naamloos schreef:Na al die jaren
Elke keer als het van pas komt doe ik dat hoor, da's echt geen jaren geleden.Nou ja, ik dacht: Bennie met i.e. denkt vast dat ik een letterlijke duimstok bedoel waar je letterlijk mee aan de slag moet.
'Overdrachtelijk' is in deze wellicht niet helemaal het juiste woord, maar dat mag je dan weer een beetje ruim interpreteren. Haal de boodschap er maar uit.
1. De brieven aan Timotheüs en Titus zijn hoogstwaarschijnlijk niet eens van Paulus, maar van een onbekende die onder Paulus' naam schreef.
Dat gebeurde in die tijd wel meer om de eigen schrijfsels meer gezag te geven.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Auteursch ... van_PaulusEen en ander neem ik dan ook een tikkeltje minder serieus.
2. Met de tekst uit 1 Korinthe kom ik op zich helemaal niet in de knoei. Ik heb het al meer gezegd dus voor het gemak kopieëer ik even:
In hoofdstuk 14 reageert Paulus ergens op in zijn brief, er waren hem dingen ter ore gekomen staat er.
Dus je hoort eigenlijk maar 1 kant van het verhaal, en andere kant moet je tussen de regels door lezen.
Ik maak er uit op dat het Paulus ter ore is gekomen dat mannen gezegd hebben dat de vrouwen moeten zwijgen.
En dan zegt hij wat sarcastisch: vrouwen zwijgen? Niet toegestaan te spreken? Wat denken jullie wel, dat het Woord van God alleen van ú (mannen) uitgaat? Dat het alleen ú (mannen) heeft bereikt?
Daar slaat vers 36 op m.i. En de grondtaal geeft ook helemaal geen aanleiding om vers 34, de beruchte zwijgtekst, als bevel te vertalen.
Die 'sarcastische' toon gebruikt Paulus vaker in die brief bijv: Is Christus verdeeld? Is Paulus soms voor u gekruisigd? Of bent u in de naam van Paulus gedoopt? Antwoord: nee natuurlijk niet! Allemaal retorische vragen incl. vers 34.
In de grondtekst staat die zwijgtekst (vers 34) in diezelfde stijl, maar dat hebben de vertalers mooi weggemoffeld.
Als ze concequent hadden vertaald zou er iets hebben gestaan als Dat de vrouwen in de gemeente zwijgen? Het is hen niet toegestaan te spreken?
In het begin van de Bijbel zijn vrouwen niet veel meer dan het bezit van de man.
Er kwamen wel regels dat je niet met de vrouw van een ander mocht rotzooien, maar niet omdat dat zo sneu was voor de eigen vrouw maar omdat de eer van die andere man ermee geschaadt werd. En een man kon zijn vrouw om allerlei oorzaken een scheidbrief geven.
In Maleachi 2 is al meer oog voor de vrouw: 'Omdat je de vrouw met wie je je leven deelde trouweloos behandeld hebt, de vrouw met wie je in je jeugd een verbintenis bent aangegaan, waarvan de HEER getuige is geweest. Wie ook maar een beetje verstand heeft doet zoiets niet ...'
Jezus behandeld vrouwen met respect, hij geeft om hun gevoelens, hji neemt ze serieus. Ze zijn iemand, niet de vrouw van ...
Hij gaat nog verder door mannen te vertellen dat ze overspel in hun hart doen als ze een andere vrouw aanzien om haar te begeren.
Paulus had ook gewoon vrouwelijke collega's die aanzien genoten, en evenals de mannelijke collega's kregen ze zijn hartelijke groeten.
Naar mijn mening is daar naar toe gewerkt. Eerst regels om de ergste wetteloosheid in te dammen, dan steeds meer naar het uiteindelijke doel toewerken/groeien. Dat is een proces wat tijd nodig heeft en stapsgewijs gebeurt.