moge ons vreemd dunken, doch niets is vreemder onder de volken, dan hun wijze van rekenen. Zij zijn nergens minder eenvoudig in, dan juist in deze zaak. Wij hebben reeds vroeger een paar voorbeelden uit onze hoogbeschaafde, alles zo nauwkeurig bepalende tijd aangehaald, die wij hier wel mogen herhalen. Wij zeggen over acht dagen en bedoelen toch slechts een week; en waar wij zeggen veertien dagen, zegt de Fransman quinze jours (vijftien dagen). Intussen is niet enkel toeval de reden dat de Oosterlingen delen van dagen voor hele dagen nemen. In het Oosten neemt men alles ruimer dan in het Westen. Zie het ook in de kleding, want in alles drukken de volken hun karakter uit. ln het Oosten is de kleding altijd wijd en ruim, in het Westen doorgaans aan het lichaam sluitend.
Ik voeg hier nog aan toe dat als Jezus op woensdag gestorven en begraven was de vrouwen zeker niet tot zondagmorgen gewacht zouden hebben om naar het graf te gaan.## Je kunt heel slecht rekenen Ereunao en vooral ken je de profetie over de Kruisiging zeer slecht! Met alle respect Ik wist niet dat 3x24 uur in één adem met vrijdagavond en zondag ochtend berekend konden worden! Er is geen enkele Bijbels bewijs dat Jezus op, vrijdag werd gekruisigd, want in de week dat Hij gekruisigd werd, kwamen twee Sabbat voor! Een grote Sabbat (de donderdag na Zijn kruisiging het begin van het feest der ongezuurde broden) en de wekelijkse gewone Sabbat! Je hebt de Bijbelse dagrekening ook nog niet begrepen, maar dat had ik al gezien aan de berekening van de 2300 avonden en morgens waar je niets van begrijpt omdat je niet Geestelijk bent ingesteld! Daar ligt jouw probleem! Je ziet en hoort niet wat de HG zegt! Daar ligt jouw probleem. Je hoeft dus niet met correcties aan te komen, want er valt niets te corrigeren! En wat je er allemaal bij haalt van de Franse zijn gewoon Franse fratsen! Je moet de Bijbel lezen en vooral luisteren naar wat de Geest zegt. Om je tegemoet te komen en andere forumleden even de weg te wijzen, hier een uitleg van het feit dat Jezus NOOIT op, vrijdag in het graf gelegd kon worden! Interessant! Ik heb de bron onderaan vermeldt, mocht iemand weer beginnen over 'plagiaat'. Scheelt mij weer een hoop schrijfwerk @@DE OPSTANDING was NIET op zondag
Lag Jezus drie dagen en drie nachten in het graf, zoals Hij duidelijk zei in Mattheus 12:40? Krijgt u drie dagen en drie nachten tussen zonsondergang op Goede Vrijdag en zonsopgang op Paaszondag?
Tegenwoordig wordt algemeen aangenomen dat Jezus op vrijdag werd gekruisigd en de opstanding op zondagmorgen omstreeks zonsopgang plaatsvond.
Weinig belijdende christenen hebben er ooit aan gedacht deze 'Goede Vrijdag-Paaszondag'-traditie eens te onderzoeken of te bewijzen. Niettemin zegt de Bijbel ons alle dingen te toetsen (te bewijzen). Het volgende bewijs zal u verbazen.
Als bewijs is er slechts één betrouwbare bron van informatie, één enkel historisch verslag: de Bijbel.
Traditie is geen bewijs
Er waren geen ooggetuigen van de opstanding. Ook de zogeheten 'apostolische vaders' hadden geen andere bron van informatie dan het verslag dat ons heden ter beschikking staat: de bijbelse openbaring. Elke traditie die met Gods openbaring strijdig is, moet dus worden afgewezen.
Wat zijn de geregistreerde feiten?
De sceptische Farizeeën vroegen Jezus om een teken, een bovennatuurlijke aanwijzing, als bewijs dat Hij de Messias was.
Mattheus 12:39 Maar Hij antwoordde hun en zeide: Een boos en overspelig geslacht verlangt een teken, maar het zal geen teken ontvangen dan het teken van Jona, de profeet. 40 Want gelijk Jona drie dagen en drie nachten in de buik van het zeemonster was, zo zal de Zoon des mensen in het hart der aarde zijn, drie dagen en drie nachten.
Laten wij nu eens stilstaan bij het enorme belang, de vérstrekkende betekenis, van Jezus' bewering.
Hij verklaarde uitdrukkelijk dat het teken dat Hij als bewijs van Zijn Messiasschap zou geven was, dat Hij precies drie dagen en drie nachten in het rotsgraf in "het hart der aarde" zou zijn.
De strekking van het teken
Deze Farizeeën, die Christus verwerpen, eisten bewijs. Jezus bood hun een bewijs. Dat bewijs was behalve de opstanding zelf, de tijdsduur van Zijn verblijf in Zijn graf alvorens Hij zou worden opgewekt.
Denk eens aan wat dit betekent! Jezus baseerde Zijn aanspraak dat Hij uw en mijn Verlosser is op Zijn verblijf in het graf van precies drie dagen en drie nachten. Zou Hij precies drie dagen en drie nachten in de aarde verblijven, dan zou Hij de Verlosser blijken te zijn, faalde Hij in het vervullen van dit teken, dan moet Hij als een misleider worden verworpen!
Geen wonder dat Satan de ongelovigen laat spotten met het verhaal van Jona en de "walvis"! Geen wonder dat de duivel een traditie heeft doen ontstaan waarmee wordt geloochend dat Jezus de Messias is!
Het dilemma van de critici
Dit bovennatuurlijke bewijs dat ooit door Jezus voor Zijn Messiasschap werd gegeven, irriteert de commentatoren en bijbelcritici in hoge mate. Hun pogingen om dit bewijs van Christus' goddelijkheid weg te redeneren zijn uitermate potsierlijk. Zij moeten het immers wel wegredeneren, anders begeeft hun 'Goede Vrijdag-Paaszondag'-traditie het.
Eén commentator zegt: "Natuurlijk weten wij dat Jezus in feite slechts half zo lang in het graf was als Hij dacht dat Hij zou zijn!" Sommige uitleggers maken zozeer misbruik van onze goedgelovigheid dat zij ons vragen te geloven dat "in het Grieks, waarin het Nieuwe Testament is geschreven, de uitdrukking 'drie dagen en drie nachten' drie perioden van óf dagen óf nachten betekent".
Jezus, beweren zij, werd kort voor zonsondergang op vrijdag in het graf gelegd en op zondagmorgen bij zonsopgang stond Hij op: twee nachten en één dag.
De bijbelse definitie
De bijbelse definitie van de duur van dagen en nachten is echter eenvoudig.
Zelfs deze zelfde bijbelcritici erkennen dat in het Hebreeuws, de taal waarin het boek Jona is geschreven, de uitdrukking "drie dagen en drie nachten" een periode van 72 uur betekent: drie twaalfurige dagen en drie twaalfurige nachten.
Jona 1:17 En de Here beschikte een grote vis om Jona in te slokken; en Jona was in het ingewand van de vis drie dagen en drie nachten.
Dit, geven zij toe, was een periode van 72 uur. En Jezus zei ondubbelzinnig dat gelijk Jona drie dagen en drie nachten in de buik van de grote vis was, zo zou Hij dezelfde tijdsduur in Zijn graf zijn.
Evenals Jona 72 uur in het "graf" (vgl. Jona 2:2, waar die plaats dodenrijk of graf wordt genoemd) was, om, nadat hij op bovennatuurlijke wijze door God was opgewekt (door te worden uitgespuwd), voor de bevolking van Ninevé een verlosser te worden na het verkondigen van de waarschuwing voor hen, zo zou Jezus 72 uur in Zijn graf zijn, om vervolgens door God te worden opgewekt teneinde de verlosser van de wereld te worden.
Wist Jezus wel hoeveel tijd er in een 'dag' en in een 'nacht' zit? Johannes 11:9 Jezus antwoordde: Gaan er geen twaalf uren in een dag? Als iemand overdag loopt, stoot hij zich niet, omdat hij het licht van deze wereld kan zien; 10 maar wanneer iemand bij nacht loopt, stoot hij zich, omdat het licht niet in hem is.
Let op de bijbelse definitie van de uitdrukking "de derde dag". Een groot aantal teksten zegt ons dat Jezus de derde dag opstond. Zie hoe de Bijbel de tijd preciseert die nodig is om "de derde dag" te voltooien.
In Genesis 1 staat dat God scheiding maakte tussen licht en duisternis, tussen dag en nacht. De scheppingsweek bestond uit zeven dagen en nachten. In de verzen 4 tot en met 13 worden de eerste drie volle etmalen beschreven.
Dit is de enige bijbelse definitie die de hoeveelheid tijd die in de uitdrukking "de derde dag" is besloten, verklaart en vaststelt. Deze omvat drie donkere perioden die "nacht" heten, en drie lichte perioden die "dag" heten: drie dagen en drie nachten, en Jezus zei dat elke periode twaalf uur telt: een totaal van 72 uur.
Dit zou afdoende moeten zijn! Ieder zevenjarig kind kan dit uitrekenen.
Wat is er fout?
Wat is er fout aan deze duidelijke, eenvoudige woorden van Jezus? Hoe weten deze geleerde en nauwgezette theologen dat Jezus op 'Goede Vrijdag' werd gekruisigd en op 'Paaszondag' opstond?
Het eenvoudige antwoord is: zij weten het niet, want het is niet zo! Het is louter traditie, een traditie die ons van kindsbeen af is bijgebracht en die wij achteloos hebben aanvaard! Jezus waarschuwt tegen het "krachteloos" maken van Gods Woord. Markus 7:13 En zo maakt gij het woord Gods krachteloos door uw overlevering, die gij overgeleverd hebt. En dergelijke dingen doet gij vele.
Wij hebben nu twee bijbelse getuigenissen onderzocht, in Mattheus en in Jona, die beide de tijdsduur dat het lichaam van Jezus in het graf verbleef vaststellen op drie dagen en drie nachten, door de Bijbel duidelijk gedefinieerd als 72 uur. Laten wij nu vier andere bijbelse getuigenissen onderzoeken die hetzelfde bewijzen.
Markus 8:31 En Hij begon hen te leren, dat de Zoon des mensen veel moest lijden en verworpen worden door de oudsten en de overpriesters en de schriftgeleerden en gedood worden en na drie dagen opstaan.
Een zevenjarig kind kan dit uitrekenen. Als Jezus op vrijdag was gedood en vervolgens na één dag was opgestaan, zou de opstanding op zaterdagavond hebben plaatsgevonden. Als Hij na twee dagen was opgestaan, zou de opstanding op zondagavond hebben plaatsgevonden en na drie dagen, dan zou de opstanding op maandagavond hebben plaatsgevonden!
Onderzoek deze tekst nauwkeurig. U kunt met geen enkele rekenkundige procedure op minder dan een volle 72 uur – drie dagen en drie nachten – uitkomen bij een opstanding die drie dagen na de kruisiging plaatsvond. Als Jezus slechts van vrijdag zonsondergang tot zondag zonsopgang in het graf is geweest, dan moet u ook deze tekst uit uw bijbel schrappen, of u moet Jezus Christus als een bedrieger afwijzen! Als Hij na drie dagen opstond, zou het meer dan 72 uur kunnen zijn, maar het kan geen seconde minder zijn.
Ook in Markus 9 staat "drie dagen na Zijn dood zal Hij opstaan". Markus 9:31 Want Hij onderwees zijn discipelen en zeide tot hen: De Zoon des mensen wordt overgeleverd in de handen der mensen en zij zullen Hem ter dood brengen en drie dagen na zijn dood zal Hij opstaan. Het kan niet de tijd tussen vrijdag zonsondergang en zondag zonsopgang zijn; dat is immers slechts 36 uur, wat ons brengt tot het midden van de tweede dag nadat Hij was gedood.
In Mattheus 27:63 wordt Jezus geciteerd: "Na drie dagen word Ik opgewekt". Dit kan niet minder dan 72 uur zijn.
Johannes 2:18 De Joden dan antwoordden en zeiden tot Hem: Welk teken toont Gij ons, dat Gij dit moogt doen? 19 Jezus antwoordde en zeide tot hen: Breekt deze tempel af en binnen [Grieks: ook 'in' of 'met'] drie dagen zal Ik hem doen herrijzen. Herrijzen binnen drie dagen na te zijn afgebroken, ofwel gedood en begraven, kan niet na meer dan 72 uur zijn. 20 De Joden dan zeiden: Zesenveertig jaren is over deze tempel gebouwd en Gij zult hem binnen drie dagen doen herrijzen? 21 Maar Hij sprak van de tempel zijns lichaams. 22 Toen Hij dan opgewekt was uit de doden, herinnerden zijn discipelen zich, dat Hij dit gezegd had, en zij geloofden de Schrift en het woord, dat Jezus gesproken had.
Als wij alle getuigenissen van de Bijbel moeten accepteren, moeten wij concluderen dat Jezus precies drie dagen en drie nachten – drie volle 24-urige dagen: 72 uur in het graf was, of het enige bovennatuurlijke bewijs dat Hij gaf schiet te kort.
Het tijdstip van de opstanding
Let nu nauwkeurig op het volgende feit: teneinde drie dagen en drie nachten – 72 uur – in het graf te zijn moest onze Heer op precies dezelfde tijd van de dag worden opgewekt als Zijn lichaam in het graf werd gelegd.
Laten wij ons goed realiseren wat dit uiterst belangrijke feit betekent.
Indien wij het tijdstip van de begrafenis kunnen vinden, dan hebben we tevens het tijdstip van de opstanding. Als de begrafenis bijvoorbeeld bij zonsopgang was, dan moest de opstanding, als het lichaam drie dagen en drie nachten in het graf was, eveneens bij zonsopgang, drie dagen later, plaatsvinden. Als de begrafenis om twaalf uur 's middags was, was de opstanding om twaalf uur 's middags. Als de begrafenis bij zonsondergang was, was de opstanding bij zonsondergang, drie dagen later.
De dag van de kruisiging werd "de Voorbereiding" genoemd, de dag voor de sabbat.
Lukas 23:50 En zie, een man, genaamd Jozef, die raadsheer was, een goed en rechtvaardig man. Vers 52 deze ging naar Pilatus en vroeg hem om het lichaam van Jezus. 53 En na het te hebben afgenomen, wikkelde hij het in linnen en legde Hem in een rotsgraf, waarin nog nooit iemand gelegd was. 54 En het was de dag der voorbereiding en de sabbat brak aan.
Ditzelfde staat in Mattheus 27:59-62 en Markus 15:42-46.
Deze dag eindigde bij zonsondergang, volgens de bijbelse berekening (Leviticus 23:32).
Jezus riep met luider stem kort op "het negende uur", d.w.z. drie uur in de middag.
Markus 15:34 En op het negende uur riep Jezus met luider stem: Eloi, Eloi, lama sabachtani, hetgeen betekent: Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten? Vers 37 En Jezus slaakte een luide kreet en gaf de geest.
Zie ook Mattheus 27:46-50 en Lukas 23:44-46.
Toch werd Jezus nog vóór deze zelfde dag eindigde begraven, nog voordat de zon onderging (Mattheus 27:57; Lukas 23:52-54).
Johannes voegt er nog aan toe: Johannes 19:42 daar dan legden zij Jezus neder wegens de Voorbereiding der Joden, omdat het graf dichtbij was.
Volgens de wetten die door de Joden in acht worden genomen moeten alle dode lichamen vóór het begin van een sabbat of feestdag begraven zijn. Daarom werd Jezus nog vóór zonsondergang op dezelfde dag dat Hij stierf begraven. Hij stierf kort na 3 uur 's middags.
De begrafenis van Christus' lichaam was in de late namiddag! Het was tussen drie uur 's middags en zonsondergang, zoals deze bijbelteksten bewijzen.
En aangezien de opstanding drie dagen later op precies dezelfde tijd van de dag moest plaatsvinden, vond de opstanding van Christus niet bij zonsopgang plaats, maar in de late namiddag, tegen zonsondergang. Hoe opzienbarend dit feit ook moge zijn, het is de ondubbelzinnige waarheid van de Bijbel!
Indien Jezus op enig ander tijdstip is opgestaan, kan Hij niet drie dagen en drie nachten in Zijn graf zijn geweest. Indien Hij op enig ander tijdstip is opgestaan, heeft Hij met dit teken dat Hij gaf, gefaald in het bewijzen dat Hij de ware Messias is, de Zoon van de levende Schepper. Of Hij is aan het einde van een dag tegen zonsondergang opgestaan, of Hij is de Christus niet! Zijn aanspraak daarop liet Hij van dit teken afhangen.
Een aloude traditie moet dus worden losgelaten.
Welke sabbat volgde op de kruisiging?
Nu komen wij aan een tegenwerping die sommigen zouden kunnen maken; het gaat hierbij echter juist om het punt dat deze waarheid bewijst. Wellicht hebt u opgemerkt dat volgens de bijbelteksten de dag na de kruisiging een sabbat was. Vandaar dat men eeuwenlang blindelings heeft aangenomen dat de kruisiging op vrijdag plaatsvond.
Nu hebben wij met alle vier de evangeliën aangetoond dat de dag van de kruisiging "de Voorbereiding" werd genoemd: de voorbereidingsdag voor de sabbat. Maar voor welke sabbat?
Johannes' evangelie geeft het antwoord:
Johannes 19:31 De Joden dan, daar het Voorbereiding was en de lichamen niet op sabbat aan het kruis mochten blijven (want de dag van die sabbat was groot) vroegen Pilatus, dat hun benen gebroken en zij weggenomen zouden worden.
Wat betekent 'een grote sabbat'? Vraag het aan een Jood. Hij zal u zeggen dat dat een der jaarlijkse heilige dagen of feestdagen is. Ieder jaar vierden de Israëlieten zeven van dergelijke dagen, elk daarvan werd een sabbat genoemd! Jaarlijkse sabbatten vallen op bepaalde kalenderdagen, die in de verschillende jaren op verschillende dagen van de week vallen, zoals de Romeinse feestdagen die nu worden gevierd. Deze sabbatten kunnen bijvoorbeeld op een maandag vallen, of op een donderdag, of een zondag. Deze jaarlijkse sabbatten of Gods feesten vindt u bijvoorbeeld in Leviticus 16:29-31 en hoofdstuk 23.
Mattheus 26:2 Gij weet, dat het over twee dagen Paasfeest is, en alsdan wordt de Zoon des mensen overgeleverd om gekruisigd te worden.
'Paasfeest' is een vertaling van 'Pascha'. Markus 14:1 Nu was het na twee dagen Pascha en het feest der ongezuurde broden. En de overpriesters en de schriftgeleerden zochten, hoe zij Hem door list in handen zouden krijgen en doden.
En als u dit hoofdstuk verder leest, zult u zien dat Jezus inderdaad op het Pascha werd gekruisigd!
En wat is het Pascha? In het twaalfde hoofdstuk van Exodus vindt u het verslag van het oorspronkelijke Pascha.
De Israëlieten doodden de lammeren en streken het bloed ervan aan de deurposten en de bovendorpel van hun huis en ieder huis waar het bloed aldus was aangebracht, werd door de doodsengel overgeslagen en voor de dood gespaard. Na het Pascha volgde een heilige samenkomst of jaarlijkse sabbat.
Zie de data: Numeri 28:16 En in de eerste maand, op de veertiende dag der maand, zal het Pascha voor de Here zijn. 17 Op de vijftiende dag dier maand zal er een feest zijn; zeven dagen lang zullen ongezuurde broden worden gegeten. 18 Op de eerste dag zal er een heilige samenkomst zijn, gij zult generlei slaafse arbeid verrichten.
Het Paschalam, dat ieder jaar op de 14e van de eerste maand, 'Abib', werd gedood, was een voorafschaduwing van Christus, het Lam Gods dat de zonde der wereld wegneemt. Christus is ons Paschalam, geslacht voor ons (1 Corinthe 5:7).
Jezus werd geslacht op precies dezelfde dag dat ieder jaar het Paschalam werd geslacht. Op de 14e Abib, de eerste maand van het Hebreeuwse jaar, werd Hij gekruisigd. En deze dag, het Pascha, was de dag vóór – en de voorbereiding op – de feestdag, of jaarlijkse grote sabbatdag, die op de 15e Abib viel.
Deze sabbat kan op iedere dag van de week vallen. Het komt vaak voor dat hij op donderdag valt en wordt dan, ook tegenwoordig, op die dag gevierd. En de Hebreeuwse kalender toont aan, dat in het jaar dat Jezus werd gekruisigd, de 14e Abib, de Paschadag, de dag waarop Jezus werd gekruisigd, een woensdag was. En de jaarlijkse sabbat viel op donderdag. Dit was de sabbat die naderbij kwam toen Jozef van Arimathea zich haastte om het lichaam van Jezus laat op die woensdagmiddag te begraven. Er waren in die week twee afzonderlijke sabbatten!
Op welke dag was de opstanding?
Welke dag van de week was nu de opstandingsdag?
De eersten die bij het graf kwamen om het te onderzoeken waren Maria Magdalena en haar metgezellen; dat was op de eerste dag van de week (zondag), 's morgens heel vroeg, toen het nog donker was en de zon begon op te komen, in de schemering.
Markus 16:2 En zeer vroeg op de eerste dag der week gingen zij naar het graf, toen de zon opging. Zo staat het ook in Lukas 24:1 en Johannes 20:1.
Dit zijn de teksten waarvan de meeste mensen veronderstellen dat ze zeggen dat de opstanding op zondagmorgen bij zonsopgang plaatsvond. Maar dat zeggen ze niet!
Toen de vrouwen arriveerden, was het graf al open! Op dat tijdstip op zondagmorgen, toen het nog donker was, was Jezus daar niet! Een engel zei dat Hij opgewekt was: Markus 16:6 Hij zeide tot haar: Weest niet ontsteld. Jezus zoekt gij, de Nazarener, de gekruisigde. Hij is opgewekt, Hij is hier niet; zie de plaats, waar zij Hem gelegd hadden (Lukas 24:6; Mattheus 28:5-6).
Bij zonsopgang die zondagmorgen was Jezus reeds opgestaan! Natuurlijk. Hij was immers in de late namiddag, tegen zonsondergang, uit het graf opgestaan!
En daar wij weten dat Christus op woensdagmiddag laat werd begraven en dat de opstanding drie dagen later op precies dezelfde tijd van de dag plaatsvond, weten wij dat de opstanding van Christus laat op zaterdagmiddag geschiedde.
De sabbatdag eindigde bij zonsondergang. Het was laat op die dag, vóór het begin van de eerste dag van de week. Het was dus helemaal geen opstanding op zondag. Het was een opstanding op sabbat!
Vervulde Christus Zijn teken?
Nu is dit alles gebaseerd op de veronderstelling dat Jezus het enige teken, dat Hij drie dagen en drie nachten in het graf zou zijn, inderdaad heeft vervuld. Al ons bewijsmateriaal is gebaseerd op de beweringen van Jezus van voor Zijn kruisiging. Sommige bijbelcritici en doctoren in de godgeleerdheid vertellen ons echter dat Jezus zich vergiste: dat Hij slechts half zo lang in het graf was als Hij had verwacht. Laten wij bewijzen of Hij inderdaad precies die hoeveelheid tijd in het graf doorbracht die Hij had gezegd.
In Mattheus 28:6 geeft de engel des Heren de volgende getuigenis, die wij nu als bewijs voorleggen: Mattheus 28:6 Hij is hier niet, want Hij is opgewekt, gelijk Hij gezegd heeft; komt, ziet de plaats, waar Hij gelegen heeft.
Hij is beslist niet opgestaan gelijk Hij gezegd heeft, tenzij Hij op precies het tijdstip dat Hij gezegd heeft, is opgestaan! Wij hebben nu dus het bewijs van de engel des Heren, opgetekend in het heilige Woord van God, dat Jezus inderdaad Zijn teken vervulde: Hij was drie dagen en drie nachten in de aarde; Hij is inderdaad laat op sabbatmiddag opgestaan en niet op zondagmorgen.
Zijn dood en begrafenis waren in overeenstemming met de Schriften, niet ermee in strijd.
Op welke dag was de kruisiging?
Jezus werd op woensdag gekruisigd, op de middelste dag van de week. Hij stierf kort na drie uur in de middag en werd
vóór zonsondergang die woensdag begraven. Tel nu drie dagen en drie nachten verder. Zijn lichaam lag woensdagnacht, donderdagnacht en vrijdagnacht in het graf:
drie nachten. Het was daar eveneens gedurende het daglichtgedeelte van donderdag, vrijdag en zaterdag: drie dagen. Op zaterdag stond Hij op, op de sabbat, laat in de middag, kort voor zonsondergang, op hetzelfde tijdstip van de dag als waarop Hij werd begraven!
Het is veelzeggend dat Jezus in Daniëls profetie van de 'zeventig weken' (Daniël 9:24-27) "in de helft van de week" zou worden "uitgeroeid".
Daniël 9:26 En na de tweeënzestig weken zal een gezalfde worden uitgeroeid …
Vers 27 … in de helft van de week zal hij slachtoffer en spijsoffer doen ophouden. Door Zijn dood, die een offerande en slachtoffer is, waardoor alle heiligen in eeuwigheid geheiligd worden, voor welken al de Levitische offeranden verdwenen zijn.
Daar op deze profetie het principe van een dag voor een jaar van toepassing is, zodat deze 70e week een letterlijke zeven jaar werd, zou Christus na drieënhalf jaar te hebben gepredikt, worden "uitgeroeid", zoals ook is gebeurd, maar het is ook veelzeggend dat Hij tevens op de middelste dag van een letterlijke week werd "uitgeroeid".
Eerlijke bezwaren onderzocht
Iemand zal zeker de aandacht vestigen op Markus 16:9, daar hij meent dat deze tekst zegt dat de opstanding op zondag plaatsvond.
Markus 16:9 Toen Hij des morgens vroeg op de eerste dag der week opgestaan was, verscheen Hij eerst aan Maria van Magdala, van wie Hij zeven boze geesten uitgedreven had.
'Opgestaan was' is voltooide tijd. Staat er dat Hij 'opstond'? Nee, vroeg op de eerste dag van de week, op de tijd dat Hij aan Maria Magdalena verscheen, was Hij opgestaan. Natuurlijk was Hij dat! Hij stond op laat in de middag daarvoor, dus was Hij vanzelfsprekend op zondagmorgen opgestaan. Deze tekst weerlegt in geen enkel opzicht de andere teksten die wij hebben gegeven.
Een andere passage die verwarring kan wekken is Lukas 24:21:
Lukas 24:21 … Maar met dit al is het thans reeds de derde dag, sinds dit geschied is.
"Dit" (of "deze dingen"; Statenvertaling) omvat alle gebeurtenissen met betrekking tot de opstanding: de gevangenneming van Jezus, het proces tegen Hem, de kruisiging en tenslotte, het verzegelen en bewaken van het graf op de volgende dag, donderdag.
"Deze dingen" betreffen het volgende: vers 18 Een dan van hen, genaamd Kleopas, antwoordde en zeide tot Hem: Zijt Gij de enige vreemdeling in Jeruzalem, dat Gij niet weet wat daar dezer dagen geschied is? 19 En Hij zeide tot hen: Wat dan? Zij zeiden tot Hem: Hetgeen geschied is met Jezus de Nazarener, een man, die een profeet was, machtig in werk en woord voor God en het ganse volk, 20 en hoe Hem onze overpriesters en oversten overgegeven hebben om Hem ter dood te veroordelen en Hem gekruisigd hebben.
Mattheus 27:62 De volgende dag, dat is na de Voorbereiding, kwamen de overpriesters en de Farizeeën gezamenlijk tot Pilatus, 63 en zij zeiden: Heer, wij hebben ons herinnerd, dat die verleider bij zijn leven gezegd heeft: Na drie dagen word Ik opgewekt. 64 Geef daarom bevel het graf te verzekeren tot de derde dag; anders konden zijn discipelen Hem komen stelen, en tot het volk zeggen: Hij is opgewekt uit de doden, en de laatste dwaling zou erger zijn dan de eerste. 65 Pilatus zeide tot hen: Hier hebt gij een wacht, gaat heen en verzekert het naar uw beste weten. 66 Zij gingen heen en verzekerden het graf met de wacht, na de steen verzegeld te hebben.
"Deze dingen" waren pas volledig toen de wacht was geplaatst, op donderdag. En de tekst zegt dat die zondag de derde dag was sinds deze dingen hadden plaatsgevonden. Zondag is inderdaad de derde dag sinds donderdag. Het was echter niet de derde dag sinds vrijdag, zodat met deze tekst een vrijdagse kruisiging niet kan worden bewezen.
Er is nog één laatste, doorslaggevend bewijs van deze waarheid.
Een belangrijke tekst die bewijst dat er in die week twee sabbatten waren, wordt in nagenoeg iedere vertaling verkeerd weergegeven.
Mattheus 28:1 Laat na de sabbat, tegen het aanbreken van de eerste dag der week, ging Maria van Magdala en de andere Maria het graf bezien.
In de meeste vertalingen staat "Na afloop van de sabbat" of "laat na de sabbat". Deze versies geven het woord 'sabbat' in enkelvoud weer. In het oorspronkelijke Grieks echter staat het woord in het meervoud: "Na de sabbatten" is de juiste vertaling.
Volgens Markus 16:1 kochten Maria Magdalena en haar metgezellen hun specerijen voor de zalving van het lichaam van Jezus pas nadat de sabbat was afgelopen. Pas daarna konden zij die klaarmaken. Toch rustten zij, na het bereiden van de specerijen, op de sabbatdag naar het gebod! Lukas 23:56 en toen zij teruggekeerd waren, maakten zij specerijen en mirre gereed. En op de sabbat rustten zij naar het gebod.
Lees deze teksten heel nauwkeurig.
Er is slechts één mogelijke verklaring:
Na de jaarlijkse grote sabbat, de feestdag van de dagen der Ongezuurde Broden, die op donderdag viel, kochten en bereidden deze vrouwen op vrijdag hun specerijen en vervolgens rustten zij op de wekelijkse sabbat, zaterdag,
naar het gebod (Exodus 20:8-11).
Een vergelijking van deze twee teksten bewijst dat er die week twee sabbatten waren, gescheiden door een werkdag. Anders spreken deze teksten elkaar tegen.
De opstanding van Christus was laat op de middag van de wekelijkse sabbat en niet op zondag@@ Bron:
http://www.home.zonnet.nl/gemeente.van. ... ondag.html Als Christenen nu ook eens allemaal de Sabbat van het 4e gebod gingen onderhouden (zie oproep Opb 14:7) dan wisten al deze trouwe Gelovigen precies wanneer Jezus (in het midden van de week) werd gekruisigd! Maar nu hangen ze de Kleine Hoorn aan! Dat beeld waar de benen en voeten van ijzer en deels leem zijn! De landen van Europa! Heb je een idee hoever we al staan in het Begin van het einde, het Gewicht van de Nieuwe Wereld Orde begint in Europa, en weet je nu ook waarom Ereunao? omwille van de Kleine Hoorn die een hele Grote muil op zet tegen de Allerhoogste god en het Dagelijks offer van de volgelingen van Jezus zal wegnemen! ? Groet en fijne avond nog!
Overigens over Da Costa gesproken; hij wilde wel, als jood bepaalde zaken terug voeren naar Christus, maar daar hij ook een Latijnse achtergrond had door studie en met rooms katholieke medestanders de zaak wilde organiseren, beriep hij zich dus op dat wat "in het vlees" beleefd werd en niet naar Gods geest! Overigens, de oorzaak van de val van de Joden was de overtreding van het 4e gebod in relatie tot de gehele wet! Jezus heeft vele vele malen gewezen op het Geestelijke aspect van e wet en de Sabbat van het 4e gebod in plaats van op het naar "de letter" er van onderhouden! Jezus was een fel tegenstander van de wijze waarop de 'Joden in het vlees" de wet en dus ook de Sabbat onderhielden, beter gezegd, Hij walgde van de wijze waarop de Schriftgeleerden de wet toepasten. Een mooi voorbeeld is dat van Nicodemus in Joh 3. Jezus berispte hem omdat hij zich wel is waar als (een) Leraar Israëls (= de Messias) voordeed maar de wetten misbruikten voor eigen zaken en eigenbelang, zoals dus ook vandaag de dag politici de bijbel gebruiken om elkaar de kop in te slaan! Zoals in Syrië, de Islam een antichristelijke macht die in de Bijbel toegewezen wordt aan een leider en geen koning! Net zoals de Machtstaat Rome toegewezen wordt aan een leider en geen Koning. Ook al noemt het Hoofd zich een Koning over de aarde! Staat gewoon in de Bijbel Opb 9 Gott mit uns!
Misschien kunnen we op een later punt het "raadsel" van de 2300 avonden en morgens verder uitdiepen tot aan onze tijd! De droom van Nebukadnessar en Daniël wijzen dus op een herstel van een Hemels Jeruzalem waar het ware en échte Heiligdom is, één die niet van mensenhanden gemaakt kan zijn, en waar Jezus Christus daadwerkelijk dienst doet! Waarom in de geschiedenis van Antiochus Empifanus de zaken mislopen in het profetische kader van Jezus Komsten de 2300 avonden en morgens is, omdat de Antiochië historie maar op een tijdperiode van 3 jaar en 10 dagen wijst, en geen 2300 avonden en morgens naar het dag/jaar rpincipe in profestich opzicht! Maar daar wellicht later meer over, want dat dag/jaar principe is Bijbels,helemaal! zie het schema (vanuit het Rabbinaat )Er zijn meer historische punten in de wereldgeschiedenis en dus ook in de Bijbel aan te wijzen waarin het rijk van Antiochus staande bleef terwijl de 4 Hellinistsiche rijken aan macht verloren en ten onder gingen. De Regeringsperiode van Antiochië verliep te midden van de Grieks-Seleucidische dynsastie. Antiochius IV was koning van 175-164 voor Christus terwijl de Seleuciden regeerden van 312-65 voor onze jaartelling. Afgezien daarvan, in tegenstelling tot de Kleine Hoorn, werd Antiochië als niet "groot" erkent en gezien. Hij probeerde dat wel maar hij strandde in die poging tegen Egypte omdat hij een oorlog tegen Rome niet waagde!. Hier dus het bewijs: Het was Rome dat groot werd en door die macht maakte de Kleine Hoorn zich zichtbaar als een "morele-wetgever en wereldheerser! Precies zoals het Beeld van Nebukadnessar ons laat zien! Groet en een fijne dag Beeld van Nebukadnessar tot aan onze tijd:
Niet kijken naar een denominatie (ZDA of zo) maar naar dat
groet
