gravo als reactie op de Dwaler schreef:Eens. Laten we het hierbij houden. Jij leest de Bijbel. Ik lees de Bijbel.
En vervolgens leef jij met de gelezen Bijbeltekst jouw leven in kerk en wereld en ik leef met de gelezen Bijbeltekst mijn leven in kerk en wereld.
Onze levens verschillen echter. Ik kom tot andere conclusies na het lezen van de Bijbel dan jij. Dat werkt door in andere overtuigingen, in andere keuzes, in een andere levenspraktijk.
Wat doen we met die verschillen? Dat gaat verder dan alleen het verschil tussen jou en mij. Er zijn miljoenen christenen die allen de Bijbel hebben gelezen of gehoord. Komen die automatisch op mijn leer en leven uit? Komen die automatisch op jouw leer en leven uit? Dat denk ik niet. Op grond van keuzes na het lezen van de Bijbel komen veel christenen samen in gemeenschappen. Zij hebben iets gemeenschappelijks. Maar ook die gemeenschappen zijn eindeloos in diversiteit en aantallen.
Kortom, alle christenen lezen de Bijbel. Maar toch denken, geloven, leven zij niet allemaal hetzelfde. Jouw suggestie is dat de Bijbel een waarheid bevat die automatisch tot één opvatting, tot één leer, tot één levenspraktijk zal leiden. Maar ik zie iets heel anders gebeuren. Hoe verklaar je dat? (zonder de inkopper te gebruiken dat alle christenen buiten jouw traditie, buiten jouw kerkverband of buiten jouw persoonlijke denkraam onechte christenen zijn die je dus niet echt mee hoeft te wegen in dit vraagstuk).
Mijn oplossing is de volgende: ik constateer dat de Bijbel zeer veel verschillende christenen, met dito opvattingen, geloofsvoorstellingen en levenspraktijken heeft opgeleverd. En vooralsnog accepteer ik die, ook al zijn ze soms ver verwijderd van mijn eigen overtuigingen.
het enige criterium waarop ik ze beoordeel is of ze aan de kern van de leer van Jezus vasthouden of niet. En we weten dat Jezus als Woord van God het gezag heeft om de hoofdsom van de wet en de profeten aan ons te leren.
Zo kom ik weer terecht bij de belangrijkste, de zwaarstwegende en allesomvattende kern van de Bijbel. Daar gaat het om.
Als iemand, als een kerk, als een groep mensen de liefde tot God en het liefhebben van onze naasten als onszelf leren en praktiseren, dan kan ik verder prima leven met de verschillen die er, soms tenenkrommend, zijn.
Als je het hebt over de waarheid van Gods Woord, dan heb ik het over de samenvatting, over de hoofdsom van dat Woord. De rest neem ik voor lief.
Want ik besef dat wij van nature veel onbarmhartiger en onrechtvaardiger zijn dan God. Ons oordeel over andere gelovigen of over naburige kerken is eigenlijk per definitie menselijk, onbetrouwbaar en kortzichtig. Op het moment dat we flink tekeer willen gaan tegen andere gelovigen, moet er al een waarschuwingslampje gaan branden, lijkt me.
Houd vrede met alle mensen, maar het meest met de huisgenoten des geloofs.
En wat mij betreft zijn die huisgenoten alle christenen op deze wereld. Met al hun eigenaardigheden, die God nog beter kent dan wij.
gravo
Zo ontzettend waar....
In Christus allen kinderen één in God de Vader Zoon en Geest
Kinderen van één Vader,
geef elkaar de hand.
Waar wij mogen wonen
in wat streek of land.
Hoe wij mogen spreken,
in wat tong of taal,
kinderen van één Vader,
zijn wij allemaal.
Even allemaal terug naar de kindertijd en het lied en samen op weg naar de hoopvolle Toekomst waar dan die ene Poort in Geloof open staat voor allen die in Christus zijn, langs welke wegen en middelen de mens daar dan ook getrokken is door God, (al die bijzaken vallen allemaal weg dan)