irmo schreef:Absoluut niet. Het is regelrecht in tegenspraak met Gods Woord, en daarom heiligschennis. Ik vind het een schokkend besluit, dat ze menen dat God wel veranderd al naargelang zij een veranderend inzicht hebben. Ongelooflijk.
Weet je irmo, vroeger was men heilig overtuigd van allerlei zaken die wij nu beslist verwerpen. En dat doen wij op grond van de best mogelijke Bijbeluitleg die we ter beschikking hebben. Maar die christenen van vroeger deden het diametraal tegenovergestelde óók met heilige overtuiging en naar de beste inzichten die men toen had. Zo kon slavernij in het éne tijdperk goddelijk gerechtvaardigd worden, terwijl het in het volgende tijdperk weer beslist werd afgewezen. Eerst was het een scheppingsorde, toen was het een grote zonde.
En zo zijn er veel onderwerpen te bedenken waarbij de term "heiligschennis' eerst voor het éne en vervolgens voor het andere standpunt werd gebruikt.
Je kunt de vraag naar de vrouw in het ambt ook van een andere kant bekijken:
Hoe gaat de wereld met vrouwen om? Uitbuiting, prostitutie, verkrachting, minderwaardigheid, geweld, achterstelling, tweederangs plek. Daar moet de kerk zich toch diametraal tegenover stellen? Welnu, als je dan het Nieuw Testamentische gegeven neemt dat Jezus meermalen de vrouwen voorop stelde en daarmee ook tegen de heersende moraal inging, als je beseft dat het NT zegt dat er in Christus noch slaaf, noch vrije is, noch man, noch vrouw als teken dat deze rangen en ordeningen geen rol spelen in het Koninkrijk van God, en als je bedenkt hoezeer het juist de vrouwen waren die de nieuwe tijd, namelijk de tijd na Christus' Opstanding inluidden (lees de Bijbel er op na), dan kun je toch niet volhouden dat de voorstanders van een geestelijke rol voor vrouwen in de gemeente geheel en al on-Bijbels zijn of dat ze daar geen argumenten voor hebben.
Ik vind het wel een mooie gedachte dat de kerk in haar functioneren laat zien hoe het eigenlijk zou moeten zijn. Anders dan de vele eeuwen van achterstelling en verwaarlozing van de vrouw, als de mindere van de man in vele culturen, leert het christelijke geloof dat man en vrouw beiden beelddragers zijn van God (man en vrouw schiep Hij hen) en dat wordt nog eens extra benadrukt als zij ook dezelfde taken in de gemeente op zich kunnen nemen.
Er is best een indrukwekkend rijtje te vinden van vrouwen in de Bijbel die bekend genoeg waren om gegroet te worden, die vervuld waren met de Heilige Geest of soms opmerkelijke rollen vervulden: Hanna, Maria, Maria Magdalena, Claudia, Damaris, Dorkas, Elizabeth, Eunike, Euodia, Febe, Johanna, Julia, Junia, Loïs, Lydia, Martha, Persis, Priscilla, Rhode, Salome, Susanna, Syntyche, Tryfena en Tryfosa. En dat is alleen nog maar NT.
Vergeet niet dat één van de redenen dat het christendom zo groeide het feit was dat de christenen oog hadden voor zo'n beetje elke verwaarloosde groep in de samenleving: slaven, armen, vrouwen.
Er is echt uit de Bijbel te halen dat het ideaal van de christelijke gemeente was om daarin als gelijken te zijn en alles met elkaar te delen.
Ik vind dat je in de huidige tijd alle reden hebt om de vraag naar vrouwen in het ambt eens naast de praktijk te leggen van de eerste christelijke gemeenten. Misschien moeten we ons ook niet zo focussen op "het ambt", maar het veel persoonlijker maken. Het ambt is ook niet heilig. Het is een protestantse visie op het geestelijke en praktische bestuur van de kerk. Als vrouwen dan zo bekend waren in de gemeente van Christus, hoe zou dat dan komen? Ik denk omdat dat ze heel belangrijk geweest zijn. Dat ze het te midden van een patriarchale en harde Romeinse samenleving ook een verademing hebben gevonden dat zij zich daar nuttig en gewaardeerd konden voelen. Om hun geloof te belijden en daarnaar te handelen. En dat ze daarom zo opbloeiden. Het Romeinse Rijk was een mannenmaatschappij, hoor! Het concept van de christelijke gemeente was in die context best wel revolutionair!
Maar lees die teksten ook eens vanuit de tijd waarin we nu leven. Waarin vrouwen sowieso een hele nieuwe rol hebben gekregen. Waar ze ook alle kennis kunnen opdoen die eerst vooral voor mannen was weggelegd. Ze ontwikkelen dezelfde vaardigheden. Daarom kunnen ze ook goede predikanten of voorgangers zijn.
Misschien ontdekken we iets in de Bijbel dat lange tijd vanuit gewoonte of bijziendheid is blijven liggen. Namelijk dat het best wel uniek was dat er in de eerst eeuw van onze jaartelling binnen de nieuwe godsdienst van de christenen er zo veel ruimte en waardering voor vrouwen was.
Zo ongelooflijk is het dus niet dat we nu, nu vrouwen opnieuw nodig zijn, op het idee komen om ze ook toe te laten.
Zou het misschien zelfs zo kunnen zijn dat God zelf ons deze mogelijkheid aanreikt? dat Hij ons vrouwen zendt? Dat Hij Zelf deze vrouwen roept?
Het zou niet voor het eerst zijn dat God de laatsten tot de eersten maakt.
gravo