Het verlies van een dierbare

[Spreeuw]

Ieder mens maakt het mee: het verlies van dierbaren. Het sterven van familieleden en kennissen. Als je een sterfgeval van dichtbij meemaakt, grijpt je dat altijd weer enorm aan. De scheiding hier op aarde is definitief. Dit is aangrijpend. Je wordt er tegelijkertijd bij bepaald dat je zelf ook eenmaal zult sterven. De grote vraag is dan: zijn we bereid om de HERE te ontmoeten?

Het gemis van dierbaren gaat ons hele leven mee. Elke dag worden we erbij bepaald dat een geliefd familielid of kennis is overleden. Loslaten is zo moeilijk. Mijn beide opa's zijn in een jaar tijd overleden. Ik denk er bijna dagelijks aan. Ik had een bijzondere band met hen. Daar is nu een einde aan gekomen en dat valt zwaar.

Het zal ongetwijfeld herkenning oproepen bij jullie. Ik zou er graag over van gedachten willen wisselen met jullie. Misschien kun je één of meerdere sterfgevallen in je familie- of kennissenkring in gedachten nemen of noemen en kunnen verwoorden hoe intens je verdriet is en hoe je dit ervaart.

Ik ben me ervan bewust dat een sterfgeval van een dierbare zeer veel emoties oproept. Toch leek het mij het goed om hier eens wat meer met elkaar over te spreken op dit forum.

[Bartje]

ja het roept veel emotiets op en zeker op dit moment dat ik het ziekenhuis zit te wachte op ons eerste kind.
want mijn moeder is al een geruime tijd overleden en dan zijn dit soort momenten best rot.
maar ik heb een vraag aan jou en die kan best rot overkomen, kan jij de hun los laten en nog genieten van het leven?
en hoe prbeer jij het te verwerken?

want ik zie bij sommige broers van mij die hebben er nog veel moeite mee, niet dat ik geen moeite heb.
maar wel veel minder dan mijn broers.
en hoe gebruik je geloof in het proces?

[Bambi]

ja het roept veel emoties op en zeker op dit moment dat ik het ziekenhuis zit te wachten op ons eerste kind.

En wat is het geworden?

[MoesTuin]

Het is van belang te weten hierbij of iemand in het Geloof in het hart in de Heere Jezus is overleden.
Ja dan wordt de dood omgezet in Eeuwig Leven
En kan er zelfs sprake zijn van verlossing (van het aardse leven)

Lichtstad met uw paarlen poorten,
wond're stad zo hoog gebouwd,
nimmer heeft men op deze aarde,
ooit uw heerlijkheid aanschouwd.

Refrein:
Daar zal ik mijn Heer ontmoeten,
luist'ren naar zijn liefdesstem,
daar geen rouw meer en geen tranen,
in het nieuw Jeruzalem.

Heilig oord vol licht en glorie,
waar de boom des levens bloeit,
en de stroom van levend water,
door de gouden Godsstad vloeit.

Refrein.

Schoon tehuis voor moede pelgrims,
komend uit de zandwoestijn,
waar zij rusten van hun werken,
bij de springende fontein.

Refrein.

Wat een vreugde zal dat wezen,
vereend te zijn met Hem,
in de stad met paarlen poorten,
in het nieuw Jeruzalem.

Refrein.

maar ook nu in dit leven kan een mens in Geloof al uitzien, naar de jongste dag van de Heere of van zijn / haar leven

1. Vol verwachting blijf ik uitzien, tot die dag eens dagen zal.
Dat de Heiland op de wolken, weerkomt met bazuingeschal.
Welk een vreugde zal het wezen. Als mijn oog Hem schouwen mag,
en mijn oor Zijn stem zal horen, op die grote, blije dag!

Refrein
Welk een uitzicht, Bruidsgemeente! Eeuwig Hem ten eigendom.
Maranatha blijv' ons wachtwoord, amen, ja Heer Jezus, kom!

2. Al de teek'nen onzer dagen zeggen mij: de komst genaakt
van de Bruigom, die Zijn liefste tot Zich roept en haar volmaakt.
O, hoe blijde zal ik wezen, op te trekken met die stoet,
juichend, met ontelb're zaal'gen onze Bruigom tegemoet!

3. O, soms voel 'k een sterk verlangen, heimwee in mijn hart ontstaan;
'k vraag mij af dan, dierb're Heiland zijt Gij reeds op weg gegaan?
Neen, het zal niet lang meer duren: Hij verlangt nog meer dan wij.
Maranatha! Blijve 't wachtwoord voor een elk, maar ook voor mij.

Voor ieder mens is deze onderstaande vraag van toepassing
Die wel heel dichtbij komt, maar zeer realistisch

zie: https://www.youtube.com/watch?v=b9ohqkJS4c0

[Spreeuw]

Er zijn slechts drie reacties gekomen in dit topic. Dat is zeer schamel.
Dit terwijl het iets is wat iedereen in zijn leven meemaakt, en wat bovendien ook veel emoties geeft.
Of ervaren anderen dit anders?

[schelpje3]

Er zijn slechts drie reacties gekomen in dit topic. Dat is zeer schamel.
Dit terwijl het iets is wat iedereen in zijn leven meemaakt, en wat bovendien ook veel emoties geeft.
Of ervaren anderen dit anders?

Lijkt mij nogal een retorische vraag Spreeuw.
Als je een dierbare verliest door de dood, ben je natuurlijk verdrietig. Een rouwproces verloopt in fases, die voor ieder anders zijn.
Je kunt boos worden, intens verdrietig, verlies van eetlust krijgen, last van slapeloosheid. Het kan voorkomen dat je de overledene opeens in de verte ziet lopen, daar kun je enorm van schrikken, maar ook dat is normaal.
Of als je gewend was iemand regelmatig te bellen, dat je jezelf opeens met een telefoon in de hand ziet zitten om het nummer in te toetsen.
Rouwen is keihard werken! Een actief proces.

[MoesTuin]

Het is inderdaad een alles omvattend , diep ingrijpend proces en gebeuren rondom het verlies van een geliefde.
Hierbij ook van belang zeker, in welke relatie je met de overledene stond.
Ook de omstandigheden spelen een belangrijke rol (oud of jong, ziek of onverwacht e.d.)

Het is nu al goed om te weten dat als je in leven je Geloof de hoofdrol mag hebben, je geloof in den Heere God, dat je hierin ook zekerheid mag hebben. Je mag vertrouwen op de Heere God in alle levensomstandigheden.

De dood is dan niet het eindstation, maar pas het begin van hét leven, Eeuwig Leven!

want 'k heb gehoord van een Stad boven de wolken.....

klik hier

'k Heb gehoord van een stad
1.
'k Heb gehoord van een stad boven wolken,
boven aardse benevelde landen,
'k heb gehoord van de zonlichte stranden,
en ook eens is daar boven myn thuis.
Alleluia moet mijn ziele zingen.
alleluia ik reis naar die stad toe,
ook al is hier mijn weg soms vermoeiend,
maar het gaat naar omhoog en naar huis.

2.
'k Heb gehoord van een stad zonder tranen,
zonder nood, zonder angst, zonder strijden,
waar ik nooit meer van ziekte zal lijden,
en ik weet dat ik eens daar zal zijn.
Alleluia daar juichen wij allen,
alleluia en twijfel verdwijnt daar,
daar ik nooit meer zal struik'len of vallen,
ik ben thuis, ik ben thuis bij mijn Heer.

3.
'k Heb gehoord van de sneeuwwit gewaden,
en van gouden, ja schitt'rende kronen,
'k heb gehoord Gods geslacht zal daar wonen,
en ook eens is mijn wens daar te zijn.
Alleluia 't doet mijn geest verheugen,
'k hoor gezangen van hemelse vreugde,
dit ontrekt mij aan al aardse banden,
en ook eens is mijn wens daar te zijn.

[Spreeuw]

Lijkt mij nogal een retorische vraag Spreeuw.
Als je een dierbare verliest door de dood, ben je natuurlijk verdrietig. Een rouwproces verloopt in fases, die voor ieder anders zijn.
Je kunt boos worden, intens verdrietig, verlies van eetlust krijgen, last van slapeloosheid. Het kan voorkomen dat je de overledene opeens in de verte ziet lopen, daar kun je enorm van schrikken, maar ook dat is normaal.
Of als je gewend was iemand regelmatig te bellen, dat je jezelf opeens met een telefoon in de hand ziet zitten om het nummer in te toetsen.
Rouwen is keihard werken! Een actief proces.

Ja, het is een retorische vraag (normaal gesproken dan).
Al vraag ik me ook wel af of het mensen om de erfenis te doen is, het is heel triest en naar dit te moeten zeggen, sommigen zouden dan weleens graag zien dat een familielid of kennis overlijdt... Maar dat is onacceptabel natuurlijk!

[schelpje3]

Ja, het is een retorische vraag (normaal gesproken dan).
Al vraag ik me ook wel af of het mensen om de erfenis te doen is, het is heel triest en naar dit te moeten zeggen, sommigen zouden dan weleens graag zien dat een familielid of kennis overlijdt... Maar dat is onacceptabel natuurlijk!

En die gaan dit op een forum rondbazuinen

[Spreeuw]

Ja, het is een retorische vraag (normaal gesproken dan).
Al vraag ik me ook wel af of het mensen om de erfenis te doen is, het is heel triest en naar dit te moeten zeggen, sommigen zouden dan weleens graag zien dat een familielid of kennis overlijdt... Maar dat is onacceptabel natuurlijk!

En die gaan dit op een forum rondbazuinen

Ja, waarom niet? Het is toch anoniem?

[Anoniem_89]

Lastig te zeggen..

Natuurlijk ken je een periode van rouw.
Maar vaak weet ik of diegene geloofde en hij/zij behouden is of niet.
Dat geeft mij heel veel bemoediging. Dan is de rouwperiode ook niet zo lang.

Anderzijds mijn vader die niet gelooft. Of andere ongelovigen, mijn oom bijvoorbeeld.
Daar zou ik heel erg veel moeite mee hebben.
Mijn oom is vorig jaar overleden, ik was bij hem en moest toen in de wachtkamer even wachten omdat de verpleegsters hem moesten omdraaien (kleine kamer dus was anders krap). We waren nog geen minuut aan het wachten toen hij overleed.
Ik denk dan gelijk, waarom heb ik hem niet over Jezus verteld.

[schelpje3]

Anderzijds mijn vader die niet gelooft. Of andere ongelovigen, mijn oom bijvoorbeeld.
Daar zou ik heel erg veel moeite mee hebben.
Mijn oom is vorig jaar overleden, ik was bij hem en moest toen in de wachtkamer even wachten omdat de verpleegsters hem moesten omdraaien (kleine kamer dus was anders krap). We waren nog geen minuut aan het wachten toen hij overleed.
Ik denk dan gelijk, waarom heb ik hem niet over Jezus verteld.

Moeilijk is dat he? Dat heb ik met mijn schoonvader. Toen hij geopereerd moest worden, bad ik vurig dat hij mocht genezen, zodat zijn genadetijd verlengd zou worden.
Maar hij wil nog steeds niets weten van God en het geloof.
Hij kwam wel naar de doopdiensten, dan hoop je zo dat het inslaat, God heeft maar 1 woord nodig Anoniem.