Bid tips?

[Lola2015]

Iemand tips?

Ik heb een zoontje van bijna anderhalf, en we hebben veel familieleden en vrienden die niet christelijk zijn, en die dus ook niet gewend zijn om voor het eten te bidden.
Wijzelf wel, en dat zou ik m'n zoontje ook mee willen hebben.
We vinden het heel moeilijk om dat uit te dragen als we samen eten met die familieleden of vrienden.
Het is een soort van schaamte, en niks aan hun op willen leggen ofzo.

Heeft iemand hier tips voor???

[DeDwaler]

Iemand tips?

Ik heb een zoontje van bijna anderhalf, en we hebben veel familieleden en vrienden die niet christelijk zijn, en die dus ook niet gewend zijn om voor het eten te bidden.
Wijzelf wel, en dat zou ik m'n zoontje ook mee willen hebben.
We vinden het heel moeilijk om dat uit te dragen als we samen eten met die familieleden of vrienden.
Het is een soort van schaamte, en niks aan hun op willen leggen ofzo.

Heeft iemand hier tips voor???

Hoi Lola,

Laat ik eens hardop met je meedenken. Er ontstaat al snel een wat ongemakkelijke sfeer in die situatie, want mensen weten zich vaak geen houding te geven. Ik weet niet of dat echt met schaamte te maken heeft, want een mens is nu eenmaal niet ongevoelig voor wanneer een ander zichtbaar in verlegenheid is. Het kan ook schroom zijn om onszelf zo duidelijk te profileren. Erover nadenkende, komt bij mij de vraag op of zoiets persoonlijks als het gebed van een gelovige tot de Heere het uitgelezen middel is om iets uit te dragen naar ongelovigen. Ik heb zelf eerlijk gezegd nog niet echt een duidelijk idee hierover, maar het lijkt me van belang dat we die vraag in onze overwegingen meenemen.

[Teus]

Beste Lola,

Deze schroom is zeker te overwinnen, weet je wat het probleem is? We willen het zelf doen en alles wat we zonder God doen is gedoemd te mislukken.
Ik zou je adviseren om God raad te vragen, het gaat toch immers om Hem?
Als je oprecht van Hem hulp verwacht dan doet hij het ook.
God wil dat je “gewoon” dankt voor je eten ongeacht welke situatie, het is eigenlijk kruisdragen als je volhard in de wil van God met eventuele consequenties voor jezelf. Hij wil je helpen als je hulp van Hem verwacht.

Je kunt een stilte vragen omdat je gewent bent God te danken voor de maaltijd die voor je staat.
Doe het hardop dan kan men horen wat je vraagt, wat je van God verlangt, wellicht komt er een mooi gesprek tijdens het eten.
Je zoontje ziet en hoort ook wat er gebeurd zodat hij in een zeer vroeg stadium voor kan gaan.

Veel Zegen.

[Mortlach]

Iemand tips?

Ik heb een zoontje van bijna anderhalf, en we hebben veel familieleden en vrienden die niet christelijk zijn, en die dus ook niet gewend zijn om voor het eten te bidden.
Wijzelf wel, en dat zou ik m'n zoontje ook mee willen hebben.
We vinden het heel moeilijk om dat uit te dragen als we samen eten met die familieleden of vrienden.
Het is een soort van schaamte, en niks aan hun op willen leggen ofzo.

Heeft iemand hier tips voor???

Vragen of de anderen een momentje stil willen zijn, is toch nauwelijks iets opleggen? En dan kan bidden best even stil* met het hoofd gebogen. Uitgebreid en hardop 5 minuten nemen om te loven en te danken is misschien wel wat veelgevraagd.

*Ik lees net dat Teus juist aanraadt het wél hardop te doen. Ik ben het daar niet mee eens. Ik zou dat waarschijnlijk als zeer ongemakkelijk en onprettig ervaren. Een gezamelijke maaltijd hoeft geen evangelisatiepoging te worden.

[_Sjors_]

En wanneer gij bidt, zo zult gij niet zijn gelijk de geveinsden; want die plegen gaarne, in de synagogen en op de hoeken der straten staande, te bidden, opdat zij van de mensen mogen gezien worden. Voorwaar, Ik zeg u, dat zij hun loon weg hebben. Maar gij, wanneer gij bidt, gaat in uw binnenkamer, en uw deur gesloten hebbende, bidt uw Vader, Die in het verborgen is; en uw Vader, Die in het verborgen ziet, zal het u in het openbaar vergelden. En als gij bidt, zo gebruikt geen ijdel verhaal van woorden, gelijk de heidenen; want zij menen, dat zij door hun veelheid van woorden zullen verhoord worden. (Mat.6:5-7)


Met vriendelijke groeten,

Sjors.

[bakvis]

wij doen het als volgt;
in ons eigen huis bidden we hardop.....een vrij gebed voor de maaltijd. Na de maaltijd lezen we uit de bijbel en zingen we. ongeacht wie er mee eten.

zijn we bij anderen vragen we stilte om te bidden en soms komt er onverwachts ruimte voor een gesprek(je) of wordt er gevraagd of je hardop wil bidden.

Wees vooral jezelf!

[MoesTuin]

Bidden is praten met God
Naast de momenten van bidden binnenshuis, doen we dit ook buitenshuis.
Onderweg, je ziet iets moois in de natuur, bijvoorbeeld een lammetje wat geboren is, "Wat heeft de Heere God dit toch mooi gemaakt"
of als iets in het verkeer maar net goed afliep "God zij dank ging dat maar net goed!"
of bij een ziekenhuis gang, "Heere, wilt u mee gaan en ons nabij zijn"

"Groot genoeg" hieronder te beluisteren.

https://www.youtube.com/watch?v=oXbzDSFBmBc

[Teus]

*Ik lees net dat Teus juist aanraadt het wél hardop te doen. Ik ben het daar niet mee eens. Ik zou dat waarschijnlijk als zeer ongemakkelijk en onprettig ervaren. Een gezamelijke maaltijd hoeft geen evangelisatiepoging te worden.

Petrus zegt in zijn eerste boek hoofdstuk 4 vers 11 het volgende: Als iemand spreekt, dan als iemand die de woorden van God spreekt; als iemand dient, dan als iemand die dient uit kracht die God schenkt; zodat God in alles verheerlijkt wordt door Jezus Christus. Hem komt de heerlijkheid en de kracht toe, tot in alle eeuwigheid. Amen. En vers 14: Als u smaad wordt aangedaan om de Naam van Christus, dan bent u zalig, want de Geest van de heerlijkheid en van God rust op u. Wat hen betreft wordt Hij wel gelasterd, maar wat u betreft wordt Hij verheerlijkt.

Soms verlangt God dat we volharden met het zicht op Hem.
Juist, als je de mensen in het gebed er bij betrekt, dat je dankt dat je bij elkaar mag zijn, dat we allemaal kracht uit het voedsel mogen halen. Het doet iets met mensen als ze hun naam horen wanneer jij je tot God begeeft.
Als je bidt “Heer zegen deze spijzen amen” hoeveel heeft het dan te zeggen. Doe het dan maar niet hardop.
Het is wat je gewend bent, ik vraag meestal of God de gesprekken ook wilt zegenen, des te mooier is het als het om Hem gaat.

[_Sjors_]

Het doet iets met mensen als ze hun naam horen wanneer jij je tot God begeeft.

Iets? Wat is dat iets dan? Ik ben van mening dat het vooral het effect teweeg brengt zoals door Mortlach omschreven. In de meeste gevallen averechts dus.

Ik lees net dat Teus juist aanraadt het wél hardop te doen. Ik ben het daar niet mee eens. Ik zou dat waarschijnlijk als zeer ongemakkelijk en onprettig ervaren. Een gezamelijke maaltijd hoeft geen evangelisatiepoging te worden.

Gesproken door een goddeloze. Wauw, hebben we toch eens ergens consensus over bereikt, de wonderen zijn de wereld nog niet uit blijkbaar.


Met vriendelijke groeten,

Sjors.

[Chaya]

Hoi Lola, Mooi dat je je kindje wil voorgaan in de vreze des Heeren.
Je kunt haar voorleven dat je je nooit hoeft te schamen voor je geloof. Ook al kan het best wel eens moeilijk zijn.
Hier komen ook regelmatig mensen "die nergens aan doen". De meesten weten wel dat wij christenen zijn. Dus verwachten ze eigenlijk al wel dat wij zullen bidden.
Soms weten ze het niet en dan zeg ik dat wij graag God een Zegen willen vragen over het eten.
En dan kan het verschillend gaan. Soms bidt één van ons hardop, soms bidden we stil in onszelf.
We hebben ook een keer gedaan dat we een gebed gezongen hebben terwijl we elkaars handen vasthielden, dus we vouwden onze handen niet.
Wij hebben dit meegemaakt toen we in een Hongaars gezin aten, deze mensen waren het gewoon om het zo te doen.
En het had iets heel fijns, je ervaart zo de verbondenheid. Die verbondenheid kun je ook hebben met je ongelovige vrienden en familieleden.
Preken en overtuigen hebben meestal een averechts effect. Maar laat zien hoe jij erin staat, hoe je je afhankelijk weet van God. Laat dat tot jaloersheid wekken.
Ik moest zomaar denken aan het kinderliedje, wat je ook aan je zoontje kunt leren:
Jezus zegt dat Hij hier van ons verwacht
dat wij zijn als kaarsjes, brandend in de nacht.

[Teus]

Het doet iets met mensen als ze hun naam horen wanneer jij je tot God begeeft.

Iets? Wat is dat iets dan? Ik ben van mening dat het vooral het effect teweeg brengt zoals door Mortlach omschreven. In de meeste gevallen averechts dus.
Sjors.

Dat is dan jou mening tegenover mijn ervaring.

[_Sjors_]

Dat is dan jou mening tegenover mijn ervaring.

Volgens mij beschreef ik zonet een ervaring aan de hand van Mortlach's opmerking...

Daarbij komt dat ik een poosje naar een charismatische gemeente ben geweest en daar heb ik goed opgelet tijdens het hardop bidden op het terras van een restaurant ergens middenin de stad. Ik heb de ogen open gehouden en vooral gelet op de mensen om mij heen. Dat sprak boekdelen en motiveerde mij absoluut niet om op die manier mensen met God in aanraking te laten komen.


Met vriendelijke groeten,

Sjors

[Arendsoog]

Een moment stilte vragen/krijgen is het belangrijkste. Onder familie/vragen moet dat toch kunnen?

Over het al dan niet hardop bidden: het Onze Vader lijkt me geschikt als je dat graag wilt. Ook als je niet hardop wilt bidden.
Ik kan me enerzijds voorstellen dat mensen het kunnen waarderen als er hardop ook voor hen gebeden wordt, anderzijds kan het al snel aanleiding geven tot allerlei flauwekul en daarmee averechts werken. Dat verschilt denk ik gewoon per situatie.
En: als je alleen op dat moment voor die ander bidt, is het een beetje hypocriet. Maar ik weet natuurlijk niet hoe dat ligt.

[Teus]

Dat is dan jou mening tegenover mijn ervaring.

Volgens mij beschreef ik zonet een ervaring aan de hand van Mortlach's opmerking...

Iets? Wat is dat iets dan? Ik ben van mening dat het vooral het effect teweeg brengt zoals door Mortlach omschreven. In de meeste gevallen averechts dus.

Daarbij komt dat ik een poosje naar een charismatische gemeente ben geweest en daar heb ik goed opgelet tijdens het hardop bidden op het terras van een restaurant ergens middenin de stad. Ik heb de ogen open gehouden en vooral gelet op de mensen om mij heen. Dat sprak boekdelen en motiveerde mij absoluut niet om op die manier mensen met God in aanraking te laten komen.

Ik was in de veronderstelling dat het om thuis aan tafel ging en niet bij openbare gelegenheden.


Het gaat er niet om wat wij willen of ons motiveert, het gaat er om wat God van ons wil.
Het is mij allemaal om het even, mij werd om mijn mening gevraagd en heb ik gegeven ook vraag me meestal af "Wat zou Jezus doen"
Er wordt nogal makkelijk over bidden gedacht, ff bidden.
Bidden is tot God gaan en God wil niet dat we met lege handen tot Hem komen.
Waarmee ga je dan tot God? De zegen over dat eten heeft Hij eigenlijk al gegeven. Als het op je hart ligt dat je medemensen ook mogen beleven wat jij mag beleven is danken voor je eten de gelegenheid bij uitstek.
Als je bang bent voor commentaar of je je gezicht verliest en geen vertrouwen hebt dat God je helpt,doe het dan maar niet want dan heeft het voor God ook geen waarde dat je het doet.
Wat weten wij wat God wil, misschien heeft Hij ze wel tot ons gebracht, juist om te eten en het over Hem te hebben, te bidden en te danken, kun je het gelijk met Hem over hebben.
Samen eten is juist een gelegenheid die uitnodigt om het over serieuze dingen te hebben, samen eten is intiemer als een avondje bij elkaar zijn, Jezus sprak veel tijdens het eten.

[Johan100]

@lola, m.i. vraag het allereerst de Heere! Het is belangrijk vanuit welke hartsgesteldheid je iets doet. Je ziet het belang ervan in om te bidden voor het eten, dat is mooi.

Dat moet ook gewoon kunnen, zeker bij familie en vrienden. Maar je zegt dat je niet-christelijke vrienden hebt, dus ik neem aan dat je ook veel dezelfde interesses deelt dan. Je zal op een gegeven moment ook keuzes moeten maken. Als het je geloof of je geweten in de weg zit, maak keuzes, al is het misschien moeilijk.

De volgende bijbel teksten gaan daarover. Die gelden gelovigen, maar zijn m.i. ook van belang voor mensen die de noodzaak van wedergeboorte en bekering gevoelen. Maar niet op eigen kracht. Besef dat je het niet op eigen kracht kan doen, maar aan de andere kant de oproep die tot ons komt ons te bekeren.

Ga uit van haar, Mijn volk, opdat u geen gemeenschap hebt aan haar zonden en niet ontvangt van haar plagen" (Op.18:4-5).

14 Vormt geen ongelijk span met ongelovigen, want wat heeft gerechtigheid gemeen met de ongerechtigheid, of welke gemeenschap heeft het licht met de duisternis? 15 Welke overeenstemming is er tussen Christus en Belial, of welk deel heeft een gelovige samen met een ongelovige? 16 Welke gemeenschappelijke grondslag heeft de tempel Gods met afgoden? Want gij zijt de tempel des levenden Gods, gelijk God gesproken heeft:
Ik zal in hen wonen en wandelen, en Ik zal hun God zijn en zij zullen Mij een volk zijn.
17 Daarom gaat weg uit hun midden,
en scheidt u af, spreekt de Here,
en raakt niet aan hetgeen onrein is.
18 en Ik zal u aannemen, en Ik zal u tot Vader zijn
en gij zult Mij tot zonen en dochteren zijn,
zegt de Here, de Almachtige.
1 Daar wij nu deze beloften bezitten, geliefden, laten wij ons reinigen van alle bezoedeling des vlezes en des geestes, en zo onze heiligheid volmaken in de vreze Gods.

Dat betekent natuurlijk niet dat je mensen moet veroordelen. Ook hier geldt het gebod: je naaste liefhebben als jezelf.
Midden in de wereld, maar niet van de wereld.

Wat familie betreft ligt dit anders, het is mooi als je in harmonie nog bij elkaar kunt komen, ondanks de verschillen die er kunnen zijn.
Wat vrienden betreft, zodra het je in de weg gaat zitten, zou ik wel keuzes maken.

Misschien heb je er wat aan. Ik wilde graag even met je meedenken.