RogerS schreef:Thanks voor je bericht Mortlach. Waarom ben je van mening dat "leven alsof je gelooft" de best mogelijke manier is om te gaan geloven
Het schijnt een grap te zijn onder psychologen en therapeuten: Wat is het verschil tussen iemand die echt gelukkig is en iemand die net doet alsof hij echt gelukkig is? .... Antwoord: 6 maanden.
Wat ik er verder mee bedoel, is dat als je je mengt onder gelovigen, de bijbel gaat lezen, elke zondag naar de kerk gaat, etc, etc, dat je brein dan vanzelf de rest wel voor je invult. Dat is uiteraard slechts mijn mening, en eentje die hier om begrijpelijke redenen niet altijd even goed ligt. Voor de duidelijkheid, ik ben zelf geen christen.
Ik weet niet of dit een goed iets zou zijn voor mij. Geloven op zich is voor mij geen doel. De waarheid vinden is wel mijn doel. Omdat nu m'n geloof meer niet-christelijk dan christelijk is heb ik niet het idee dat ik meer richting "de waarheid" ga wanneer ik nu als christen zou leven.
Waarheden genoeg hoor. Er zit er altijd wel eentje voor je tussen
Aan de andere kant wil ik ook geen dingen doen die God zou afkeuren, of dingen doen die me ervan zouden kunnen weer houden om de waarheid te vinden... Erg lastig.
Tja, dat is die angst weer die dan om de hoek komt kijken. Weet je, de mens is inherent bijzonder slecht in het afwegen van risico's. Daarom gebruiken verzekeraars allerlei ingewikkelde computerprogramma's die kale berekeningen kunnen maken en dan met het juiste antwoord komen. Een risico is wiskundig het product van 2 componenten. Hoe groot is de kans dat iets gebeurd, en hoe zwaar zijn de gevolgen.
Waarom zeg ik dit? Omdat sommige geloven/gelovigen dit feit ook kennen en het wordt misbruikt om zielen te winnen. Maar in die poging spelen ze vals. Omdat je moet
geloven dat er een kans is dat iets gebeurt (in dit geval het oordeel van God), maken ze de gevolgen oneindig (de hel) om het gewenste antwoord te krijgen.
Stel dat jij aanneemt dat de kans dat God bestaat 0,01% is, en dat de gevolgen dan de hel zijn. Dan is de rekensom als volgt: 0,01% x oneindig = oneindig. En dan is het volgens die logica dus beter om geen risico te nemen. Maar die redenatie gaat dus alleen op als de gevolgen oneindig zijn of de kans erop niet 0 is.
Nee, persoonlijk zou ik me lekker verdiepen in allerlei andere geloven en filosofiën en waarheidstradities. Niet omdat er ergens 1 waarheid verborgen is, maar omdat alles bijdraagt aan een beter begrip van verschillende waarheden. Het Jainisme is interessant en Shinto ook. En misschien eens kijken of je wat aan die angst- en onzekerheidsgevoelens kunt (laten) doen met medicatie en/of therapie.
En verder, joh, mocht God echt zijn, dan is er genoeg om vergeving voor te vragen. Dat je nu dingen doet die je achteraf misschien beter niet had kunnen doen, ach, het lijkt me veel beter en vooral emotioneel gezonder om trouw te zijn aan de overtuigingen
die je op dit moment hebt, niet de overtuigingen die je misschien in de toekomst zult krijgen...