Anoniem_89 schreef:Ik kan het zeggen, of ik kan het niet zeggen.
Ik ga toch maar zeggen wat ik wilde zeggen, dan is dat gezegd
Kan het zijn dat waar God werkelijk werkt en men een levende relatie met Hem heeft dat daar voorkomen kan worden dat er zo'n kerk sluit?
Dat denk ik van niet.
Je merkt dat veel mensen ervan overtuigd zijn dat de kerk of de gemeente waar ze deel van uitmaken, dat is de kerk die bij hen past, waar de waarheid is (enz....)
En als je op Zondag in je eigen gemeente zit, je zit niet in je eigen gemeente dan, maar je zit in de gemeente van de Heer Jezus Christus, die verbonden is met al die andere kerken en gemeenten van allerlei richtingen en landen over heel de wereld, Eén in Hem!
Ik geloof dat er één Heere God is, er één Hemel is, en dat al, al die kerken (hier op aarde met de meest verschillende namen aangeduid, dwars door kerkmuren enz.... heen)
er één Gemeente van de Heere God is.
Eén Gemeente in Christus, het Hoofd van de Gemeente.
In dit opzicht is het slechts een klein verschijnsel als er ergens om welke reden dan ook een kerk sluit en elders een fonkelend kostbaar en in mensenogen mooi kerkgebouw opent.
Het gaat de Heere God niet om een bepaalde gemeente / kerk richting, of een bepaalde liturgie, (enz....)
Het gaat de Heere enkel om het Hart van de mens, heel Persoonlijk is dat.
("want de Heere Jezus kwam om zalig te maken op aard.
Zo lief had Hij zondaars dat Hij voor hen stierf,
genade bij God door zijn zoenbloed verwierf.
Kent gij, kent gij die Jezus niet,
die om ons te redden de hemel verliet.")
Voor ons wellicht onvoorstelbaar, maar ik geloof dat in elke gemeente ware kinderen van de Heere zitten, eerlijk waar....
Het lied zingt, "de kerk van alle tijden"
klik hierDe kerk van alle tijden schreef:
De kerk van alle tijden
kent slechts één vaste grond:
't is Christus, die door lijden
zijn volk aan zich verbond.
Om haar als bruid te werven
kwam Hij ten hemel af.
't Was Hij, die door zijn sterven
aan haar het leven gaf.
Uit ieder volk verkoren,
toch in haar Heiland één,
is zij door Hem herboren,
blijft dit haar kracht alleen:
één Geest, één vast vertrouwen,
één doop, één heil'ge dis,
één Heer, op wie te bouwen
haar troost en rijkdom is.
God houdt zijn kerk in leven,
hoe ook bespot, verdrukt,
door dwalingen omgeven,
verscheurd, uiteengerukt.
Al roepen van de tinnen
de wachters nog: hoe lang?
Straks gaat de dag beginnen
en 't klagen wordt gezang.