Het begrip vuurwerk roept bij mij tegenwoordig alleen nog maar verdriet op.
In onze bekendenkring is een dode te betreuren, vanwege een afzwaaiende vuurwerkpijl, hij stond alleen maar op een afstand te kijken.
Vloog vol in zijn gezicht en het was een paar uur later eeuwigheid voor hem, terwijl iedereen hem net een "gelukkig nieuwjaar" had gewenst.
En er waren meer verdrietige gebeurtenissen, rondom deze tijd.
De katten zijn dagenlang gestresst, lopen met doodsangst in hun oogjes, als het windstil is, hangt er een akelige mist in de straten, zodat je longen geprikkeld raken.
En dan het geld dat er aan uitgegeven wordt.
De rest van het jaar hypocriet jammeren over het milieu.
Dit soort uitingen zijn altijd van heidense oorsprong, de boze geesten moesten verjaagd worden.
Daar wil je als christen toch niet aan, die sterk milieuvervuilende en voor velen ergerlijke, soms zelfs schadelijke, feestelijkheid, meedoen?
Ik begrijp ook niet hoe je om half 8 in de kerk kan zitten (vaak een dienst met een ernstig karakter) om dan een paar uur later met die zooi aan de gang te gaan.