jopieyo schreef:Wordt er te weinig gezocht naar God denken jullie,God wordt soms omschreven als een jaloerse God die liever heeft dat wij met hem tijd besteden dan met tijdelijke zaken, bijvoorbeeld digitale middelen, en God beloont wie hem zoeken staat er ook in de bijbel, ik heb God echt ervaren toen ik hem zocht, kreeg de kracht om alles los te laten en volledig toegewijd te zijn.
Wordt er te weinig gezocht naar God denken jullie?
Ik moet even wat persoonlijk zaken vertellen, om deze vraag ,althans vanuit mijn perspectief, te kunnen beatwoorden.
..........zoekt en gij zult vinden......
Ergens rond mijn 33 is dit één van de teksten geweest waardoor ik daadwerkelijk ben gaan zoeken.
In de tijd dat deze tekst tot mij begon door te dringen, dacht ik dat ik wel begreep waar het in de bijbel om ging. Ik geloofde dat de Bijbel (las er zo af en dan ook wel in)van God kwam, ik kerkte en voor mij was het duidelijk, dat de mens op de wereld was om Gods wil te doen. Wat ik in ieder geval goed begreep, was dat ik mij als mens aan Zijn wet(de 10 geboden) moest houden. Hetgeen nooit gelukt is.
Op mijn 27 heb ik belijdenis gedaan. De 5 jaar daarna heb ik onveranderd door gebracht. Toen kreeg ik een ernstig motor ongeluk en kwam ik vanwege rijksbezuinigingen in het wachtgeld terecht. Heb 2 jaar thuis gezeten zonder werk. Een collega van mijn werk kerkte ook, volgde in Doorn een bijbelschool en gaf mij een uitleg van het Johannes evangelie. Ik heb die uitleg nooit gelezen. Want ik struikelde in die tijd over boven genoemde tekst.
Uit de tekst leerde ik een aantal zaken.
Zoeken gaat vooraf aan vinden.
Maar ik had nooit gezocht en dacht gevonden te hebben.
Dus werd ik door de tekst genoodzaakt om na te denken over wat ik gevonden had. Dit nadenken en het feit dat die collega het had over een "relatie" met Christus, deed mij besluiten om mij nu maar eens echt te bezinnen op mijn christelijke opvoeding en eens goed de bijbel te lezen om te kijken wat die nu werkelijk leerde. Iets wat ik eigenlijk nog nooit gedaan had.
Omdat de tekst (die voor mij meer en meer iets werd wat Jezus gezegd had en als het waar was wat Hij zei, dan zou het op een vinden uitlopen) het over vinden had en ik me steeds meer realiseerde dat wat ik gevonden had wel eens verkeerd kon zijn besloot ik de Bijbel te gaan bestuderen. Vanwege die collega van mijn werk, besloot ik maar met het Johannes evangelie te beginnen.
Op de middelbare school had ik Grieks gehad, dus plezierige bijkomstigheid was dat ik het NT in het grieks kon lezen. Een jaar later ben ik op Hebreeuwse les gegaan bij een emeritus predikant. Het is mooi om iets van het Hebr. te begrijpen en de mogelijkheid een hebr. woordenboek te kunnen gebruiken heeft zeker zijn nut.
Dus ben ik gaan lezen.Wat ik las, was volkomen nieuw voor mij. En omdat ik alle tijd had kon ik rustig aan doen om zo ieder tekst tot mij door te laten dringen.
Langzaam aan begon het tot mij door te dringen dat dit werkelijk Gods Woord was. De zon kwam op aan de horizon.
Bij de geschiedenis van Nicodemus begreep ik het.
God beloofde een nieuw (een wedergeboren) leven aan hen die tot Hem gaan en ik ging (eigenlijk) voor het eerst écht bidden. En ik vond Hem die de woorden des eeuwigen levens heeft.
Ik ben opgegroeid in een gezin met een broer en twee zussen en mijn vrouw en ik hebben 6 kinderen gekregen.
Mijn vader en moeder kerkten met on 4-en.
Thuis werd uit de kinderbijbel en rondom de maaltijden uit de gewone bijbel gelezen.
Dat hebben we in ons eigen gezin ook gedaan met onze zes kinderen.
We moeten ons realiseren dat de mens die met de bijbel groot geworden is best wel zoekt, hij heeft zo zijn vragen over God, daar komt hij eigenlijk niet meer van los. Er is gezaaid en de geloofsplant kan altijd nog boven de grond uitgroeien. Zeker op de dag van Zijn heirkracht.
Het gaat mij om deze 10 kinderen. Mijn naaste verwanten om iets over de "zoektocht" te kunnen zeggen.
Mijn zus(manisch depressief, smetvrees) is gaan zoeken. Ze gaat een moeilijke weg maar "de stations" worden gepasseerd, om het zo maar eens te zeggen.
Mijn andere zus is dominee geworden maar is op dit moment nog niet gaan zoeken. Hoort op dit moment zeker nog niet op de kansel thuis. En ik kan niet met haar over de bijbel praten. We verschillen te veel van mening over het Woord.
Mijn broer is gestopt met kerken, maar heeft zo zijn vragen en bij tijd en wijle spreken we over de bijbel wat daar in staat. Hij zei eens........"als ze me de bijbel niet voorgelezen hadden en ik had niet gekerkt, dan had ik ook geen geweten gehad". Hij kerkt al 25 jaar niet meer
Van onze kinderen is de oudste (een meisje, belijdenis gedaan) dominee geworden. Die bevindt zich zo ongeveer waar mijn zus de dominee zich bevindt. Hoewel het er op lijkt dat.............
Onze tweede dochter(geen belijdenis gedaan) is nog niet gaan zoeken. Kerkt niet
Onze oudste zoon kerkt niet. Heeft geen belijdenis gedaan. Maar er broeit van alles. Hij zei een jaar geleden....."Je moet niet denken dat het me loslaat pa, ik denk er echt wel over na". Zoiets als mijn broer.
De dochter die daar na komt zit in een scheidingsprocedure (3 kinderen) en is sinds kort weer gaan kerken omdat ze ..............ja waarom eigenlijk. Omdat een scheiding een soort aardbeving is en dat ze
het verdrietig vindt dat het zo gaat en dat ze verwacht dat bij God er oplossingen zijn voor het leven.
De volgend dochter kerkt en zoekt zo op haar eigen manier. Echt gevonden lijkt nog niet. Maar ze is wel gestaag bezig met een zoektocht en al vordert ze langzaam, ze groeit ook steeds door.
De jongste zoon (twee jaar geleden belijdenis gedaan) zit in het leger, is gewond geraakt in Afghanistan (3 jaar geleden) en schreef toen hij daar was:......"als het is zo als nu in mijn leven, dan kom ik nooit in de hemel". De zoektocht is begonnen en hij begrijpt waar het met de Heere op aan gaat.
Zomaar 10 kinderen die thuis met evangelie opgegroeid zijn.
Uit eigen leven weet ik dat de mens opgehaald wordt. De Heere brengt de mens Zelf aan het zoeken.
En daar gebruikt Hij, op Zijn wijze, mensen voor.
Zoeken er weinig?
Of zoeken er te weinig?
De Heere roept. En die door Hem geroepen worden tot het zoeken van de Zoon, die zullen de Zoon ook vinden en in Hem het leven.
Zo zoeken er altijd genoeg en is het steeds weer een wonder als er een zoeker gevonden wordt, die vindt.
..........In het getal der onderdanen is de eer des Konings gelegen...........
h.g.
Learsi
